Hangar-9 Fokker DVII 1/4 scale

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[hpergm]

Απο τα 80 Σμήνη Μάχης του Γερμανικού Στρατού στον Α' ΠΠ, η θρυλική Jasta 18 (Jagdstaffel) ήταν ένα σμήνος με ιδιαίτερη ιστορία. Υπηρέτησε μετ'επαίνων στο Δυτικό Μέτωπο όπου μετά τους πρώτους 16 μήνες ύπαρξής της βρέθηκε να ανταλλάζει προσωπικό και αεροπλάνα με την αδελφή Jasta 15 - κάτι σπάνιο και περίεργο. Ο αρχικός Διοικητής της, Rudolf Berthold, επέλεξε να βάψει τα αεροσκάφη του με το γνωστό μπλέ διάκοσμο με κόκκινα ρύγχη έως ότου η "ανταλλαγή" μοιρών έφερε το νέο Διοικητή της, August Raben ("Κοράκι" στα Ελληνικά ή Raven στα Αγγλικά), ο οποίος άλλαξε το διάκοσμο στο ακόμα πιο γνωστό κόκκινο με λευκή ουρά και ένα κατάμαυρο κοράκι. Η ικανότητες των πιλότων της Jasta 18 την έκαναν διαβόητη στα μάτια των Συμμαχικών αεροποριών και σα να μην έφτανε αυτο, ο διάκοσμός της θύμιζε πολύ αυτόν της κατακόκκινης Jasta 11 (ή αλλιώς το περίφημο Richthofen Circus - κληρονομιά του Κόκκινου Βαρώνου).

Η Jasta 18 ξεκίνησε πετώντας τα Albatross DIII και μετέπεσε στα μέτρια εώς καλά Albatross DV και Pfalz DIII το οποία όμως πετούσε με επιτυχία έως και τα μέσα του καλοκαιριού του 1918. Ο δέ Διοικητής της είχε επίσης "επιτάξει" και ένα τριπλάνο Fokker DR.I προερχόμενο από την παλιά του Μοίρα το οποίο χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν.

Από το Μάιο του 1918, όμως, είχαν ξεκινήσει ταυτόχρονα οι παραλαβές του κορυφαίου μαχητικού των Γερμανών στον Α' ΠΠ: του Fokker DVII.

[hpergm]

Οπτικά, το Fokker DVII (ή D7) σίγουρα δεν αποτελεί το πιο elegant αεροπλάνο των Γερμανών (εν συγκρίσει π.χ. με τα πανέμορφα Albatross με την οβάλ άτρακτο), μοιάζοντας απλά ένα Τευτονικής αντίληψης (δηλ. τελείως "τετράγωνο") δημιούργημα που θύμιζε περισσότερο .... ιπτάμενο φέρετρο παρά το κορυφαίο μαχητικό του Πολέμου. Οι όποιες αισθητικές αμφιβολίες των Γερμανών πιλότων (αλλά και των συμμάχων) γρήγορα διαλύθηκαν μόλις αμφότεροι βρέθηκαν είτε εντός είτε απέναντί του στον αέρα.

Οι κορυφαίοι υδρόψυκτοι 6-κύλινδροι εν σειρά κινητήρες Mercedes D.IIIa των 160HP (αρχικά) και BMV IIIa των 185HP (μετέπειτα) επέτρεπαν το σχεδιασμό μιας ατράκτου στενότερης εμπρόσθιας διατομής με καλύτερη αεροδυναμική και παντελή απουσία γυροσκοπικών φαινομένων σε σχέση με την πελιονότητα των υπόλοιπων μαχητικών που είχαν περιστρεφόμενους αστεροειδείς κινητήρες.

Ο δομικός σχεδιασμός των πτερύγων ήταν τέτοιος που δεν απαιτούνταν χρήση συρματοσχοίνων για "πρόσδεση" της όλης κατασκευής με αποτέλεσμα ακόμα λιγότερη οπισθέλκουσα. Γενικά, ο λόγος ώσης-βάρους  ήταν τέτοιος που επέτρεπε στο αεροπλάνο να μπεί σε ένα είδος "harrier", πυροβολόντας τους αντιπάλους προς τα πάνω - δηλ. εκεί που δεν το περίμεναν! Εκεί βοηθούσε και ο αεροδυναμικός σχεδιασμός και συνδιασμός των πτερύγων, με χοντρή αεροτομή στην επάνω κυρίως πτέρυγα και λεπτότερη στη μικρή κατώτερη πτέρυγα.

