Aeromodelling GR

(http://)Μετά από χρόνια αποχής από κατασκευές scale και Warbirds (λόγω ακροβατικών, κλπ), αποφασίσαμε να ξαναμπούμε στο παιχνίδι - λίγο κλεφτά μεν (ARF γαρ) αλλά δυνατά (giant scale). Τί να κάνουμε, με 2 μικρά παιδιά και πολύ ταξίδι με τη δουλειά δεν υπάρχει ο χρόνος που κάποτε είχαμε για κατασκευές...

(Τελευταία προσπάθεια ήταν ένα P-51 της Marutaka! Για όσους θυμούνται, η Marutaka ζητά από τον κατασκευαστή να "βγάλει" αεροπλάνο από 12.347 τάκους balsa. Μεγάλες στιγμές...)

Το μέγεθος 2.2m/50-60cc είναι ιδανικό και από άποψη "χορταστικής" κλίμακας χωρίς μεγάλα προβλήματα μεταφοράς (βάν!) και αποθήκευσης, αλλά και από άποψη μεγάλης προσφοράς ARF (ESM, TF, κλπ) και λογικού (?!! ::)) κόστους εξοπλισμού.

Παρόλο που η μεγάλη μας αγάπη είναι το Zero, εντούτοις η απόφαση πάρθηκε για ένα άλλο "διαμάντι" του Άξονα, το '190 από την Top Flite.
http://www.top-flite.com/airplanes/topa0706.html (http://www.top-flite.com/airplanes/topa0706.html)

Βασικές παράμετροι της επιλογής:
- Μας... αρέσει και αυτό σαν αεροπλάνο!
- Έχει μεγάλο μέγεθος Cowl (λόγω Anton), για να χωράει μεγάλη γκάμα από κινητήρες. Το Zero είναι πιο"slim" και οι κεφαλές εξέχουν σε αυτήν την κλίμακα..
- Σχετικά σωστά scale outlines.
- Καλές κριτικές για την ποιότητα κατασκευής και πτητικών χαρακτηριστικών του μοντέλου της συγκεκριμένης Εταιρίας.
- Επίσης, καλή διαθεσιμότητα ανταλλακτικών και μακροχρόνια παραμονή στην αγορά (όχι όπως η Hangar 9, που καταργούνται στον... 1.5 χρόνο και μετά άντε βρές!)
- Όλο ξύλινη κατασκευή (το GRP δεν είναι... από τα αγαπημένα μας!).
- Ειδική έκδοση Retracts για το συγκεκριμένο από τη Rοbart, με σωστές γωνίες, κλπ (άρα, δε χρειάζεται μετατροπές/κατασκευές στα rails, μόνο ενίσχυση).
- Εξαιρετική τιμή προσφοράς από μεγάλο κατάστημα του εξωτερικού... + δωρεάν μεταφορικά! Δυστυχώς ο αντιπρόσωπος δεν μπόρεσε να κάνει Price-matching - αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε και οι 2!

Άντε να μαζευόμαστε σιγά σιγά μπας και περάσουμε σε αριθμό τα Αμερικανάκια!!!  ;D ;D ;D Καλή αρχή στην κατασκευή και καλές πτήσεις στο τέλος!!

Θα ήταν ενδιαφέρων επίσης να μας πεις τιμή και κατάστημα έστω και σε π.μ.!!

Παναγιώτη, δε σου κρύβω ότι το δικό σου thread έχει αποτελέσει επιπρόσθετη παρακίνηση για τούτο το thread..

Όσον αφορά τα οικονομικά, θα σου στείλω π.μ.

Έκτορας.

Έκτορα σε ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση!! Ότι χρειαστείς όσον αφορά εξοπλισμούς, παραγγελίες, καταστήματα κτλ μπορείς να ρωτήσεις ότι χρειαστείς αφού η κλιμακα των μοντέλων μας είναι κοινή...Φυσικά και οτιδήποτε που αφορά την κατασκευή, αν νομίζεις ότι μπορώ να βοηθήσω!

Ευχαριστώ. Έχουμε κάνει αρκετό διάβασμα σε πολλά fora, και έχουμε καταλήξει σε ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού. Όμως θα χρειαστεί σίγουρα κάποια βοήθεια διότι η κατασκευή θα είναι κάπως περίπλοκη για τα δικά μας "απλοϊκά" -πλέον- δεδομένα (ακροβατικά σκάφη χωρίς retracts, κλπ)...

Έχουμε αποφασίσει να μην το παρακάνουμε στο scale αποτέλεσμα (π.χ. γδύσιμο mοnokote, glass-άρισμα και βάψιμο) διότι δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε η κατασκευαστική εμπειρία για σωστό αποτέλεσμα. Επίσης, θέλουμε τα όποια ανταλλακτικά χρειαστούν (το απευχόμαστε!) να μπορούν να φορεθούν επάνω χωρίς πολλά-πολλά.

Για το λόγο αυτό, το εργοστασιακό καμουφλάζ/βάψιμο θα μείνει ως έχει, παρόλο που θα προτιμούσαμε κάτι "διαφορετικό" (να... ξεχωρίζει και καλά!). Όμως υπάρχουν τεχνικές που μπορεί να δώσουν βελτιώσεις σχετικά εύκολα και ανέξοδα. Έχει επιλεγεί το FW190-A4 "4+1" της Μοίρας 9/JagdGeschwader 2 "Richthofen" του Oberleutnant Siegfried Schnell, ο οποίος πέταγε από τη Vannes-Meucon στη Γαλλία το 1943-1944.

Ο λόγος πολύ απλός - ταιριάζει ήδη με το εργοστασιακό σχήμα της TF... ::)

Εξαιρετική σελίδα με camo/unit references από κάποιον.... Ρώσο! http://wp.scn.ru/en/ww2/f/451/2/5#20 (http://wp.scn.ru/en/ww2/f/451/2/5#20)

Γενικά το Project δε θα είναι πολύ εντατικό, προβλέπω πρώτη πτήση κάποια στιγμή το Φεβρουάριο/Μάρτιο του 2015 (εάν τα καταφέρουμε και οικονομικά!).

Με το καλό και ένα σου λέω...Τρώγοντας έρχεται η όρεξη...Και εδω γύρω υπάρχουν πολλοί που θα σου την ανοίξουν!!!

Μέρος βέβαια της όλης "κατασκευαστικής" εμπειρίας είναι και το ψάξιμο/μάζεμα υλικών. Ξεκινάμε με τα retracts, τα οποία είναι και το "ψαρωτικό" σημείο του FW190 αφού είναι πολύ μακριά και έχουν "περίεργες" γωνίες.

Εδώ υπάρχουν διάφορες επιλογές.
Τα πιο scale και καλής ποιότητας είναι τα Sierra - οι Αμερικάνοι πίνουν κρασί στο όνομά τους.
http://www.sierragiant.com/prod10.html (http://www.sierragiant.com/prod10.html).
Ο τύπος που τα φτιάχνει όμως είναι λόγο δύσκολος και αργός στην επικοινωνία/αποστολή. Επίσης, έχουν τελείως άλλη γεωμετρία στα rails, οπότε το φτερό θα ήθελε ξεκοίλιασμα και ανακατασκευή.

Οπότε, πήγαμε μαζί με το "κοπάδι" της TF και επιλέξαμε τα Robarts που έχουν ειδικό κωδικό για να πέσουν ακριβώς στο συγκεκριμένο μοντέλο. Δεν έχουν το χαρακτηριστικό πλάγιο downlink του πραγματικού (που έχουν τα Sierra), αλλά είναι drop-in. Τέλος, ενώ η Robart προσπαθεί να προμοταρεί τα ηλεκτρικά, εντούτοις διαβάσαμε πολλά παράπονα στα fora και επιλέξαμε τα πνευματικά. Με λίγη υπομονή και ψάξιμο στο ebay, βρέθηκαν και αυτά σε τιμή έκπληξη (σχεδόν Αμερικής).

Για το υπόλοιπο πνευματικό σύστημα, επελέγη το XL Deluxe κιτ της Robart.

Και ότι θα σε ρωτούσα από που θα τα προμηθευτείς..

Για να τελειώνουμε με τα "πόδια", αξίζει να δούμε λίγο το θέμα "τροχοί". Αυτοί που δίνει το kit είναι foamένιοι και καθόλου scale. Επίσης, είναι μαλακοί και με μεγάλη πρόσφυση, με αποτέλεσμα σε"μπαστουνιές" του rudder στη προσγείωση να εκκινούν φαινόμενα ground looping με ότι αυτό συνεπάγεται (ξυσίματα ακροπτερυγίων, τουμπαρίσματα, ξεχαρβάλωμα των gear doors, κλπ).

Στα ξένα forums οι περισσότεροι τους αλλάζουν με Williams Brothers 5-1/4" Ballon Style (#12200), οι οποίοι επιδέχονται και scale περιποίηση...
Τους προμηθευτήκαμε και αυτούς, οι οποίοι θα βαφτούν ανάλογα για να "δείξουν".
Μικρο-βιδάκια με εξάγωνο κεφάλι έχουν παραγγελθεί από τη MikroMark (όποιος γνωρίζει Ελληνικό μαγαζί με τέτοια είδη, ας μας πεί!)

Καλή αρχή Φίλε Έκτορα!!!! Κανόνισε  μόλις ετοιμαστεί για... αερομαχίες!  :thumbs up:

Ευχαριστώ Αργύρη! Ελπίζουμε στο Scale Meeting 2015... Και εάν γίνει και κανένα F4CGR/ARF θα κατέβουμε και εκεί...

