Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[Γιώργος Κανδυλάκης]

Από τον Γιώργο Κανδυλάκη RC Hangar Rat Σε συνέχεια του κυρίως άρθρου για το λαστιχοκίνητο Hangar Rat, παρουσιάζουμε εδώ την σχετικά απλή μετατροπή του σε τηλεκατευθυνόμενο indoor, με χρήση του συστήματος της Kyosho ( ή ενδεχομένως κάποιου άλλου αντίστοιχου). Ο αρχικός στόχος ήταν η κατασκευή ενός ελαφριού μοντέλου, που να πετάει αρκετά αργά, ώστε να μπορούν να το χειριστούν άτομα με περιορισμένη εμπειρεία. ή και πιο έμπειροι για χαλαρές πτήσεις. Φυσικά, από την φιλοσοφία της κατασκευής του είναι κατάλληλο μόνο για πτήσεις σε κλειστό χώρο. Από σχεδιαστικής πλευράς ο αρχικός στόχος φαίνεται ότι επιτεύχθηκε. Το μοντέλο των φωτογραφιών ζυγίζει 17,5 γραμμάρια έτοιμο για πτήση, σχεδόν όσο το Cessna της Kyosho (18 γραμμάρια, ενώ το Citabria ζυγίζει 22 γραμμάρια). Η επιφάνεια του φτερού όμως είναι πολύ μεγαλύτερη, σχεδόν 4,8 dm2, που μεταφράζεται σε πτερυγικό φόρτο ίσο με 3,7 γραμμάρια/dm2, πραγματικά πολύ χαμηλό. Οι πρώτες δοκιμές κατολίσθησης έδειξαν καλή σταθερότητα και αρκετά αργή πτήση. Μην ξεχνάμε ότι το σχέδιο βασίζεται σε αρχές free flight, όπου η ευστάθεια είναι βασικό στοιχείο. Στην πρώτη κανονική έξοδο για πτήση τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώθηκαν. Όποιος ενδιαφέρεται για μια εύκολη κατασκευή, με αργά και προβλέψιμα πτητικά χαρακτηριστικά, πιστεύω ότι θα βρει ενδιαφέρον το συγκεκριμένο μοντέλο. Οι οδηγίες κατασκευής για το μοντέλο αναφέρονται ήδη στο κυρίως άρθρο του Hangar Rat , εδώ θα παρουσιαστούν μόνο οι τροποποιήσεις που χρειάστηκαν. Ενδεχόμενες απορίες και για το free flight μοντέλο να μπορούν να λυθούν με τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο αυτό. Τα σχετικά σχέδια μπορεί να τα βρει κανείς στα: http://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?action=tpmod;dl=item291 http://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?action=tpmod;dl=item290 Οι μετατροπές που χρειάστηκαν είναι η προσαρμογή του μοτέρ στη μύτη (αντί για έδρανο έλικας και γάντζο λαστιχοκίνητου) η βάση στερέωσης των ηλεκτρονικών, περίπου στο κέντρο βάρους προσθήκη κινούμενων πηδαλίων στα σταθερά της ουράς, με μεντεσέδες και αντίστοιχα control horns αλλαγή του κεντρικού πυλώνα του φτερού, ώστε να μετακινείται το φτερό κατά μήκος της ατράκτου, ή και να αφαιρείται κατά τη μεταφορά (όχι απαραίτητο αλλά σίγουρα χρήσιμο) Το μοτέρ που επιλέχθηκε είναι της Kyosho, που δίνει ώση περίπου 10 γραμμάρια. Κάνει βέβαια οποιοδήποτε άλλο αντίστοιχο. Η μύτη της ατράκτου χρειάζεται