Aeromodelling GR

Το παραδεχόμαστε - παρασυρθήκαμε...  ???

Η πρόσφατη κοπή της πίτας του 2016 στο μοντελοδρόμιο του Πέτρου Ντούνη, σε συνδυασμό με τους πλάγιους Δυτικούς που έπνεαν την ημέρα εκείνη και την εμφάνιση των καλών φίλων Αργύρη (ArgyrisGiannetakis) και Νίκου (W1ndsurfer) με τα PC-9 Pilatus/Texan II τους που "δε μάσησαν", μας έβαλαν σε σκέψεις ώς προς το κάτα πόσο φιλικότερο θα ήταν ένα σκαρί με 3-κυκλο σύστημα για Weekend flying (με μεταβλητούς ανέμους).

Ομολογούμε ότι οι μακρόστενες αναλογίες των παραπάνω αεροπλάνων βοηθάνε πολύ (είναι σχεδόν 2x2) με πολύ καλή σταθερότητα, penetration και κατευθυντικότητα. Όμως παρουσιάζουν και μερικά προβλήματα κατά τη γνώμη μας:

- Η στενή τους μούρη δεν αφήνει πολλά περιθώρια καλής απόκρυψης ενός 2-χρονού με το Muffler του  :-\ . Και "συχαινόμαστε" τους 2-χρονους για scale applications.  :devil:
- Τα έχει ήδη η παρέα  ::) - την ποιότητα κατασκευής της οποίας ούτως ή άλλως δεν πιάνουμε.  :-\
- Δεν είναι.. warbirds :P

Και έχοντας ήδη αφήσει το αγαπημένο μας Zero σε αναμονή εδώ και μισό χρόνο (sorry για το "κρεμασμένο" thread), βρεθήκαμε να σκεφτόμαστε να το "απατήσουμε" προσωρινά με κάτι warbirdοειδές μέν, αλλά 3-κυκλο δε. Δεν μας πήρε πολύ για να συνειδητοποιήσουμε ότι το Τ-28 πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις μας..

Η North American Aviation δεν έκατσε πάνω στις δάφνες του P-51 Mustang.. Συνεχίζοντας να σχεδιάζει ενδιαφέροντα αεροσκάφη μετά το τέλος του Β' ΠΠ, παρέδωσε την απάντηση στη USAF ώς προς το ερώτημα της αντικατάστασης του θρυλικού προχωρημένου εκπαιδευτικού Τ-6 Texan (Harvard στην Ευρώπη) με κάτι που να φέρνει πιο κοντά στις επιδόσεις των πρώτων επιχειρησιακών jet των late 40's/early 50's - δηλ. τρίκυκλα αεροπλάνα, με μεγάλη ταχύτητα πλεύσης αλλά αυξημένο βάρος σε συνδυασμό με ασθενική ώση...

Η λύση, το Τ-28Α Trojan. Βάσει των λεγομένων της εποχής, "το μεγαλύτερο αεροπλάνο που μπορούσαν να τυλίξουν γύρω από τη μικρότερη δυνατή μηχανή"..!  :idiot2:
Πράγματι, το αεροπλάνο έπιανε αρκετούς κόμβους, αλλά και αρκετό χρόνο μέχρι να φτάσει εκεί...

Βλέποντας το πρόβλημα αλλά και τις δυνατότητες του εκπαιδευτικού σκάφους, το Ναυτικό αποφάσισε να αλλάξει τον Wright R-1300-7 (800hp) με έναν Wright R-1820-9 (1,425hp) - και το κλασσικό Τ-28Β γεννήθηκε.  :angel:

Αφού λοιπόν δεν είδαμε μεγάλη ανταπόκριση στην αγγελία Ζήτησης που είχαμε postάρει στο παρόν site εδώ και κάποιον καιρό, προχωρήσαμε στην εκ νέου προμήθεια της 2-μετρης έκδοσης του Τ28Β της ESM καθώς και το σέτ των ανασυρόμενων του ίδιου κατασκευαστή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο για τη βοήθειά του.  :thumbs up:

Βέβαια, δεν πηγαίνουμε ποτέ "αδιάβαστοι" σε αγορές τέτοιου είδους. Διαβάσαμε εκτενώς για τα προτερήματα και τα προβλήματα του συγκεκριμένου αεροπλάνου (και των ESM γενικά) οπότε οπλιστήκαμε με υπομονή και όρεξη για μετατροπές. :police:

Το αεροπλάνο, στην κίτρινη έκδοσή του, έφτασε μέσα σε ένα πολύ ενισχυμένο κουτί, χωρίς ζημιές ή οτιδήποτε άλλο πρόβλημα. Έγινε αμέσως ενδελεχής έλεγχος όλων των κομματιών.

Αφότου θαυμάσαμε το γυαλιστερό φινίρισμα με τα σήματα ήδη περασμένα κάτω από το βερνίκι, ξεκινήσαμε να μετράμε τα προβλήματα σχεδιασμού της κατασκευής.

Πρόβλημα πρώτο - η ουρά...

Καλορίζικο και καλοπέταχτο Έκτωρα  :thumbs up:

Να και μερικές φωτό του Dave Platt για έμπνευση (αν αποφασίσεις να κάνεις αλλαγή στα χρώματα)


(https://farm2.staticflickr.com/1618/25144622114_8693171c49_b.jpg)

(http://www.daveplattmodels.com/Customer's%20Projects/Images/ek_1.jpg)

(http://www.daveplattmodels.com/Customer's%20Projects/Images/ek_2.jpg)

(http://www.daveplattmodels.com/Customer's%20Projects/Images/ek_3.jpg)

Εαν εξαιρεσεις τις καπνες απο τα καυσαερια του κινητηρα (ειναι πολυ ανοιχτο γκριζο για καπνο εξατμισης) το υπολοιπο μοιαζει σαν αληθινο.  :thumbs up:

Νίκο, ευχαριστούμε για τις ευχές! Βέβαια οι φωτογραφίες σου ανεβάζουν τις προσδοκίες του thread δυσθεόρατα, δεδομένου ότι μιλάμε για Sport-Scale weekend flyer και όχι για scale masterpiece... (αν και θα... θέλαμε!). Εν πάσει περιπτώσει, έχουμε αποφασίσει να κρατήσουμε τα χρώματα του κίτ, διότι εάν βάλουμε όλη αυτή τη δουλειά που ονειρευόμαστε, τελικά στο ράφι θα καταλήξει και αυτό.  ::)

Ουρά λοιπόν: μετά από αρκετό διάβασμα, πολλοί ανέφεραν πτερυγισμό στα elevator του συγκεκριμένου μοντέλου. Εάν θυμάμαι καλά, είναι μια προσφιλής ασθένεια των ESM, έχοντας να κάνει με διάφορες κατασκευαστικές μικρολεπτομέρειες που συνθέτουν τελικά ένα μεγάλο πρόβλημα. Αποφασίσαμε ως εκ τούτου να το αντιμετωπίσουμε ριζικά για να μην κλαίμε άδικα.

Ο κατασκευαστής λοιπόν δίνει ένα elevator joiner το οποίο συνδέεται με ένα μοναδικό servo μπροστά μέσω ένός pull-pull. Προσωπικά προτιμάμε 100% το pull-pull (το έχουμε κάνει με επιτυχία σε ακροβατικά μοντέλα, για όλη την ουρά, με μηδέν τζόγους ή flutter) αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση χτυπάμε πάνω σε 2 λεπτομέρειες που το καθιστούν πρακτικά αδύνατο:
1. Το hinge line των 2 stabiliser halves δεν είναι στην ίδια ευθεία - το σχέδιο του αεροπλάνου δίνει μια μικρή οπισθόκλιση. Οπότε η σύνδεση των 2 elevator με το joiner δεν είναι γεωμετρικά τέλεια για όλο το φάσμα κίνησης των elevator.
2. Η δομή των elevators έχει ελάχιστο "ψωμί" για να πιάσει το joiner. Εάν δεί κανείς το σκελετό σε δυνατό φώς, αντιλαμβάνεται πως υπάρχει ελάχιστη balsa για να πιάσει οτιδήποτε σύστημα κίνησης επάνω (είτε horn είτε joiner).