Από πλευράς πολεμικής μηχανής, η μεγάλη πλάγια επιφάνεια της ατράκτου και η τοποθέτηση 2 LMG 08/15 Spandau των 7.92 mm ακριβώς μπροστά στον πιλότο και στο κέντρο βάρους του αεροσκάφους το καταστούσαν μια ιδιαίτερα σταθερή πλατφόρμα πολυβολισμού.

[hpergm]

Το θέμα του παρόντος thread είναι ένα Fokker DVII σε κλίμακα 1/4 και ARF εκτέλεση της Hangar 9 στα χρώματα της Jasta 18.

Θα παραθέσουμε όχι μόνον τη standard συναρμολόγηση (δε τολμάμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη "κατασκευή" εδώ...) αλλά και διάφορες μετατροπές που εκτελούμε για να έχουμε ένα αεροπλάνο λίγο πιο αντάξιο του μεγέθους και της πτητικής του παρουσίας - δηλαδή ένα βελτιωμένο από sport-scale σε stand-off scale μοντέλο.

Για όσους δε γνωρίζουν το μοντέλο, παραθέτουμε φωτό...

[CMarkop]

Ωραίο θέμα  (αν και ARF  )
λοιπόν, κάνεις υπομονή 5-6 χρονάκια και τα πάμε κόντρα σε αερομαχία με το SPAD 
ουσιαστικά ίδια κλίμακα. Θα είναι κούκλες μαζί στο αέρα .

καλή συνέχεια,
κοίτα να το απολάυσεις.
Κώστας.

[hpergm]

Ευχαριστούμε για τις ευχές Κώστα  .
Πιστεύω ότι έτσι γρήγορα που κατασκευάζεις δε θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για μια ωραία αερομαχία! (θα βάλεις και καπνό;;  )

Σημ.: κάτι ξέρουμε και προσέχουμε να μην... προσβάλουμε τους (πραγματικούς) scale-αδες της παρέας με τη λέξη "κατασκευή" σε τέτοια threads....

Προχωράμε λοιπόν με το ARF Bashing όπως το λένε και στα Αγγλικά.

Πρώτο μας μέλημα σε κάθε αεροπλάνο που ετοιμάζουμε είναι η επιλογή του συστήματος κινητήρα/εξάτμησης, το οποίο κρίνει και τον τρόπο τοποθέτησής του (που μπορεί να χρειαστεί απλές ώς μέτριες μετατροπές).
Γενικά, μετατροπές τέτοιου είδους στα ARF καλό είναι να γίνονται στην αρχή της κατασκευής (sorry) συναρμολόγησης για να μην έχουμε ουρές/σκέλη/φτερά/κόκπιτ/καλύπτρες ή άλλα περιφεριακά να μας εμποδίζουν ή να σπάνε κατά τη μεταχείριση της ατράκτου μέσα στο εργαστήριο...

Ο κατασκευαστής δίνει λοιπόν ένα ασυνήθιστα μεγάλο εύρος κινητήρων με τους οποίους μπορεί κανείς να εφοδιάσει το σκαρί, ξεκινόντας από τα 30cc (για 2.25μ διπλάνο!) και καταλήγοντας μέχρι τα... 60cc. Επίσης, δίνεται και υποδομή για ηλεκτρική πρόωση (?!?) ()

Βεβαίως υπάρχει πολλή πτερυγική επιφάνεια να προσδώσει άπλετη άντωση ακόμα και με τις χαμηλές ταχύτητες ενός "αναιμικού" κινητήρα, αλλά αφ'ενος τα διπλάνα του A' ΠΠ είναι πολύ δύσκολο να ζυγίσουν σωστά (κοντή μούρη - μακριά ουρά), αφ'ετέρου το συγκεκριμένο μοντέλο έχει "πειραχτεί" λίγο στη σχεδίασή του (π.χ. μεγαλύτερες ουραίες επιφάνειες) ώστε να μπορεί να βγάλει και διάφορες "αιρετικές" (για scale αεροπλάνο) μανούβρες όταν υπάρχει περίσσεια ισχύως...

Παρ'όλο που αρκετοί της παρέας θα κουνήσουν το κεφάλι τους βλέποντας τα αντίστοιχα heavy metal κομμάτια του παρακάτω διαφημιστικού βίντεο (σημ. δεν έχουμε καμία εμπορική σχέση με την H9...), ομολογούμε ότι αυτό μας κέντρισε σχετικές μνήμες από τα.... ακροβατικά μας χρόνια.

Οπότε, η επιλογή ενός κινητήρα στην ανώτερη κλίμακα του φάσματος (δηλ. 60cc) ήταν επιβεβλημένη (και θα χρειαζομαστε και λιγότερο έρμα μπροστά).

