Γιατί τα κάνετε Όλα αυτά στον Μοντελισμό ... ?

Κάθομαι μπροστά απ’το PC και ψάχνω στην Ατελείωτη Βιβλιοθήκη των Αεροτομών . Τις βλέπω μία μία και προσπαθώ να καταλάβω άν θα κάνει γρήγορη ή αργή την πτερυγούλα μου . Άν είναι πολύ ή λίγο το Reflex της στο χείλος εκφυγής .
Φορτώνω το μικρό μου Corollάκι με τεράστιους τάκους Φελιζόλ . Χά , χά . Μιά φορά είχα αφήσει το Πόρτ Μπαγκάζ ανοιχτό μέχρι να φτάσω στο εργαστήρι μου , γιατί ... δέν τα χώραγε το φουκαριάρικο . Κάθομαι ευλαβικά πάνω απ’το μηχάνημα ενώ κόβει το χιλιοπόθητο φτεράκι που σχεδίασα και το περιμένω παρακολουθώντας σαν γεράκι τη θερμοκρασία του νήματος ...
Όταν επιτέλους βγεί , το τρίβω και το ντύνω για να το σιδερώσω . Τρελαίνομαι να βλέπω την ταινία να τεντώνει πάνω του και να παίρνει εκείνη τη λεία , γυαλιστερή επιφάνεια . Στους σταθεροποιητές (fins) , αφιερώνω επίσης πολλές στιγμές αφοσίωσης , στην προσπάθεια να γίνουν αεροδυναμικοί, αποτελεσματικοί και ανθεκτικοί ...
Μόλις την τελειώσω την ζυγίζω . Με όλα πάνω της . Γράφω με χαρά τη νέα ένδειξη της μικρής ζυγαριάς στο τετράδιό μου και φτιάχνω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ... Γιατί ? Γιατί κέρδισα 20 ολόκληρα γραμμάρια απο την τελευταία φορά ! Πώ , πώ ... Πώς να πηγαίνει άραγε Huh

Απίστευτο . Κοίτα να δείς πως πετάει το άτιμο ... Τρομερό το νέο μοτεράκι . Και αυτές οι Li-Po ρέ παιδί μου . Άλλο πράμα . Μπράβο ρέ Παπαδόπουλε . Καλά με βόλεψες πάλι . Και στην πλαγιά , πώ πώ . Αρκεί μόνο να ξεβιδώσω τον έλικα για να μικρύνω την οπισθέλκουσα ! Και νά’χει αεράκι φυσικά ... Στην σωστή κατεύθυνση .
Πειραματόζωο την έχω κάνει . Καινούργια μοτεράκια κάθε τόσο . Διαφορετικές μπαταρίες για δοκιμή . Τραβάω κορδέλες . Πετάω κομφετί . Της βάζω χημικά φώτα για τις βραδυνές πτήσεις ! Ξέρετε , αυτά του ψαρέματος . Είναι και ακριβούτσικα τα άτιμα ... Άσε που κάνω και Αερομαχίες . Ναί ,ναί . Τρέλα έ ? Με χτυπάνε στον αέρα , τους χτυπάω , άλλες φορές λίγο, άλλες ‘πολύ’ ... Σπάνια όμως, γιατί όπως διαπίστωσα είναι πολύ μάγκικο να πετύχεις τον άλλο .
Κάθομαι τώρα και την κοιτάζω έτσι που είναι ταλαιπωρημένη πάνω στο πάγκο . Πρέπει να τη ξαναντύσω σε καναδυό σημεία , γιατί χθές ... αγκάλιαζε τα βράχια σε εκείνη την πλαγιά ένα – ένα .
Ένα απλό κομμάτι φελιζόλ , σκέφτομαι , σωστά κομμένο και περιποιημένο . Και συνεχίζω να την κοιτάζω ενώ τα μάτια μου πάνε να βουρκώσουν . Όχι ,ρέ , δέν μπορεί . Άντρας είμαι . Θα με πάρει το παράπονο για την πτερυγούλα ... ? Σιγά ... !? Και τί σαν τη σχεδίασα , την κατασκεύασα και την έχω τρελάνει μόνος μου στις πτήσεις ... Κι’ άλλοι τό ‘χουν κάνει .
Συγκινήθηκα όμως γιατί κάποιοι άλλοι φίλοι τις σνομπάρουν τις πτερυγούλες . Τις αγόρασαν μόνο απο Μόδα και τώρα .. τις χαίρονται οι ντουλάπες ! Δέν θέλουν εκείνοι να ασχοληθούν με το ... φελιζόλ . Τί ζητάει όμως η καημένη ? Λίγα λεφτουδάκια και πολύ μεράκι και αγάπη . Και θα πετάει για να σε μαγεύει ... Παντού . Χωράει και σε μικρά πόρτ μπαγκάζ για να την έχεις πάντα μαζί .
Τα κάνω όλα αυτά γιατί ... Πιστεύω πως υπάρχει κάπου ένας Παράδεισος και για αυτά τα ... απλά αεροπλανάκια . Ή έστω μία θέση , μία γωνία στον παράδεισο των μεγαλύτερων , ακριβότερων μοντέλων . Και ξέρω πως , μετά απο 200 ή 500 πτήσεις μαζί μου , θα πετάξει μακριά μου μόνο και μόνο για να πάει να καθήσει εκεί ... Σε αυτή τη θέση ή τη μικρή γωνίτσα ... Όπως της Αξίζει .

Α.Γ.