Δεν με βρίσκει σύμφωνο (τουλάχιστον με την αυστηρή μαθηματική έννοια) η εξίσωση:
αερομοντελισμός = αεραθλητισμός
Προσωπικά με διασκεδάζει όσο τίποτε άλλο το να βρεθώ σε ένα οργανωμένο χώρο μαζί με άλλους "τρελλούς" και να πετάξουμε τα μοντέλα μας από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ και να κλέισουμε τη μέρα μας όπως παραδοσιακά ξέρουμε με τις μπυρες μας και τις ψησταριές μας (το έχουμε κάνει άλλωστε και (μαζί με το mastora) στην Παναγίτσα, αλλά και προσφατα στην Λαμία, την Πεντέλη και τη Μεγαλόπολη)
Κατά τη γνώμη μου η τωρινή οργάνωση του Αερομοντελισμού στην Ελλάδα αδιαφορεί για την προσέλκυση νέου άιματος στον αερομοντελισμό. Σχεδόν όλα περιστρέφονται γύρω από τους κανονισμούς των αγώνων και τις προδιαγραφές μοντέλων και μηχανισμών.
Και πώς να προσεγγίσεις νέο αίμα, όταν απευθύνεσαι στον μισό πληθυσμό της χώρας (αυτόν της Αθήνας λέω) χωρίς μοντελοδρόμιο (πέραν αυτών της ιδιωτικής πρωτοβουλίας). Χωρίς τον χώρο δηλαδή που θα προσκαλέσεις τον νέο για να του "σπείρεις" το ζιζάνιο, που θα του μάθεις να πετάει με ασφάλεια, που θα περνάει καλά σε ένα περιβάλλον όπου μπορεί να φέρει και την οικογένειά του και γενικά "να περάσει καλά" να αποφορτιστεί από το άγχος της εποχής κλπ κλπ. Οι παλαιότεροι σίγουρα θυμούνται την εποχή των Σπάτων με νοσταλγία ...
Ο αεραθλητισμός συμφωνώ ότι πρέπει να είναι και αυτός ένας πυλώνας δραστηριότητας, αλλά όχι ο αυτοσκοπός. Κρίνοντας μάλιστα από την παλαιότερη ανάμειξή μου στις ομάδες μπάσκετ, νομίζω ότι είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) ένας οργανισμός να μπορεσει να αναπτύξει το ένα κομμάτι, χωρίς να ρίξει το άλλο.
Και αν είχα να ψηφίσω ανάμεσα στα δύο, θα ψηφιζα δαγκωτό υπέρ της "ερασιτεχνείας" και κατά του "αθλητικού" μέρους. Και αυτό γιατί ο αερομοντελισμός (όπως και όλα τα hobby με αθλητικές προεκτάσεις) από τη στιγμή που ποτίζονται με τον πρωταθλητισμό χάνουν την ουσία για τους πολλούς και αφορούν τους λίγους, ή τους λιγότερους τελος πάντων.
Για να κλείσω και μαθηματικά, θα έλεγα ότι:
"Μοντελιστικός Αεραθλητισμός" - γνήσιο υποσύνολο του - "αερομοντελισμού"
Βαγγέλης