Με την εκκίνηση της κατασκευής να δίδεται με την... απλή τοποθέτηση των νέων ροδών στα σκέλη.
Και εκεί που περιμένεις να πάνε όλα ρολόι, το πρώτο προβληματάκι...
Τα σκέλη δίνονται με 2 αξονάκια για τις ρόδες που προορίζονται να να ασφαλιστούν στις πλύμνες με σκουλικόβιδες - βλ. φωτό των rectracts στο παραπάνω post.

Αμ δέ.. (μπαίνουν)! Μετά από άμεση μέτρηση, αυτά βρέθηκαν 6.3mm σε διάμετρο ενώ οι τρύπες στις πλύμνες είναι... 6.1mm.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι πρέπει η συναρμογή να είναι τέλεια, αλλιώς θα έχουμε  διαφορετικές γωνίες (εάν το αξονάκι "πλέει") ακολουθούμενες από ξεσφιξίματα, τζόγους και τέλος στραβώματα. (Και μετά θα αναρωτιόμαστε γιατί το retract "κολλάει" up και δεν κατεβαίνει...)

Για να κατεβάσουμε τα αξονάκια στα 6.1mm χρειαζόμασταν τόρνο (που δεν έχουμε ακόμα). Με δράπανο και γυαλόχαρτο (στο χέρι) δε θα έβγαιναν ποτέ παράλληλα ("κώνος" αντί κυλίνδρου). Επίσης, οι Williams Brothers θα "έπλεαν".

Έπρεπε, λοιπόν, να ξετρυπηθούν οι πλύμνες, ... Βέβαια, δεν υπάρχουν τρυπανάκια 6.3mm (edit: στο εργαστήριό μας), μόνο 6.0mm ή 6.5mm, οπότε έπρεπε να σκεφτούμε κάτι.

Η λύση ήταν να "κατέβει" ένα τρυπανάκι 6.5mm στα 6.3 με τη βοήθεια του Dremel. Μπήκε το 6.5 στο δράπανο και με ΑΝΤΙΘΕΤΗ φορά περιστροφής στις max ταχύτητες (να μην στομώσουν οι ακμές κοπής!), περάστηκε με σβουράκι, επίσης στις max στροφές. Κάτι σαν τόρνευση/grinding στο χέρι... Μετά από μερικά περάσματα είχαμε το 6.3mm.

Οι πλύμνες ξετρυπήθηκαν ευθύς αμέσως μετά, με τη βοήθεια λίγου λαδιού μηχανής για λίπανση και με προσοχή να μην περάσει το μέρος του τρυπανιού που είχε παραμείνει 6.5mm και ανοίξει τις ανοχές. Οι ρόδες ξετρυπήθηκαν με το 6.5 μέρος για να "ρολλάρουν" τελείως ελεύθερα.

Όλο το σετ με τα πνευματικά mains. Μαζί και οι ρόδες του κίτ για σύγκριση με τις Williams...

Το "ζεστό" συναίσθημα του να είναι όλα φτιαγμένα να ταιριάζουν όλα μεταξύ τους....  ^-^

Οι τρύπες πέφτουν ακριβώς, ενώ υπάρχει αέρας μεταξύ τροχού και wheel well για αποφυγή "κολλημάτων".
Δίδεται και κάλυμμα για να μη φαίνεται ο μηχανισμός (πέφτει.. ακριβώς και αυτό).

Προσέξαμε την ποιότητα κατασκευής, η οποία πράγματι είναι απίθανη (fiberglass wheel wells, βαμμένα 100% με το χρώμα του μονοκότ).

Φίλε εάν θελήσεις τρυπάνια ακριβείας 6.1 6.2 6.4.... υπάρχουν έχω πάρει πολλές φορές απο τον Ρέππα Αθηνάς και κακουργιοδικείου! :thumbs up:

Αργύρη, ευχαριστώ για το tip - στα υπ'όψιν.

Το κέντρο για μένα είναι κάπως δύσκολο να κατέβω για ένα πραγματάκι που μπορεί λείπει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπόρεσα να αυτοσχεδιάσω σχετικά γρήγορα και ανώδυνα!

Για να είμαι ειλικρινής, έψαξα στη Ν. Ιωνία πριν καταφύγω στην παραπάνω λύση αλλά ήταν όλα κλειστά λόγω θέρους..
Ο Ντέτσικας http://www.kentrovidas.gr/index.php (http://www.kentrovidas.gr/index.php) έχει τα πάντα...

Εκτορα καλημέρα,

ΗΣΑΠ κηφισιά- μονσστηράκι

εκτός αν δεν έχεις τον χρόνο.

Καλημέρα κ. Γιάννη.

Δυστυχώς (ή... ευτυχώς!) Δευτέρα - Παρασκευή λείπω εξωτερικό με τη δουλειά.
Οπότε είτε μαζεύω παραγγελίες και μου έρχονται σπίτι να τα βρώ έτοιμα Σάββατο (εάν υπάρχει η υπομονή) είτε πάω για ψάξιμο Σάββατα πρωί για last-minute items. Οπότε και προτιμώ τα πιο κοντινά εάν γίνεται.

Λοιπόν, συνέχεια της κατασκευής. Επειδή υπάρχουν εκατομμύρια βιδάκια στο κίτ, και μόνο για να βρούμε τα 6+6 για τα σκέλη ψάχναμε 20 λεπτά, αποφασίσαμε ότι λίγη νοικοκυροσύνη θα μας γλύτωνε αρκετό χρόνο.. Οπότε και έγινε διαλογή σε πλαστικό πολυ-κουτάκι.

Το πρόβλημα εδώ με τον Αμερικάνο είναι ότι μιλάει για βίδες #6 και #3 - άντε να βρείς τί εννοεί.

Τα αξονάκια των τροχών που εξείχαν, μαρκαρίστηκαν για κόψιμο να έρθουν πρόσωπο με τις πλήμνες. Έγιναν και οι απαραίτητες πατούρες για τις σκουλικόβιδες.

Εδώ, χρειάστηκε αρκετός χρόνος προκειμένου οι 2 ρόδες να έχουν ακριβώς τις ίδιες "τριβές" μεταξύ τους: εάν η πατούρα του ενός άξονα πάει πολύ βαθειά/μέσα, τότε με το σφίξιμο της σκουλικόβιδας "τραβάει" προς την πλήμνη και ο (ένας?) τροχός /φρενάρει.

Λεπτομέρεια θα μου πείτε, αλλά όταν αρχίζει ο "χορός των ποδοστηρίων" στις απο/προσγειώσεις, τότε κάτι τέτοια μικρά μετράνε στην κατευθυντικότητα του αεροπλάνου...

Δοκιμαστικά του καλύμματος σκέλους...

Με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι το κάλυμμα είναι GRP, με ανάγλυφες λεπτομέρειες μέσα και πολύ καλό color matching.
Δίδονται και πλαστικά κλιπσάκια μέσα στο κίτ, με μετρήσεις στο Manual για να πέσει ακριβώς και εύκολα!

(Με τόση ευκολία, αρχίζω να αισθάνομαι λίγο.... άσχημα, συγκρινόμενος με τις προσεκτικές κατασκευές του panioul και του dgiatr. Τελείως Αμερικανάκι...)

Έκτορα ειδικά για τις πόρτες στα σκέλη μπορώ άνετα να τις ανταλλάξω με τις δικές σου!!!  ;) ;) ;) Μου φάγανε τα συκώτια μέχρι να γίνουν και βάλε και ένα μηχανισμό σκελών καμμένο (γύρω στα 200€ ζημιά!!!)

Αν μπορείς όταν βιδώσεις την πόρτα ανέβασε μια φωτογραφία από το μπροστινό μέρος του φτερού και στο ύψος ακριβώς των θυρών ώστε να φανεί η εφαρμογή τους στο φτερό. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα είναι άψογη και θα εφάπτεται πολύ καλά...

Πολλά focke wulf βλέπω και μου αρέσει πολύ, παίρνω κι εγώ ιδέες για το δικό μου! Έκτορα μπράβο πολύ ωραία η επιλογή σου με το συγκεκριένο μοντέλο! Ετγώ το δικό μου το έχω ψιλοπαρατήσει, λόγω δουλειάς και οικογενοιακών υποχρεώσεων. Τώρα από Σεπτέμβρη θα κατσουμε να το τελειώσουμε , βασικά κάτι λεπτομέρειες θέλει και είναι έτοιμο για πτήση

Χάρη, και εμένα θα μου πάρει πολλούς μήνες. Μην κοιτάς τα απανωτά posts τώρα - είμαι σε διακοπές στο σπίτι.
Απο Δευτέρα όμως, κλάφτα...

Παναγιώτη, 2 φωτό που προδιαθέτουν για την εφαρμογή...

Άν και τα πράγματα ποτέ δεν έιναι τόσο απλά στο τέλος!

Προσεκτική ευθυγράμμιση σκελών και μαρκάρισμα/τοποθέτηση καλυμμάτων.

Φυσικά και παρουσιάστηκαν μικρο-προβλήματα: για να πετύχουμε ισοκατανομή των διακένων γύρω-γύρω, φάνηκε ότι οι βάσεις των καλυμμάτων πάνω στα σκέλη έπεφταν λίγο off.

Με τα πολλά, πήραμε τους τζόγους δεξιά-αριστερά (οι βίδες των βάσεων των σκελών είχαν 0.5mm "αέρα") και μέσα-έξω και κάπως έπεσαν σωστά.

Τα σκέλη σε έκταση... Ζουμερές γωνίες FW190!  ;)

Προσωρινή συναρμογή φτερού ("χαλβάδιασμα").
Δε... χωράει στο εργαστήριο!

Άψογο Έκτορα!!

Ναί - θα διαβιβάσω στην TopFlite (εγώ απλά... βιδώνω/πληρώνω  ::)).

Το επόμενο το βλέπω για TopFlite... Νομίζω το Corsair θα με περιμένει...

