ERCO Ercoupe 415-C (1946) σε κλίμακα 1/3

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[hpergm]

Όχι, δεν είναι ορθογραφικό λάθος - γράφεται Ercoupe (με "Ε") και όχι Aircoupe όπως θα περίμενε κανείς.

Το όνομα προέρχεται από τα 2 πρώτα γράμματα της Εταιρίας Engineering and Research Corp. (ERCO) που ίδρυσε ο Henry Berliner το 1930 στην Washington των ΗΠΑ με σκοπό την κατασκευή μεταλλικών ελίκων για αεροπλάνα καθώς και άλλες μεταλλικές κατασκευές αεροναυτικής. Ένας ταλαντούχος μηχανικός με το όνομα Fred Weick μεταπήδησε στην ERCO το 1936 ως αρχι-σχεδιαστής, μετά από μια καλή καριέρα στην τότε NACA προκειμένου να προχωρήσει παρακάτω με τα σχέδια ενός ασφαλούς αεροσκάφους που είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσει εκεί.

Τί σημαίνε "ασφαλές"; Κατά τον Wick ένα ασφαλές αεροσκάφος θα έπρεπε να έχει μεταξύ άλλων:
- Τρίκυκλο σύστημα προσγείωσης για εύκολη απογείωση και προσγείωση.
- Μεγάλη ευστάθεια κατά την πρόνευση και κλίση προκειμένου να μην υπάρχει περίπτωση απώλειας στήριξης και περιδίνησης.
- Σύστημα ελέγχου 2 μόνον αξόνων (πρόνευση/κλίση) για ευκολία χειρισμού.

Στην ERCO δόθηκε στον Wick η δυνατότητα να βελτιστοποιήσει ελεύθερα τα αρχικά του concept και το ERCO 310, ο προπομπός του Ercoupe, έκανε την πρώτη του πτήση τον Οκτώβριο του 1937. Το 310 ήταν ένα πρωτοποριακό αεροπλάνο με όλες τις παραπάνω σχεδιαστικές καινοτομίες, συμπεριλαμβανομένης και μια μεγάλης καλύπτρας που προσέδιδε εξαιρετική ορατότητα (αρκετά χρόνια πρίν τα bubble canopies γίνουν... "μόδα"). Ο κινητήρας ήταν ένας Continental των 65 ίππων, ενώ δεν... υπήρχαν καθόλου ποδοστήρια για το rudder - οι άξονες ελέγχου κλίσης και διεύθυνσης καθώς και ο ριναίος τροχός ήταν μηχανικά συνδεδεμένοι σε μόνιμη "μίξη" καθιστώντας έτσι το "τιμόνι" και τη μανέτα του γκαζιού ως τα μοναδικά 2 μέσα (απλούστατου) χειρισμού. Κάτι σα HOTAS του '30. Μέχρι και η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (CAA) δέχθηκε να εκδώσει "ελαφρύτερες" άδειες για το αεροσκάφος μιας και αυτό ήταν απλούστερο από οτιδήποτε πετούσε τότε. Μάλιστα, προχώρησε να χαρακτηρίσει το Ercoupe, όπως σύντομα μετονομάστηκε το 310, ώς "χαρακτηριστικά ανίκανο για περιδίνηση"!

Το Ercoupe ξεκίνησε να διατίθεται στην αγορά των αεροσκαφών αναψυχής το 1940 - ακριβώς όταν ξέσπασε ο 2ος ΠΠ.
Οι πραγματικές όμως πωλήσεις ξεκίνησαν τελικά στη μεταπολεμική περίοδο. Παρ' όλο που η σχεδίαση ήταν τότε 10ετίας, εντούτοις οι καινοτομίες του αεροπλάνου θεωρούνταν ακόμα σύγχρονες και έτσι, με χιλιάδες άντρες και γυναίκες να έχουν εκπαιδευτεί ως χειριστές στον Πόλεμο, η αγορά των αεροσκαφών αναψυχής αναθερμάνθηκε γρήγορα.

Μάλιστα, το Ercoupe προωθήθηκε και από... πολυκαταστήματα ως ένα απλό και ασφαλές μέσο μεταφοράς και αναψυχής!

[hpergm]

Η απόφαση να ασχοληθούμε με κάτι λίγο πιο scale ήρθε μετά από τις επίμονες παραινέσεις αρκετών φίλων συμμοντελιστών καθώς και η εξάντληση των προκλήσεων της F4-GR/ARF κατηγορίας στην οποία λαμβάνουμε μέρος εδώ και κάποια χρόνια.
Τελικά ενδώσαμε και ψάξαμε να βρούμε τί... θα φτιάξουμε.