[hpergm]

Αφού λοιπόν σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε τα παραπάνω, καθίσαμε να δούμε ποίον κινητήρα θα επιλέξουμε. Δεδομένου του χαρακτήρα του μοντέλου και ότι τα τελευταία 15+ χρόνια οτιδήποτε μηχανή έχουμε χρησιμοποιήσει (εκτός από 3D ακροβατικά με gas) είναι αποκλειστικά 4-χρονη βενζίνη, αρχίσαμε να ψάχνουμε έναν τέτοιου είδους κινητήρα κατάλληλο για τις διαστάσεις του cowl.

Η OS 40GF που ήδη είχαμε θα ήταν ιδανική στην περίπτωση κλίμακας 1/5. Στην 1/4, η απόδοσή (της όντας εφάμιλλη με 30cc δίχρονη) μάλλον θα ήταν τελείως "αναιμική" για το μέγεθος του μοντέλου (ας αφήσουμε και την αστείας όψης -αναλογικά με το cowl - προπέλλα των 19 ιντσών που η μηχανή μπορεί να σηκώσει). Αν και υπάρχουν αναφορές μοντελιστών που πέταξαν το μοντέλο με 30cc και (κάπως) τα κατάφεραν, είπαμε να μη δοκιμάσουμε την τύχη μας...

Σκανάροντας την αγορά για gas 4-χρονες στα 50-60cc, συνειδητοποιήσαμε ότι δυστυχώς δεν υπήρχαν πολλές τέτοιες επιλογές - πράγμα που μας εξέπληξε διότι δεν είναι και λίγα τα warbird στα 50cc.
Οι επιλογές που εντοπίσαμε ήταν:
- Η TorquePro 70cc Ταιβανέζικης προέλευσης: παρ΄όλη την ΟΚ τιμή της, καλό βάρος για τα κυβικά της (~2kg), και καλή απόδοση (25x10 @ >6,000) αλλά γενικά μή-διαθέσιμη στην Ευρώπη (no stock) και με reviews να μιλάνε για μέτρια ποιότητα μετάλλων/κατασκευής....  
- Η Roto 85 FSI, Τσεχικής προέλευσης: ονειρικό 2-κύλινδρο μοτέρ που θα πήγαινε τέλεια στο μοντέλο από βάρος (3kg!), απόδοση (26x10 @ 5,800) και χαρακτήρα. Εάν χώραγε (μήκος 220mm, 50mm μακρύτερο από ότι το μοντέλο χωράει  ) και είχαμε αυτά τα λεφτά να διαθέσουμε, θα τη βουτάγαμε...  
- H VT 85 2R, Γερμανικής προέλευσης: ;άλλο ένα ονειρικό 2-κύλινδρο μοτέρ που θα πήγαινε "κουτί" στο μοντέλο. Μόνον που το φτιάχνει ένας Γερμανός μόνος του και εάν ψάχνεις ανταλλακτικά μάλλον άντε γεια. Όσο για την τιμή, καλύτερα να κλάψουμε. (Τουλάχιστον η μηχανή θα πάρει αξία όταν ο Armin de Vries αποδημήσει...)
- Η Moki 50VT, Ουγγρικής προέλευσης: πιο mainstream, αλλά σηκώνει προπέλλα μόνον 20 ιντσών (maximum απόδοση) - δηλ. κοντά στην OS 40GF. Επίσης τα open rockers έχουν ένα θέμα με τη συντήρηση/λίπανση (και τα λάδια που πετάγονται). Τουλάχιστον, είναι αρκετά ελαφριά (<1.5kg).
- H Gaui F-50R Ταιβανέζικης προέλευσης: μια μηχανή αρκετά καλής ποιότητας κατασκευής, διαθέσιμη στην Ευρώπη, λιγότερο τσουχτερή από τις παραπάνω (εκτός της TP70). Από θέμα δύναμης, γυρίζει προπέλλα 21x10 στις 7,000 αλλά το βάρος της είναι αρκετά μικρό σε σχέση με τις άλλες (~1.5kg). Κλειστά ωστήρια με σύστημα επιστροφής λίπανσης. Μέσα στο παιχνίδι.
- Η VM 60 S1-4T (Valach), Τσεχικής προέλευσης: μια μηχανή από έναν καταξιωμένο κατασκευαστή μικρής παραγωγής με κορυφαία ποιότητα μετάλλων κατά τις μαρτυρίες των χρηστών στο διαδίκτυο (και όχι μόνον). Λίγο πιο τσουχτερή από την Gaui, αρκετά πιο βαριά από τις 50άρες (2.7kg) αλλά χρονισμένη να γυρίζει προπέλλα 24/12-26x10 στις 5,000-5,500. Δηλαδή από απόδοση ιδανική (μεγάλη ροπή = μεγάλη προπέλλα σε αργές στροφές), βάρος ΟΚ (που το χρειαζόμαστε μπροστά για το αεροπλάνο) και τιμή που θα μπορούσαμε να καταπιούμε (με πολλά χαπάκια για τη χώνεψη).