Μπορεί εκ πρώτης όψεως τα σκέλη/καλύμματα να φαίνονταν ότι πέφτουν ακριβώς, αλλά στην πραγματικότητα υπήρχε 1-2mm "σκαλοπάτι" μεταξύ της κάτω επιφάνειας του φτερού και του καλύμματος στη θέση ανάσυρσης...

Αυτό γίνονταν διότι οι τροχοί της Williams είναι φαρδύτεροι από του κίτ και έτσι τα αξονάκια "χτυπάνε" στις φωλιές (δηλ. πρίν τερματίσει μηχανικά η μπουκάλα). Για να λυθεί αυτό, οι πλήμνες των τροχών σκάφτηκαν με αλεζουάρ 10mm για να "θαφτεί" το κεφάλι του άξονα και να κερδηθούν αυτά τα 1-2mm. Ευτυχώς η williams ακολουθεί την Αμερικάνικη τακτική του overbuilding - οπότε υπήρχε ψωμί στα hubs.

Οι φωτό (αν και όχι τόσο ενδεικτικές - sorry) τα λένε πιο εύκολα..

Προχωράμε στις scale μετατροπές των τροχών. Οι Williams είναι ένας επαρκής καμβάς προκειμένου να προσεγγιστούν οι πραγματικοί.
Εάν εξαιρέσει κανείς το διαφορετικό προφίλ του τροχού, τότε με την πρόσθεση μικρών εξάγωνων βιδών και της βαλβίδας πλήρωσης αέρα, ακολουθούμενη από το ανάλογο βάψιμο, θα έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα.

Ξεκινάμε με το μαρκάρισμα για τις 12 βίδες. Αυτό έγινε με τη βοήθεια ειδικού μοιρογνωμονίου για radii (υπερ-χρήσιμο, απομεινάρι από τα... φοιτητικά μας χρόνια, πρίν το AutoCAD), το οποίο και διευκόλυνε αφάνταστα τη δουλειά καθότι έτυχε να είναι στο σωστό μέγεθος!.

Στη συνέχεια, δοκιμάσαμε την... τύχη μας.
Ο πραγματικός τροχός έχει μία εσοχή για τη βαλβίδα πλήρωσης.
Οι "ακριβοί" scale τροχοί την αναπαριστούν πολύ πειστικά:
http://www.glennis.com/fw190soliddetgal.htm (http://www.glennis.com/fw190soliddetgal.htm)
http://www.djaerotech.com/dj_product/scale_img/opt_wheels.jpg (http://www.djaerotech.com/dj_product/scale_img/opt_wheels.jpg)

Επειδή δε βρήκαμε κανέναν στα ξένα fora να έχει δοκιμάσει να φτιάξει κάτι τέτοιο στους (κατά πολύ φθηνότερους) Williams #12200, είπαμε να ρισκάρουμε το σέτ των τροχών μας δοκιμάζοντας να φάμε με dremel μια τέτοια εσοχή - ελπίζοντας ότι το χορταστικό πάχος της ζάντας θα ήταν αρκετό για κάτι τέτοιο.

Το Dremel βγήκε και.... πιάσαμε τζακπότ! Η ζάντα είχε αρκετό πάχος να δώσει αληθοφάνεια στην εσοχή χωρίς να ξετρυπήσει.
Στη συνέχεια τρυπήσαμε τις τρύπες οδηγούς για τα βιδάκια με τρυπάνι 1.5mm.

Αφού έγιναν και οι 2 τροχοί, σειρά είχε λίγος στόκος πρίν το αστάρωμα.

Συνέχεια με το αστάρωμα. Μασκαρίστηκαν τα ελαστικά (δε... βγαίνουν!) πρίν πέσει το αστάρι.

Ήρθε η ώρα για την τοποθέτηση των κλασσικών παξιμαδιών ("beadlocks") των ζαντών του FW190.
http://walkarounds.scalemodels.ru/v/walkarounds/avia/before_1950/fw-190a8/FW_190A-8_0045.jpg (http://walkarounds.scalemodels.ru/v/walkarounds/avia/before_1950/fw-190a8/FW_190A-8_0045.jpg.htm)
Όπως προαναφέρθηκε παραπάνω, είχαν παραγγελθεί ειδικά εξάγωνα βιδάκια από Αμερική για να μπούν πάνω στους Williams.
Όμως, τα αθάνατα ΕΛΤΑ μάλλον έχουν άδεια για όλο τον Aύγουστο και η άδειά μας τελειώνει σύντομα. Αποφασίσαμε να βρούμε εναλλακτική μπάς και προλάβουμε.

Οπότε κάνοντας μια επιδρομή στο parts box, βρήκαμε βιδάκια και παξιμαδάκια 2mm που είχαν περισσέψει από hornάκια ARF τα οποία είχαμε απορρίψει από άλλες κατασκευές.
Αυτά ήταν ή τέλεια scale λύση, δεδομένου ότι συμβαίνει να πέφτουν "ακριβώς" στην κλίμακα.

 Η τεχνική που αναπτύχθηκε για γρήγορη και επιτυχημένη ολοκλήρωση της διαδικασίας ήταν η εξής:
- Περνάμε 2,3,4 παξιμάδια σε μία βίδα 2mm - όσο μακρύτερη η βίδα, τόσο περισσότερα.
- Βιδώνουμε τη βίδα με κατσαβίδι μέσα στην τρύπα της ζάντας που έχουμε ανοίξει με τρυπάνι 1.5mm μέχρι να "σφίξει" - αλλά χωρίς να αρχίσει να σπρώχνει το λάστιχο από την άλλη.
- Βάζουμε μια σταγόνα λεπτή CA για να ασφαλίσει η βίδα με τη ζάντα και βιδώνουμε το πρώτο παξιμάδι κόντρα με τη ζάντα ώστε να πιάσει και αυτό στη CA που έχει μείνει πάνω στο σπείρωμα η/και στη ζάντα. Ελπίζουμε ότι έτσι θα ασφαλίσουν τα βιδάκια μόνιμα και δε θα τα χάνουμε στις απο-προγειώσεις.
- Κόβουμε το σπείρωμα πάνω από το παξιμάδι.
- Λειαίνουμε με Dremel σε μέτριες στροφές για να μην ανεβάσει θερμοκρασία το μέταλλο και λιώσει το πλαστικό (η βίδα... πετάγεται!  ::))
- Παίρνουμε την υπόλοιπη βίδα, λειαίνουμε την κομμένη άκρη με το Dremel και επαναλαμβάνουμε στην επόμενη τρύπα εώς ότου "τελειώσει" η βίδα.

Ο λόγος να γίνει η εργασία με αυτή τη σειρά είναι προκειμένου να μένει το κεφάλι πάνω στη βίδα διότι αλλιώς χρειάζεται μυτοτσίμπιδο για να γυρίσει στο παρθένο πλαστικό με αποτέλεσμα ζημιές στο σπείρωμα. Επίσης, εάν κοπεί το σπείρωμα πρίν μπει παξιμάδι πάνω, τότε αυτό δε "περνάει" εύκολα (λόγω γρεζιών κοψίματος ή του πιασίματος με το μυτοτσίμπιδο) και στρίβει η βίδα μέσα στο πλαστικό.

Πολύ καλή κατασκευή και ιδέα για τις βίδες! Εγώ περιμένω τις δικές μου και θα τις παραλάβω Τρίτη. Θέλω να δω και τι θα κάνεις για βαλβίδα!!

Παναγιώτη, ευχαριστούμε - ελπίζουμε να σου χρησιμεύσει καμιά ιδέα για τη δική σου κατασκευή... Εμείς θα αντιγράψουμε πολλές δικές σου!

Η βαλβίδα είναι μια ωραία πρόκληση.
Το εύκολο είναι να "φυτέψει" κανείς ένα μικρό μήκος σπειρώματος (πάλι από βίδα 2mm) και να μείνει εκεί.
Εμάς μας ήρθε μια άλλη ιδέα: επειδή έχουμε αποφασίσει να αντικαταστήσουμε όλα τα πλαστικά "Τ" του συστήματος αέρα από το Air Kit της Robart (βλ. φωτό του Post Νο.7, Σελ. 1) με μπρούτζινα, βρήκαμε κάτι χρήσιμο να κάνουμε με τα πλαστικά.

Οι φωτό μιλάνε μόνες τους...
Το τρυπανάκι που χρειάζεται είναι 2mm και μια σταγόνα CA για fixing.

Με το αστάρωμα, αρχίσουν να μοιάζουν λιγότερο "ετοιματζίδικες" και περισσότερο scale.

Χμμμμ...μου αρέσει...!!!!!!!!!

Μετά από το αστάρωμα, σειρά είχε το βάψιμο. Οι ρόδες βάφτηκαν με Engine Gray της Testors. Η επιλογή έναντι του μαύρου έγινε για να αναδείξει τις λεπτομέρειες.
(Εάν οι βίδες δεν είχαν βαφτεί, μπορεί και να τους βάφαμε μαύρους).

Η βαλβίδα βάφτηκε copper/gold, ενώ μπήκε και η χαρακτηριστική κόκκινη γραμμή που δείχνει εάν το ελαστικό γλιστράει πάνω στα beadlocks.
Τέλος, έγινε ένα απαλό στεγνό πινέλο με ασημένιο.
Δε μπήκε βερνίκι - ελπίζω να μη χρειαστεί...!

Τέλος με τις ρόδες... σειρά, οι πόρτες!