Αυτές οι 2 ατέλειες έχουν εντοπισθεί ως οι κυρίως λόγοι που το αεροπλάνο αναπτύσσει πτερυγισμούς μετά από μερικές πτήσεις, διότι το joiner τρώει την ελάχιστη balsa μέσα στην οποία είναι να κολληθεί, με τη γεωμετρική ατέλεια του οπισθοκλινούς hinge line να επιταχύνει το "σκάψιμο" αυτό.

Τέλος, μετά από το καθιερωμένο trial fit του αεροπλάνου με το που βγήκε από το κουτί του, βρήκαμε ότι το μήκος του stabiliser joiner (αλουμινένιος σωλήνας Φ12) ήταν σχεδιασμένο πολύ κοντό, πιάνοντας μέσα σε carbon θήκες σε κάθε μισό stabiliser μόνο τα 2 πρώτα rib! Πιθανολογώντας ότι κάτι τέτοιο θα επέτρεπε αυξημένες κάμψεις του stab σε μεγάλες ταχύτητες, αποφασίσαμε να βελτιώσουμε την κατάσταση και στο σημείο αυτό.

Το πλάνο μας είναι το εξής:
- Χρήση άκαμπτης ντίζας από τα elevator servos (χρησιμοποιούμε πάντα 2) προς κάθε elevator half.
- Ενίσχυση των elevator με balsa στο σημείο έδρασης των horn.
- Επιμήκυνση του stab joiner για άλλα 3 rib
- Μετατροπή του stab σε αφαιρούμενο (όχι τόσο για λόγους μεταφοράς όσο για λόγους επισκευής).

Στα λόγια εύκολα, στην πράξη.... θα το δούμε παρακάτω.

Ξεκινάμε με το stab joiner.

Αφού βρήκαμε μακρύτερο αλουμινένιο σωλήνα Φ12 (Leroy Merlin), ακονίσαμε τα άκρα του με το Dremel και κόψαμε δοντάκια στα χείλη προκειμένου να το χρησιμοποιήσουμε αρχικά ώς boring tool για να ξετρυπήσουμε τα παραέξω ribs για να περάσει από μέσα. Δούλεψε πολύ καλά. Τώρα, ο σωλήνας προεκτείνεται στο 80% του εκπετάσματος του stab (από 30% που ήταν πρίν).

Η ιδέα είναι ενός Γερμανού συμφορουμίτη στο σχετικό thread του RCU. Παραθέτουμε φωτό.

Για να κάνουμε το stab αφαιρούμενα, ξετρυπήσαμε το σωλήνα και ανοίξαμε σπειρώματα... Ευτυχώς το skin είναι αρκετά χοντρή balsa, με αποτέλεσμα να μην τσακίζει όταν η βίδες σφίγγονται.

Έκτωρα καλορίζικο και καλοπέταχτο!! Δείξε μας και μερικές φωτογραφίες από το μοντέλο!Πιστεύω πως με τη μελέτη που κάνεις πάντα, όλα θα πάνε καλά και οποιαδήποτε μετατροπή που θα κάνεις θα αποδειχθεί πολύ σωστή!

Παναγιώτη ευχαριστούμε. Φωτό θα ακολουθήσουν οσονούπω.

Επόμενο βήμα, η τοποθέτηση ενισχύσεων για τις βάσεις των horns στα elevators. Εδώ έπρεπε να αφαιρέσουμε μέρος του monokote - το οποίο δεν είναι πρόβλημα αυτό καθαυτό, εκτός του ότι είναι βαμμένο και βερνικωμένο με gloss - οπότε στάθηκε αδύνατο να βρούμε το ίδιο χρώμα. Το κοντινότερο είναι το Cub Yellow, αλλά θα χρειαστεί touch up.

Οι φωτό τα λένε ευκολότερα.

 :thumbs up:Ωραιο εργαλείο φιλε Εκτορα!Απο τα αγαπημενα μου!Κάλη συνεχεια  :thumbs up:

Ευχαριστούμε Αργύρη!

Προχωράμε τώρα με τα horns των elevator. Εδώ σηκώνει σκέψη, διότι υπάρχουν πολλοί τύποι, ο καθένας με τα πλεονεκτήματά του. Εμείς προτιμάμε τις απλές βίδες (διαμπερής "περασιά"μέσα από το πάχος της επιφάνειας)  με το πλαστικό βιδωτό "αυτάκι" διότι είναι ιδιαίτερα ρυθμίσιμη και ασφαλής λύση. Όμως σε χοντρές (βλ. scale) επιφάνειες, το περιορισμένο μήκος του "αυτιού" φέρνει το hinge point αρκετά πίσω από το hinge line, με αποτέλεσμα μή-γραμμική και ασύμμετρη κίνηση της επιφάνειας με το stick. Επίσης χρειάζεται σκληρό ξύλο για θετική ασφάλιση και όχι balsa όπως εδώ.


Για το παρόν θέμα, λοιπόν, καταφύγαμε στη λύση της βίδας με βάση "σάντουιτς", διότι έτσι και μοιράζεται η πίεση σε μεγαλύτερο αποτύπωμα, αλλά και η βίδα έρχεται κοντά στο hinge line (η βάση είναι τριγωνική).

3 Προβλήματα:
1. να βρεθούν αρκετά μακριές βίδες 2mm
2. να τρυπηθούν διαμπερώς οι επιφάνειες αλλά με ακρίβεια ώστε να βρούν τις τρύπες της απέναντι πλάκας
3. να αντιμετωπισθεί η τάση της balsa να συμπιέζεται κάτω από την πίεση των 2 πλακών του horn (μελλοντικοί τζόγοι -> πτερυγισμός!).

3 Λύσεις:
1. Μακριές βίδες 2mm απλά... είχαμε!  ::)
2. Για να πετύχουμε ακρίβεια στην κατευθυντικότητα των τρυπών για να βγούν σωστά από την άλλη πλευρά, τοποθετήσαμε μια σφήνα κάτω από έκαστο elevator σηκώνοντάς τη χορδή του έτσι ώστε να είναι παράλληλη με την επιφάνεια εργασίας. Χρησιμοποιώντας ένα ορθογώνιο τρίγωνο για να επιβεβαιώσουμε την καθετότητα του τρυπανιού με την επιφάνεια, τρυπήσαμε με μεγάλη ακρίβεια και οι τρύπες ήρθαν ακριβώς.
3.  Εμπνεύστηκαμε τη λύση στη συμπίεση σκεπτόμενοι τους Ολλανδούς πολιτικούς μηχανικούς, που σταθεροποιούν τα θεμέλια των κτιρίων στο αμμώδες υπέδαφος της χώρας τους με πασσάλους. Ας είναι καλά οι οδοντογλυφίδες.

Οι φωτό εξηγούν..

Μονοκοτάρισμα με το πιο κοντινό χρώμα (θα το διορθώσουμε...  :-\) και έτοιμο. Από εδώ πάντως τώρα flutter δε θα παίξει!

Έκτωρα η λύση με τις οδοντογλυφίδες είναι όλα τα λεφτά!!!   :D :D :D

Παναγιώτη, εάν δεν είσαι τσιγκούνης σαν κι εμάς, τότε δουλεύει καλά και με carbonάκια (rods). Μόνον που οι οδοντογλυφίδες κόβονται πιο εύκολα και έχουν και τη μύτη που βοηθά στη διείσδυση στη balsa χωρίς pre-drilling. Βασικό πράγμα (που ξέχασα να αναφέρω) είναι το πότισμα με λεπτή CA στο τέλος στα ύψη κοπής των οδοντογλυφίδων για να γίνουν πέτρα και να μη "φυτιλιάσει" το ξύλο κατά το κόψιμο..

Αφού έχουμε τελειώσει με τα horn στις επιφάνειες, πάμε σε ακόμα πιο ενδιαφέρουσες πατέντες - τις ντίζες.
Αποφασίσαμε να περάσουμε 2 ξεχωριστές (μια για κάθε μισό, με το servo της).
Η επιλογή έγινε για άκαμπτες από carbon, με straight run, για να μην υπάρχει καμία περίπτωση ταλάντωσης ή κάμψης υπό φορτίο που θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε πτερυγιαμό.

