ERCO Ercoupe 415-C (1946) σε κλίμακα 1/3

  Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[Dell Gatto Grande]

Καλημέρα,

Μετά από την συζήτηση για τα rudders, θυμήθηκα όταν είχα δει το αεροπλάνο αυτό για πρώτη φορά στα Γιάννενα (αυτό που είναι τώρα στην Κωπαίδα) ο Γιώργος μου είχε πεί οτι η συγκεκριμένη έκδοση δεν είχε πετάλια για την κίνηση των rudders. Η μίξη ήταν μόνιμη. Μεταγενέστερες εκδόσεις είχαν όμως και υπήρχε και κιτ μετατροπής. Αυτό είναι στοιχείο που ένας καλός (= διαβασμένος) κριτής στατικής μπορεί να ζητήσει να το κάνεις παρουσίαση. Εδώ είναι σημείο που μπορείς να πάρεις extra βαθμούς αν το παρουσιάσεις μόνος σου ότι έχεις λάβει υπόψη σου και αυτή την ιδιαιτερότητα και ακόμα καλύτερα αν η μίξη είναι μηχανική και όχι ηλεκτρονική. Δεν γνωρίζω πως ήταν η κατάσταση στην προσγείωση με πλάγιο άνεμο με αυτή την αρχική διάταξη. Ισως γιαυτό το τροποποίησαν στις μεταγενέστερες εκδόσεις.

Για ποιο λόγο να έμπαινε ο διαγωνιζόμενος στην διαδικασία να αποδείξει ότι η κίνηση του rudder ήταν μόνιμα σε μίξη με το aileron ; Όταν κάτι τέτοιο θα καθιστούσε το μοντέλο δύσχρηστο για όλες τις μανούβρες.
Ούτε το wingover δεν θα έβγαινε σωστά που χρειάζεται μόνο rudder.

[Dell Gatto Grande]

....... με κίνδυνο να μας "μπινελικώσει" ο Έκτορας, ο Γιώργος Π. σωστά βλέπει τους μεντεσέδες... ...................Αν το δει κριτής.....

Εγώ ξέρω εναν κριτή που το ειδε 
Το μήνυμα είναι ... ´Ενας διαγωνιζόμενος πρέπει να αποφεύγει να ανεβάζει λεπτομερείς φωτογραφίες που μπορεί να προϊδεάσουν έναν κριτή ή να κάνουν τη δουλειά του πιο εύκολη ?
Μία ωραία γενική φωτό από μακριά στο τέλος να το θαυμάσουμε ναι.Αλλά συγκριτικές φωτογραφίες για κάτι που προορίζεται για διαγωνισμό....i dont know

Οι συγκριτικές φωτογραφίες που ανέβαζα όταν έφτιαχνα το f22 κόκπιτ εδώ
https://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?topic=57510.45
 ήταν γιατί δεν προοριζόταν για διαγωνισμό.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλη στρατηγική να δημοσιεύονται λεπτομέρειες ενός τέτοιο μοντέλου?

...always with the best of intentions Hector

[Αντώνης Παπαδόπουλος]

@ Γιώργο Κανδυλάκη. Στην Ελβετία ο Chris στο άλλο panel για την στατική ρωτούσε αν κάποια ιδιαιτερότητα του πραγματικού είχε ενσωματωθεί στην λειτουργία του μοντέλου. Και όσοι είχαν πχ hatches τα έδειχναν να λειιτουργούν όλα. Τι παραπάνω κέρδιζε στο τέλος και αν, δεν το ρώτησα. Γιατί να μην πάρει κάτι παραπάνω στο scale details και στο accuracy αλλά και στο complexity?