Έκτορα το αποτέλεσμα είναι φανταστικό!! Ειδικά η βαλβίδα έδειξε πάρα πολύ! Σκέφτομαι να περάσω μέσα από τη βαλβίδα ψιλή βίδα για να φαίνεται στο τέλος το πάσο της βαλβίδας. Πάντως το χρώμα της ζάντας θα το προτιμούσα πιο σκούρο! Δε μου λες να κάνουμε κάτι με το λάστιχο;; Σκέφτομαι να το βάλω στο δράπανο και με χαμηλές στροφές να το χαράξω 4 παράλληλες γραμμές με το dremel. Λες να πετύχει ή θα κλαίω το λάστιχο;

Σκεφτήκαμε και εμείς το βιδάκι για τη βαλβίδα - όχι τίποτε άλλο, αλλά για να τη βαστάει γερά μέσα (τώρα είναι κολλημένη απλά).
Εάν το δοκιμάσεις και "δείξει" τότε μπορεί να ζηλέψουμε και να το κάνουμε και εμείς!

Για το λάστιχο. Κατ' αρχάς θέλει λίγο τρίψιμο με white spirit για να καθαρίσει καλά (λειώνει ελαφρά...!).

Σε restorations των FW190 βλέπεις μόνον καραφλά λάστιχα, οπότε δεν είμαστε πολύ εκτός... Επίσης, οι γραμμές θα κάνουν το λάστιχο να έχει καλή πρόσφυση στις πλαϊνές φορτίσεις με αποτέλεσμα στραβώματα του gear στα ground loops. Προτιμούμε το slick να ... γλιστράει λίγο και έτσι να προφυλάσσει από στραβώματα και τουμπαρίσματα.

Εάν κάποιος θέλει να "το τραβήξει", τότε θα προτείναμε αρνητικό μασκάρισμα της μάρκας του ελαστικού ("Continental") και πέρασμα με... αερογράφο αμμοβολής!

Τέλος, το κυρίαρχο χρώμα των ζαντών είναι ως επί το πλείστον το μαύρο.. Αλλά υπάρχουν και αεροπλάνα με RLM66 (dark grey). Εάν τις βάψεις μαύρες πιστεύω ότι θα χαθεί η λεπτομέρεια με την οποία ασχολούμαστε...

Όποιος έχει φτιάξει FW190, καταλαβαίνει αμέσως για ποιο λόγο γίνεται η παρακάτω μετατροπή...

Για... εμάς τους υπόλοιπους, η υπόθεση έχει ως εξής:
- Τα oleos των retracts έχουν διαδρομή μεγαλύτερη από την ακτίνα του τροχού που εξέχει κάτω από τις πόρτες..
- Αυτό σημαίνει ότι σε μια βαριά προσγείωση, τα καλύμματα των σκελών θα έρθουν σε επαφή με το διάδρομο. Τότε... κλάφτα! Είτε θα σπάσουν είτε το μοντέλο θα κάνει ground loop με πολλά χιλιόμετρα. Πάει το ακροπτερύγιο, το rudder, η καλύπτρα, κλπ...
- Οπότε πρέπει να γίνει μετατροπή και το κάτω μέρος της πόρτας να μετακινείται με το oleo...

1η κίνηση είναι να βάλουμε σύστημα στερέωσης του κάτω κομματιού του καλύμματος πάνω στην πλήμνη του oleo.
Αυτό κόπηκε από γαλβανιζέ λαμαρίνα 0.8mm και κολλήθηκε με εποξική μετάλλων κατευθείαν επάνω στην πλήμνη, αφότου το χρώμα αφαιρέθηκε και οι επιφάνειες έμειναν "παρθένο μέταλλο".

Απαραίτητη μετατροπή και για scale λόγους αλλά πιο πολύ για τους λόγους που προανέφερες...

Ξεκινάμε με την κοπή των μονοκόμματων καλυμμάτων των σκελών.
Αυτά είναι κατασκευασμένα από 2 αναγλυφα φύλλα GRP, πράγμα που τα κάνει ελαφρά, άκαμπτα, "scale" - αλλά και... δύσκολα στο κόψιμο!
Προτού γίνει αυτό, το κάτω μέρος μαρκάρεται και βιδώνεται στη μεταλλική βάση του ώστε να "κλειδώσουμε" την ευθυγράμμιση μετά την αφαίρεση.

Προκειμένου να μετακινείται απροβλημάτιστα το κάτω κομμάτι σε σχέση με το fixed επάνω, πρέπει να γίνουν 2 πράγματα:
1. Να σκαφτεί το ένα από τα 2 προκειμένου να μείνει μία φλοίδα που θα δίνει overlap μικρού πάχους. Αυτό επελέγει να είναι το κάτω.
2. Να προστεθεί άλλη μια φλοίδα που θα επεκτείνει το κομμένο χείλος ώστε το overlap να είναι μόνιμο και αρκετό ώστε να αποφεύγονται "κολλήματα" μεταξύ των 2 πορτών.

Το σκάψιμο έγινε αργά και προσεκτικά να μην διαπεράσει το dremel το εξωτερικό skin. Αμέσως μετά τσεκάραμε ότι δουλεύει σωστά σε όλο το εύρος κίνησης καί ότι δε βρίσκουν οι ακμές των θυρίδων πρίν τερματίσει μηχανικά το αμορτισέρ...

Μετά κολλήθηκε φύλλο αλουμινίου 0.2mm για να επεκταθεί η κάτω μετακινούμενη θυρίδα ώστε να πάρει το overlap και το offset που χρειάζεται  - αλλά με το μικρότερο δυνατό πάχος.

Στοκάρισμα μέσα-έξω...

Τρίψιμο μετά το στοκάρισμα...

Το αστάρι είναι.... 100% ακριβώς το εργοστασιακό χρώμα!

Υποδεχθήκαμε και τον πιλότο.
Υπομονετικός ο Erich (Hartmann) αλλά με λίγο αφ' υψηλού (δηλ. 1/6 8)) ύφος για τον Έλληνα μηχανικό του (όντας Γερμανός - βεβαίως-βεβαίως :P).
Τις πατέντες στο αεροπλάνο του όμως τις κοίταγε καλά-καλά (πάλι.... όντας Γερμανός βεβαίως-βεβαίως  :devil:)

Wachten sie ein bischen Herr Leutnant... Die Fahrwerksklappen sind fast fertig!

Εξαιρετικό εύρημα ($50!) από το Ebay - και είναι και συλλεκτική φιγούρα Dragon.

http://en.wikipedia.org/wiki/Erich_Hartmann

Καλημέρα Έκτωρα,
πολύ ωραίος ο πιλότος!

Μόνο που ο "Bubi" από όσο ξέρω δεν πέταξε ποτέ σε Fw-190, άρα χρειάζεσαι και ένα 109G !!  :police: :laugh:

Σωστός...

Ποιητική αδεία, ο Bubi θα πετάξει αυτό που πάντα έπρεπε :D

(Πάντως, εάν είναι αυτό το μεγαλύτερο scale λάθος του αεροπλάνου, τότε θα... είμαι ευτυχής!)

Τελειωμένη η μετατροπή των σπαστών θυρίδων.
Δουλεύει άψογα χωρίς να φαίνεται να χρειάζεται οδηγούς για το πάνω μέρος της μετακινούμενης θυρίδας.
Βέβαια, εάν υπάρξει "βεντουζάρισμα" (να τραβάει έξω τη θυρίδα) κατά τη διάρκεια της πτήσης τότε θα γίνει και αυτή η μετατροπή.
Αλλά το λαμάκι από γαλβανιζέ λαμαρίνα είναι πολύ σκληρό και κρατάει τη θυρίδα στη θέση της ΟΚ. Επίσης, η θυρίδα είναι sandwitch οπότε έχει και ενδογενή ακαμψία.

Το overlap είναι ~0.3mm.

Ένα πράγμα που προσέξαμε είναι η αντοχή της epoxy που χρησιμοποιήσαμε για την κόλληση της λάμας έδρασης του μετακινούμενης κάτω θυρίδας.
Δυστυχώς μετά από λίγες δοκιμές, αυτή έσπασε...
Οπότε για να μήν χάνουμε θυρίδες στον αέρα, πήγαμε για άλλου είδους κόλληση (brazing/ασημοκόλληση).

Η πρώτη προσπάθεια στέφθηκε με αποτυχία (φαίνεται χάλια, η ασημοκόλληση δεν άπλωσε σωστά), αλλά τουλάχιστον κρατάει πολύ γερά. Χρησιμοποιήθηκε MAPP Gas σε συνδυασμό με βέργα 2mm με ασήμι 20% και επικάλυψη βόρακα.

Στο άλλο σκέλος θα δοκιμαστεί ασήμι 50% με liquid flux. Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι!

Η επόμενη προσπάθεια ήταν πιο επιτυχημένη...

Ασήμι 40% και λεπτόκοκκος βόρακας - ...απλώνει καλύτερα!

Τί έφερε ο ταχυδρόμος;; Ακόμα μια δικαιολογία για "εγχειρήσεις"....

Sierra 1/5 scale tailwheel (pneumatic) για FW190 σε σχέδιο του Dave Platt ή του Bob Holman. Βάρος: 80 γραμμάρια!

Η συγκεκριμένη επιλογή (όχι και τόσο φθηνή..) έγινε λόγω των πολλών παραπόνων ότι το αεροπλάνο αρχίζει τα ground loops μόλις πατήσει και πίσω. Η μαμίσια λύση (Robart) "καθίζει" το αεροπλάνο σε αφύσικα μεγάλη γωνία ("κοντό" retract) και πιστεύουμε ότι έτσι το φτερό δημιουργεί "blanking" στα elevators και το rudder με αποτέλεσμα την απώλεια κατευθυντικότητας. Με το Sierra, το αεροπλάνο κάθεται πολύ ψηλότερα πίσω...

Σημ.: στο FW190 είναι κρίσιμο να αποφεύγονται τα πολλά... μπαντιλίκια γιατί τα σκέλη είναι πολύ μακριά, με περίεργες γωνίες, και στραβώνουν με το παραμικρό.