Στα μεγάλα αεροπλάνα (gas >25cc) χρησιμοποιούμε πάντα ακρόντιζα (clevis) των 3mm. Οπότε, για να φτιάξουμε/σχεδιάσουμε τις ντίζες των περίπου 500mm σε μήκος ξεκινάμε με 2 κομμάτια σιδερένιο ντιζάκι Μ3 (από οποιοδήποτε χρωματοπωλείο ή το Leroy) το οποίο πρέπει με κάποιο τρόπο να κολληθεί στις άκρες ενός μικρού carbon tube για να αποτελέσει το σπείρωμα των ρυθμιζόμενων ακρόντιζων.

Για καλή ακαμψία στο μήκος των 500mm χρειαζόμαστε carbon tube σε εξωτερική διάμετρο 8mm, το οποίο και προμηθευόμαστε από κατάστημα με είδη τοξοβολίας (βέλη) με ~5Ευρώ το κομμάτι.

Το όλο κόλπο είναι στο ενδιάμεσο κομμάτι που θα πρέπει επιτρέπει το κατέβασμα από την εσωτερική διάμετρο του βέλους (6mm = 8mm μείον πάχος τοιχώματος του βέλους 2x1mm) στη διάμετρο της ντίζας των 3mm.

Σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε carbon tube με εσωτερική διάμετρο 3mm στον Diamond - όπου θα μπορούσαμε να κολλήσουμε μέσα κατευθείαν την ντίζα Μ3. Έλα όμως που η εξωτερική διάμετρός του ήταν 5mm ενώ του βέλους 6mm.. Τί θα κάναμε λοιπόν τώρα που δε μας έκατσε - με το φυρό κενό του 0.5mm;
(Η κόλληση μεταξύ των tubes με epoxy για να είναι 100% σίγουρη δεν πρέπει να έχει καθόλου τζόγους, αλλιώς απλά θα σπάσει η παχιά στρώση κόλλας... :-\)

Λύση: μετά από ένα γρήγορο μάθημα στην κατασκευή βελών τοξοβολίας, συνειδητοποιήσαμε ότι οι μύτες των βελών αυτών είναι εναλλάξιμες για λόγους φθοράς ή βάρους. Ο τρόπος με τον οποίο βιδώνουν στους κορμούς των βελών είναι μέσω ειδικών μεταλλικών inserts τα οποία είναι σχεδιασμένα να ταιριάζουν ΑΚΡΙΒΩΣ μέσα στην εσωτερική διάμετρο του κορμού (carbon tube) του βέλους και να κολλάνε με μια σταγόνα λεπτή CA... Εμείς τα κολλήσαμε με CA και μετά το μικρότερο tube με το M3 σπείρωμα με 5λεπτη epoxy - αφότου τα γυαλοχαρτάραμε για να αγριέψουν μέσα.

Επιπλέον, θα ανοίξουμε και μια διαμπερή τρύπα 1mm που θα περνά όλες τις στρώσεις της κατασκευής (εξωτερικό carbon tube, ξετρυπημένο metal insert, εσωτερικό carbon tube και το Μ3 σπείρωμα) και θα συρματασφαλίσουμε, για 200% επιπλέον ασφάλεια ότι δε θα φύγει τίποτα.

Βλ. τα links για περισσότερα και τις φωτό παρακάτω.
Με 12 Ευρώ είχαμε 2 υπέροχες carbon ντίζες.

Βέλη: http://www.eastonarchery.com/products/arrows/material/carbon (http://www.eastonarchery.com/products/arrows/material/carbon)
Ιnserts: http://www.eastonarchery.com/store/easton-cb-insert (http://www.eastonarchery.com/store/easton-cb-insert)

Τα παιδιά στο http://www.toxosport.gr/ (http://www.toxosport.gr/) ήταν πολύ εξυπηρετικά, άν και φαγώθηκαν να καταλάβουν γιατί θέλαμε να κόψουμε το βέλος και να του περάσουμε μικρότερο carbon tube (δε δώσαμε και πολλές εξηγήσεις - κάτι ψελλίσαμε για μεταφορά κίνησης..)

Καλή επιτυχία Έκτορα στο όμορφο Τrοjan του ΕSM! :thumbs up:

Είναι ένα τίμιο warbird χωρίς παραξενιές ούτε στον αέρα λόγω της καλής σχεδίασης του φτερού, αλλά ούτε και στο έδαφος κατά την τροχοδρόμιση λόγω του μπροστινού ριναίου τροχού.

Η περιγραφή της κατασκευής είναι όπως πάντα ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ! και γεμάτη ενδιαφέρουσες πληροφορίες και "κόλπα" :thumbs up:   

Παναγιώτη, παραθέτω ημιτελή φωτό μετά την παραπάνω παράκληση...

Συνεχίζουμε με τη ντιζοδουλειά... Σημαδεύοντας και ξετρυπώντας την άτρακτο για να βγούν οι ντίζες από πίσω, πέσαμε πάνω σε former...  :-\

Αποφασίσαμε να ανοίξουμε μια θυρίδα προσιτότητας για να δώσει χέρι να ξετρυπήσουμε το former και να βάλουμε mini οδηγούς για τις ντίζες. Σημαδέψαμε και μετά χαράξαμε την επιφάνεια της ατράκτου με ένα X-Acto, αλλά δυστυχώς το κινέζικο gelcoat ξεφλούδιζε.. Τέλος πάντων, θα το μερεμετίσουμε μετά. Το μέγεθος της τρύπας είναι το minimum δυνατόν να χωράει το χέρι μέσα.

Ευτυχώς μας έσωσε το attachment των 90 μοιρών στο Dremel για να δώσει χέρι να ανοίξουμε τρύπες στο former ώστε να πετύχουμε τελείως straight run και να μην έχουμε κάμψεις στις ντίζες. Περάσαμε πρώτα μικρά μήκη πλαστικού σωλήνα για να ελαχιστοποιήσουμε τις τριβές του μετάλλου με το ξύλο του former. Η κόλληση έγινε με την ημι-ελαστική κόλλα της Bison που χρησιμοποιήσαμε και στο FW190 για το baffle του cowl.

Τέλος, για να πετύχουμε το straight run των ντιζών -χωρίς binding σε όλο το εύρος κινήσεων- χρειάστηκε να τοποθετήσουμε τα horn των servo όσο πιο κοντά στο διαμήκη άξονα της ατράκτου ήταν δυνατόν. Ακριβώς εκεί δηλαδή που είναι το horn του rudder.  :-\ Χρειάστηκε να ανυψώσουμε το rudder servo για το απαραίτητο clearance...

Για να ξαναβάλουμε το Hatch στη θέση του, κολλήσαμε strips από ply 1mm γύρω γύρω εσωτερικά της τρύπας για ενίσχυση/έδραση. Εδώ, αντί να φτιάξουμε "κάδρο", επιλέξαμε να κολλήσουμε ένα-ένα τα κομμάτια ξεχωριστά προκειμένου να πάρουμε πιο εύκολα τις όποιες καμπυλότητες της ατράκτου...

Επόμενη δουλειά, το μερεμέτισμα του ξεφλουδίσματος του gelcoat. Εδώ, χρησιμοποιούμε ελαφρόστοκο, το οποίο μετά θα περάσουμε με ένα χεράκι μπογιά...

Βέβαια, για να κρατήσει ο ελαφρόστοκος με τους κραδασμούς και να μην φύγει ούτε να ξεφτίζει με το βάλε-βγάλε του hatch, χρειάζεται αφού στεγνώσει ένα χεράκι λεπτή CA... Δεδομένου ότι είναι στην ουσία πορώδης σκόνη, η CA τον κάνει... πέτρα! :thumbs up:

Και αφού στέγνωσαν τα πάντα, προχωράμε στα μερεμέτια του χρώματος. Αποφασίσαμε για πρώτη μας φορά να χρησιμοποιήσουμε χρώμα αυτοκινήτου μονής. Στο φιλικό τοπικό χρωματοπωλείο μας ταίριαξαν το χρώμα με δείγμα του original monokote που είχαμε αφαιρέσει από τα elevators. Το ταίριασμα έγινε με το "μάτι", αλλά ο μάστορας πέτυχε αρκετά καλό αποτέλεσμα...

