ERCO Ercoupe 415-C (1946) σε κλίμακα 1/3

  Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[hpergm]

Σας ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια! Μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε.
Το φινίρισμα/βάψιμο μας αγχώνει αρκετά, διότι με ένα λαθάκι μπορεί να πάει στράφι αρκετή δουλειά προετοιμασίας.
Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε πρίν βάψουμε - κοινώς, αναβλητικότητα!  

Βρήκαμε τη δικαιολογία του στρωσίματος του κινητήρα...  

Έχοντας πλέον αρκετή εμπειρία από στρωσίματα 4-χρονων πολυκύλινδρων Saito, ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε το engine stand μας για την FG-61TS.
Πρώτο βήμα η κοπή νέου firewall για να πάρει τη συγκεκριμένη μηχανή. Εδώ να πούμε ότι το stand είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να μπορούμε να ανταλλάξουμε τα firewalls για άλλες μηχανές (βλ. bolt hole patterns και τρύπες για καρμπυρατέρ) χωρίς μετατροπές. Το ply των 16mm μπήκε στη... μηχανουργική φρέζα για τις κοπές και τις ανάλογες αυλακώσεις για πρόσβαση στις βελόνες (που σε αυτές τις μηχανές συμπίπτουν σχεδόν με το firewall...   ).

Το set-up περιλαμβάνει όλα τα συμπαραμαρτούντα καθώς και instrumentation (rpm, temps) για να παρακολουθούμε τη συμπεριφορά της μηχανής με τηλεμετρία κατά τη διάρκεια του στρωσίματος (βοηθά πολύ!).
Εδώ να πούμε ότι χρησιμοποιούμε πρώτη φορά το ηλεκτρονικό σύστημα της RC Light Systems που "κλέβει" το RPM output απο την ανάφλεξη της Saito/RCEXL και το στέλνει σαν input στο EXBus της Jeti. Μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαμε οπτικό sensor με αρκετή δυσκολία στην εγκατάσταση (τρύπες στο cowl, οδηγοί, κλπ).

Η μηχανή βγήκε από το αεροπλάνο, λύθηκαν τα καπάκια, λαδώθηκαν τα κοκκοράκια διεξοδικά, έγινε η κλασσική ένεση λαδιού 20-30ml στο στροφαλοθάλαμο για να λιπανθούν τα ρουλεμάν/κουζινέτα πριν την πρώτη εκκίνηση (η μηχανή έρχεται "στεγνή", το λένε και οι οδηγίες) και δέθηκαν επάνω τα σπιράλ των εξατμήσεων με φλατζόκολλα. Δυστυχώς, το καζανάκι που κατασκευάσαμε δεν μπόρεσε να τοποθετηθεί λόγω γεωμετρίας του stand για να δοκιμάσουμε δομική αντοχή και τυχόν διαρροές στις κολλήσεις... Αυτό θα το δούμε στις δοκιμές τροχοδρόμησης....

Τεπόζιτο, ανάφλεξη, μπαταρίες, διακόπτες, σένσορες, μηχανή και προπέλλα δέθηκαν πάνω στη βάση με προσοχή στο cable management για να μην έχουμε ατυχήματα με κομμένα καλώδια.
Το καύσιμο του στρωσίματος είναι στην πλούσια αναλογία λαδιού 1:15 (Castrol Power 1), και θα παραμείνει έτσι για τα πρώτα 3 λίτρα λειτουργίας.

Με το όλο stand δεμένο στο δέντρο, ρυθμίσαμε το servo για τα endpoints, μερικές στροφές της προπέλλας με βουλωμένο καρμπυρατέρ (δεν έχει τσόκ) να φέρει καύσιμο και το μηχανάκι πήρε μπρός πρώτη φορά ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ!!! Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί, αλλά μάλλον είναι η ευκολία του boxer σε σχέση με τους radial που οι κάτω κύλινδροι είναι πλυμμυρισμένοι από το πλούσιο μίγμα (γιαυτό και τους ξεκινάμε πάντα.... οριζόντια - βλ. άλλο thread με το Gee Bee).