Ευκαιρία βέβαια να βγάλουμε και την άτρακτο από τα σελλοφάν για να αρχίσει η φιλοσόφηση της τοποθέτησης του tailwheel (και καλά....  ::))

Βασικά, για χαλβάδιασμα!

Είναι και ο Erich που βιάζεται να κάτσει στο γραφείο του... Ούτε κάθισμα δεν έχει (ακόμα)!

Με προβλημάτισες...Και δυστυχώς η δικιά μου κάθεται πολύ χαμηλά...

Ναί, αλλά η Dora είναι πιο... μακρομούρα! Μπορεί να μην ισχύει για τα D, μόνο για τα A που είναι πιο short-coupled.
Τί λέει ο dgiatr που έχει πετάξει το ESM?? Στα βίντεό του εγώ δεν είδα κανένα πρόβλημα, οπότε μην το σκέφτεσαι και πολύ...

Παιδιά καλημέρα!

Φίλε Εκτορα παρακολουθώ απο κοντά την ενδιαφέρουσα κατασκευή σου και πιστεύω οτι και εσύ όπως και ο Παναγιώτης επειδή είστε μερακλήδες και αγαπάτε πολύ αυτό που κάνετε θα φτιάξετε δυο πολύ αξιόλογα αεροπλάνα :thumbs up:
Τώρα σχετικά με τον πίσω τροχό, παρόλο που και εμένα είναι ανασυρόμενος, σε όλα τα βίντεο που έχετε δει η ουρά είναι καθισμένη κάτω, δηλαδή το retract δεν είναι ενεργοποιημένο ώστε να εκταθεί το έμβολο μέσα στη μπουκάλα και να σηκωθεί η ουρά. Ωστόσο δεν παρατήρησα καμία τάση για ground looping ακόμα και στη δική μου περίπτωση που έχω μοτέρ 75 cc και γυρνάω έλικα 24Χ10 3BLADE. Όπότε θεωρώ Παναγιώτη οτι δεν θα έχεις πρόβλημα.
Τώρα ο λόγος για τον οποίο δεν έχω ακόμα ενεργοποιήσει τον πίσω ανασυρόμενο είναι γιατί είχα τρία προβλήματα να αντιμετωπίσω.
Α. Μέχρι να κατέβει η πίσω ρόδα, μου χάνει πολύ αέρα η βαλβίδα σαν να φαίνεται οτι ζορίζεται κάπου, ενώ έχω ανοίξει αρκετά τις βελόνες, με αποτέλεσμα να αδειάζει αρκετά η μπουκάλα αέρα και να φοβάμαι για τη ασφαλή λειτουργία των κυρίως τροχών. Αυτό το έλυσα βάζοντας ξεχωριστή αντεπίστροφη, βαλβίδα robart, μπουκάλα και σέρβο μόνο για τον πίσω τροχό.
Β. Όταν κατέβει ο πίσω τροχός και επειδή το έμβολο έχει βγεί μέσα απο την μπουκάλα, διαπιστώνω οτι το όλο σύστημα δεν είναι αρκετά στοιβαρό -παρουσιάζει αρκετό τζόγο αριστερά-δεξιά με αποτέλεσμα να χάνεται η κατευθυντικότητα του πίσω τροχού (αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ground looping ). Aυτό σκέφτομαι να το λύσω βάζοντας δυο κομματάκια παχιά μπάλσα αριστερά- δεξιά  απο το έμβολο με ελάχιστο κενό μεταξύ τους ώστε να μπορεί να ανεβοκατεβαίνει το σύαστημα.
Γ. Θα πρέπει να βάλω ελατήρια στα συρματόσχοινα του tail wheel ώστε να είναι συνεχώς τεντωμένα είτε το σύστημα είναι κάτω είτε επάνω, αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα μου μειώσει λίγο την άμεση κατευθυντικότητα του πίσω τροχού, γενικά αποφεύγω τα ελατήρια αλλά τώρα είναι αναγκαίο κακό.

Με αυτό το θέμα θα ασχοληθώ τις επόμενες μέρες αφού πρώτα ήθελα να σετάρω το μοντέλο σε πιο βασικά θέματα.
 
Καλή συνέχεια!
      

Ευχαριστούμε! Xρήσιμες οι εμπειρίες σου...

Κλασσικά, ο περισσότερος πονοκέφαλος σε αυτό το αεροπλάνο θα ξοδευτεί μάλλον στις "λεπτομέρειες". Αλλά λόγω της ευαισθησίας στα στραβώματα στις προσγειώσεις πρέπει όλα να είναι τέλεια (όπως π.χ., η εμφάνιση των... τροχών!  ^-^)

Τί retract φοράς πίσω; Από την αρχή έχει διαφανεί ότι το θέμα των συρματοσχοίνων θα είναι δύσκολο: οι γωνίες πέφτουν τελείως λάθος.

.........είπα να μην στο πω αλλά μάλλον είναι το ίδιο με το δικό σου.........  :o
Βέβαια η θέση των συρματοσχοίνων αλλά και του ίδιου του τροχού στο δικό σου μπορεί να είναι πιο σωστή και τελικά εσυ να μην αντιμετωπίσεις τα προβλήματα που αντιμετώπισα εγώ. Γενικά η Τop Flight πιστεύω οτι είναι πιο προσεκτική στις λεπτομέρειες απο οτι ο ESM.   

Σε ευχαριστούμε Δημήτρη για τις πληροφορίες, είναι πραγματικά πολύτιμες ειδικά για εμένα που έχω ESM!! Έκτορα και Δημήτρη έχω σχεδιάσει τα ταμπελάκια για τα σκέλη (αυτά που είναι πάνω στο καλάμι), δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά νομίζω θα δείξουν αρκετά καλά. Αν σας ενδιαφέρουν πείτε μου να σας τα στείλω...

Στείλε - Στείλε  :D :D

Στείλε και από δώ..! 8)

Ένα ακόμα υλικό βρέθηκε... Βιδάκια για το canopy, κλπ.

Marklin 7599, 1.4mm x 10mm. €6.8 τα 200. Στην Marklin.gr.

Και βέβαια, μην ξεχνάμε την ευγενική προσφορά του φίλου και Scale Master Αργύρη "Shinden" Γιαννετάκη - scale στηρίγματα θυρίδων!

Τα μαμίσια πλαστικά βγήκαν και τοποθετήθηκαν τα μπρούτζινα - ταίριαξαν τέλεια, ακόμα και οι αποστάσεις των βιδών (Αργύρη ευχαριστούμε!!).

Το βασικό πρόβλημα εδώ ήταν ότι τα σωληνάκια των στηριγμάτων του Αργύρη ήταν φτιαγμένα για βίδες 3mm, το κεφάλι των οποίων θα έδειχνε πολύ μεγάλο πάνω στις θυρίδες (στο FW190 οι βίδες στερέωσης είναι εμφανείς). Βίδες 2mm θα ήταν καλύτερες στην κλίμακα. Που να βρεθούν μακριές φρεζάτες 2mm όμως;;

Μετά από μια επιδρομή στο spares box, και αυτό το πρόβλημα λύθηκε! Οι φωτό τα λένε όλα...
Για να μην υπάρχουν τζόγοι μεταξύ της βίδας 2mm και του σωλήνα 3mm, χρησιμοποιήθηκε λεπτό σωληνάκι σιλικόνης (από "βοσκό" τεποζίτου), το οποίο κόπηκε στο διαμήκη άξονα για να πέσει λίγο η διάμετρός του να χωρέσει εύκολα.

Επί τη ευκαιρία (δηλ. μιας και... βρήκαμε βιδάκια) είπαμε να προσθέσουμε και άλλα για πιο πιστή αναπαράσταση της θυρίδας του πραγματικού, το οποίο έχει 8 βίδες στήριξης... Εντάξει, δεν πέφτουν τελείως scale, αλλά καλύτερα από πρίν.

Δοκιμαστική τοποθέτηση brake line (μονόκλωνο καλώδιο 1.5mm).
Πιαστράκια από γυρισμένο αλουμίνιο από CocaCola στο στάδιο της... φιλοσόφησης ακόμα: θα πιάσουν τέλεια πάνω στα clamps του Αργύρη (ανάμεσα στο παξιμάδι και το σωληνάκι).

Αφιερωμένο στον W1Surfer (αφού γουστάρει!).  :D

Παναγιώτη, θα ακολουθήσεις;;

Μετά από τo brake line και τα ταμπελάκια (θα μου στείλεις τίποτα;;;  ^-^), μιλάμε για πολύ scale κατάσταση!

Σούπερ!!  :thumbs up:Πρέπει να φτιάξουμε και αλλα δύο η και τέσσερα τουλάχιστον για το ενδιάμεσο στήριγμα!Βλέπω εχει τέσσερα στηρίγματα το κάθε strut.Ωρε φίλε σόρρυ θα κανονίσω! :thumbs up:

Το brake line δίνει άλλη ζωντάνια στο σκέλος όπως επίσης και οποιαδήποτε λεπτομέρεια βάλεις!!! Νομίζω ότι η ιδέα σου θα χρησιμοποιηθεί και στο ESM αλλά πιθανών μαζί με τις βάσεις του Αργύρη και τα ψαλίδια από τα σχέδια του Αργύρη μετά τις πρώτες δοκιμαστικές!!

Έκτορα πέρα από όλες τις λεπτομέρειες εκείνο που πραγματικά μας λείπει με τα σκέλη που επιλέξαμε και οι δύο είναι οι βραχίονες που κανονικά έχουν τα σκέλη των FW190....Για εκείνα αν έχεις καμιά ιδέα είμαι όλος αυτιά (και μάτια) !!! Άρε 3D Printers τι μας κάνετε!!!