Αφού αγριέψαμε το κίτρινο monokote των elevators με λίγο συρματάκι, έπεσαν 3 χέρια χρώματος στα ξανακαλυμμένα τμήματα, το κάδρο του hatch, καθώς και τις ακμές του, με τον αερογράφο.

Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την καλυπτικότητα του χρώματος μονής, αλλά θέλει προσεκτικό καθάρισμα των εργαλείων και βάζων πρίν "δέσει" με το σκληρυντή (1-1.5 ώρα). Το διαλυτικό ακρυλικού είναι ιδιαίτερα έντονο, αλλά καθαρίζει.. τα πάντα!

Υπάρχει διαφορά στο μάτι και από κοντά μεταξύ του νέου χρώματος και του original, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στη διαφορά γυαλάδας (το νέο είναι πιο γυαλιστερό), παρά στην απόχρωση. Για να το φέρουμε λίγο, ψεκάσαμε στο τέλος "φτωχά" και από μακριά για να στεγνώσουν τα σταγονίδια πρίν χτυπήσουν την επιφάνεια και να σπάσει έτσι όσο γίνεται η γυαλάδα του νέου χρώματος. Όχι τέλειο, αλλά τουλάχιστον είναι από κάτω - όποιος το παρατηρήσει στα 20m και 160km/h, κερνάμε μπύρα.

Παράλληλα, προχωρήσαμε και στο control loop του rudder, όπως φαίνεται από τις παραπάνω φωτό. Απλά αντικαταστήσαμε τα κινέζικα Hinge points με Robarts και τοποθετήσαμε "ακροβατικά" pull-pull horns (Du-Bro HD). Το συρματόσχοινο με τα clamps του είναι από σετάκι Great Planes. Οι τρύπες ανοίχθηκαν και βάφτηκαν στις ακμές με κίτρινο χρώμα για να κρύβεται το λευκό του Gelcoat.

Και μερικές από την πάνω πλευρά, όπου βάψαμε και τα counter-plates των horn στα elevators.
Επίσης, αντικαταστήσαμε τα CA hinges των elevator με Robart hinge points.

Και επειδή τελειώνουμε με τα κατασκευαστικά της ουράς, και μέχρι να έρθουν τα καλούδια για το cockpit, είπαμε να βγάλουμε έξω τα φτερά σιγά-σιγά.
Αυτό συνεπάγεται την καθιερωμένη φωτογραφία χαλβαδιάσματος βεβαίως βεβαίως.

Κόψαμε και το canopy στις γραμμές του, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι βλαστημήσαμε διότι το πλαστικό είναι ΠΟΛΥ εύθραυστο - μας παρασημοφόρησε ήδη με 2 σπασίματα..  :'(

Ας πάρουμε λοιπόν μια ανάσα, διότι τα φτερά και τα retracts θα μας ταλαιπωρήσουν...

Ε τώρα μάλιστα!!! Αυτές είναι φωτογραφίες!!  ;D ;D ;D

Ωραίο γίνεται, μπράβο Έκτωρα  :thumbs up:

Αν το διαλυτικό είναι αυτό που φαντάζομαι, πρόσεχε πολύ γιατί είναι πιο τοξικό και από χημικά όπλα!
Ψεκάζουμε μόνο σε ανοικτό χώρο με γάντια και μάσκα, και ότι χρησιμοποιήσουμε για καθαρισμό (χαρτί κουζίνας κλπ) βάζουμε σε διπλή σακούλα και το πάμε σε κάδο χημικών αποβλήτων.

Πριν τελειώσεις με την ουρά, να έχεις υπόψη σου ότι τα περισσότερα ESM έχουν πρόβλημα στρέβλωσης, ειδικά αν το fin είναι ψηλό.
Κράτα την άτρακτο από ένα γερό σημείο (π.χ. την σέλα) και στρέβλωσε την ουρά δεξιά-αριστερά. Πιθανόν να δεις μεγάλη κίνηση που οφείλεται στην έλλειψη εσωτερικής ενίσχυσης στην άτρακτο.

Έχω δει ESM Bearcat να κάνει flutter μέχρι που άνοιξε το fin στα δύο και αποκολλήθηκε το rudder !

(https://farm8.staticflickr.com/7728/18288267982_8a860234b9_b.jpg)

Στο δικό μου Bearcat έφτιαξα επιπλέον formers για το fin και την ένωση fin - stabiliser

(https://farm2.staticflickr.com/1720/25961096011_4d2b36c3a9_b.jpg)

(https://farm2.staticflickr.com/1629/25755472020_97a515b23c_b.jpg)

και

(https://farm2.staticflickr.com/1678/26027514865_c8e6eacfdc_b.jpg)

(https://farm2.staticflickr.com/1666/26028448765_794abaf0df_b.jpg)

Νίκο, ευχαριστούμε για το heads-up - θα το σκεφτούμε για τις ενισχύσεις! Ειδικά τώρα που έχουμε και θυρίδα προσιτότητας.. :angel:
Θα κάνουμε το τεστ στρέβλωσης και θα δούμε.

Ένας από τους λόγους που επιλέξαμε τα hinge points για το rudder είναι διότι τα κλασσικά hinges στην ουσία αποτελούν "cracks" στη Balsa της ράχης του fin, η οποία και τελικά θα έχει τάση να ανοίξει (crack propagation) με τις διατμητικές τάσεις που δημιουργούνται από τις στρεβλώσεις του tail group.

Στο δικό μου f8f εφτιαξα ενα ελαφρύ χωροδυκτίωμα από δοκαράκια μπάλσας 10Χ10mm σε διάφορα μήκη κολλημένα με εποξυ, και απέφυγα το πολύ βάρος με ίδιο αποτέλεσμα. :thumbs up:

Ομολογούμε ότι μπαίνουμε σε σκέψεις όσον αφορά το "ψωμί" μέσα στο οποίο θα κολλήσουν τα point hinges των elevator... Μήπως η balsa του false leading edge παραείναι λίγη (5-8mm)..; Δεν υπάρχουν μπλόκια μέσα.. Τί λέτε;

Ένα κομμάτι hard balsa ή airply δεν βλάπτει - better be safe than sorry

Είμαστε σε φάση πού το ξανασκεφτόμαστε.... Θα χρειαστεί να κόψουμε και άλλο monokote από κάτω για να βάλουμε τα μπλόκια - και μετά άλλα βαψίματα, κλπ...

Για να συνέλθουμε, ασχοληθήκαμε λίγο με το cockpit... Τίποτα το ιδιαίτερα κατασκευαστικό, εάν και μας έφαγε 2 μήνες ψαξίματος για να βρούμε πιλότους half body στην 1/6 με hard helmets όπως τα φόραγαν στα 50's και 60's!  ???

Το πιλοτήριο του Τ-28 έχει χορταστική καλύπτρα και είναι ευάερο και ευήλιο, οπότε χρειάζεται ένα Minimum ντύσιμο για να "δείξει". Ξεκινάμε με τους πιλότους και θα δούμε πόση λεπτομέρεια θα βάλουμε στα coamings και τα όργανα.. Πάντως, το εφέ με τα ασορτί κράνη είναι καλό.

Βέβαια, λίγο dressing-up των πιλότων είναι εκ των ούκ άνευ - μερικές πινελίες (σωσίβιο στο κίτρινο, πόρπες με ασημί μαρκαδοράκι, κουμπιά και φερμουάρ με χρυσό μαρκαδοράκι, φανελάκια με λευκό matt, φακός με μαύρο) να ζωντανέψουν λίγο οι στολές..

(αναρωτιόμαστε τί συζητάνε οι δίδυμοι...  :laugh:)

Στο αεροπλάνο δε θα χρησιμοποιήσουμε τις μάσκες οξυγόνου των φιγούρων, καθότι τα Τ-28 δεν πετούσαν σε τόσο ψηλά ύψη.

Αυτός ο πιλότος δεν φαίνεται και πολύ ενθουσιασμένος να πετάξει

Μάλλον πάσχει από υψοφοβία  ;D ;D

(https://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?action=dlattach;topic=46604.0;attach=96258;image)

LOL  :D

Όμως, ας μην ξεχνάμε - το Τ-28 είναι εκπαιδευτικό.
Ένα minimum φόβου και σεβασμού είναι απαραίτητα από τον μαθητή!