Αποφασίσαμε να χτίσουμε κάτι από κίτ, μιας και ο χρόνος δεν επαρκεί για σχεδίαση, και το Ercoupe από τη Balsa USA φάνηκε να καλύπτει όλες τις προδιαγραφές που είχαμε θέσει: απλή κατασκευή, μεγάλο μέγεθος, εύκολες και δοκιμασμένες πτητικές επιδόσεις, τρίκυκλο σύστημα και ικανοποιητική αισθητική.

Για αυτό το τελευταίο, περί ορέξεως.... κολοκυθόπιτα! Ομολογούμε ότι ποτέ δε μας άρεσε αισθητικά το συγκεκριμένο αεροπλάνο και απορούσαμε πως μια μεγάλη στο χώρο εταιρία όπως η BUSA αποφάσισε να το βγάλει σε τόσο μεγάλο (και ακριβό) κίτ.

Ψάχνοντας, όμως, έρχεται η όρεξη. Είδαμε ότι η BUSA προωθούσε το μεταγενέστερο μοντέλο (415D) με φουσκωμένη/μοντέρνα καλύπτρα και ένα βαρετό διάκοσμο που δεν έδινε αξία στις γραμμές του αεροπλάνου και δεν αντανακλούσε τη νοσταλγική αισθητική του μεσοπολέμου. Βρήκαμε αναρίθμητες φωτό στο Internet από το cult following που έχει το Ercoupe στη Διεθνή κοινότητα και συνειδητοποιήσαμε ότι η σωστή επιλογή πρωτοτύπου και προγενέστερου μοντέλου (415C) θα μας έδινε αυτό που ψάχναμε, καθώς οι γραμμές του αεροπλάνου είναι τελικά πιο ενδιαφέρουσες από αυτές που το (ανύπαρκτο) marketing της Balsa USA επέλεξε να δείχνει (βλ. διαφορά στις παρακάτω φωτό).

Θα μιλήσουμε όμως παρακάτω για την επιλογή του πρωτοτύπου. Για τώρα θα επικεντρωθούμε στην κατασκευή.

[evan]

...και ένα Ercoupe 415C με ελληνικό registration.

Φωτογραφημένο τον Σεπτέμβριο του 2006 στο υπόστεγο του Γιώργου Παπαδόπολου (Κωπαΐδα)

Περισσότερα στοιχεία εδώ: https://www.airpics.net/photo/SX-NAI-Ercoupe-415C-Private/8357

Καλή συνέχεια με την κατασκευή Έκτορα.

[hpergm]

Ευχαριστούμε Ευάγγελε, το αεροπλάνο έχει διεθνές κίνημα και η ύπαρξη ενός Ελληνικού είναι μια ευχάριστη έκπληξη!

Ξεκινάμε λοιπόν το... Μαραθώνιο thread.

Το kit έφτασε στο εργαστήριό μας σε 3(!) μετρίου μεγέθους κουτιά, αλώβητο και σε καλή κατάσταση - αφού όμως πρώτα άφησε αρκετά... χαμόγελα σε διάφορες Ευρωπαϊκές τελωνειακές υπηρεσίες . Το κυρίως κουτί περιείχε όλη την ξυλεία (ένα μικρό δασάκι), ενώ το cowl, τα εξαρτήματα του συστήματος προσγείωσης, το αλεξινέμιο και διάφορα άλλα μικρά και vac formed πλαστικά κομμάτια ήταν προσεκτικά πακεταρισμένα στο δεύτερο μεγάλο κουτί. Το τρίτο είχε το.. σέτ σχεδίων/οδηγιών (8 μεγάλα φύλλα).

Ξεκινήσαμε με... RTFM (δηλ. να διαβάσουμε το βιβλίο οδηγιών) προκειμένου να καταλάβουμε τί μας περιμένει. Και βέβαια, αντιμετωπίσαμε από την πρώτη κιόλας σελίδα την πρόκληση του... βιτσιόζικου Αμερικάνικου συστήματος - το οποίο θεωρεί φυσιολογικό να μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τη φύλο balsa των 3/16" από εκείνο των 5/8". Ά, και εκείνο των 3/32" από αυτό των 7/64". Χωρίς βέβαια να του ξεφύγει το πηχάκι των 3/8" x 1/4".