Αργύρη ευχαριστούμε! Τα υπάρχοντα 2 στηρίγματα ανά σκέλος είναι αρκετά για τη δουλειά - τα υπόλοιπα βιδάκια είναι διακοσμητικά (έχουν... ήδη κολληθεί και κοπεί σύριζα να μην εξέχουν από μέσα).

Η ιδέα με το αλουμίνιο από κουτάκι CocaCola για τα στηρίγματα του brake line δουλεύει καλά - φωτό αύριο.

Ναι... Προσπαθήσαμε να κάνουμε πατέντα εκεί, με αρθρωτή βέργα αλουμινίου, αλλά είναι πολύ δύσκολο και λόγω γεωμετρίας της βάσης του retract και λόγω χώρου στο φτερό (χρειάζεται εγχείρηση το GFR wheel well, εκεί που "πέφτει" το strut είναι ο air cylinder...). Χώρια που όταν αρθρώνει πάει να διπλώσει πάνω στα στηρίγματα της πόρτας - εφιάλτης... δεν έχεις από πού να πιαστείς..

Για να μην πολυλογούμε, τελικά αποφασίσαμε να ζήσουμε χωρίς το χαρακτηριστικό strut και να βγάλουμε το άχτι μας στα υπόλοιπα! Γίνεται, αλλά δεν αξίζει τόσο πια κόπο. Το μόνο shortcut που μπορώ να προτείνω είναι να μπούν non-functional για να δείχνει σωστά μόνον στο έδαφος (κάτι σαν scale prop για στατική αξιολόγηση) και να βγαίνουν εύκολα πριν την πτήση. (αηδία-κοροϊδία , αλλά λέμε τώρα)

μπράβο Έκτωρα, όντως το brake line προσθέτει πολύ ρεαλισμό και είναι σχετικά έυκολη μόντα :thumbs up: :thumbs up:

Με τόσο scale φτερό δεν πιστεύω να μην φτιάξετε scale aileron pushrod και να χαλάσει όλη η εικόνα

Το 190 είναι πολύ εύκολο αφού είχε το horn στο πάνω μέρος του φτερού:

Η φωτό του brake line όπως υποσχεθήκαμε...

φίλε Έκτορα επειδή στο hobby μας υπάρχουν κάποιοι "guru" που "διυλίζουν τον κόνοπα αλλά καταπίνουν την κάμηλον" και εγω με τη σειρά μου σε συμβουλεύω να βάλεις μεγάλο μοτέρ για να γυρίσεις αξιόλογη, όσο το δυνατόν scale έλικα, ώστε να μπορείς να παρουσιάσεις το μοντέλο σου σε μια έκθεση μοντελισμού και να μην αναγκάζεσαι να ζητήσεις μεγαλύτερες έλικες απο τους άλλους για να μην εκτεθείς.......   ^-^

Φοβερή ιδέα και τέλειο αποτέλεσμα!! Μπράβο Έκτορα

Μας βάζεις... φωτιές;;;  :devil:

Φιλοσοφική κουβέντα: πρέπει να τραβήξει κανείς τη γραμμή μεταξύ του ARF και του Scale masterpiece. Το παρόν αεροπλάνο είναι ARF και παίζει κατηγορία F4C-GR/Τ (Τ=tempelis  :P), οπότε έχουμε αποδεχτεί ότι θα έχει κάποια ενοχλητικά πράγματα όπως monokote, έλλειψη donwlinks/struts στα retracts, μή-ανοιγόμενο canopy, κλπ. Η μετατροπή για τις ντίζες προϋποθέτει ότι ξεριζώνονται τα ailerons (έρχονται κολλημένα με Robart hinges...) και αρχίζει μεγάλη εγχείριση. Δεν κάνει για τεμπέλιδες ARF-άκιδες σαν και εμάς...  ::)

Επίσης, λόγω του ακροβατικού background, δεν μας αρέσει η "κοντή" γεωμετρία βραχιόνων του κρυμμένου Link - ενέχει μεγάλες δυνάμεις και τζόγους. Οπότε εδώ θα κάνουμε.... pass. Θα βαφτούν όμως ανάλογα για να κρύβονται όσο γίνεται.

Το θέμα μηχανή θα μας απασχολήσει σε μερικούς μήνες έτσι που πάμε... Αλλά μην ανησυχείς - θα είναι μεγάλη (και με sexy ήχο).

(Πάντως είδα το Me109 στο Ακραίφνιο και ήταν πράγματι λίγο οριακό...)

Καλημέρα παιδιά ψάχνω να βρω κι εγώ στηρίγματα για τα καπάκια των σκελών, αλλά δεν τα έχω καταφέρει, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε που μπορώ να προμηθευτώ κι εγώ για το δικό μου? Πρόσφατα παρήγγειλα από Lado τα καινούρια rs333 74 μοίρες retracts και τα περιμένω!!!! Πριν λίγο καιρό είχα παραγγείλει και τα scale oleo struts που έχει για το συγκεκριμένο μοντέλο αλλά το πάχος τους είναι Φ15mm και δεν μπορώ να βρώ στηρίγματα πουθενά!! 

 :thumbs up: :thumbs up: :thumbs up: :thumbs up:
Έκτορα συμφωνώ 100% μαζί σου σε αυτό θέμα και είναι ο κύριος λόγος που δεν έκανα και εγώ αυτή την μετατροπή .
.............η μόνη περίπτωση να είσαι ασφαλής με τέτοιου είδους "πατέντες" είναι όταν έχεις "υποτονικά" μοτέρ ( όπως πολυ σωστά παρατήρησες....) και πετάς¨"συμβατικά"....... 8)smiley    

Χάρη αν δεν κάνω λάθος η Lado έχει τα στηρίγματα για τα πορτάκια για να τα παραγγείλεις. Από εκεί και πέρα αν δεν θες να βάλεις και άλλη παραγγελία τότε η ιδανικότερη λύση είναι του Αργύρη με τους χαλκοσωλήνες...

Βρήκα το λινκ
http://www.e-retract.com/en/accessories/55-gear-door-mount.html

Παναγιώτη αυτά δεν κάνουν είναι για τα μικρότερα σκέλη που βγάζει σε πάχος, τον ρώτησα και μου είπε ότι δεν βγάζει προς το παρόν!!! Αυτά είναι για Φ13mm και τα δικά μου είναι Φ15mm!!!

Να δείξουμε και τις λεπτομέρειες του brake line.
Τρυπήθηκε η πλύμνη και κολλήθηκε κομματάκι από το μονόκλωνο για την υποδοχή του εύκαμπτου τμήματος.
Τέλος, το σύρμα στραβώθηκε πάνω-πάνω όπως στο πραγματικό και ασφαλίστηκε με το scale 9ο βιδάκι (αυτό ήταν χρήσιμο!).

Η κόλληση του κάτω μέρους του brake line και η σταθεροποίηση του Φ3mm σωληνα στην Φ2mm βίδα με το σωληνάκι σιλικόνης (και αντικραδασμικό!)...

Μετά από αστάρωμα/βάψιμο - το τελικό αποτέλεσμα. Τα εξτρά βιδάκια στη θυρίδα "δείχνουν" αρκετά (δεν το περιμέναμε..).

Μία σημαντική δυνατότητα του συστήματος του Αργύρη είναι ότι το ύψος της θυρίδας πάνω από το καλάμι είναι απόλυτα ρυθμιζόμενο - μπορέσαμε και φέραμε τη θυρίδα ΑΚΡΙΒΩΣ στο ύψος του κάτω skin! Μπράβο και πάλι Argi!

Η εύκαμπτη μόνωση του μονόκλωνου βάφτηκε μαύρη με spray για lexan που έχει και χημική πρόσφυση (δε "σπάει").
(Σημ.: Ένας πιο έξυπνος και λιγότερο τεμπέλης από εμάς απλά θα έβρισκε μαύρο μονόκλωνο  :P)

Μόνο τα ταμπελάκια και το wash μένουν...
Άντε, να κάνουμε και τίποτε άλλο.

...

Θα έλεγα να ακολουθήσεις τη μέθοδο του Αργύρη. Εάν τροχίσεις τα λαμάκια λίγο περισσότερο (όταν τα χωρίσεις σε 2 μισά), τότε θα "πάρουν" εύκολα 0.5mm από κάθε πλευρά να σφίξουν επάνω στο καλάμι. Αλλιώς, πρέπει κάπως να σηκώσεις το πάχος του καλαμιού (ασημοκόλληση κάποιο λεπτό φύλλο χαλκού;;

Edit: Υπάρχει και η λύση να αγοράσεις τα στηρίγματα του Lado για τα Φ13 καλάμια και να τα ξετρυπήσεις στο Φ15..

'Εμπλεξες λίγο - αλλά όχι κάτι που δε γίνεται.

Έχεις δίκιο Μήτσο, το συγκεκριμένο έχει πολλές ατέλειες ...

Αλλά η μικρή έλικα φαίνεται να είναι χαρακτηριστικό και σε μοντέλα άλλων "guru"  :devil: :police:

(Έκτωρα απολογούμαι για την εκτροπή από το θέμα)

 :D :D :D :D :D :D :D

'Εχετε πολύ πλάκα - ο καθένας μας με τον πόνο του!

Επόμενο βήμα - προετοιμασίες για ένωση φτερού. Προετοιμασία servo/extensions/servo hatches..

