Καλησπέρα ξανά..
Με την εξάτμιση όλα καλά.
Έλαβα τη νέα από japan και ήδη έχει γράψει και αυτή αρκετές ώρες στον αέρα χωρίς κανένα πρόβλημα. Δεν κάνει ήχους και τελικά η πρώτη ήταν απλά μια ελαττωματική εξάτμιση που κάτι δεν είχε γίνει σωστά στις κολλήσεις στο εσωτερικό.. Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν..
Καθώς είμαστε στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση και αυτού του θέματος, το
G700Z prototype είναι σχεδόν ολοκληρωμένο..
Το τελευταίο
carbon touch που θα γίνει αφορά το καπάκι του κινητήρα..
Ναι το
καπάκι της φάνας που έχουν από κάτω όλοι οι
Zenoah τύπου RC κινητήρες που είναι
μεταλλικό και βαρύ!
Πόσο βαρύ? Τόσο…
104 γραμμάρια είναι ένα αρκετά υπολογίσιμο βάρος για ένα ελικόπτερο.. Και αν υπολογίσουμε και το σημείο που βρίσκεται αυτό το βάρος επάνω στο ελικόπτερο, έχει διπλάσια σημασία το όποιο κέρδος σε γραμμάρια έχουμε από αυτό. Και εξηγούμαι..
Το μεταλλικό καπάκι του Zenoah είναι στο κάτω – κάτω μέρος του ελικοπτέρου.. Βιδώνει στο bottom plate του πλαισίου.. Αν αφαιρέσουμε βάρος από εκεί ( που είναι τόσο χαμηλά ) κάνουμε μια πολύ μεγάλη αλλαγή στο σύνολο του ελικοπτέρου καθώς έτσι μεταφέρουμε το κέντρο βάρους του ελικοπτέρου λίγο πιο ψηλά!
Αυτό είναι πολύ σημαντικό σε ένα ελικόπτερο , ειδικά για βενζίνα, διότι αυτό είναι και ένα από τα σημεία που πονάνε τα gassers..
Είναι που είναι βαρύτερα από τα νίτρο, έχουν και χαμηλά το βάρος του μοτέρ με αποτέλεσμα να μειώνεται κατά πολύ η ικανότητα τους σε ελιγμούς αφού το κέτρο βάρους έχει απομακρυνθεί αρκετά από το στροφείο..
Με μια ακόμη αξιόλογη μείωση του βάρους σε αυτό το σημείο (όπως έγινε και με τα skids), όχι μόνο θα έχουμε ένα ακόμη πιο ελαφρύ gasser ελικόπτερο αλλά συγχρόνως θα το κάνουμε ταχύτερο σε fast forward flight αλλά θα ανεβάσουμε και το ( cyclic ) roll / flip rate!
Θα έχουμε ακόμη καλύτερα πτητικά χαρακτηριστικά δηλαδή..
Ψάχνοντας λίγο στο internet είδα ότι το έχουν κάνει και άλλοι στο παρελθόν.. οπότε γιατί όχι και εμείς?
Οπότε, με τις διαδικασίες που έχουμε ξαναδεί και αναλύσει ξεκινάμε..
Τοποθετούμε το καπάκι σε ένα τζάμι..
Κόβουμε τις εξοχές που έχει το μεταλλικό καπάκι για να βιδώνει η κορδονιέρα.. έτσι και αλλιώς την κορδονιέρα δεν την έχω βιδωμένη επάνω στο ελικόπτερο κατά τις πτήσεις.. Οπότε γιατί να κάνω τη ζωή μου δύσκολη??
Γεμίζουμε όλες τις τρύπες με filleting wax και περνάμε τα κατάλληλα αποκολλητικά .. Σε αυτή την περίπτωση κερί και PVA!
Στη συνέχεια, gelcoat για να κάνουμε ένα καλούπι.. το καλύτερο θα ήταν να γίνει διαιρούμενο.. αλλά οκ.. Θα με ταλαιπωρήσει λίγο στην αποκόλληση αλλά γίνεται και μονοκόματο..
Αποκόλληση από το πρωτότυπο.. Και βάζουμε το κατάλληλο κάρβουνο, ρητίνες, αναλώσιμα και μέσα στη σακούλα για vacuum!
Σε αυτή την περίπτωση βάλαμε τρείς στρώσεις ανθρακο-ύφασμα 180γρ/τμ, γρήγορο καταλύτη και με μια ηλεκτρική κουβέρτα μετά το gel-άρισμα ανεβάσαμε την θερμοκρασία πολυμερισμού στους 60~70 βαθμούς για 24 ώρες..
Με αυτό τον τρόπο θα γίνει αρκετά πιο σκληρό το κομμάτι και θα έχει καλύτερες θερμικές ιδιότητες.. Θα αντέχει μεγαλύτερες θερμοκρασίες δηλαδή..
Για να δούμε..