Αφού πήραμε μερικά Depon για τον πονοκέφαλο, ξεκινήσαμε να κάνουμε λίστα υλικών στον υπολογιστή, συμπεριλαμβανομένων και μετατροπών σε μετρικό σύστημα (το οποίο και χρησιμοποιούν τα παχύμετρά μας). Κολλήσαμε και μερικά από τα σχέδια στον τοίχο για να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε που πήγαινε τί. Μετά από (2!) απογεύματα δουλειάς, είχαμε ξεχωρίσει όλα τα υλικά, τσεκάρει ότι ήταν όλα εκεί και σημειώσει επάνω τους τις διαστάσεις τους (σε ίντσες πάντα, για να μπορούμε να ακολουθούμε τις οδηγίες) και τοποθεσία στο αεροσκάφος.

Εδώ να πούμε ότι ο χρόνος οργάνωσης επενδύει κανείς στην αρχή γλυτώνει (με το παραπάνω) ατελείωτο ψάξιμο μέσα σε ένα βουνό από "σπασόξυλα" (και όποια λάθη) κατά τη διάρκεια της κατασκευής!

[hpergm]

Τα κουτιά τα είχαν όλα, δεν έλειπε τίποτα!

Άντε και σε καλή μεριά!  

[hpergm]

Το κίτ είναι "ημι-κλασσικού" τύπου με ένα μίγμα από πηχάκια, φύλλα και κάποια laser cut κομμάτια (νομείς, ribs, κλπ). Δεν είναι δηλαδή full laser cut με interlocking λογική όπως τα ARF μαζικής παραγωγής (και κάποια άλλα κίτ) ώστε να το συναρμολογήσει κανείς και απλά να "τσιμπήσει" με κόλλα και όλα να "κλειδώσουν" αυτόματα ίσια. Θα χρειαστεί λοιπόν μια απολύτως ίσια και οριζόντια επιφάνεια με δυνατότητα υποδοχής πινέζων για την κατασκευή.

Εδώ να πούμε ότι οι πάγκοι μας είχαν σκληρό υλικό (δε μπαίνει πινέζα με τίποτα), οπότε έπρεπε πρώτα να βρούμε μια επιφάνεια ιδανική για καρφίτσωμα. Ο καλός φίλος Νίκος Βουλουμάνος μας συμβούλεψε να βρούμε κόντρα πλακέ οκουμέ, το οποίο είναι μαλακό και οικονομικό. Μια βόλτα στο τοπικό ξυλεμπορικό έλυσε άμεσα το πρόβλημα. Ευχαριστούμε Νίκο!

Πρίν τοποθετήσουμε την προσωρινή αυτή επιφάνεια εργασίας διπλο-τσέκαραμε και τους πάγκους με ένα laser για οριζοντίωση (το επίπεδο αναφοράς να είναι στις 0 μοίρες, βοηθώντας έτσι σε μετρήσεις ευθυγράμμισης αργότερα) και τυχόν στρεβλώσεις.

Όλα καλά και... ξεκινάμε!

[hpergm]

Η κατασκευή ξεκινά με το κεντρικό τμήμα της πτέρυγας το οποίο είναι και το βασικό δομικό σημείο του αεροπλάνου, καθώς φέρει και το κυρίως σύστημα προσγείωσης.
Επειδή πάνω σε αυτό θα στηριχθεί και η βασική δομή της ατράκτου αργότερα, δώσαμε εξαρχής μεγάλη προσοχή στην ευθυγράμμιση και συμμετρία της υπο-κατασκευής αυτής, όπως και επίσης στην κόλληση (φρέσκια αργή epoxy) και συγκράτηση.

Πρώτα κόψαμε το σχέδιο και το κολλήσαμε με χαρτοταινία πάνω στην επιφάνεια. Προμηθευτήκαμε λεπτό stretch φιλμ συσκευασίας για να προστατεύσουμε τα σχέδιο από τις κόλλες (ευχαριστούμε τον Παντελή για το tip!). Το τανύσαμε επίσης με χαρτοταινίες , πετυχαίνοντας μια απολύτως λεία αντι-κολλητική επιφάνεια.

Ξεκινάμε με της κατασκευή των wing tubes, τετράγωνης διατομής, μέσα στους οποίους μπαίνουν προφίλ αλουμινίου 1"x1". Η εφαρμογή πρέπει να είναι τέλεια ώστε να μην υπάρχουν καθόλου τζόγοι! Για το λόγο αυτό, τους χτίζουμε πάνω στο προφίλ. Χρησιμοποιήσαμε λαδόκολλα για να αποφύγουμε την κόλληση μεταξύ του αλουμινοσωλήνα και των κόντρα πλακέ.