@ Dell Gatto Grande. Αλλο η στατική κρίση και άλλο η πτήση. Αναφερόμουν μόνο στην στατική. Πιστεύω οτι με το συγκεκριμένο μοντέλο αν σε αγώνα στην πτήση κάνεις χρήση του rudder ξεχωριστά από το aileron το διακινδυνεύεις αρκετά. Ως προς το Wing Over απλά δεν διαλέγεις την άσκηση αυτή. Και σίγουρα δεν διαλέγεις και το spin γιατί η εταιρεία έλεγε οτι το πραγματικό είχε σχεδιαστεί για να μην μπαίνει σε spin.

[ArgyrisGiannetakis]

....... με κίνδυνο να μας "μπινελικώσει" ο Έκτορας, ο Γιώργος Π. σωστά βλέπει τους μεντεσέδες... ...................Αν το δει κριτής.....

Εγώ ξέρω εναν κριτή που το ειδε 
Το μήνυμα είναι ... ´Ενας διαγωνιζόμενος πρέπει να αποφεύγει να ανεβάζει λεπτομερείς φωτογραφίες που μπορεί να προϊδεάσουν έναν κριτή ή να κάνουν τη δουλειά του πιο εύκολη ?
Μία ωραία γενική φωτό από μακριά στο τέλος να το θαυμάσουμε ναι.Αλλά συγκριτικές φωτογραφίες για κάτι που προορίζεται για διαγωνισμό....i dont know

Οι συγκριτικές φωτογραφίες που ανέβαζα όταν έφτιαχνα το f22 κόκπιτ εδώ
https://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?topic=57510.45
 ήταν γιατί δεν προοριζόταν για διαγωνισμό.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλη στρατηγική να δημοσιεύονται λεπτομέρειες ενός τέτοιο μοντέλου?

...always with the best of intentions Hector

Φίλε Γιωργο πιστέυω οτι το όφελος γιά όλους ειναι μεγαλήτερο με το να μοιραστεί κάποιος μια τέτοια κατασκευή γιατί εκτός της μετάδοσης της έμπνευσης , γνώσης , και δοτικότητας προς όλους τους ενδιαφερόμενους και λατρεις του aviation modeling, σε όλα τα επίπεδα , ακόμα και σε οποιους  κρίβουν την κατασκευή τους , θα είναι κερδισμένοι  σε κάτι.Μοιράζοντας Π.Χ το συγκεκρίμένο μεντεσεδάκι μπορεί να ακούσει μια γνώμη που θα την ψάξει περισσότερο και θα δει με μιά ματιά και έναν τρόπο σκέψης που θα μάθει να παρατηρεί καλύτερα κατι που πιθανόν του διέφευγε! Πολύ βασικό σχολείο!!
Ποτέ δεν σταματαει κανείς να μαθαίνει !Το μεγαλήτερο και συνηθέστερο πρόβλημα γύρω μας! Σε ολα τα επίπεδα! χαχαχαχα
Και εξάλου η κριτική στους αγωνες ειναι κάτι υποκειμενικό ακόμα και εαν σε κρίνει η καλύτερη επιρτοπή.Ειναι η αποψη  και η οπτική του κάθε κριτή .Δεν παει να πεί οτι εχει και την ιδανική αναλογία οπτικής να διακρίνει σωστά διαφορές μεταξυ πραγματικού και μοντέλου.Και ουτε και  ο αγωνιζωμενος να νομίζει οτι εχει κάνει το τέλειο !Απλά επιλέγεις η όχι  να πάς και να δεχτείς την οποια κριτική !
Ειναι γνωστά τα προβλήματα σε ότι αφορά τους σωστούς κριτές!
Η εξελιξη ερχεται περισσότερο μεσα απο τα λάθη ! οχι μέσα απο το να νομίζει κανείς και να πιστέυει με παρωπίδες οτι ειναι  τέλειο! Τελειο δέν υπάρχει!Παρωπίδες υπάρχουν παντού και στην ικανότητα κρισης και στην κατασκευή λόγω εγωισμού και συναγωνισμού και συμφερόντων

Εγω συμφωνώ με τον Γιωργο οτι είναι πολύ minor το συγκεκριμένο σημείο ! Υπέροχη κατασκευή φίλε Εκτωρα !Συνέχισε ετσι και οτι χρειαστείς θα το μάθεις ετσι και αλλιώς απο το ταξίδι !