Και ένα διάλειμμα με το αεροπλάνο δεμένο για "ζαχάρωμα" - να πάρουμε ανάσα/κουράγιο... 8)smiley

Και πάνω που νοιώθαμε "περήφανοι" και χαλαρώναμε διαβάζοντας να πάρουμε ιδέες, βρήκαμε αυτό...!   :o
Όποιος FW-άκιας έχει το κουράγιο ας το διαβάσει... Καλό είναι να υπάρχει ένα μαξιλάρι στο πάτωμα να μη χτυπήσει το σαγόνι. Θα συμβεί κιόλας από τη σελ. #2.

http://www.rcscalebuilder.com/forum/forum_posts.asp?TID=20274&PN=1&TPN=1

(Μετά έγινε ένα re-calibration περί τεινός ασχολούμαστε σε αυτό το thread... :-X)
Καλά όνειρα. Πάω για ψάρεμα  :'(.

Έκτορα πραγματικά λυπάμαι που δεν στο είχα στείλει πιο νωρίς το λινκ...που βρήκες. Το παρακολουθώ καιρό αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν κάνω καλά που το διαβάζω ή όχι...  ::) ::) ::) Πολλές φορές είμαι έτοιμος να σπάσω ότι έχω κάνει διαβάζοντας αλλά πιο πολύ βλέπωντας τι κάνει ο άνθρωπος!!! Κυρίως του δίνω respect για την έρευνά του, τα σχέδιά του (παρεπιπτόντως τα μαζεύει χρόνια) αλλά και τα καλούπια που κάνει για να βγάλει κομμάτια!! Να ξέρεις πάντως πως ετοιμάζομαι να του παραγγείλω τα σχέδια και τα αυτοκόλλητα που έχει κάνει...Τα έχει συλλογή και για 1/5 και τα πουλάει (κάπου είδα 11 λίρες αγγλίας), δεν τα πήρα ακόμα γιατί έχω κάτι ζόρια τώρα τελευταία, πάντως αν θες το συζητάμε να τα πάρουμε μαζί...

Υ.Γ. Από την έρευνα που έχει κάνει μέχρι τώρα είναι ένας από τους συγγραφείς-ερευνητές ενός από τα βιβλία που κυκλοφορούν για το FW190!!!

Μόνο 11 λίρες για σχέδια που του πήραν 10 χρόνια και δείχνουν μέχρι και την τελευταία βίδα;;; Ευκαιρία!

(Όχι βέβαια ότι θα έκανα ποτέ τίποτε με αυτά...  :P)

Το παρήγορο είναι ότι το αεροπλάνο του είναι πρακτικά museum scale - δηλ. όχι για occasional flying. Βγήκε αρκετά βαρύ για την επιφάνειά του (και πώς να μη βγεί) και ήταν οριακό στα 15.5kg. Ίσως γιαυτό και το έσπασε την 1η φορά... Νομίζω ότι η 1/5 είναι μικρή για αναπαράσταση τόσης πια λεπτομέρειας. 1/4 θα ήταν καλύτερα (Meister κανείς;;;)).

Άντε - είπα την κακία μου και ένιωσα καλύτερα για το ARF μου!  :devil:

Πάω να βάλω κάνα servo στο φτερό...

Σε 1/5 δεν βγαίνουν αυτές οι λεπτομέρειες που έχει κάνει...Πάντως είναι απίστευτος...Αν κάνω επαφή για τα σχέδια θα σου πω!

Μην ξεχνάς ότι έχει και τα αυτοκόλλητα, τα οποία τα έχει σχεδιάσει μόνος του όλα (μέχρι και για το κοκπιτ)

Αυτοκόλλητα σκέφτομαι να πάρω από Flightline (για τα ψιλά) ή/και Callie Graphics (για τα χοντρά).

Καλημέρα στην παρέα

Όπως λέει και ο γιατρός το RCSB πρέπει να λαμβάνεται σε μικρές δόσεις !

Υπερβολική δόση προκαλεί κρίσεις ταπεινότητας και τάσεις παροξυσμού (ή θα τα κάψω ή θα τα χαρίσω τα μοντέλα μου)   :-[ :'(

Εγώ πάω για surf για να ξεχάσω αυτά που είδα (μέχρι την σελίδα 2)

Νίκο σε λίγο θα πάρεις τα βουνά αμά το διαβάσεις όλο!!!

Για να πέσουν τα αίματα στο thread αλλά και για αποθεραπεία από το RCSB, κάτι βαρετό: τοποθέτηση servo στο φτερό.
Πρώτο βήμα η επιλογή: το αεροπλάνο θα εξοπλιστεί με Savox all round. Όλα digital, metal gear (εδώ δεν παίζουμε.... ::))

Στα ailerons μπαίνουν τα SC-0254MG με 7.2kg/0.14sec στα 6V. Αρκετή δύναμη και ικανοποιητική ταχύτητα για ailerons scale μοντέλου.
Στα flaps πάμε για τα δυνατότερα SC-0251MG με 16kg/0.18sec στα 6V. Εδώ πήγαμε καθαρά για μεγάλη ροπή ενώ η ταχύτητα είναι χαμηλότερη (αλλά αδιάφορη). Πιστεύουμε ότι τα flaps τραβάνε ζόρια κατεβασμένα σε πολλές μοίρες με μικρό μοχλοβραχίωνα - γι΄αυτό και η επιλογή.

Εγκατάσταση στα καπάκια της TopFlite από λεπτό (?) κοντραπλακέ με μπλόκια κολλημένα με epoxy 2 ωρών και μετά βιδωμένα από πάνω για διπλή ασφάλεια. Εδώ η Εταιρία έχει πολύ καλές οδηγίες που υποκινούν τον κατασκευαστή να τρυπήσει πολλά "τρυπάκια" με μια καρφίτσα τις προς κόλληση επιφάνειες για να μπει να ποτίσει η epoxy.

Κάτι ακόμα πιο βαρετό: σύνδεση προεκτάσεων. Όμως, ούτε εδώ παίζουμε - εάν βγούν bye bye αεροπλάνο  :'(.

Εμείς έχουμε την εξής τεχνική (από ακροβατικά).
Χρειαζόμαστε... οδοντικό νήμα waxed, σελοτέιπ, λεπτόρρευστη CA, έναν αναπτήρα και θερμοσυστελλόμενο διαμέτρου ~10mm.

Οι φωτό εξηγούν καλύτερα, αλλά τα βήματα είναι τα εξής:
- Συνδέουμε την προέκταση και περνάμε μία γύρα το σελοτέιπ πάνω από τη θηλυκή μεριά. Θα δούμε μετά γιατί χρειάζεται.
- Παίρνουμε το νήμα και το περνάμε ανάμεσα από τα καλωδιάκια 2 Loops και δένουμε στο τέλος με 2 απλούς κόμπους. Ο λόγος που πρέπει να είναι waxed είναι ότι επιτρέπει να σφίξουμε το διπλό κόμπο άνετα (γλυστράνε τα νήματα μεταξύ τους) για να δέσει σφικτά.
- Ρίχνουμε μισή σταγόνα CA πάνω στον κόμπο. Αυτό τον κλειδώνει για πάντα. Το σελοτέιπ έχει μπεί για να προστατεύει το φισάκι απο την κόλληση και να επιτρέψει μελλοντική αφαίρεση (πρίν τη μαύρη σακκούλα!  ???) Κόβουμε με ένα X-Acto τα υπολείμματα του νήματος.
- Περνάμε το θερμοσυστελλόμενο και ζεσταίνουμε με τον αναπτήρα.
- Έτοιμο!

Το καλό με αυτή τη μέθοδο είναι ότι δε "στρεσσάρει" τα καλώδια (όπως κάτι πλαστικά locks του εμπορίου), ενώ με μία σταγόνα μέτριας CA η ένωση με το θερμοσυστελλόμενο κάλλυμα μπορεί να κολληθεί κατευθείαν πάνω στη μπάλσα για να μην κοπανάει (γλιτώνουμε και τα στηρίγματα έτσι).

Μετά, μπορεί να διαχωριστεί όλο ξανά χωρίς ζημιά στα φισάκια/καλώδια (κόβουμε το θερμοσυστελλόμενο και το νήμα βέβαια).

Ελπίζουμε να χρησιμεύσει και σε άλλους..

Μετά το Πανελλήνιο Scale 2014 στη Λάρισα, βούρ πίσω και προσωρινή εγκατάλειψη κάθε τί ηλεκτρομηχανικού (retracts, servos, κλπ) προς ικανοποίηση του ανανεωμένου scale ενδιαφέροντός μας!

Άτρακτος και trial fit του cockpit...

Κόψιμο του πατώματος και των πλαινών από vacuformed λεπτό ABS (Ελληνιστί.... "γιαουρτοκεσές"!) για ταίριασμα και καθιστική δοκιμή του πιλότου.
Αποδείχτηκε... λίγος o Bubi (καθότι 1/6 σε αεροπλάνο 1/5) και αρνήθηκε να βγεί φωτό.

Με λίγο σήκωμα, όμως (περίπου 13mm) το βλέμμα του θα έρθει ακριβώς στη σωστή ευθεία του Revi Gunsight (έχει παραγγελθεί από τον Aerocockpit).
Του εξηγήσαμε ότι έλειπε το αλεξίπτωτο πάνω στο οποίο θα έπρεπε να κάθεται και ηρέμησε..

Ζήτησε όμως anti-glare στο coaming και χειρολαβές για να βγαίνει εύκολα. Οι χαρακτηριστικές τρύπες μετρήθηκαν και κόπηκαν, ενώ οι ενισχύσεις τους σχεδιάστηκαν πάνω σε αλουμινοταινία. Μετά από το σχετικό μασκάρισμα, βάψιμο μαύρο matt.

Τέλος, λίγη προστασία από δερματίνη για να μη χτυπάμε κεφάλια κατά τις άτυχες προσγειώσεις...

...

 :thumbs up: :thumbs up:

Το κίτ του μπροστινού panel ήρθε από την Aerocockpit και έγιναν μετρήσεις για τη μετατροπή..
Στη φωτό, σύγκριση με το εργοστασιακό (το οποίο με κάποια δουλειά μπορεί να δείξει, αλλά περί ορέξεως...)

