ERCO Ercoupe 415-C (1946) σε κλίμακα 1/3

  Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[hpergm]

Μετά την ολοκλήρωση του κώνου ατράκτου, έχουμε σχεδόν τελειώσει με τα "βαριά" ξυλουργικά.
Για την ολοκλήρωση των εξωτερικών επιφανειών, το μόνο που μένει είναι τα wing fillets, τα οποία η BUSA δίνει σε 4 (!) κομμάτια από thermoformed ABS ανά πλευρά.

Εδώ, σταθήκαμε να σκεφτούμε λίγο τί θα κάνουμε: σκοπεύουμε να glassάρουμε όλες τις ξύλινες επιφάνειες που αναπαριστούν μέταλλο (δηλ. όλα εκτός των φτερών) και το glassάρισμα των fillet, με τις δύσκολες 3-διάστατες επιφάνειες και το όποιο τρίψιμο μετά (βλ. πιθανότητα τρυπών/διαπέρασης), μας έκανε να διστάσουμε να τα προσθέσουμε σε αυτή τη φάση. Αποφασίσαμε λοιπόν να glassάρουμε πρώτα τα ξύλα και να κολλήσουμε τα fillets μετά (τα οποία αναπαριστούν μέταλλο μια χαρά, χωρίς ρητίνη - και θα κολλήσουνε με epoxy μια χαρά πάνω στο υαλόνημα μετά).  

Όλα αυτά ωραία στη θεωρία - αλλά στην πράξη, έλα που δεν έχουμε ξαναglassάρει ποτέ για φινίρισμα (από monokote και solartex, μια χαρά όμως  ). Καθίσαμε να μελετήσουμε. Είδαμε και ακούσαμε πολλούς να μιλάνε για.. ορθοπεδική ταλαιπωρία τριψίματος των κυματώσεων της σκληρής ρητίνης για την επίτευξη μιας καλής επιφάνειας, ενώ άλλους για προσοχή στην πρόσθεση βάρους λόγω περίσσειας ρητίνης. Παρ'όλα αυτά, είδαμε και ακούσαμε άλλους να μιλάνε για την λίγο πιο advanced μέθοδο τελικής διάστρωσης με peel ply, η οποία υπόσχεται την ταυτόχρονη τακτοποίηση και των 2 παραπάνω αδυναμιών της κλασσικής τεχνικής απλώματος με.... πιστωτική κάρτα.

Η αλήθεια είναι ότι φοβηθήκαμε ότι, ώς αρχάριοι στη μέθοδο, θα κάνουμε ζημιά στις 150+ ώρες που μάλλον έχουμε βάλει μέχρι εδώ και το αφήναμε λίγο να "μεστώσει" στο μυαλό μας.
Τελικά είπαμε "ο τολμών νικά!" και αποφασίσαμε να glassάρουμε με peel ply κατευθείαν. Και βλέπουμε.

Βέβαια, δεν πήγαμε κατευθείαν να δοκιμάσουμε πάνω στο αεροπλάνο, αλλά κάναμε κάποιες δοκιμές.

Πρώτα απ' όλα, ξεκινάμε με τα σωστά υλικά - αυτά αυξάνουν κατακόρυφα τις πιθανότητες επιτυχίας!

• Η Epoxy πρέπει να είναι η σωστή για finishing, με χαμηλό ιξώδες και μεγάλο χρόνο αντίδρασης (>30min). Εδώ δεν κάνουμε οικονομίες - αραίωση κανονικής epoxy με οινόπνευμα αυξάνει τις πιθανότητες αστοχίας...
• Η καλή μίξη με τις σωστές αναλογίες του κατασκευαστή είναι εκ των ούκ άνευ διότι οποιαδήποτε μερική σκλήρυνση δε θα επιτρέπει το τρίψιμο (κολλώδης επιφάνεια και γυαλόχαρτο, δεν παντρεύονται!). Εδώ χρησιμοποιούμε μικρή ζυγαριά χρυσοχοΐας (δηλ. γραμμαρίων) και πλαστικά ποτηράκια και ξυλάκια για ανακάτεμα από το... Jumbo!  
• Προσέχουμε η θερμοκρασία του χώρου να είναι πάνω από 18-20 βαθμούς για το σωστό δέσιμο της ρητίνης.
• Το υαλούφασμα που επελέγη είναι το λεπτό των 25gr για χαμηλό βάρος.
• H στρώση για το υαλούφασμα και το peel ply με μικρό αφρώδες ρολό, μετά από θαυμάσια συμβουλή του Θανάση Φερφυρή (ευχαριστούμε!  )
• Όσον αφορά το peel ply (βλ. ύφασμα με τις κόκκινες ρίγες), χρησιμοποιούμε πολυεστερικό ύφασμα 60 γραμμαρίων, ειδικό για αυτό το σκοπό.