[Γιώργος Κανδυλάκης]

 ... ´Ενας διαγωνιζόμενος πρέπει να αποφεύγει να ανεβάζει λεπτομερείς φωτογραφίες που μπορεί να προϊδεάσουν έναν κριτή ή να κάνουν τη δουλειά του πιο εύκολη ?

...always with the best of intentions Hector

Μην μπερδευόμαστε... Η κρίση γίνεται στους αγώνες, όχι εδώ... Εδώ συζητάμε... Οποιαδήποτε πρότερη γνώση του κριτή σε σχέση με το αεροπλάνο ή το μοντέλο δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Η κρίση γίνεται με βάση το documentation...Η ποιότητα του documentation παίζει βέβαια το ρόλο της...

Τα περισσότερα από αυτά που φαίνονται στην κρίση δεν φαίνονται σε φωτογραφίες της κατασκευής, ειδικά τα μεγάλα σφάλματα...

Οπότε για μένα δεν τίθεται θέμα ερώτησης ή διλήμματος...

Ξεκάθαρα ναι, τόσο για να φανεί η δουλειά, για να συζητηθεί με άλλους, να πάρουμε και καμία άλλη ιδέα, όπως σωστά έγραψε ο Αργύρης. Ακόμα και το "εγωιστικο" να δουν οι άλλοι τη δουλειά μου, είναι σεβαστός λόγος για μένα. Είτε για επίδειξη είτε για μάθηση...

Και σε τελική, αν εντοπιστεί και κανένα λαθάκι, καλύτερα τώρα παρά μετά το βάψιμο... μπορει να αποφασισει να το ξαναφτιάξει... επαναλαμβάνω όμως, το μεντεσεδακι είναι το 1/1000...

Άλλωστε, είναι κοινή αλήθεια ότι το πιο φανερό λάθος θα περάσει από όλους τους ελέγχους και θα βγει στην επιφάνεια από τον πιο άσχετο την πιο ακατάλληλη στιγμή...

Έκτορα, βάλε καμία καινούρια φωτογραφία για να επιστρέψουμε στο ωραίο θέμα σου...

[hpergm]

Καταρχάς θέλουμε να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας που υπάρχει συμμετοχή στο νήμα και όλοι οι φίλοι κρατάτε ζωντανό το ενδιαφέρον με τις σκέψεις σας! Αυτό είναι το νόημα του forum και βεβαίως της εκθέσεως της όλης κατασκευαστικής προσπάθειας στα κοινά. Επίσης και η εκ βάθους γνωριμία με το θέμα (δηλ. την ιστορία του 1:1 αεροπλάνου αυτού καθαυτού), η οποία από μόνη της προσθέτει επιπλέον "χρώμα" και από πλευράς εγκυκλοπαιδικού αεροπορικού ενδιαφέροντος.

Τώρα, να αναφέρουμε και μερικές σκέψεις μας - προς συμπλήρωση των δικών σας. Σίγουρα η παράθεση φωτογραφιών και εξαρτημάτων δίπλα-δίπλα είναι ένα ρίσκο από πλευράς μελλοντικής βαθμολογίας σε έναν αγώνα, διότι ο οποιοσδήποτε κριτής έχει ήδη γνωρίσει το μοντέλο μέσω αυτού του thread μπορεί να έχει ήδη σχηματίσει άποψη/παρατηρήσει λεπτομέρειες οι οποίες στο 20-λεπτο της στατικής κρίσης δε θα είναι και τόσο εμφανείς. Οπότε εδώ ο φίλος Γιώργος έχει ένα δίκιο.

Από την άλλη υποτίθεται ότι ο σωστός κριτής κάνει "reset" και συγκρίνει documentation με το μοντέλο εκείνη τη στιγμή/ημέρα. Οπότε και ο κος Κανδυλάκης έχει ένα point.