μια σχετική ενίσχυση από μπάλσα, και μια επιφάνεια όπου θα στερεωθεί η βάση του μοτέρ. Για τη στερέωση χρησιμοποίησα μικρές ξυλόβιδες. Πρώτα βίδώνουμε μια φορά στο ξύλο να κάνουν τρύπα και σπείρωμα, μετά τις αφαίρούμε και ρίχονυμε λίγη κυανοακρυλική για να σκληρύνει τοπικά το ξύλο. Βιδώνουμε αφού στεγνώσει τελείως η κόλλα. Για την κλίση του μοτέρ, 1-2 μοίρες δεξί thrust και 3-5 μοίρες κάτω thrust πρέπει να είναι εντάξει για ξεκίνημα. Οι δοκιμές θα δείξουν τυχόν διαφοροποιήσεις, καθώς κάθε μοντέλο μπορεί να έχει διαφορετική συμπεριφορά. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται και ο διαφορετικός πυλώνας του φτερού, σε σχέση με το free flight αδερφάκι του. Δεν φαίνονται τα λαστιχάκια (ή κομμάτια σελοτέιπ), που κρατάνε μαζί την άτρακτο και το φτερό. Η βάση των ηλεκτρονικών είναι πάλι από μπάλσα, προσαρμοσμένη πάνω στο στικ της ατράκτου. Η μονάδα της Kyosho είναι στερεωμένη - εγλωβισμένη με πηχάκια μπάλσα. Με περισσότερη μελέτη και σκέψη, μπορεί να βρεθεί τρόπος να γίνει αφαιρούμενη, για εναλλαγή μεταξύ μοντέλων. Αρκεί να τοποθετηθεί στην ίδια ακριβώς θέση. Κάτι τέτοιο δεν μας απασχολεί για την ώρα. Στο κάτω της μέρος προσαρμόζεται η μπαταρία. Την κρατάμε εκεί με λαστιχάκι, με σελοτέιπ ή κάνουμε μια κατάλληλη υποδοχή να την κρατάει. Οι ντίζες κατασκευάζονται από ένα συνδυασμό υλικών, όπως και του Minium. Τα άκρα, που προασρμόζονται στα γραμμικά servo της μονάδας και στα control horns, είναι από ατσαλόσυρμα διαμέτρου 0,4-0,5 χιλιοστών (χορδή κιθάρας). Το κυρίως σώμα των ντιζών είναι από ράβδο ανθρακονημάτων, διαμέτρου 0,7 χιλιοστών. Οι ενώσεις των άκρων στο σώμα γίνεται με μικρά σωληνάκια και κυανοακρυλική. Αντί για ανθρακονήματα μπορεί να χρησιμοποιηθούν και πηχάκια από μπάλσα, αν και χαλάνε κάπως την εμφάνιση. Κάτι πολύ έξυπνο που πήρα από το Cessna, είναι το "σπάσιμο" της ντίζας, που της προσδίδει ελαστικότητα σε περίπτωση υπερφόρτωσης. Επιπλέον, βοηθάει σε μικρορυθμίσεις, χωρίς να πειράξουμε το trim του πομπού. Απλά αλλάζουμε τις γωνίες του σπασίματος με μυτοτσίμπιδο. Στη επόμενη φωτογραφία φαίνονται τα κινητά πηδάλια που προστέθηκαν στα σταθερά. Δύο είναι τα σημεία που θέλουν προσοχή: οι μεντεσέδες και τα control horns. Για μεντεσέδες υπάρχουν διάφορες λύσεις. Στόχος είναι η ελάχιστη τριβή στη περιστροφή με ταυτόχρονη ακρίβεια στην κίνηση. Μια εύκολη και γρήγορη λύση είναι λεπτό φίλμ mylar, κολημένο χιαστί μεταξύ σταθερού και κινητού πηδαλίου. Μια άλλη είναι κλωστή. Ασχέτως υλικού, χρειάζονται τρεις μεντεσέδες για το οριζόντιο και δύο για το κάθετο πηδάλιο. Στο