[hpergm]

Ξεκινήσαμε με τα απλά επίπεδα κομμάτια - βασικά το ουραίο.

Ακολουθήσαμε την εξής μέθοδο:
1. Κόβουμε το peel ply στο μέγεθος που θέλουμε, να ταιριάζει πάνω στο κομμάτι, με αρκετά εκατοστά overhang γύρω-γύρω). Το βάζουμε στην άκρη.

2. Κόβουμε το υαλούφασμα στο μέγεθος που θέλουμε (να ταιριάζει πάνω στο κομμάτι, πάλι με μερικά εκατοστά overhang γύρω-γύρω, λίγο μικρότερο από αυτό του peel ply) και το απλώνουμε στεγνό, σιδερώνοντας με το χέρι απαλά τις όποιες ρυτίδες.

Προσοχή: Ο λόγος που κόβουμε πρώτο το peel ply είναι ότι θα σηκώσει ηλεκτροστατικά το λεπτό υαλούφασμα δημιουργόντας τραβήγματα και "πόντους" που μπορεί να μας χαλάσουν μετά το αποτέλεσμα... Μη μας ρωτάτε πού το ξέρουμε.

3. Ανακατεύουμε την epoxy με προσοχή. Εμείς χρησιμοποιήσαμε δόσεις των 20-30 γραμμαρίων για τις επιφάνειες που θα δείξουμε μετά. Η ποσότητα που θα ετοιμάσουμε δεν έχει σημασία για το βάρος της τελικού αποτελέσματος (θα εξηγήσουμε μετά), αρκεί να φτάσει (και να περισσέψει!). Δεν φτιάχνουμε epoxy από πρίν, διότι η πίεση χρόνου μπορεί να μας βιάσει στα 2 παραπάνω βήματα και να γίνει καμιά στραβή. Επίσης, πρέπει να εκμεταλλευτούμε το χαμηλό ιξώδες στα πρώιμα στάδια της αντίδρασης για να έχουμε καλή διάστρωση (εάν αργήσουμε και αρχίσει να "δένει" θα αρχίσουν κολλήματα και "σηκώματα"...).

4. Χύνουμε μια μικρή ποσότητα ΣΤΗ ΜΕΣΗ του κομματιού περιμένουμε λίγο να απλώσει φυσικά και αρχίζουμε δουλεύουμε με το ρολλό ακτινικά προς τα έξω να απλώσουμε τη ρητίνη. Στην αρχή το αφρώδες ρολλό θα απορροφήσει κάποια ποσότητα, αλλά γρήγορα θα κορεστεί και θα απλώνει μια χαρά. Μπορούμε άνετα να το οδηγούμε μπρός-πίσω χωρίς σηκώματα του υαλονήματος - η δουλειά γίνεται πολύ γρήγορα και εύκολα! Το υαλόνημα βρέχεται αλλάζοντας χρώμα και η επιφανειακή τάση της finishing ρητίνης το βαστά κολλημένο στη θέση του χωρίς κίνδυνο τσακισμάτων. Συνεχίσουμε μέχρι να καλύψουμε όλη την επιφάνεια που θέλουμε. Ρίχνουμε άπλετη ρητίνη χωρίς... να μας νοιάζει το βάρος. Αρκεί να βραχεί όλο το υαλόνημα καλά. Δεν ασχολούμαστε με ανομοιομορφίες στο πάχος της ρητίνης. Εάν βλέπουμε ότι η γεωμετρία της επιφάνειας μπορεί να δημιουργήσει σηκώματα στις άκρες (π.χ. κοίλη επιφάνεια ή καμπυλωτό περίγραμμα), κρεμάμε βαριά μανταλάκια γύρω γύρω να βοηθήσουν - γι'αυτό και άλλωστε αφήσαμε τα μερικά εκατοστά overhang γύρω γύρω παραπάνω.  

5. Τοποθετούμε προσεκτικά το peel ply που έχουμε ήδη κόψει πάνω στο βρεγμένο υαλόνημα. Εδώ, θέλει προσοχή να πέσει καλά και και σωστά γιατί δεν έχει 2η ευκαιρία: εάν "στραβοπέσει" και το πάμε να το σηκώσουμε, θα σηκώσει το υαλόνημα και θα έχουμε... δυστύχημα. Και πάλι - μη μας ρωτάτε πού το ξέρουμε.