Ρύθμιση βελόνων για 3,000 στροφές σε full γκάζι και αναμένουμε να κάψουμε τα 3 λίτρα, πρίν ξαναρυθμίσουμε βαλβίδες, καθαρίσουμε μπουζί και αλλάξουμε καύσιμο για την τελική ρύθμιση.

[hpergm]

Και μιά πιο κοντινή...

[hpergm]

Αφήνουμε τη μηχανή να δουλέψει λίγο, και στο μεταξύ στρέφουμε την προσοχή μας στα φτερά - έχει φτάσει η ώρα της επικάλυψης!
Έχουμε να σιδερώσουμε αεροπλάνο 20 χρόνια (ARF γαρ) οπότε το σπόρ το έχουμε ξεχάσει λίγο.
Οπλισμένοι με digital σίδερο, καλές οδηγίες και natural oratex προχωρήσαμε αποφασιστικά!

Ξεκινάμε με την κάτω πλευρά ώστε τα overlap της επάνω να μη φαίνονται στο έδαφος.
Πάτημα γύρω γύρω στο "τελάρο" με 90 βαθμούς στο σίδερο και πίεση. Μετά heat gun στους 200C για να τεντώσει. Τέλος, ξανα πάτημα στους 125C με το σίδερο.
Τα ακροπτερύγια ήταν το πιο δύσκολο, όμως το Oratex "τραβιέται" αρκετά ωραία στις καμπύλες με λίγη ζέστη και κολλά εύκολα.

Δίνουμε στον εαυτό μας ένα 8/10 για την όλη δουλειά. Not bad μετά απο 20 χρόνια...!

[hpergm]

Μέχρις εδώ, όλα καλά. Αλλά τα εύκολα τελείωσαν - πάμε για λεπτομέρεια στην επικάλυψη τώρα, κοινώς rib stitching.

Εδώ προστρέχουμε πίσω στις φωτογραφίες για να καταλάβουμε τί γίνεται...
Βλέπουμε λοιπόν ότι στο συγκεκριμένο αεροπλάνο έχουν αποφύγει το ράψιμο και μάλλον έχουν αγκιστρώσει το ύφασμα πάνω στα ribs με μια μεταλλική πλάκα βιδωμένη στο rib και καλλυμένη με ταινία.

Άρα, έχουμε 2 προκλήσεις: την ταινία και τη σωστή αναπαράσταση της πλάκας.
Όσον αφορά την ταινία, υπάρχουν έτοιμες στο εμπόριο σε διάφορα μεγέθη (1/4, 1/3, 1/6 κλπ). Εμείς είπαμε να κάτσουμε να τη φτιάξουμε μόνοι μας! Όχι βέβαια με ψαλιδάκι, αλλά με το plotterάκι μας.

Ξεκινάμε με τις μετρήσεις, όπως πάντα. Βρήκαμε ότι η ταινίες θα έπρεπε να έχουν 20mm φάρδος και βήμα δοντιού 1.7mm.
10 λεπτά αργότερα είχαμε όσες θέλαμε!

[hpergm]

Το διάφορα σχήματα εκτός των ταινιών είναι από διάφορα patch που έχει το φτερό απο κάτω για τις διάφορες θυρίδες και τη βάση του pitot.
Αυτά, θα τα δούμε παρακάτω.

Για τα μεταλλικές (μάλλον) πλάκες των rib πήραμε άλλες μετρήσεις, σκεδιάσαμε στο CAD και τα κόψαμε στο laser μας από ρετάλια του λεπτού ply των 0,4mm που έδινε το κίτ.
Η κοπή ήταν απροβλημάτιστη με ισχύ 10W και ταχύτητα 25mm/sec (πάντα με αέρα προς αποφυγή καψιμάτων).

[hpergm]

Τοποθέτηση με μικροβιδάκια και κάλυψη με τις ταινίες... 