Όταν εμείς αποφασίσαμε να εκθέσουμε την παρούσα προσπάθεια, σκεφτήκαμε λίγο πιο απλά. Ναι μεν φτιάχνουμε ένα μοντέλο για να πάρει μέρος σε αγώνες, όμως τί νόημα έχουν οι αγώνες μακροπρόθεσμα εάν οι συμμετοχές δεν αυξάνονται σταθερά κάθε χρόνο και δεν μπαίνει νέο αίμα να δοκιμάσει; Να το θέσουμε απλά: εάν η κατασκευή μας είναι τέτοια που θα καταφέρει να πιάσει τη χρυσή τομή μεταξύ πρακτικής ευκολίας και scale πιστότητας έχοντας και αγωνιστική επιτυχία, τότε ίσως αποτελέσει ένα μικρό εφαλτήριο για την προσέλκυση νέων συμμετοχών στο χώρο που θα τολμήσουν να χτίσουν κάτι, όχι μουσειακού (τρομακτικού!) επιπέδου, αλλά με βασική λογική scale πιστότητας. Εάν κάνουμε λάθη (και μακάρι το πλάτος των μεντεσέδων να είναι το πιο εξόφθαλμο! Έπονται κι άλλα..), τότε σίγουρα είτε αυτά θα μας εξωθήσουν να πάμε ακόμα παρακάτω (π.χ. να κατασκευάσουμε εμείς τα hinges, βελτιώνοντας το μοντέλο) είτε θα αποτελέσουν ευχάριστη πρόκληση για άλλους φίλους που τα βλέπουν να τα αποφύγουν/εκτελέσουν καλύτερα στις δικές τους κατασκευές, βοηθώντας έτσι το χώρο να ανεβάσει το μέσο επίπεδο συνολικά.

Επίσης, δεν ξεχνάμε ποτέ ότι δεν παίζει ρόλο μόνον το στατικό κομμάτι, αλλά και το πτητικό. Ειδικά στην "H" κατηγορία, όπου η στατική γίνεται κυρίως στο περίγραμμα από τα 3.5m, η πτητική απόδοση αφορά και την πλειονότητα των βαθμών. Ένα λάθος στην απο/προσγείωση, π.χ., θα μετρήσει πολύ περισσότερο από την παραμικρή κατασκευαστική λεπτομέρεια του 1/10 του βαθμού.

Εν κατακλείδι, να αναφέρουμε ότι η τέχνη του μοντελισμού είναι βασισμένη στο illusion; το (φοβερά ενδιαφέρον για εμάς) ζητούμενο είναι το πώς θα "πείσουμε", κατασκευάζοντας "τόσο-όσο" και πετώντας όσο πειστικά μπορούμε. Θα κάνουμε λοιπόν ότι χρειάζεται για να το πετύχουμε στα 3.5m stand-off της στατικής κρίσης για την H και θα κατασκευάσουμε ένα ελαφρύ (όσο γίνεται) και αξιόπιστο/καλοπέταχτο αεροπλάνο για την πτητικό σκέλος.

[hpergm]

Συνεχίζουμε με την κατασκευή. Έχοντας χτίσει τις πτέρυγες και και τα βασικά κομμάτια του ουραίου (stab/elevator και fin/rudders) πρέπει να πλέον να προχωρήσουμε στο συνδετικό κρίκο όλων αυτών: την άτρακτο.