6. Ξανά με το ρολό, πατάμε το peel ply πάνω στο υαλόνημα (μπρος-πίσω κινήσεις) μέχρι να στρώσει τελείως. Επειδή είναι "χοντρότερο" σαν ύφασμα (αυτό που χρησιμοποιήσαμε εμείς, αλλά θα πούμε μετά γιατί), στρώνει πιο δύσκολα και θέλει επιμονή να ποτίσει καλά. Εάν μας ξεφύγει κάποια ρητίδα του peel ply, αυτό είναι πρόβλημα μετά γιατί θα έχουμε ουλές ρητίνης πάνω σε μια τέλεια επιφάνεια (και μετά... χειρουργικό τρίψιμο!). Η επιφανειακή τάση της ρητίνης το τραβάει προς το ξύλο και έτσι έχουμε αρκετή πίεση πάνω από το υαλόνημα, όταν έχει διαβραχεί όλο το σύστημα ξύλο/υαλόνημα/peel ply. Εάν χρειάζεται, επαναλαμβάνουμε το κρέμασμα με περαιτέρω μανταλάκια (γι'αυτό το κόβουμε ακόμα μεγαλύτερο από το υαλούφασμα).

Εδώ, φτάνουμε στο λόγο που δε μας ενδιαφέρει η ποσότητα ρητίνης/πρόσθεση βάρους όταν χρησιμοποιούμε την τεχνική του peel ply: λόγω των διαφορών επιφανειακής τάσης, αυτό τελικά ρουφάει όλη την περισσευούμενη ρητίνη πάνω από το υαλόνημα, "πατώντας" το ταυτόχρονα με δύναμη πάνω στο ξύλο (του οποίου τα τριχοειδή αγγεία έχουν τραβήξει τη ρητίνη πρώτα μέσα και έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να τραβηχτεί αυτή πάλι έξω από την πιο αραιή πλέξη των υφασμάτων). Οπότε, με αυτήν την τεχνική μένουμε πάντα με τη minimum δυνατή ρητίνη πάνω στο υαλόνημα!

7. Αφήνουμε το όλο σύστημα να "δέσει" για 1 μέρα σε καλή θερμοκρασία (προτιμητέον >20 βαθμούς όπως είπαμε). Κατά τη διάρκεια της σκλήρυνσης, έχουμε "μετανάστευση" μορίων κεριού στην επιφάνεια της ρητίνης, τα οποία και αφήνουν μια κολλώδη στρώση που είναι δύσκολο να τριφτεί μετά (δρα σα λιπαντικό). Και εδώ το peel ply μας βοηθά αρκετά διότι μόλις το τραβήξουμε, παίρνει μαζί του όλη την εξτρά ρητίνη αφαιρώντας βεβαίως και αυτή την ενοχλητική στρώση!

8. Αφαιρούμε το peel ply και θαυμάζουμε μια μικρο-σαγρέ επιφάνεια (έχει αποτύπωμα της πλέξης του peel ply) έτοιμη να δώσει μια λεία τελική επιφάνεια μετά από ένα στεγνό τρίψιμο με ντουκόχαρτο 220-270.

[hpergm]

Μετά από ένα χέρι Primer και λίγο τρίψιμο, μπορούμε να δείξουμε το καλό αποτέλεσμα της οικονομίας βάρους που χαρίζει η μέθοδος. Η ρητίνη έχει βρέξει το ύφασμα τόσο-όσο, με ένα ελάχιστο ποσοστό πλέξης να χρειάζεται συμπληρωματικό γέμισμα από αστάρι.

[gliderguider]

7. Αφήνουμε το όλο σύστημα να "δέσει" για 1 μέρα σε καλή θερμοκρασία (προτιμητέον >20 βαθμούς όπως είπαμε). Κατά τη διάρκεια της σκλήρυνσης, έχουμε "μετανάστευση" μορίων κεριού στην επιφάνεια της ρητίνης, τα οποία και αφήνουν μια κολλώδη στρώση που είναι δύσκολο να τριφτεί μετά (δρα σα λιπαντικό). Και εδώ το peel ply μας βοηθά αρκετά διότι μόλις το τραβήξουμε, παίρνει μαζί του όλη την εξτρά ρητίνη αφαιρώντας βεβαίως και αυτή την ενοχλητική στρώση!

Μπράβο Έκτορα, εξαιρετικό tutorial!