[hpergm]

Προχωρόντας βάζοντας τα rib tapes και ψάχνωντας τις φωτογραφίες σε υψηλή μεγέθυνση, είδαμε μια λεπτομέρεια που μας είχε ξεφύγει: προφανώς το τόπι του υφάσματος που χρησιμοποιήσαν οι Ελβετοί ήταν περιορισμένο και έτσι κατέφυγαν στη λύση της μάτισης σχεδόν στο μέσο του εκπετάσματος. Έτσι λοιπόν υπάρχει μια ραφή που μάλλον τα 2 κομμάτια αλληλεπικαλύπτονται δημιουργόντας μια ανεπαίσθητη "ουλή" στη επιφάνεια η οποία είναι και αυτή καλλυμένη με ταινία. Βαλθήκαμε να το αναπαραστήσουμε και αυτό πιστά: λωρίδες από χαρτόνι π'άχους 0.3mm κόπηκαν και κολλήθηκαν στα σωστά σημεία, σφραγισμένα με ταινίες από πάνω!

Προσέξαμε αυτή η ουλή να περνά ΚΑΤΩ από την πλάκα του rib διότι είναι λογικό να γίνεται η μάτιση του υφάσματος πρώτα και μετά το rib stitching. Έτσι φαίνεται και στις φωτό!
(Για το λόγο αυτό δεν περάσαμε ταινίες στα συγκεκριμένα ribs πρίν κάνουμε αυτή την επέμβαση.)

[hpergm]

Η επάνω πλευρά τελείωσε. Μένουν μόνο μερικές ταινίες σε κάποιες άκρες.

Προχωράμε με την κάτω πλευρά που έχει αρκετά περισσότερη λεπτομέρεια, όπως καπάκια θυρίδων προσιτότητας και ο σωλήνας pitot και άλλα.

Τοποθετόντας τα ήδη κομμένα (στο laser) strip του rib stitching για να δούμε πώς θα προχωρήσουμε, κάτι δε μας κάθονταν...
Τα strip ήταν πολύ μακριά σε σχέση με αυτό που μας έδειχναν οι φωτό..

Πάμε πίσω στις φωτογραφίες και ξανα-ξεκινάμε μετρήσεις!
Βρήκαμε ότι πράγματι στην κάτω πλευρά είναι κοντύτερα - ξανασχεδίαση και κόψιμο...  

[hpergm]

Κοπή ταινιών και τοποθέτηση...

Πρίν την κάλλυψη με ταινίες, περνάμε λίγη λεπτή CA στις τρύπες των rib που μπαίνουν τα μικροβιδάκια.

[hpergm]

Εδώ προσεχουμε και μια λεπτομέρεια: υπάρχει rib stitching και στα false LE ribs στην κάτω πλευρά.

Προσομοιάζουμε με τον ίδιο τρόπο όπως και στα main ribs και καλύπτουμε με ταινίες κομμένες στα μέτρα τους.

[hpergm]

Έχοντας τελειώσει με το rib stitching μένει μόνον το περιμετρικό "γάζωμα" (π.χ. ράψιμο στο false trailing edge) το οποίο καλύπτεται  -όπως πάντα- με ταινίες.

Εδω φτάσαμε στο δύσκολο σημείο των ακροπτερυγίων, τα οποία αφού "ραφτούν" πάνω στο σκελετό του φτερού καλύπτονται με ταινία: στάθηκα αδύνατο να πάρουμε τις καμπυλότητες στρετσάροντας ίσιες ταινίες και παράλληλα να αποφύγουμε μαζέματα και τσαλακώματα στο πάνω και κάτω μέρος των επιφανειών. Οπότε.... κλέψαμε λιγάκι  : κόπηκαν ταινίες στο plotter* στο σχήμα του πλανογράμματος των ακροπτερυγίων (πάνω και κάτω) και ενώθηκαν με μία "αόρατη" ραφή ακτιβώς στην ακμή των ακροπτερυγίων. Μετά μια λεπτή ταινία κάλυψε τη ραφή αυτή - οι όποιες ατέλειες αποφεύχθηκαν ή/και κρύφτηκαν. Αυτά, μεταξύ μας πάντα!  