συγκεκριμένο μοντέλο επιλέχθηκε μια πιο δύσκολη αλλά καλύτερη λύση: μεντεσέδες από λεπτό σύρμα χαλκού, διαμέτρου 0,4 χιλιοστών. Ο κάθε μεντεσές αποτελείται από 2 κομμάτια. Για το κύριο σώμα του μεντεσέ παίρνουμε ένα κομμάτι σύρμα περίπου 2 εκατοστών και το τυλίγουμε 2-3 φορές γύρω από ατσαλόσυρμα ίδιας διαμέτρου, ώστε να σχηματιστούν οι αντίστοιχες σπείρες. Τα δύο ίσια άκρα τα κόβουμε ώστε να προεξέχουν 2-3 χιλιοστά από τις σπείρες. Στο ένα πηδάλιο, στο σημείο που θα μπει ο μεντεσές, ανοίγουμε 2 μικρές τρύπες με καρφίτσα ή τρυπανάκι, βάζουμε τα άκρα και κολλάμε με λίγη κυανοακρυλική, προσέχοντας να μην πάει κόλλα στις σπείρες και τις βουλώσει. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο κομμάτι για όλους τους μεντεσέδες. Το δεύτερο κομμάτι μπαίνει στη συναρμολόγηση. Είναι ένα κομμάτι που διαμορφώνουμε σε σχήμα "Π". Κάνουμε πρώτα το "Γ", περνάμε το ένα άκρο από τις σπείρες και το ξανατσακίζουμε, ώστε να πάρει το τελικό σχήμα. Τα άκρα τα κολλάμε στο δεύτερο πηδάλιο. Η παρακάτω φωτογραφία ίσως το εξηγήσει καλύτερα... (είναι περίπου 4 φορές μεγαλύτερη από το πραγματικό μέγεθος !!!) Τα control horns είναι από λεπτό κόντρα πλακέ (0,8 χιλιοστά), κολλημένα και ενισχυμένα με τριγωνάκια μπάλσας. Στη φωτογραφία φαίνονται 3 τρύπες, χρησιμοποιήθηκε η κεντρική μόνο (απόσταση 8 χιλιοστά από το πηδάλιο), με ικανοποιητική απόκριση. Προσοχή στη θέση που κολλιούνται: Για το πηδάλιο διεύθυνσης, στη δεξιά μεριά του, για το πηδάλιο ανόδου-καθόδου, στην κάτω πλευρά του και περίπου 1 cm δεξιά από το κέντρο (όπως το κοιτάμε από πίσω και από κάτω). Δείτε και τις παραπάνω φωτογραφίες... Στο μοντέλο των παραπάνω φωτογραφιών διαπιστώθηκε γρήγορα ότι το αρχικό κάθετο πηδάλιο δεν ήταν αρκετό για πλήρη έλεγχο. Αυτό λύθηκε αμέσως, μεγαλώνοντας την επιφάνεια του με λίγο σελοτέιπ. Στα σχέδια φαίνεται η κανονική προτεινόμενη επιφάνεια, λίγο μεγαλύτερη από των φωτογραφιών. Πλέον το μόνο πρόβλημα απόκρισης παρουσιάζεται μόνο με τελείως κλειστό κινητήρα, λόγω της αργής ταχύτητας του αέρα στο πηδάλιο. Με κινητήρα σε λειτουργία η στροφή είναι άμεση, όπως και η ανταπόκριση... Όποιος έχει συνηθίσει σε "κανονικά" τηλεκατευθυνόμενα, ή ακόμα και σε μικρά τύπου Minium, θα εκπλαγεί ευχάριστα από την αργή και ήρεμη πτήση του RC Hangar Rat. Θα χρειαστεί μεγάλη "προσπάθεια" από κάποιον για να μην καταφέρει να το πετάξει... Καλή επιτυχία και καλή διασκέδαση σε όποιον θα προσπαθήσει να το φτιάξει. Γιώργος Κανδυλάκης Φεβρουάριος 2008 Σχόλια και ερωτήσεις για το άρθρο στο φόρουμ: RC Hangar Rat - άρθρο κατασκευής