Το υποπροϊόν που προκύπτει στην επιφάνεια της πολυμερισμένης ρητίνης περιγράφεται στη Βίβλο της σύγχρονης ναυπηγοξυλουργικής ("The Gougeon Βrοthers on Boat Construction") σαν amine blush. Οφείλεται, όπως είπες κι εσύ, σε χαμηλή θερμοκρασία περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια του πολυμερισμού ή/και αυξημένη υγρασία. Γι αυτό, καλό ειναι να αφήνουμε ενα μικρο αερόθερμο αναμμένο, με θερμοστάτη, όλη νύχτα στό εργαστήριο. Εναλλακτικά, μια λάμπα πυρακτώσεως κρεμασμένη πάνω από την πολυμεριζόμενη επιφάνεια. Αλλες ρητίνες ειναι πιό επιρρεπείς στο να παράγουν amine blush κι άλλες λιγότερο, μερικές καθόλου. Γι αυτό (πάλι όπως σωστά ανέφερες) ειναι απαραίτητη η δοκιμή, ειδικά αν χρησιμοποιούμε μια ρητίνη για πρώτη φορά. Λόγω της κηρώδους υφής του, πάνω του δεν κολλάει τίποτε! Αν δε χρησιμοποιηθει peel ply και επέλθει το μοιραίο, το amine blush δεν τρίβεται με γυαλόχαρτο γιατί το μπουκώνει, αλλά μπορεί να απομακρυνθεί με scotch brite και ζεστό νερό (και αρκετό μπινελίκι).

[ArgyrisGiannetakis]

Ποιότητα και τάξη! Ο σωστός τρόπος για υπέροχα αποτελεσματα!

[hpergm]

Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Σίγουρα δε μπορούμε να θεωρήσουμε τη μικρή μας εμπειρία ως άξια του τίτλου tutorial, αλλά μπορούμε να πούμε ότι γευτήκαμε λίγη επιτυχία με την πρώτη μας φορά - οπότε ίσως αξίζει να μοιραστούμε τη συνταγή.

Ξεκινήσαμε με τα flat κομμάτια για ευκολία, αλλά, τελειώνοντάς τα, ήρθε η ώρα της ατράκτου με τις καμπύλες της να μας βάλει έναν ακόμα βαθμό δυσκολίας. Και αυτό όχι τόσο λόγω του υαλονήματος, αλλά του peel ply - στο οποίο δεν αρέσουν οι καμπύλες. Σκεπτόμενοι λοιπόν την προβληματική στρώση του peel ply στις καμπύλες της ατράκτου, δοκιμάσαμε λεπτότερο ύφασμα peel ply των 60γραμμαρίων...

Σημείωση: Η χρήση του peel ply των 85 γραμμαρίων αποφασίστηκε διότι η πλέξη του έδινε μια μικρο-σαγρέ υφή της οποίας το γυαλοχαρτάρισμα αποδείχτηκε αρκετά ελέγξιμο. Ελέγξιμο σημαίνει ότι μπορεί κανείς να νιώσει και να ακούσει πότε οι κορυφές των "πυραμίδων" που αφήνουν πίσω τους τα κενά της πλέξης (όταν αυτή τραβηχτεί) "τρώγονται" και η επιφάνεια μεταμορφώνεται λεία. Με πιο πυκνή πλέξη (μικρότερες/πυκνότερες πυραμίδες), το γυαλόχαρτο δε "στέλνει" την ίδια πληροφόρηση με αποτέλεσμα να φτάνει κανείς στο υαλόνημα (και ίσως να το περάσει, φτάνοντας στο ξύλο). Πάλι, μη μας ρωτήσετε πού το ξέρουμε... 

Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη συνεχή αλλαγή διατομής κατά μήκος της ατράκτου, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με glassάρισμα πανέλο-πανέλο. Ξεκινήσαμε με την κάτω επιφάνεια της κεντρικής πτέρυγας που ήταν και το πιο flat σημείο...

[hpergm]

Και το voila... Στη δεύτερη φωτό φαίνονται οι "πυραμίδες" που αφήνει πίσω το ύφασμα των 85γρ.

[hpergm]

Συνέχεια με τον κώνο της ουράς. Εδώ διαγραμμίζουμε με μπλέ χαρτοταινία ("μουλιάζει" πιο δύσκολα από την άσπρη) τα όρια της επικάλυψης και μετά χρησιμοποιούμε το x-acto (μαλακά) για να τα βοηθήσουμε να σηκωθούν.

Αντιγράψαμε τα όρια των panel του 1:1, το οποιο έχει ενώσεις με overlap (θα κάνουμε το ίδιο).

[AthDardaganis]

Πολύ ωραία και μελετημένη δουλειά !  μπράβο Έκτορα !