Κατάλαβα, είναι ψάρακας !!

Μετά από μερικές πτήσεις θα πρέπει να τον ξαναβάψεις  8)smiley

(http://bouri.pblogs.gr/files/64614-psaroukles.JPG)

Είναι ο δάσκαλος που έχει βαρεθεί με όλους τους ψαρακες που του στέλνουν να κάνει πιλότους. Γιαυτό έχει αυτό το μπλαζε ύφος.

Επειδή ο Υπομηνασγός μας δεν αισθάνεται άνετα με τις αβάσιμες κατηγορίες που κυκλοφορούνε για το άτομό του στο thread, αλλά και για λόγους επαγγελματικής  ευθιξίας, αποφάσισε να μην εμφανίζεται πλέον δημόσια χωρίς full εξοπλισμό.  :police:

Μεταλικό paint scheme για έμπνευση

http://www.rcuniverse.com/market/item.cfm?itemid=1067875 (http://www.rcuniverse.com/market/item.cfm?itemid=1067875)

(http://images.rcuniverse.com/market/itemimages/Apr/lg-1258163-0-9742.jpg)

(http://images.rcuniverse.com/market/itemimages/Apr/lg-1258163-3-3271.jpg)

(http://images.rcuniverse.com/market/itemimages/Apr/lg-1258163-2-5533.jpg)

Νίκο, εάν και απίθανο, το παραπάνω αποτέλεσμα είμαι μάλλον επιπέδου Αργύρη...

Εμείς θα πάμε με το stock κιτρινάκι προς το παρόν και έχει ο θεός του sport scale... τουλάχιστον αντιπροσωπεύει υπάρχον scheme!  8)

Αναβίωση....! Μετά το σόκ των παραπάνω φωτό που παρέθεσε ο φίλος Νίκος/W1ndsurfer, ανακάμπτουμε δυναμικά και προχωράμε με βαθιές ανάσες προς την πρόκληση των φτερών.

Το σκεπτόμαστε καιρό τί να κάνουμε διότι είδαμε το παρακάτω βίντεο και τα χρειαστήκαμε - ο τύπος σχεδόν το "έγλυψε" και μετά το "έκλαψε"  :-\
Μάλλον το φτερό παραείναι ελαφρύ..

mX1uSNReOJ4

Προτού σκεπτούμε οτιδήποτε για ενισχύσεις, βάζουμε επάνω δοκιμαστικά τα σκέλη και τα καπάκια των φωλέων.
Για να γίνει αυτό, κόβουμε το monokote και τα καπάκια - τα οποία είναι πολύ εύθραυστα, ίσως από το διαλυτικό της μπογιάς που τα έχουν περάσει οι Κινέζοι. Πολλή προσοχή, μικρά κοψίματα με ψαλιδάκι νυχιών και τελείωμα με σβουράκι..

Αμέσως πέφτουμε πάνω σε ένα προβληματάκι. Το ένα από τα αξονάκια των τροχών στο σέτ σκελών της ESM είναι κοντό ...  :-\
Θα χρειαστούμε τόρνο να φτιάξουμε νέο..

Τέλοσπάντων, για να αποφύγουμε την κατάθλιψη, ένα trial fit με όλα τα σκέλη επάνω..

Βρήκαμε και κάτι άλλο: οι τρύπες έδρασης της βάσης του μπροστινού σκέλους είναι "φυρές" σε σχέση με τα rails της ατράκτου - οι μισές βίδες πιάνουν στον... αέρα. Άντε να σκεφτούμε τί θα κάνουμε και εκεί.. ESM δε θέλαμε;; (ESM = Endless Sadistic Modifications).  :devil:

Καλή συνέχεια Εκτωρα μου!! :thumbs up:Οντως απαραδεκτο σπασιμο για τοση λιγη φορτηση...!!Απο οτι βλεπω στην φωτό η δομή του μεσα ειναι πολύ αραιη...και το βασικότερο οτι η πισω στηριξη της βασης του ρετρακτ ειναι ανυπαρκτη και μαλλον τελειωνει στο μπαλσινο δοκαρι των φλαπς.....
Και στο βιντεο οταν εσπασε το μπροστινό δοκαρι εμεινε με το χειλος προσβολης και το πισω μερος εξαφανίστηκε....
Θελει αρκετες μετατροπές για να αντεξει πισω.Δοκάρια σαν παζλ αναμεσα στις αεροτομές και ειδικά πισω στο δοκαρι των φλαπς ! και καργα ριτήνες και υφασματακια παντού μεχρι και στην βαση του ρετρακτ!!!

Ναί, κάπως έτσι όπως το αναλύεις είναι...

Εν τω μεταξύ, εάν το προσέξεις, όλη η ζημιά γίνεται από τη βάση και μέσα (το retract μένει στη θέση του όρθιο...). Το φτερό έχει spars από... Balsa( :idiot2:), μονά balsινα shear webs (τα ply που περικλείουν το joiner φτάνουν ένα rib bay πρίν το retract...) και ενώ η βάση του retract είναι αρκετά ενισχυμένη  με 4πλά σάντουιτς, εντούτοις δεν έχει καμία στήριξη γύρω-γύρω ή στο πίσω "spar".

Θα πέσουν σίγουρα υφάσματα γύρω από τη βάση προς το joiner, ply shear webbing για ένα extra rib bay, αλλά δε βλέπω να δίνει χέρι για ενίσχυση έως πίσω... Τί να κάνουμε - να κόψουμε το κάτω πέτσωμα;;

Ειναι ευκολο να τραβηξεις μια φωτο μεσα να δουμε που φτανει προς τα πισω?Αν δεν εχει τιποτα μεχρι το δοκαρι των φλαπς μπορεις να το γεμισεις με μπαλσα μασιφ τακους κολημενους μεχρι πισω να ακουμπησουν στο δοκαρι των φλαπς.Αλλιως κοντρα πλακε πολύφυλο σαν σιαρ γουεμπς παντού.

Sadistic Mod χωρίς να κόψεις πέτσωμα δεν γίνεται !

Πάντως ψυχραιμία, το σπάσιμο στο βίντεο είναι υπερβολικό! μάλλον ήταν ήδη σπασμένο από μεταφορά, ή προηγούμενη πτώση ή κάτι τέτοιο - θα μπορούσε να είχε συμβεί και στον αέρα αν έκανε high-G maneuver

Το πιο δυνατό σημειο του αεροσκάφους ειναι το κουτί (συνολο) δομη δοκαρια που κρατανε την πτερυγα και συχρόνως το συστημα προσγειωσης!Πιο δυνατό σημειο όμως όλων ειναι τα σκελη προσγέιωσης!!! Και όμως η δομή (το κουτι) ειναι αυτό που επιβιώνει και στην πιο βαρία προσγειωση !!!Τα σκελη η λιωνουν πανω στις βασεις η στραβωνουν απο τις βασεις τους!
Ολα αυτα γινονται απο την συνοχή των υλικών της κατασκευης !!!Τα αλουμινια νικάνε τα ατσαλια τα βαμενα και τις 6000μπαρ πιεσεις!!!
Ετσι και στα μοντελα τα ξύλα πρεπει να νικανε τα αλουμινια και τα ατσαλια !!!
ESM Χωρις ενισχυση στα ρετρακτ δεν εχει ζωη......Το να παρεις 500γραμμαρια βαρος σε κολες και ενισχυσεις ειναι τίποτε μπροστα σε καθε προσγειωση και επισκευη!Ποσες επισκευες θα κανεις?Στο συγκεκριμένο σπασιμο καμμία?χαχαχαχα
Βαλε πραμα!!!

Παραθέτουμε φωτό από την εργοστασιακή δομή - αναμένουμε απόψεις και οδηγίες...