Το κουμπί πατήθηκε (πρίν από αρκετό καιρό) και η μηχανή έφτασε σε άψογη κατάσταση, ήδη δοκιμασμένη σε λειτουργία και ρυθμισμένη για στρώσιμο από τον κατασκευαστή μαζί με κάποια υλικά για την κατασκευή εξάτμισης (που δεν περιλαμβάνεται στο κουτί) από γνωστό κατάστημα της Γερμανίας.

Τώρα, να δούμε πως θα την χωρέσουμε - με τα ωστήρια στο ΠΙΣΩ μέρος...!

[hpergm]

(και οι υπόλοιπες...)

[hpergm]

Ξεκινήσαμε να μετρώντας τον ασθενή για εγχείριση... Cowl-on και "firewallβυθομέτρηση" (με μία ανάσα) για να βρούμε τα σωστά stand-offs.

[hpergm]

Εκτύπωση σχεδίου για μαρκάρισμα τρυπών και relief στο firewall, βαθιά ανάσα και η σέγα παίρνει φωτιά...

[hpergm]

Τώρα χωράει...  

Εδώ να πούμε ότι η σέγα έκοψε το firewall των 12mm σα γκοφρέτα - κινέζικα κ***ξυλα.

Επίσης, μια άλλη έκπληξη που μας επιφύλλασε η μηχανή είναι η ανορθόδοξη γωνία της πεταλούδας του γκαζιού - άντε να δεί πώς θα βάλει κανείς το servo...  

[hpergm]

Μαρκάρισμα relief για το cowl, να το βάλουμε πάνω να δούμε πώς θα πέσει το όλο κατασκέυασμα...
Προσεκτική κοπή σιγά-σιγά με το Dremel, και το αποτέλεσμα άκρως ικανοποιητικό, δεδομένου ότι το rocker-cover που εξέχει θα κρυφτεί από την dummy μηχανή που δίνει η H9 στο αεροπλάνο (περισσότερα μετά).

[hpergm]

Τοποθέτηση εξάτμησης (1 φλάτζα και 2 elbows για το manifold, ανοξείδωτο σπιράλ ελευθέρας για την απόληξη) με διάνοιξη οπών για να περάσει από την άτρακτο και relief στο firewall για να μην "αρπάξει" κάνα ξύλο.
Εδώ να πούμε ότι η απόληξη σχεδόν βγαίνει στο scale location... 

[hpergm]

Να ευχαριστήσουμε και τον Θανάση Φυρφιρή για την ευγενική του βοήθεια στην κατασκευή των stand-offs των 22.5mm στον τόρνο (για να έρθει το prop-driver "κουτί" στο cowl).
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Valach δεν επιτρέπει stand-offs μακρύτερα των 23mm λόγω κραδασμών/ροπής του κινητήρα.

Πέσαμε μέσα στο.... παρατσάκ! 

[kolotoympas]

Πολύ χρήσιμες πληροφορίες!  Ωραία μοτερακια!
Το firewall μήπως το πετσοκοψες? 
Θα το ενισχύσεις καθόλου?

[hpergm]

Έχεις δίκιο ότι το firewall είναι αρκετά πετσοκομμένο (λόγω της "ιδιόμορφης" αρχιτεκτονικής του μοτέρ) και ήδη σκεφτόμαστε πως θα ενισχυθεί κατάλληλα.
Αναλύοντας τους 3 (από τους συνολικά 6) βαθμούς περιστροφικής ελευθερίας κινήσεων της μάζας του κινητήρα σε σχέση με το firewall, νομίζουμε ότι η μεγαλήτερη "ευαισθησία" θα είναι στον κατακόρυφο άξονα ("yaw") με βασικό ρίσκο να ραγίσει το firewall στη μέση.
Θα τοποθετήσουμε όλα τα parafernalia πίσω από το firewall πρώτα  (π.χ ντίζες γκαζιού/τσόκ, σέρβο γκαζιού, τεπόζιτο, κλπ) και μετά θα δούμε τί χώρος μένει για να ενισχύσουμε από πίσω με ένα "κουτί" το firewall ή/και να προσθέσουμε κάποια gussets με τα πλαινά της ατράκτου και μια γέφυρα πάνω από το κόψιμο..