Η άτρακτος έχει ενδιαφέρον σχήμα, ξεκινώντας από ένα ασύμμετρο οβάλ και καταλήγοντας σε κώνο με παραλληλεπίπεδη κατάληξη. Αλλάζει δηλαδή σχήμα συνέχεια, αποτελώντας μια ωραία κατασκευαστική πρόκληση για να βγεί... ίσια! Οι σχεδιαστές κίτ έχουν λύσει, βέβαια, αυτά τα προβλήματα εδώ και πολλά χρόνια. Η Balsa USA δεν αποτελεί εξαίρεση: βασίζει τη δομή της ατράκτου σε ένα κεντρικό crutch (="πατερίτσα" - περιμένουμε ξανά την ελληνική λέξη!) το οποίο εάν κατασκευαστεί σωστά κλειδώνει τη συμμετρία ως προς το διαμήκη άξονα. Μετά, χτίζονται με νομείς το άνω και μετά το κάτω μέρος της ατράκτου, κλειδώνοντας έτσι το τελικό σχήμα.

Ξεκινάμε, όπως πάντα, με το στρώσιμο του σχεδίου και την προστασία του από κόλλες με το stretch film. Επιπλέον, προχωρήσαμε σε επιβεβαίωση της συμμετρίας του σχεδίου από τον κεντρικό άξονα του αεροσκάφους πριν ξεκινήσουμε τις κοπές/κολλήσεις.

[hpergm]

Πρώτο βήμα, το lamination ("φύλλωση") μαλακών strip από balsa για τη μορφοποίηση της καμπύλης του εμπρόσθιου μέρους του crutch. Ακολουθούμε τις γραμμές του σχεδίου με καρφίτσωμα στο μαλακό οκουμέ από κάτω και τσιμπάμε με λεπτή CA, αφού πρώτα έχουμε περάσει και εδώ ταινία carbon ανάμεσα στις στρώσεις. Αυτό το κάναμε διότι διαβάσαμε ότι σε επόμενα βήματα της κατασκευής, και μέχρι να πετσωθεί η άτρακτος κανονικά, η όλη κατασκευή είναι λίγο εύθραυστη στο σημείο αυτό - όπερ και ενισχύσαμε ανάλογα...

[hpergm]

Η φαλτσοκοπή των δοκίδων της ουράς για να ταιριάξουν με το καμπυλόγραμμο τμήμα που μόλις φτιάξαμε αποδείχτηκε μια όχι και τόσο εύκολη υπόθεση. Σημειώσαμε τις γωνίες στο σχέδιο και κόψαμε προσεκτικά με το πριονάκι.
Η τοποθέτηση των υπολοίπων πηχών ήταν απλή υπόθεση προσεκτικής μέτρησης/κοπής/εφαρμογής. Εδώ, το τριβείο προσέφερε μια μεγάλη βοήθεια στα σημεία όπου 2 φαλτσοκοπές συνδυάζονταν μαζί στην ίδια μεριά ενός κομματιού.

Στο τέλος, καθήσαμε και καμαρώσαμε τη δουλειά μας!

[hpergm]

Έχοντας τελειώσει, ο απαραίτητος ποιοτικός έλεγχος: είναι ίσιο αυτό που φτιάξαμε;;;
Καρφίτσωμα και κόκκινη κλωστή για έλεγχο.

Και τί βλέπουμε; Ότι ενώ όλα πάνω στο σχέδιο είναι ολόισια, η κλωστή σε μερικά σημεία δεν περνά από το κέντρο των πηχών! 

[hpergm]

Αμαν! λέμε - πώς είναι δυνατόν αυτό...;;!
Ξεκαρφιτσώνουμε αμέσως το crutch από το σχέδιο, το γυρνάμε τούμπα να τσεκάρουμε συμμετρία.
Ήταν off.  

[hpergm]

Αμαν! λέμε - πώς είναι δυνατόν αυτό...;;!
Ξεκαρφιτσώνουμε αμέσως το crutch από το σχέδιο, το γυρνάμε τούμπα να τσεκάρουμε συμμετρία.
Ήταν off.  

[hpergm]

Παρ'όλη την προσοχή μας, την είχαμε πατήσει! Ελέγξαμε το σχέδιο για συμμετρία, αλλά δεν είχαμε ελέγξει την ίδια τη γραμμή συμμετρίας ότι ήταν απολύτως ευθεία στο σχέδιο! Φαίνεται ότι η εκτύπωση έβγαλε κάποιο κυματισμό και η centerline του σχεδίου έκανε.. "φιδίσια" κόλπα! Οπότε, κλειδώνοντας τα πηχάκια ακριβώς πάνω στο σχέδιο, αντιγράψαμε τις αποκλίσεις του σχεδίου.