Εμείς σκεφτόμαστε:
- Ply shear web για το bay που δεν έχει μεταξύ βάσης και κυτίου δοκού διέδρου. (Εκεί πρέπει να είναι το weak point που έσπασε στο βίντεο, βλ,. τελευταία φωτό)
- Ply shear web στο false trailing edge του flap.
- Λεπτή CA σε όλους τους αρμούς
- Ύφασμα στα πετσώματα και στο πίσω rib των retract όπου υπάρχει λίγο ψωμί μεταξύ του cut-out της βάσης και του υπόλοιπου rib.

Για άλλη μια φορά πολύ εύστοχος ο Αργύρης! Και το δικό μου Τ-28 είναι για επισκευή στο main spar από μια όχι ιδιαίτερα άσχημη προσγείωση!

Από την εμπειρία μου με τα αεροπλάνα της ESM, και την επαγγελματική μου ιδιότητα του δομοστατικού μηχανικού, θα έλεγα τα εξής (που ήδη έχω εφαρμόσει σε αεροπλάνα ESM με απόλυτη επιτυχία:
1. Αντικατάσταση του stock διερδόξυλου με ιδιοκατασκευή από αεροπορικό κόντρα πλακέ 6mm. Το stock είναι εντελώς της πλάκας.
2. Ρητίνωμα με πανιά (κατά προτίμηση carbon) όλου του πάνω πετσώματος από την ρίζα του φτερού μέχρι το σημείο που εδράζονται τα σκέλη. Ομοίως και για το κουτί του διεδρόξυλου. Optional(ανάλογα πόση διάθεση έχεις για ξηλώματα και ξαναμονοκοταρίσματα) το ίδιο και στο κάτω πέτσωμα της ίδιας περιοχής. Έτσι θα αυξηθεί η αντοχή σε κάμψη και στρέψη του φτερού στο κρίσιμο σημείο γύρω από την ρίζα και τα σκέλη προσγείωσης.
3. Προσθήκη με epoxy glue αεροπορικoύ κόντρα πλακέ κάτω από τις βάσεις των retracts,  έτσι ώστε να ακουμπάει (το πρόσθετο κόντρα πλακέ) στις βάσεις των retracts και στο (ήδη ρητινωμένο) πέτσωμα. Έτσι προστατεύονται οι βάσεις των σκελών καθώς τα φορτία προσγείωσης διαχέονται σε περισσότερα δομικά στοιχεία.
Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Επιτυχία εγγυημένη, βάρος μικρό, δουλειά λιγότερη από ότι φαίνεται στην περιγραφή. Μειονέκτημα το ακριβό carbon fiber cloth.

Για τον τόρνο...ξέρεις εσύ Έκτωρα.

Καλές δουλειές

Πάντως αν ξαναδείτε το videάκι, τα φορτία που παίρνει στην προσγείωση δεν είναι λίγα. Πιάνει διάδρομο με το αριστερό κύριο σκέλος και με θετική γωνία. Έτσι το φτερό καταρέει από στρέψη στη ρίζα.

Αργύρη και Παντελή, ευχαριστούμε για την παρακίνηση...

Το αεροπλάνο προορίζεται για sport scale χρήση, δηλ. θέλουμε να είναι αυτό που θα προτιμάμε να παίρνουμε για πτήση κάθε φορά που προλαβαίνουμε να πηγαίνουμε (ΟΚ, 2-3 φορές το χρόνο). Άρα δε μπορούμε με τίποτε να σκεπτόμαστε πότε θα πάρουμε το φτερό στο χέρι επειδή μας έπιασε ένα gust ή ένας πλάγιος. Επίσης, θα μας αγχώνουν και τα one-wheel-touch-and-goes (που δε μας αγχώνουν κανονικά  :angel:).

Οπότε, θα πάμε για όσο πιο full ενίσχυση γίνεται χωρίς να "ξεπετσιάσουμε" - το βάρος είναι δευτερεύουσα προτεραιότητα στην περίπτωση της δομικής στιβαρότητας εδώ.

Για να είμαστε ειλικρινείς, δε βλέπουμε ιδιαίτερο πρόβλημα με το διεδρόξυλο, διότι μέχρι να σπάσει αυτό, θα έχουμε ξεμπαζώσει τα μισά ribs. Όμως, θα το φτιάξουμε και αυτό ως δικαιολογία να χρησιμοποιήσουμε τη σέγα μας και το τριβείο που έχουμε και πιάνουν σκόνη. Οπότε θα ακολουθήσουμε τα Νος. 1-3 επάνω. Σκεπτόμασταν και τη λύση ενός carbon ribbon κολλημένο με ca στο κάτω πέτσωμα αφαιρώντας απλά 2 λουρίδες από το κίτρινο μονοκότ - ούτε ξεπετσώματα ούτε βαψίματα. Η μόνη ερώτηση είναι - πού το βρίσκουμε;;


Λυπούμαστε για την κατάληξη! Βάλτε φωτό να πάρουμε ιδέες!

Με λίγη προσοχή και υπομονή θα μπορέσεις να κάνεις και το 2, τουλάχιστον στο πάνω πέτσωμα, με πρόσβαση από τα wheel wells χωρίς να ξηλώσεις τίποτε (γίνεται, το έχω κάνει). Θα έλεγα να μην επιχειρήσεις το 3 χωρίς το 2.
Καλά μαστορέματα.
PS  Αν εννοείς carbon ribbon, πλακέτα εποξική με οπλισμό carbon, είναι δώρο άδωρο διότι δεν ενισχύεται καθόλου το σημείο που οι αεροτομές ακουμπούν στο πέτσωμα. Αντιθέτως με την εφαρμογή του εμποτισμού carbon cloth με (λεπτό)ρευστη ρητίνη, η ρητίνη διεισδύει ανάμεσα στις αεροτομές και τα πετσώματα αλλά και ποτίζει τα ξύλα με αποτέλεσμα πιο ομοιογενή και ισότροπη συμπεριφορά του φορέα σου (φτερό). Εν ολίγοις, προσπαθείς να κάνεις το φτερό σου όσο πιο "μονοκόκ" γίνεται προσθέτοντας ομοιογένεια και αντοχή στην περίμετρο της διατομής (καθώς ήδη συμφωνήσαμε ότι ο σκελετός κρίνεται ανεπαρκής), Κάτι τέτοιο δεν μπορείς να επιτύχεις με απλή επικόληση λωρίδων carbon ribbon για δύο λόγους: 1. Η αντοχή σε διάτμηση κατά μήκος της αεροτομής παραμένει η ίδια και  είναι αυτή της μπάλσας του πετσώματος. 2. Η αντοχή σε κάμψη που προσθέτεις στο φτερό με την επικόλληση carbon ribbons, είναι ίση με την αντοχή σε διάτμηση της κόλλας με την οποία θα τα κολλήσεις (εν προκειμένω CA, η οποία δεν έχει σοβαρές αντοχές σε διάτμηση),

Παιδιά συμφωνώ με όλες τις προτασεις που δωσατε για όλα τα σημεια!
Παντως μην αγχωνεστε με το καρμπον.Μπορείτε ευκολα να εχεται πολύ καλό αποτέλεσμα kαι με υαλούφασμα .Και για να μην σας ταλαιπορεισει το κλασσικό υφασμα με τα ξεφτια και τα χνουδια μπορείτε να χρησημοποιήσεται Υαλοϋφασμα Woven Roving Ταινία 143γρ και 220g, Αεροπορικού τύπου απο την Αλφακεμ στην πετρου ραλλη η στον ανδρεου η στον νεοτεχ περβενικα , Αυτό εχει το καλό οτι ειναι ταινία σε 4-5 ποντους φαρδος οποτε τοποθετειται με ακριβεια και πολύ ευκολα κομματι κομματι η λωρίδα κατα μηκος η κατα πλατος .Με δυο στρωσεις στα κυρια σημεια κα ενα στα πετσωματα ειναι πολύ καλά!και φθηνά!και για κόλα πηχτή για σημεια να κανει τριγωνακη θα βαλετε 24ωρη ριτινη L με κοτον φλοκς βαμπακι! ειναι το απολυτο υλικό δυναμης!!

Και μερικές φωτό που βρήκαμε από άλλον παθόντα στο RCU - γλυτώνουμε τη.... βιοψία!