[hpergm]

Ευχαριστούμε Θανάση. Εδώ να πούμε ότι δεν είχαμε και 100% επιτυχία παντού... 

Σε μερικά σημεία είχαμε φουσκάλιασμα του υφάσματος ή τράβηγμα από το peel ply, οπότε χρειάστηκαν και μερικές διορθωτικές παρεμβάσεις (αφαίρεση του υφάσματος και τοποθέτηση... τσιρότου).
Τίποτα όμως που δε φτιάχνεται με λίγη προσοχή - και προσεκτικό τρίψιμο.

Οτιδήποτε παραμείνει αισθητό στην υφή μετά τα μπαλώματα θα στοκαριστεί με στόκο 2 συστατικών αυτοκινήτου. 

[hpergm]

Για να συνεχίσουμε και τα πλαϊνά της ατράκτου, να πούμε ότι χρειάστηκε να φτιάξουμε βάσεις με δυνατότητα περιστροφής για να μας "δίνει χέρι". ΟΚ, το Πάσχα είναι μακριά, αλλά το... σουβλίσαμε από τώρα.

[hpergm]

Συνέχεια με τα πλαϊνά της ατράκτου, τα οποία και πήγαμε μονοκόμματα, αφού πρώτα προστατεύσαμε της επάνω επιφάνειες προς αποφυγή τρεξιμάτων ρητίνης (ναι, έγινε - ευτυχώς που το κάναμε...).

[hpergm]

Οι πάνω επιφάνειες καλύφθηκαν σε 3 κομμάτια (κώνος, cockpit, αλεξινέμιο), λόγω των αλλαγών σε καμπυλότητα/σχήμα.

[hpergm]

Επιστροφή στο νήμα μετά από αρκετό καιρό! Μπορεί να μην postάραμε άλλα δε σταματήσαμε τη δουλειά.

Με την άτρακτο glassαρισμένη, προχωρήσαμε να τοποθετήσουμε τα wing fillets, τα οποία είναι ένα από τα πιο δύσκολα σημεία.. Δίνονται σε πολλαπλά vac formed κομμάτια, τα οποία πρέπει να κοπούν και να κολληθούν πάνω σε επιφάνειες με διπλές καμπυλότητες τελείως συμμετρικά ώστε αφ' ενός να μην επηρεάζουν το τριμμάρισμα του μοντέλου και αφ' ετέρου να αποδίδουν σωστά το σχήμα του πρωτοτύπου..

Η εφαρμογή πήρε αρκετό χρόνο δεδομένου ότι έπρεπε να κοπούν τα κομμάτια ακριβώς στο σωστό μέγεθος, πλήν όμως δεν ήταν δυνατό να συγκρατηθούν όλα ταυτόχρονα πάνω στις καμπύλες επιφάνειες ώστε τα ταιριάσματα να μην αφήσουν κενά ή σφάλματα.. Με αρκετά "γαλλικά" (και λίγο στόκο) όλα γίνονται τελικά...  

Ξεκινήσαμε με τα κάτω κομμάτια πρώτα να μας δώσουν τις γραμμές αναφοράς από τις πιο επίπεδες επιφάνειες. Οι κολλήσεις εδώ έγιναν με epoxy, αφότου "αγριεύτηκαν" εσωτερικά τα ABS κομμάτια.

Όσον αφορά τα οπίσθια κομμάτια, αποφασίσαμε να μην τοποθετήσουμε τα λεπτά (0.4mm) κόντρα πλακέ κομμάτια που δίνει ο κατασκευαστής, αλλά να χρησιμοποιήσουμε το υπέρλεπτο εποξικό φύλλο (Pro-skin) του Mick Reeves για μεγαλύτερη αντοχή, αλλά και για αναφορά κολλήματος με τα επάνω αντικρυστά κομμάτια (η ημι-διαφάνεια του υλικού διευκολύνει αρκετά εδώ!).

[hpergm]

Συνέχεια με τα πάνω κομμάτια...
Ξεκινήσαμε με τα πίσω ταιριάσματα, δεδομένου ότι τα όποια λάθη θα ήταν πιο εύκολο να "μαζευτούν" στα μεσαία κομμάτι.
Εδώ χρησιμοποιήσαμε παχύρρευστη CA για να αποφύγουμε τα όποια ξεχυλίσματα της εποξικής που θα μας δυσκόλευαν τη ζωή στα τριψίματα αργότερα. Τοποθετήσαμε τα κλασσικά σακουλάκια με τα σκάγια για να σιγουρευτούμε ότι τα κομμάτια δε θα κουνιόντουσαν καθόλου μετά το "ζόρι" να μπουν στη θέση τους.