Οι φωτό εξηγούν.

*Για να σχεδιαστεί το ζιγκ-ζάγκ κουρμπαριστό, πρέπει να περάσαμε κανένα 2ωρό στο AutoCAD και βγάλαμε τα μάτια μας.... 

[hpergm]

Και βέβαια, τα υπόλοιπα περιμετρικά...

[hpergm]

Με αυτά και αυτά, θεωρούμε ότι έχουμε τελειώσει τις περισσότερες λεπτομέρειες των επικαλύψεων. Οπότε πάμε να δούμε κάποιες λεπτομέρειες στην κάτω πλευρά των φτερών. Ξεκινάμε με το σωλήνα pitot.

Αυτός αποτελείται από 2 σωληνάκια τα οποία είναι "ραμμένα" πάνω σε μια πλάκα και καταλήγουν σε ένα κοινό στόμιο το οποίο και έχει τις απαραίτητες τρύπες για τη στατική πίεση.
Αποφασίσαμε να το φτιάξουμε από μπρούτζο (αντί για το ελαφρύτερο αλουμίνιο) ώστε να μπορέσουμε να ασημοκολλήσουμε την όλη κατασκευή από φύλλο μπρούτζου 0.8mm και σωληνάκι χαλκού 2.5mm.

Ξεκινάμε με τη βάση: μετρήσεις από τις φωτό, σχέδιο στο AutoCAD, μετατροπή σε G-Code* και βούρ στο router! (Όχι ότι δεν κόβεται ωραιότατα στο χέρι - απλά παίζουμε με τα παιχνίδια μας....   )

Παρόλο που το πλακάκι είναι περίπου 30mm x 30mm, είναι αρκετά βαρύ (>40gr) οπότε το περάσαμε από.... δίαιτα φρέζας.

*Για όποιον ενδιαφέρεται, χρησιμοποιήσαμε φρεζάκι 2mm στις 12,000 στροφές με αργό feedrate 30mm/min (σπάσαμε 2 στην αρχή!) και βάθος κοπής 0.2mm. Τα τρυπήματα έγιναν με "pecking".

[hpergm]

Αφού στραβώσαμε τα σωληνάκια, τα κολλήσαμε μαζί με ασημοκόλληση....

Εδώ, το πράγμα θέλει προσοχή, διότι χρειάζεται μια σειρά κολλήσεων, οι επόμενες των οποίων μπορεί να λιώσουν τις προηγούμενες. Οπότε, πρώτα κολλήσαμε τα σωνηνάκια μεταξύ τους, απλώνοντας προσεκτικά το βόρακα με πινελάκι και μετά αποθέτοντας κομμάτια ασημόβεργας μεταξύ τους ώστε όταν λιώσει να απλώσει. Δεν κολλήσαμε κοντά στο στράβωμα καθότι η επικείμενη κόλληση στο πλακάκι βάσης θα την έλιωνε.

Μετά, περάσαμε το "8άρι" που δημιουργήθηκε από τις κεντρικές τρύπες στο πλακάκι και κολλήσαμε άφοβα. Εδώ να σημειώσουμε ότι προκειμένου να πετύχουμε τη σωστή γωνία του pitot παράλληλα προς το αερόρευμα (ενώ το πλακάκι τοποθετείται με τη γωνία των ribs....), υπολογίσαμε τις γωνίες των τρυπών στο πλακάκι και τις τρυπήσαμε στο router για ακρίβεια...

Τέλος, τοποθετήσαμε το κοινό στόμιο, το οποίο "πονταρίστηκε" και αυτό με λίγη ασημοκόλληση και μετά στοκαρίστηκε με στόκο αυτοκινήτου προκειμένου να προσομοιάσουμε τις ηλεκτροκολλήσεις που ξεχωρίζουν στην φωτογραφία του 1:1 (βλ. προηγούμενο post).