Πωωω τρατζικ.....τα παλιοπαιδα ειχαν εμπνευση οταν σχεδίασαν την δομη της πτερυγας.....
Το χειρότερο απο όλα ειναι οτι εχουν τρεις αεροτομές στην σειρά για το ρετρακτ και την τελευταια που ειναι μεσα μεσα και δεν καθετε τίποτε σε αυτην και εινα κατω απο την επικαλυψη....ειναι και αυτην κομμενη να περναει το κυλινδρακι του ρετρακτ. :idiot2: :idiot2:Οπότε δεν εεχει καμία μασιφ κοντρα αεροτομή που να διατρεχει την βαση του ρετρακτ ....εκτος ενα ξυλακι στην μεσαια αεροτομή ,,,,,που τι να κρατήσει το καημένο αυτό μόνο του....Για πισω απο την βαση του ρετρακτ βεβαια δεν υπαρχει ΄τιποτε απολύτος......
Εχω την εντυπωση οτι οσο ενισχυση και να βαλεις παντού (που ευτυχως μπαινει) πριν την βαση άνετα.....το βασικότερο ειναι η ανυπαρξία μιας γερης αεροτομής !!!να κλησει σωστα το κουτί των ρετρακτ!Εαν σε περνει κανε του μια μικρη εγχειρηση μετα το ρετρακτ και αναμεσα στο κουτι του φλαπς και χωσε μια γερή αεροτομή 4-5 mm πολύφυλο αεροπορικό απο το σεαρ γοεμπ μεχρι πισω κολητα μαζί με την αλλη την τζουφια......

Το διάβασε αυτό ο Κινέζος ο χτίστης ο science designer μέσα απο το μεταφραστικό του γκούκλλλ να ούμ ,,, και είπε...."ντάξ να σπάει και κανένα plane να πουλάμε και εμείς...τι θα γίνωμε κλέφτες άμα τα κάνουμε σωστά? :D

Ακριβώς φίλε Χρηστο! χαχαχαχα Και ειναι κρίμα γιατι αυτό και καλά ενταξει ειναι σχεδιαστικό λαθος....το μηχανημα εβγαζε μια αεροτομή.....χαχαχα αλλα οι ατιμοι δεν βάζουν όυτε κόλλα σε κανένα.......σημείο.Και μετα καλομαθαινει και ο Ει αρ εφ ατζής και και αν δει κανα χτηστό μοντέλο και το σηκωσει και δει 1-2 κιλά διαφορα απο το δικό του υποθέτει ευκολα οτι το εφτιαξε τούβλο......
Εμ...ελα που δεν ειναι τούβλο....
Η αντοχή υλικών ειναι απο μονη της μια επιστήμη!
Πρεπει να  δουλέυουν ολες οι επιστημες σε αρμονία....!

    ..., ++++++1     :thumbs up:

   Xρησταρας

Αυτή είναι μέχρι στιγμής η στρατηγική μας όσον αφορά τις ενισχύσεις - εκεί που μας δίνει χέρι χωρίς εγχείρηση στο κάτω skin.

Πιστεύουμε ότι με τη συμπλήρωση με ply shear webs της περιμέτρου του "κουτιού" των retracts μέχρι τη βάση τους και το glasssing του πάνω skin θα αποτρέψουμε δομικές εκπλήξεις όσον αφορά τις τάσεις συστροφής (όπως αυτή του καταστροφικού video) καθώς και μερικώς τα κατακόρυφα φορτία από το σοκ του flare.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι 50% της ενίσχυσης θα έρθει από το shear web μεταξύ των 3 πρώτων bays και της βάσης - εκεί υπάρχουν μόνον 2 balsa spars για να αντισταθούν και στα 2 ειδών φορτία...

Φιλε Εκτωρα αλλο ενα θεμα που εχει και ειναι κουλό ειναι αυτο.Ενω επρεπε να ειναι αναποδα τα κοψηματα του δοκαριου.δηλαδη οι αεροτομες επρεπε να καλυπτονται απο το δοκαρι.Τωρα καλυπτονται απο την επικαλυψη.οποτε εκει θελει σιαρ γουεμπ.

.

.

Αργύρη, ευχαριστούμε πολύ!  :thumbs up:

Κάπως έτσι σκοπεύουμε να το κάνουμε - άλλα με ποιο απλωμένο "κουτί"! Θα το ξανασκεφτούμε βάσει των υποδείξεών σου.

Ξεσκονίζουμε τα εργαλεία, βγάζουμε από το spares box τα φύλλα ply σε διάφορα πάχη και ξεκινάμε...

Ξεκινάμε με το Νο#1 πρόβληματικό σημείο: το χάσμα των shear webs στο 4ο bay...

Εδώ πρέπει να καπακώσουμε τα γυμνά Balsa spars από πίσω, χωρίς να αφήσουμε ουτέ 1/10 του χιλιοστού ως κενό μεταξύ των rib και των skpins για να μη διαταράξουμε τη συνέχεια μεταφοράς δυνάμεων της δομής.

Και σιγά μην δεν ήταν παράγωνα τα webs.  :buck2:
Μας πήρε (μόνον;) 2 δοκιμαστικά κομμάτια ανά πλευρά για να αισθανθούμε... "σφιγκτοι".  :devil:

Και τώρα πάμε στα πιο δύσκολα... Πρέπει να καπακώσουμε με τον ίδιο τρόπο τα spar μεταξύ των retract rib και έτσι να κάνουμε κουτί μεταξύ τους και την υπόλοιπη κατασκευή. Αλλιώς, μόνον το inner rib θα είναι στιβαρό - σε στραβή, το σκέλος θα διπλώσει προς τα... έξω.

Εδώ αποφασίσαμε να κάνουμε σχεδόν ... λαπαροσκοπική επέμβαση! Κόψαμε το skin με σκοπό να ρίξουμε ένα ply 5mm μεταξύ των 2 rib στα οποία εδράζει η βάση των retract. Μας ταλαιπώρησε μέχρι να το κόψουμε με ακρίβεια και να μην πειράξουμε τα spar. Πράγμα το οποίο πετύχαμε 95% (ένα 5% μας ξέφυγε  :-\).

Εντυπωσιακή επέμβαση  :o :thumbs up:

Έχεις σκεφτεί να αλλάξεις επάγγελμα;

(http://media.gettyimages.com/videos/door-sign-operating-room-int-doctors-operating-on-patient-students-video-id510835371?s=640x640)

Προς οδοντιατρική μας βλέπουμε...  :P

(το σπατουλάκι είναι για να απλώνουμε μικρές δόσεις epoxy μέσα στο φτερό, παρακολουθώντας με το καθρεπτάκι...)

Προχωράμε ακάθεκτα με τις ενισχύσεις του trailing edge του κουτιού. Ανοίγοντας το πέτσωμα για να δώσει χέρι για τις ενισχύσεις από ply καταλάβαμε γιατί το false TE της πρώτης φωτό αυτής της σελίδας του thread διαλύθηκε έτσι.. Είναι balsούλα μαλακή 3mm.  :'( Εκεί στηρίζονται τα ribs και οι μεντεσέδες των flaps... Φανταστήκαμε προς στιγμήν να ξεριζώνει κάποιος μεντεσές από flap λόγω αεροδυναμικών δυνάμεων και να έχουμε ασύμμετρο deployment κατά την προσέγγιση.  :-\

Τελοσπάντων, οι φωτό περιγράφουν καλύτερα...

Απο οτι φαίνεται θα χρειαστεί αρκετή δουλειά για να γίνει τέλειο. Ομως δεν σε φοβαμαι γιατι και υπομονή εχεις και τις γνώσεις, οπότε συνέχισε ακάθεκτος!!!

Χάρη, πράγματι η δουλειά είναι αρκετή.. Αλλά αποφασίσαμε να την κάνουμε αφού η εναλλακτική είναι είτε απογοήτευση είτε κατασκευή από σχέδια που ο χρόνος μας δε μας επιτρέπει (όσο και εάν το θέλουμε..)