Τί κάνουμε τώρα; Επειδή έχουμε μεγάλη αλλεργία σε... στραβά αεροπλάνα, αποφασίσαμε να αποτυπώσουμε τα μεγέθη και σημεία των αποκλίσεων πριν επέμβουμε με διορθωτικές κινήσεις.

Τούμπα το χαρτί του σχεδίου και αποτύπωση του περιγράμματος και από τις δύο πλευρές (πάνω και μετά τούμπα/κάτω) σε overlap για να καταλάβουμε τί γίνεται...

[hpergm]

Ευτυχώς, οι αποκλίσεις ήταν μικρές και δε θα χρειάζονταν να καταστρέψουμε το crutch και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Μερικά ξεκολλήματα στα διαγώνια στοιχεία, τριμμάρισμα μήκους και ξανακόλληση μας έδωσαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εδώ να πούμε ότι για να είμαστε σίγουροι, πήραμε μετρήσεις από το σχέδιο αλλά και τις "μέσες" μετρήσεις από την αποτύπωση και ξαναφτιάξαμε όλο το σχέδιο του crutch στο χέρι προκειμένου να έχουμε ένα σωστό οδηγό καρφιτσώματος κατά τη διόρθωση. Οι μεταλλικοί χάρακες των 2 μέτρων που είχαμε προμηθευτεί προληπτικά έκαναν τη δουλειά αυτή παιχνιδάκι!

Στο τέλος της μικρής περιπέτειας αποζημιωθήκαμε με ένα ΟΛΟΙΣΙΟ και συμμετρικό crutch, τσεκαρισμένο πλέον με χάρακα/νήμα!  
Η προσοχή σε αυτό το σημείο ήταν απαραίτητη ώστε τα επόμενα βήματα να μην παρουσιάσουν προβλήματα εφαρμογής (που στις 2/3 διαστάσεις γίνεται εκθετικά πιο δύσκολο να "μαζευτούν" από ότι στις 1/2 διαστάσεις).

[hpergm]

Συνεχίζουμε με την προετοιμασία και κόλληση των άνω former της ατράκτου. Επειδή τα παράθυρα της καμπίνας στο μοντέλο είναι κινητά, οι 2 αψίδες εκατέρωθεν του πιλοτηρίου χρειάζονται ειδική κατασκευή προκειμένου να δημιουργηθούν οι λεπτοί οδηγοί των φύλλων από lexan που δίνει το κίτ. Αυτοί δημιουργούνται πολύ έξυπνα και εύκολα από σάντουιτς 2 λωρίδων από λεπτό κόντρα πλακέ 0,4mm με μια λωρίδα Balsa στη μέση που λειτουργεί ως αποστάτης. Χρησιμοποιούμε τα σχέδια για να είμαστε σίγουροι ότι η γεωμετρία (βασικά το πλάτος) δε θα μας δημιουργήσει προβλήματα εφαρμογής των αψίδων στο crutch. Κατά την κόλληση των αψίδων στο crutch, προσέχουμε ιδιαίτερα να έχουμε μια παράλληλη κατασκευή με τη σωστή απόσταση, αλλιώς τα παράθυρα είτε θα είναι "φυρά" με κίνδυνο να τα χάσουμε στον αέρα από "φούσκωμα", είτε θα υπάρχουν κωλύματα στο γλίστρημα - κάνοντας τη ζωή μας δύσκολη σε κάθε πτήση (αφού η μόνη πρόσβαση στην άτρακτό είναι μέσα από το cockpit - οπότε για κάθε εκκίνηση θα πρέπει να ανοίγουμε τα παράθυρα για αν μπαίνει χέρι μέσα).