Top Flite Mitsubishi A6M2 Zero ARF για 50cc

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[hpergm]

Και ένα beauty shot στο "γραφείο"... Συγκρίνοντας τη λεπτομέρεια των panels που δίνει η Top Flite με τον τελειωμένο Saburo, αρχίζουμε να μπαίνουμε στο tripάκι για ολοκληρωτική βελτίωση του cockpit - ιδανικά με scratch τρόπο. 

Νομίζουμε ότι η ανοιγόμενη καλύπτρα είναι πλεόν εκ των ούκ άνευ.. 

[hpergm]

Αναλογιζόμενοι την ανέλπιστα αληθοφανή scale εμφάνιση του Saburo που καταφέραμε, αρχίσαμε να εισερχόμαστε σε... μοντελιστικό οίστρο.
Η προσοχή μας στράφηκε στο... "θρόνο"!

Μελετώντας φωτογραφικό υλικό από διάφορες πηγές, έγινε αμέσως αντιληπτό ότι το μαμίσιο κάθισμα που προσφέρει η Top Flite είναι αρκετά απλοϊκό σε σχέση με το πραγματικό, το οποίο είναι αναρτημένο από το οπίσθιο former του cockpit με ένα σύστημα που επέτρεπε στον πιλότο να ανασηκώνεται γρήγορα στις φάσεις της απονήωσης/προσνήωσης για καλύτερη ορατότητα. Επίσης είναι διάτρητο για εξοικονόμηση βάρους.

[hpergm]

Πρώτη δουλειά η "ελάφρωση" του μασίφ καθίσματος.. Εδώ χρησιμοποιήσαμε την παραπάνω φωτογραφία για οδηγό.
Το reamer της Hudy αποδεικνύεται άλλη μια φορά ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για διάνοιξη τέλειων τρυπών!

(Ο Saburo αναρωτιέται εάν θα γίνει έτσι τρυπητήρι και η πλάτη του στις προσεχείς αερομαχίες...

Ένα μικρό κολπάκι που δοκιμάσαμε για να αποδώσουμε τις εκχειλώσεις από το σταμπάρισμα των τρυπών του πραγματικού καθίσματος ήταν να ζεστάνουμε τοπικά το κάθισμα με air gun και να σπρώξουμε λίγο με το reamer κάθε τρύπα προς τα έξω. Δυστυχώς όμως μαλάκωσε όλο το κάθισμα και το έκανε να "ρυτιδιάσει" λίγο. Δεν πειράζει διότι δε θα φαίνεται και πολύ, ενώ ήδη θυμίζει υποβαθμισμένη ποιότητα παραγωγής εν μέσω πολέμου (scale-οδικαιολογίες...  ). Προσοχή λοιπόν με το ξαναζέσταμα των vacuformed κομματιών!

[hpergm]

Από τα φωτογραφικά αρχεία βλέπουμε επίσης ότι το οπίσθιο former δεν είναι μασίφ όπως έρχεται με το αεροπλάνο. Δε μπορεί λοιπόν να βάλουμε πιο αληθοφανές κάθισμα και να ξεχάσουμε το background...

Κόψαμε ένα πατρόν από σκληρό χαρτί με βάση το vacuformed κομμάτι της TF και σχηματίσαμε το άνοιγμα με το μάτι, χρησιμοποιώντας ως reference τις φωτογραφίες. Μετά τοποθετήσαμε το πατρόν πάνω στο former και μαρκάραμε.

[hpergm]

Κοπή με Dremel - δισκάκι πρώτα και τελείωμα με σβουράκι. Ας είναι καλά το attachment των 90 μοιρών - ιδανικό για κάτι τέτοιες δουλειές!

Σημ. Χρειάστηκε να αφήσουμε ένα κομμάτι του former άθικτο διότι από πίσω περνά το rail των servo της ουράς. Στο τελειωμένο cockpit, μάλλον θα φαίνονται τα servo στο βάθος, αλλά έτσι θα δίνουν την εντύπωση τεποζίτων και άλλων παρελκομένων όπως στο πραγματικό (και άλλη.... scaleoδικαιολογία!).

[hpergm]

Το σύστημα ανάρτησης του καθίσματος χρειάστηκε μερικές "scratchιές"...

Αυτές έγιναν με τη βοήθεια balsa, φύλλου πλαστικού και σωλήνα αλουμινίου.

Το δύσκολο σε τέτοιες δουλειές είναι να ταιριάξουν οι γενικές διαστάσεις όλων των κομματιών της πατέντας (π.χ. εάν έρθει το κάθισμα πολύ μπροστά, δε θα χωράνε τα πόδια του Saburo!) καθώς και να προβλεφθεί το πώς θα ασφαλιστούν τελικά μέσα στο cockpit (δηλ. να δίνει χέρι είτε να κολληθούν είτε να βιδωθούν - που το προτιμάμε).

[hpergm]

Αφού κάναμε που κάναμε την όλη κατασκευή του συστήματος ρύθμισης του καθίσματος, γιατί να μην αποπειραθούμε να αποδώσουμε και το μοχλό ρύθμισης...;;
(Λες και δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε  ).

Σημ. Η ζημιά του να κάθεται κανείς να διαβάζει πολλά scale resources...  

[hpergm]

Ξεκινάμε με μία λεπτή λωρίδα από φύλλο αλουμινίου 1mm. Αφού κόψουμε και γυαλοχαρτάρουμε για να έρθει στο σωστό ( μέγεθος, βγάζουμε το Dremel για τις σχισμές/τρύπες και κουρμπάρουμε με ένα κυλινδρικό αντικείμενο κοντά στην TLAR διάμετρο (εν προκειμένω μια ξύστρα μολυβιών των παιδιών).

Για το μοχλό, κόβουμε ένα μικρό μήκος σωληνάκι αλουμινίου (από αυτά που έρχονται στα τεπόζιτα των ARF, εμείς τα βάζουμε στην άκρη και χρησιμοποιούμε μπρούτζινα πάντα) και φτιάχνουμε τη χειρολαβή από dowel (πρώην ντίζα elevator από ARF - μπαμπού;) το οποίο και τορνίραμε με μια λίμα και το Black & Decker. Η βάση του μοχλού είναι από φύλλο πλαστικού. Κολλήσεις με CA.

[hpergm]

Ένα αρκετά χαρακτηριστικό γνώρισμα των cockpits των Zero είναι και οι 2 τροχαλίες πίσω από το κάθισμα με το bungee επαναφοράς. Χρησιμοποιήσαμε 2 κουμπιά πουκαμίσου για την αναπαράσταση, τα οποία μετά από προσεκτικό ξετρύπημα και τορνίρισμα για να κάνουν το αυλάκι όπου τρέχει το κορδόνι μάλλον μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους..! Για το τορνίρισμα, τα βιδώσαμε σε ένα κομμάτι dowel και τα βάλαμε στο Black & Decker με λίγες στροφές. Το αυλάκι το κάναμε ακουμπώντας ένα τρυπάνι 1mm.

[hpergm]

Η όλη... "διαστροφή" τοποθετημένη μέσα στο cockpit. Νομίζουμε ότι ξεφύγαμε λιγάκι (για τα δικά μας δεδομένα)...

Μένει να αποφασίσουμε πώς θα δώσει χέρι για να τα τοποθετήσουμε με μόνιμα/ασφάλεια μέσα.
Όπως έχουμε πει, προτιμούμε το βίδωμα διότι έτσι μπορούμε να τα βγάζουμε κατά την κατασκευή/τοποθέτηση και πρίν το τελικό βάψιμο.
(Μας φαίνεται ότι θα φτιάξουμε κάποιες γωνίες στα στηρίγματα των βραχιώνων του καθίσματος ώστε να βιδωθούν από μπροστά.)

[ArgyrisGiannetakis]

Αριστούργημα φίλε Εκτωρα!!!! Αυτο ειναι το όμορφο ...να φτιαχνεις κατι τοσο scale !! με μονο οπλο την φαντασια του μυαλου και μερικα απλα υλικά !!!Καλή συνέχεια !Περιμενουμε με ανυπομονεσία τα υπόλοιπα!!!!

[Γαβανάς Χάρης]

Απλά το τερμάτισες φιλε!!!!!!! Μπράβο σου.

[hpergm]

Ευχαριστούμε για την παρακίνηση να συνεχίσουμε την... παράνοια!

Είμαστε ευχαριστημένοι διότι καταφέραμε να βρούμε τρόπο που επιτρέπει το βίδωμα όλων των εξαρτημάτων έτσι ώστε να δίνει χέρι. Οι φωτό εξηγούν. Κόψαμε αλουμινάκια, τα στραβώσαμε πάνω σε ένα κομμάτι scrap από τον ίδιο σωλήνα της βάσης του καθίσματος και ανοίξαμε τρύπες 1mm για ξυλοβιδάκια μινιατούρες.

[hpergm]

Να πούμε ότι δεν αντισταθήκαμε: μετά εκπλήξεως, το όλο πράγμα... δουλεύει ρεαλιστικά και κινηματικά!
Κουνώντας το μοχλό, έχουμε μια παράλληλη μετακίνηση της τάξης του 1.5cm πάνω κάτω του καθίσματος!

[hpergm]

Αρκετά με τις scale λεπτομέρειες για την ώρα - πήραμε τη δόση μας! Βαθιά ανάσα και ξεκινάμε την Οδύσσεια της ανοιγόμενης καλύπτρας.  

Βήμα πρώτο - τοποθέτηση των rails. Εδώ χρησιμοποιούμε 2 μπρούτζινες βέργες φρεζαρισμένες με κανάλι (μας είχαν μείνει απο το FW190).
- Πρώτα τοποθετούμε την καλύπτρα όσο πιο σωστά γίνεται και μαρκάρουμε το αποτύπωμά της πάνω στην άτρακτο.
- Μετά τσεκάρουμε ότι το μήκος των ραγών είναι διπλάσιο από το μετακινούμενο τμήμα (οι δικές μας ήταν ΟΚ).
- Μετά τσέκαρουμε την εσωτερική δομή της ατράκτου για να δούμε πως θα πέσουν μέσα χωρίς να κάνουμε ζημιές στη δομή (stringers, κλπ).

Στην άτρακτο του Zero υπάρχουν stringers από balsa 5x5mm ακριβώς πάνω στα πλαϊνά περβάζια του cockpit. Αποφασίσαμε να μην τα πειράξουμε για να αποφύγουμε ξεφορμάρισμα των πετσωμάτων και να τοποθετήσουμε τις ράγες ακριβώς από κάτω. Θα πέσουν αρκετά κοντά στις ακμές της κινητής καλύπτρας - ελπίζουμε να μην έχουμε πρόβλημα..   Από την άλλη, εάν τα βάζαμε ψηλότερα, μπορεί να είχαμε πρόβλημα στο πίσω/ακίνητο μέρος όπου θα έπρεπε είτε να ακολουθήσουν την κουρμπαριστή άτρακτο με πιθανότητες κολλημάτων στην κύλιση είτε να είναι στον "αέρα").

- Μαρκάρισμα: μετρήσαμε 5mm κάτω από τα περβάζια, τοποθετήσαμε τις ράγες σε ρόλο χάρακα και μαρκάραμε γύρω-γύρω.
- Κόψαμε τα πετσώματα με φρέσκο Xacto.

Από πίσω βρήκαμε σε 2 formers τα οποία σκαλίσαμε με το Dremel για relief καθώς και τα μοναδικά stringers από hardwood(!) του αεροπλάνου, τα οποία μας ταλαιπώρησαν να τα φάμε.