Πάμε σιγά-σιγά να τελειώνουμε τις εσωτερικές ενισχύσεις στο δεξί φτερό - δείχνουμε στη φωτό όσα shear webs έχουμε προσθέσει από ply 3 και 5mm.
Πρίν προχωρήσουμε σε glassing θα βάλουμε μερικά τριγωνικά stock στις ενώσεις για να είμαστε σίγουροι ότι η μεταφορά δυνάμεων δε θα διακόπτεται από μερικά διάκενα που αναγκαστικά είχαμε λόγω "τυφλών" κολλήσεων, καθώς και απο το γεγονός ότι στην ουσία κατασκευάσαμε false spars με ply, που όμως διακόπτονται από τα ribs..

Μία μικρή (?) επέμβαση που χρειάστηκε επίσης να κάνουμε πρίν πέσει υαλούφασμα ήταν να φάμε τις κολλήσεις των κινέζων οι οποίες μάλλον έγιναν με σκόνη balsa για να καλύψουν "κενά"....  :(

Εδώ χρειαστήκαμε το extension του Dremel. Στο βάθος φαίνονται οι τοποθετημένες ενισχύσεις πάνω στο false trailing edge.

Κλείνουμε τις πληγές σαν καλοί γιατροί...

Και μέχρι να στεγνώσουν οι κόλλες, γυρίσαμε την προσοχή μας στο flap. Εκεί ο Κινέζος είχε κάνει άτσαλα κοψίματα για τους μεντεσέδες, οι οποίοι και θα στηρίζονταν σε 3-5mm από balsa. Αποφασίσαμε να γεμίσουμε ξανά τα κοψίματα για καλύτερη στήριξη του μεντεσέ. Καλύψαμε με cub yellow, το οποίο θα βαφτεί από πάνω με χρώμα μονής που έχουμε ταιριάξει (βλ. αρχικά post).

Γυρνάμε για λίγο την προσοχή μας και στην τοποθέτηση των servo στο φτερό. Εδώ, έχουμε την κλασσική λύση της κόλλησης βάσεων των servo κατευθείαν στο καπάκια των θυρίδων πρόσβασης του φτερού. Να τονίσουμε τα εξής διαδικαστικά που ακολουθούμε πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις:

- Πάντοτε χρησιμοποιούμε βίδες για να πιάσουμε τα hardwood blocks πάνω στο καπάκι. Ποτέ μόνον κόλλα, διότι κανείς δε μας λέει πόσο καλή είναι η κατασκευή του ply το οποίο και μπορεί να κάνει delaminate οποιαδήποτε στιγμή (και bye bye μοντέλο).

- Κολλάμε, όμως, τα Blocks ώς επιπρόσθετη ασφάλιση. Πάντα σε τέτοιες κολλήσεις τρυπάμε ρηχά με καρφίτσα πολλές φορές τις 2 επιφάνειες (σαν.. τρυποκάρυδοι!) για να ποτίσει καλά η epoxy και πέραν της εξωτερικής στοιβάδας του ply.

Στο ESM, και επειδή τα καπάκια πιάνουν επάνω σε τελάρα από Liteply κολλημένα στο κάτω πέτσωμα, πρέπει να "γωνιάσουμε" τα blocks για να μην χτυπάνε πάνω στις γεμάτες γωνίες των τελάρων. Κλασσική ESM, δίνει τα blocks τετράγωνα (και... ανισοπαχή - τα τροχίσαμε  ???) οπότε πρέπει να βάλουμε μπρος το belt sander (πάλι καλά που το έχουμε δηλαδή, με το χέρι δε λέει αυτή η δουλειά). Προσέχουμε επίσης να αφήνουμε τουλάχιστον 5mm κενό μεταξύ των blocks και των ακμών του καπακιού προκειμένου να μην έχουμε προβλήματα με τα τελάρα.

Καλημέρα Έκτωρα,
Πολλά μπράβο για την αναλυτική προσέγγιση και την ωραία παρουσίαση της (ανα-)κατασκευής

Αφού έφτασες έως εδώ, με λίγη παραπάνω δουλειά μπορείς να κάνεις scale μεντεσέδες και εσωτερικά control horns - βελτιώνοντας και την εμφάνιση και την πτήση

(https://c5.staticflickr.com/1/724/31385836740_281a00ef43_b.jpg)

(https://c3.staticflickr.com/1/512/30916532154_7e9a39aa07_b.jpg)

Νίκο, πραγματικά είναι τόση η δουλειά που πρέπει να γίνει για να φέρουμε το standard κίτ σε επίπεδο αξιοπιστίας που μας έχει φύγει οποιαδήποτε όρεξη να κάνουμε το παραπάνω...  :-\

Τί να ανοίγουμε δουλειές τώρα για scale flaps... Μόνον και μόνον για τις εσωτερικές ενισχύσεις που θα χρειαστούν οι μεντεσέδες, θα χρειαστεί να ξεκοιλιάσουμε το φτερό. Ούτως ή άλλως, έχουμε αποφασίσει να πάμε για sport scale κατάσταση. Ευχαριστούμε όμως για την παραίνεση!

Προχωράμε με τη σύνδεση των πηδαλίων με τα servo. Εδώ αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα όμορφα αλουμινένια hornάκια που είχαμε στο spares box μας από άλλες κατασκευές (να... τρώμε και το stock!). Πάντα χρησιμοποιούμε περαστά horns για να μήν έχουμε αποτραβήγματα.

Εδώ, για να ενισχύσουμε το σημείο του flap που θα περάσει η βίδα, αλλά και για να μην συμπιέσουμε τη balsa, βάλαμε ένα καρμπονένιο σωληνάκι με 3mm εσωτερική διάμετρο. Αφού ξε-τρυπήσαμε την επιφάνεια προσεκτικά, ανοίξαμε τη διαμπερή τρύπα με 0,5mm μικρότερο τρυπάνι από την εξωτερική του σωλήνα για να μπεί με press fit. Τον κολλήσαμε με κόλλα πολυουρεθάνης για να πάρει τα "μπόσικα". Η φωτό εξηγεί...

Η πρώτη ημιπτέρυγα,  με τα "ορθοπεδικά" των ενισχύσεων και τα κινηματικά επιφανειών (μεντεσέδες, σέρβο, ντιζοδουλειά) τελειωμένα.
Οι πληγές των επεμβάσεων (δηλ. όπου υπάρχει μονοκότ διαφορετικής χροιάς χρώματος) θα βαφτούν και δε θα φαίνονται.

Σε γενικές γραμμές πρώτα κατασκευάζουμε και κάνουμε dry assembly και μετά ρίχνουμε χρώματα και τελικά κοσμητικά (ακούς Χάρη...;;;  ::)) διότι όλο και κάτι κατασκευαστικό θα μένει και μετά θα έχουμε να κάνουμε ατελείωτα touch-ups...

Μένουν τα εξής:
- Glass-άρισμα φωλέων. Θα πρέπει να τυλίξουμε το φτερό για προστασία πρίν από οποιαδήποτε τέτοια εργασία...
- Ενίσχυση τελάρων των βάσεων servo (ναί, είναι κολλημένα μόνον πάνω στο κάτω skin...) - δηλ. δοκαράκια να τα στηρίξουν πάνω στα κοντινότερα ribs.
- Ανύψωση βάσεων servo διότι μόλις τις σφίξαμε βυθιστήκανε 1.5mm κάτω από το skin (βλ. φωτό).
- Πέρασμα καλωδίων (θα παρουσιάσουμε μετά ποιά και τί..  ;))
- Τοποθέτηση σκελών
- τοποθέτηση καλλυμάτων σκελών (εκεί έχει να γίνει το έλα να δείς...!  :-[)
- Βάψιμο φωλέων
- Λίπανση και κολλήματα μεντεσέδων
- Μακρύτερα servo horns
- Βαψίματα επισκευών, βιδών και ντιζών να μη φαίνονται

Και όλα αυτά για την πρώτη ημιπτέρυγα (έχει και τη δεύτερη) και μετά από 5-10 ώρες δουλειάς.. Endless Sadistic Mods.  :(
(Και μετά συζητάμε για scale flap hinges..  :P.)

Τι περιμενες να κανει ενας αναποδος ανθρωπος οπως εγω......... χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!
Παντως αξιζει η δουλεια που βαζεις, γιατι η αβεβαιότητα σε αυτα τα αεροπλάνα ειναι οτι χειρότερο για την ψυχολογία σου....
Καλή συνέχεια στο project σου!!!! :thumbs up: :thumbs up: