Το οικονομικό F5J ,παει μια χαρα

  Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[eolos30]

Το οικονομικό F5J ,παει μια χαρα στην κεντρικη Ευρωπη.Εδω θελουμε τα παλατια του πασα της γείτωνος. Θέλουμε αγωνα με μοντελα των 2Κ Ε, σαν τον τυπο που ειχε BMW ενω δυσκολευόταν να της βαλει βενζινα.

 Ενα ανεμοπτερο της δημοφιλους κατηγορίας:

              http://www.modellbauchaos.de/product_info.php?info=p3_picares-f5j--langohr-.html

[eolos30]

και ενα νεο εξαιρετικο 2μετρο:
                http://seta-tech.de/themes/kategorie/detail.php?artikelid=19&kategorieid=2&source=1&refertype=8

[STRATOS77]

Ρε συ δασκαλε,με ολο τον σεβασμο που εχω στο ατομο σου....ανοιξες ενα αρθρο να μας δειξεις ενα ανεμοπλανο και μας την λες που εχουμε εποξικα των 1000€?Γιατι μια ζωη θα ειμαστε λασπολογοι? Δεν εχετε βαρεθει την ιδια καραμελα?

Αν και για το παραδειγμα με την BMW ...δεν βλεπω κανενα μας να μην εχει να βαλει βενζινη...καθε αλλο θα ελεγα...παντα βλεπω μονο BMW στην αρενα..φατε ματια ψαρια...

Πραγματικα ντρεπομαι για ορισμενα ατομα!!!

[eolos30]

 

  Αφου εχεις τη μπεμπα παντα με βενζινα, δεν σε αφορουν τα παραπάνω γιατι εισαι στους ετιτυχημένους.

[dapan]

Αντρέα νομίζω πως κάνεις λάθος  Στην αγωνία σου να λάβεις μέρος και να διασκεδάσεις  όλο και σε περισσότερους αγώνες θεωρείς πως τα ακριβά μοντέλα είναι η αιτία που δεν μετέχει κόσμος σε αυτούς, ή δεν γίνονται όσοι αγώνες θα ήθελες
Πέρσι, έλαβα μέρος σε 8 διαφορετικούς αγώνες, φέτος ως τώρα σε 4 και θα συμμετάσχω σε τουλάχιστο άλλους 3. Το "κουμπί" στην όλη υπόθεση είναι η διάθεση και το τι άλλο είσαι διατεθειμένος να "κόψεις" ώστε να μπορείς οικονομικά να το αντέξεις.
BMW δεν έχω, κάνω αυτό που μου αρέσει, μαθαίνω μέσα από τις διοργανώσεις, περνάω καλά και πάνω από όλα, τα ανεμόπτερα μου αποσβένουν με την απόλαυση που μου δίνουν το όποιο κόστος τους.
Επίσης, από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να "τρέξω" στο F5J (Gr στην αρχή και FAI στην συνέχεια χωρίς να αποκλείω το ένα από το άλλο) ήμουν και είμαι αποφασισμένος πως μπορεί να καταταγώ και τελευταίος ( τα κατάφερα 2-3 φορές!!    )
Νομίζω πως αυτό το τελευταίο είναι η ουσία του προβληματισμού σου καθώς πολλοί δεν θέλουν να "λερώσουν" το όνομα τους με τυχόν κατάταξη τους κάτω από τις τρεις πρώτες θέσεις και προτιμούν το καλύτερα πρώτοι στο χωριό παρά δεύτεροι στην πόλη.
Στην Βουλγαρία στον τελευταίο αγώνα που πήγα, είχα την ευκαιρία σε μεγάλη συζήτηση με τον Sotir Lazarkov να καταλάβω το γιατί εκεί άρχισαν να πετυχαίνουν και να χουν καλά αποτελέσματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σημαντικό ρόλο σε αυτή την επιτυχία έπαιξε πέραν της οργάνωσης και του προγράμματος η πραγματική αλληλεγγύη του ενός για τον άλλο. Εδώ, να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αφού δεν είναι δική μας.

[eolos30]

 Παντελη θα χαρω να  τα πουμε το Σεπτεμβρη στη Λαμια .

[0 teo]

Η αλήθεια είναι πως αυτοί που έχουν ξοδέψει μια περιουσία για να φτάσουν να μπουν σε αγώνες και εννοώ
α) πολύ χρόνο και χρήμα σε διάφορα μοντέλα πριν μέχρι να καταλήξουν σε κάποιο αξιοπρεπές για αγώνες - που θα τους φέρει βάθρο δηλαδή
β) πολύ χρήμα για το μοντέλο που κατέληξαν, όχι μόνο το σκαρί αλλά και όλα τα παρελκόμενα πάντα
γ) πολύ χρόνο και χρήμα για μετάβαση/διαμονή σε μοντελοδρόμια για προπονήσεις αλλά και τον κάθε αγώνα
Το (γ) είναι το πιο κοστοβόρο κομμάτι για μένα. Αν είναι να πας μια χρονιά μόνο σε 8 αγώνες θες πολύ περισσότερα χρήματα για το γ) από όσο το μοντέλο του πρωταθλητή.

Χρόνος και χρήμα που εκφράζονται απίσης
με το τι αμάξι έχουν
με τι ρούχα φοράνε
με το πόσα χαλάνε για μετακίνηση, φαγητό. διαμονή και πόσο κάθονται στο κάθε μέρος
με το πόσο ανοιχτοχέρηδες είναι σε κεράσματα (ομοίων τους)
κ.α. πολλά

Ε, αυτοί δεν δέχονται να χάνουν βάθρο από outsiders που τους έκατσε με ένα απλό φοαμένιο μοντελάκι που ήρθε αυθημερόν που λέει ο λόγος.
Πόσο μάλλον να το ξαναχάσουν από τον ίδιο ή άλλον outsider!
Και λογικό είναι έως ένα σημείο γιατί νοιώθουν μεγάλα κορόιδα εκείνη την στιγμή.

Αυτό όμως λέγεται ταξικός ρατσισμός και κομπλεξάρισμα.
Απλά και ξεκάθαρα.
Και συνήθως είναι αμοιβαίος και από τους έχοντες και κατέχοντες προς τους μη-έχοντες και μη-κατέχοντες και το αντίστροφο.
 
Κι εκεί είναι που έχει χαθεί το παιχνίδι γενικότερα και στους αγώνες και στο χόμπυ.
Και σε τοπικό και σε διεθνές επίπεδο.

Άποψή μου που έχει διαμορφωθεί από ακούσματα τρίτων περισσότερο σε ότι αφορά τους αγώνες.
Σε ότι αφορά το χόμπυ το έχω ζήσει από πρώτο χέρι. 

Ίσως κάποια "ενιαία" κύπελλα θα ήταν η λύση και θα λείαινε τις οξύτητες και τις αντιπαραθέσεις.
Καλά και τώρα ενιαίο είναι λ.χ. το F5J με τα XPlorer!!!
Αμάν πια...
 

[STRATOS77]

Μαλλον δεν εχετε καταλαβει το ποιο βασικο...
Σε ενα χομπυ οποιο και αν ειναι αυτο,υπαρχουν ανθρωποι που το βλεπουν απο διαφορες πλευρες..απλα σαν χομπυ,να μπορουν να ξεφυγουν λιγο απο τα προβληματα τους..αλλοι επισης ποιο ανταγωνιστικα με καλυτερα προιοντα (αξια εννοω) και παει λεγοντας...

Εδω μιλαμε για αγωνες και το πως θα επενδυσει καποιος εχει να κανει με το πως το βλεπει..


Το προβλημα τελικα που ειναι;τι παραπανω εχει ο καθενας;ποσο ξοδευει γι αυτο που κανει;

Και στην τελικη;λογαρισμο θα δωσουμε;(μιλαω γενικα)
Δανεικα πειραμε και δεν τα δωσαμε πισω;

Γιατι τελικα δεν ειναι τι μοντελο θα εχουμε ακριβο η οχι...αλλα παντα η μουρμουρα του ελληνα ειναι παντου...δεν βαρεθηκατε τη μουρμουρα;ασχολειστε με κατι..κοιταξτε λοιπον να το κανετε καλυτερο με οποιο τροπο μπορειτε και αφηστε την κατσικα του διπλανου..

Ημαρτον δηλαδη...

[dapan]

Αγαπητέ O Teo
Όταν όλα τα μετράς με το χρήμα, (όχι εσύ συγκεκριμένα, απλά πιάνομαι από το μνμ σου), χάνεται η μαγεία, αλλά το κυριότερο η ουσία.
Ένας παλιός συνάδελφος μου έλεγε και το ασπάζομαι ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες.
Με όλο το σεβασμό, καμιά απόλαυση που προσφέρεται από τις πτήσεις των ανεμοπτέρων δεν μπορεί να "χρεωθεί" με χρήμα κατά την άποψη μου.
Η ουσία είναι μία, να πετάμε και να περνάμε καλά με φίλους!

Ανδρέα, θα χαρώ πολύ να τα πούμε!  

[Γιάννης Κωνσταντακάτος]

Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, ο αγωνιστικός αερομοντελισμός είναι κάτι το διαφορετικό από το χόμπυ. Δεν είναι υποχρεωτικό ο αερομοντελιστής να ακολουθήσει και μία αγωνιστική κατηγορία (ας μη ξεχνάμε ότι κάποτε συμμετείχαμε σε όλες τις κατηγορίες στους Πανελλήνιους).
 
Το 1970 ένας Αμερικάνος, αερομοντελιστής μου είπε: για να συμμετάσχω σε ένα αγώνα, πρέπει να έχω τουλάχιστον την δυνατότητα μιας καλής θέσης. Αλλιώς γιατί να πάω;

Υπάρχουν όμως και πολλοί που λένε : «να συμμετάσχω και ας βγω τελευταίος»,

Γιατί απορούμε που τα ανεμόπτερα προσφέρονται πλέον σε αυτό το τέλειο επίπεδο; Το ίδιο δεν έγινε και με τα ακροβατικά; Με τις τηλεκατευθύνσεις; Με τις μπαταρίες; Με όλα τα αερομοντελιστικά αντικείμενα;

Το πώς έχει ή δεν έχει αποκτήσει ο καθένας μας την «περιουσία» και πως την διαχειρίζεται προκειμένου να αγοράσει ένα ακριβό ανεμόπτερο, είναι δικό του θέμα. Δεν επιτρέπεται να το σχολιάζουμε.

Κατ’ εμέ ο συμμετέχων σε αγώνες αερομοντελιστής, δεν πρέπει να αποζητά τη φιγούρα, την προβολή του χρήματος, ή την καλή κατάταξη.

Πρέπει να προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό σου, να καταφέρει «το δεκάλεπτο» περισσότερες φορές απ’ ότι την τελευταία συμμετοχή.

Να χαρεί που φίλοι, συναθλητές, μαθητές και τα παιδιά του, τον ξεπερνούν. Ακόμα περισσότερο όταν ανεβαίνουν στο βάθρο των νικητών.

Να βοηθήσει τον φίλο ή άγνωστο διπλανό του να διορθώσει μία αβαρία, κι ας τον ξεπεράσει μερικές θέσεις.

Να τους βλέπει όλους συναθλητές και όχι αντιπάλους.

«Αθλητικό ιδεώδες» ;

«Ευγενής άμιλλα» ; 

«Ψυχική ισορροπία».

Εγώ το λέω «το μεγαλείο του αερομοντελισμού».

[0 teo]

Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, ο αγωνιστικός αερομοντελισμός είναι κάτι το διαφορετικό από το χόμπυ. Δεν είναι υποχρεωτικό ο αερομοντελιστής να ακολουθήσει και μία αγωνιστική κατηγορία (ας μη ξεχνάμε ότι κάποτε συμμετείχαμε σε όλες τις κατηγορίες στους Πανελλήνιους).
 
Το 1970 ένας Αμερικάνος, αερομοντελιστής μου είπε: για να συμμετάσχω σε ένα αγώνα, πρέπει να έχω τουλάχιστον την δυνατότητα μιας καλής θέσης. Αλλιώς γιατί να πάω;

Υπάρχουν όμως και πολλοί που λένε : «να συμμετάσχω και ας βγω τελευταίος»,

Γιατί απορούμε που τα ανεμόπτερα προσφέρονται πλέον σε αυτό το τέλειο επίπεδο; Το ίδιο δεν έγινε και με τα ακροβατικά; Με τις τηλεκατευθύνσεις; Με τις μπαταρίες; Με όλα τα αερομοντελιστικά αντικείμενα;

Το πώς έχει ή δεν έχει αποκτήσει ο καθένας μας την «περιουσία» και πως την διαχειρίζεται προκειμένου να αγοράσει ένα ακριβό ανεμόπτερο, είναι δικό του θέμα. Δεν επιτρέπεται να το σχολιάζουμε.

Κατ’ εμέ ο συμμετέχων σε αγώνες αερομοντελιστής, δεν πρέπει να αποζητά τη φιγούρα, την προβολή του χρήματος, ή την καλή κατάταξη.

Πρέπει να προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό σου, να καταφέρει «το δεκάλεπτο» περισσότερες φορές απ’ ότι την τελευταία συμμετοχή.

Να χαρεί που φίλοι, συναθλητές, μαθητές και τα παιδιά του, τον ξεπερνούν. Ακόμα περισσότερο όταν ανεβαίνουν στο βάθρο των νικητών.

Να βοηθήσει τον φίλο ή άγνωστο διπλανό του να διορθώσει μία αβαρία, κι ας τον ξεπεράσει μερικές θέσεις.

Να τους βλέπει όλους συναθλητές και όχι αντιπάλους.

«Αθλητικό ιδεώδες» ;

«Ευγενής άμιλλα» ; 

«Ψυχική ισορροπία».

Εγώ το λέω «το μεγαλείο του αερομοντελισμού».

Τά 'πες όλα!
Πολύ σωστά και συμφωνώ απολύτως.