[hpergm]

Προχωρήσαμε, επιβεβαιώνοντας (πάντα!) τη συμμετρία του σχεδίου πριν ξεκινήσουμε τις διάφορες κολλήσεις.
Το επόμενο κομμάτι είναι το spar joiner, πάνω στο οποίο θα κολληθούν τα wing tubes. Εδώ θα πρέπει η εφαρμογή των spar πάνω στο joiner να είναι απόλυτη, χωρίς κανένα διάκενο έτσι ώστε οι δυνάμεις της προσγείωσης να μοιράζονται σε όλη την κατασκευή. Μετρήθηκαν οι γωνίες κοπής πολύ προσεκτικά και οι ανάλογες φαλτσοκοπές έγιναν σε μίνι δισκοπρίονο.

[hpergm]

Ενισχύθηκαν οι ενώσεις μεταξύ των spars και του spar joiner με μικρά gussets.
Σημαδεύτηκαν και οι τρύπες για την τοποθέτηση των κυρίως σκελών, πάντα διπλομετρώντας τις αποστάσεις και την ευθυγράμμιση.

[hpergm]

Τα wingtubes κολλούνται ανάμεσα στα spar και περνάνε ανάμεσα από τα πρώτα ribs που είναι φτιαγμένα από ply.
Οπότε, γυρνάμε την κατασκευή στο οριζόντιο επίπεδο, και αφού κλειδώσουμε τις καθετότητες, ξεκινάμε τις κολλήσεις.

Εδώ να πούμε ότι τα σακκουλάκια που χρησιμοποιούμε για βαρύδια έχουν μέσα περίπου 3kg σκάγια (το μικρότερο νούμερο, Νο.9 έαν θυμόμαστε καλά). Ιδιαίτερα χρήσιμο βοήθημα!

Όπως πάντα, ελέγχουμε την ευθυγράμμιση/καθετότητα της όλης υποκατασκευής για να είμαστε σίγουροι ότι όλα τα υπόλοιπα που θα βασιστούν επάνω της (ημι-πτέρυγες/άτρακτος) θα είναι σε ορθές γωνίες.

[hpergm]

Όλα καλά, και προχωράμε στο πέτσωμα. Χρησιμοποιούμε μικρή ράσπα για να φέρουμε το προφίλ των sub-spar να ταιριάζει με τα ribs, κόβουμε τα φύλλα balsa ακριβώς στο μέγεθος των σχεδίων και κολλάμε χρησιμοποιώντας βάρη.

[CMarkop]

Ομορφιές 

[_ΤΑΣΟΣ_]

Αβε Εκτορα, οι φυλακισμένοι σε χαιρετούν !!!

[Αντώνης Παπαδόπουλος]

Καλή Χρονιά και καλή συνέχεια στο project.

Βλέποντας τις φωτογραφίες από το kit και τα περιεχόμενα του φαντάζομαι ότι είναι με τέτοιο τρόπο συσκευασμένο που από την στιγμή που το ανοίξεις και αραδιάσεις το περιεχόμενο πλεον είναι αδύνατον να τα ξαναβάλεις όλα στο κουτί και να κλείσει. Κάνω λάθος?   

Από scale documentation πως τα πάς? Θα είναι για την F4C ή την F4H?

Μπράβο!!

[hpergm]

Ευχαριστούμε που παρακολουθείτε το thread.

Βεβαίως, η κατασκευή δεν αναμένεται να είναι.. "μουσειακού" επιπέδου όπως οι πρόσφατες των Αργύρη και Κώστα, οπότε η ποινή φυλάκισης θα είναι αρκετά light.

Το πακετάρισμα της ξυλείας είναι πράγματι ένας γρίφος που για να λυθεί μάλλον θα πάρει περισσότερο χρόνο από το χτίσιμο του μοντέλου. Γι' αυτό και άμα βγει από το κουτί, η κατασκευή είναι... μονόδρομος! 

Το θέμα έχει ήδη επιλεγεί και υπάρχει και αρκετό documentation που τελικά μας ήρθε κάπως αναπάντεχα - θα πούμε την ιστορία λίγο παρακάτω.
 
Όσον αφορά την κατηγορία, είμαστε της λογικής ότι πρέπει πρώτα να μάθουμε να περπατάμε (Η) πρίν πετάξουμε (C). Βέβαια, μιάς και θα ξοδέψουμε αρκετές 100-άδες ώρες για την κατασκευή, δε βλέπουμε γιατί να μην προχωρήσουμε και λίγο παραπάνω στις λεπτομέρειες - βάρους επιτρέποντος πάντα..