Παραγγέλθηκαν και ζώνες για τον Bubi να μη σπάσει το κεφάλι του σε κανένα inverted flat spin (ναι - είμαστε... ικανοί να το τολμήσουμε  :idiot2:)

Τοποθετήθηκε και Revi 16 Gunsight, με τη βοήθεια του οποίου θα καταρρίπτονται οι Tommies και οι Rednecks (...ετοιμαστείτε  :police:).

...

Τι μου θυμίζεις.....  ;) Φοβερή ιδέα με τις χειρολαβές και πολύ ωραίο δέρμα στις άκρες!!

Παναγιώτη - καλησπέρα! Εάν το cockpit μου δείξει έστω και 1/10 από το δικό σου θα είμαι πολύ ευχαριστημένος (δεν το έχω το βάψιμο/weathering..).

Πάντως η Aerocockpit έπαιξε μετά από το δικό σου αποτέλεσμα - για να είμαστε και ειλικρινείς....  :angel:

Είναι αλήθεια όμως πως ή επιτυχία της όλης δουλειάς είναι 60% σκέψη, 20% πρόβλεψη και 20% βάψιμο. Θα μας πάρει λίγο καιρό... Η στερέωση των panels με προβληματίζει. Τουλάχιστον, δε θα χρησιμοποιήσω το πάνω κομμάτι του set αλλά το ξύλο στην άτρακτο (το οποίο θέλει ξύρισμα για τα υπόλοιπα).

Το δέρμα βγήκε ΟΚ, αν και το grain είναι εκτός scale. Με ταλαιπώρησε να το κολλήσω μονοκόμματα.

Παρεπιπτόντως, διαβάζοντας RCSB βρήκα και την τέλεια λύση για ανοιγόμενη καλύπτρα. Όχι ότι θα πάω προς τα εκεί (  :devil: ψήνομαι όμως!), αλλά όλο και σε κάποιον θα χρησιμεύσει...: http://www.firgelli.com/products.php

Το μεσαίο panel σχεδιάστηκε πάνω στον υπάρχοντα former, ο οποίος και κόπηκε για relief.
Το panel θα στηριχθεί με βίδες 1.5mm.

Ναι και γώ έτσι έλεγα αλλά τελικά να είναι καλά τα παιδιά εδώ που επέμεναν να το παλαιώσω!!

ΑΑΑΑ!!! Θα σε βάλω απουσία στο μάθημα "ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΛΥΠΤΡΑ Νο 32566456....."

https://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?topic=39304.450

Είναι ήδη τοποθετημένο από την πρώτη στιγμή και ανοιγοκλείνει πολύ πρόθυμα την καλύπτρα του Φριτζ!!!
Το όλο ζόρι είναι στο μηχανισμό ασφάλισης - κύλισης!! Όσο για το κόστος 70€ με τα μεταφορικά.

Υ.Γ. Τι έκανες με τα αυτοκόλλητα; Βρήκες κανένα τρόπο να "σφραγίσει" το μελάνι;

Ομολογούμε... κακοί μαθητές! (Μάλλον θα φανεί  στο αποτέλεσμα...  :-\)

Δεν έχουμε προλάβει να δούμε για βερνίκια - οι χαλκομανίες είναι ασφαλώς τοποθετημένες στο φάκελό τους και θα ανοιχτούν όταν έρθει η ώρα - μιάς και το φοβηθήκαμε μην τις χαλάσουμε!

Όσο για την παλαίωση... .είμαστε ανοικτοί σε μαθήματα (αν και τα post του Panioul είναι διαφωτιστικότατα! Thanks.)

Δοκιμές επί δοκιμών...

Τα έτοιμα πλαινά panels της Top Flite είναι ελαφρά εκτός scale με αποτέλεσμα το κατώτερο panel οργάνων της Aerocokpit να χρειάζεται κοψίματα για να χωρέσει στο σωστό ύψος και να μην πιέζει το ABS γύρω-γύρω.. Θυσιάστηκε το κάτω δεξιά όργανο (βλ. φωτό) για να πετύχουμε φιλική συνύπαρξη.
Θα το μπαλώσουμε όταν έρθει η ώρα - και θα δεχτούμε φιλικά τις αυστηρές παρατηρήσεις των scale purists...


Ακόμα σκεφτόμαστε τη στήριξή του κατώτερου panel στο σωστό ύψος/βάθος και τη υπό σωστή κλίση.
http://www.deutscheluftwaffe.de/Flugzeuge/Jeager/Fw190A3/cockpit/gross/Cockpit.jpg (http://www.deutscheluftwaffe.de/Flugzeuge/Jeager/Fw190A3/cockpit/gross/Cockpit.jpg)
Η ευθυγράμμιση έπεται.

Ένα γρήγορο τσεκάρισμα και.. ανθρωπομετρικά!

Ο Erich χρειάζεται 21mm ανασήκωμα για να έρθει το μάτι του στην οπτική ευθεία του gunsight. Ακριβώς το scale πάχος του αλεξιπτώτου!
Τα πόδια ακουμπάνε τα ποδοστήρια ενώ τα χέρια πέφτουν σχετικά OK στο stick και τη μανέτα.

Εγώ πάντως δεν θα ήθελα να βρεθώ στο στόχαστρο του Hartmann!  ??? :(

Μετά από μακρά αποχή (>1 εβδομάδα!  :'() λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, επανερχόμαστε. Τουλάχιστον οι περίοδοι "ησυχίας" μας επιτρέπουν να φιλοσοφούμε λίγο τα προβλήματα της κατασκευής και να κατεβάζουμε καμιά ιδέα... ::)

Τα θέμα της τοποθέτησης και συναρμολόγησης των πινάκων του cockpit μας απασχόλησε αρκετά διότι:
1. Θα πρέπει να βαφτούν προσεκτικά με πολλά μικρά εξαρτήματα να επικολλούνται επάνω μετά το βάψιμο.
2. Υπάρχουν αρκετά interference fits (π.χ. πλαϊνά Panels με το πάτωμα ή μεσαίος πίνακας με τα πλαϊνά panels) τα οποία δυσκολεύουν την τοποθέτηση μέσα στην άτρακτο, αλλά δε μπορούν να καταργηθούν γιατί θα δημιουργηθούν "κενά".
3. Άρα πρέπει να σκεφτούμε μια μέθοδο όπου τα κομμάτια θα μπορούν να προετοιμαστούν έξω και μετά να μπούνε μέσα με μια συγκεκριμένη σειρά για να μη διαλυθούν κατά τη διαδικασία (στραβώματα/χτυπήματα/ξυσίματα).

Αποφασίστηκε έτσι  ότι ο μεσαίος πίνακας θα έπρεπε να μπορεί να μπεί (και να βγεί!) πρίν τον άνω, και με τρόπο που δε θα στηρίζεται σε πλαινά ή στο πάτωμα - για να μπορούν αυτά να κολληθούν με τη σωστή σειρά και ο πίνακας να έχει σωστό Offset και κλίση με τον άνω.
Η λύση ήρθε με την ανακάλυψη ελαφρών rods από balsa μέσα στο spares box μας τα οποία και χρησιμοποιήθηκαν σαν αποστάτες οι οποίο και θα κολληθούν στον εμπρόσθιο former του cοckpit. Αφού βιδώθηκαν με τα #00 βιδάκια της Markin πάνω στο Panel, και μετά από πολλά βάλε/βγάλε, περάστηκαν από flat γυαλόχαρτο για να έρθουν στη σωστή ευθεία με τη σωστή κλίση.

Με τα πλαινά και το πάτωμα του cokcpit τοποθετημένα εντός ατράκτου (δοκιμαστικά), μπήκε ο πίνακας και κολλήθηκαν τα dowels με κρυσταλλική Atlacoll (διάφανη) η οποία μας έδωσε αρκετή ώρα να ευθυγραμμήσουμε. Αφέθηκε overnight για να στεγνώσει.

Μια μικρή παρένθεση - στο Leroy Merlin βρήκαμε απίθανο set με μικρά κατσαβιδάκια για micro βίδες. Στη φωτό και η κόλλα (πιο γνωστή και ως... canopy glue!).

Περιμένοντας να στεγνώσει το cockpit, και μην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνουμε, σκεφτήκαμε ένα τρόπο να βελτιώσουμε λίγο την αληθοφάνεια του brake line στα σκέλη - αναπαριστώντας το τελείωμα του μαρκουτσιού.

Το καλό με το μονόκλωνο 1.5mm είναι ότι μπορεί κανείς να βιδώσει πάνω παξιμαδάκι 2mm με πολύ λίγη αντίσταση. Με λίγη CA αυτό θα μείνει για πάντα.
 Ένα περασματάκι με ασημένιο μαρκαδόρο στην άκρη του μαρκουτσιού - και ιδού!

Με κολλημένα τα dowels, έγινε και η δοκιμαστική τοποθέτηση του μεσαίου panel. Η λύση είναι αρκετά στοιβαρή.
Το κάτω panel στερεώθηκε με βιδάκια και ένα κομμάτι αλουμινίου με το μεσαίο panel - μπαίνει προ-τελευταίο (για να μπορεί να "μανουβράρει" το μεσαίο κομμάτι κατά τη συναρμολόγηση).
Οι λεκέδες στα dowels είναι λεπτόρρευστη CA για να μην κλοτσήσουν οι βόλτες από τα βιδάκια.

Και προχωράμε στα βαψίματα του cockpit...

Μετά από αρκετό διάβασμα καταλάβαμε ότι το σωστό χρώμα δε θα ήταν το standard RLM02 (γκρί-πράσινο) των αρχών του πολέμου, αλλά το RLM66 (σκούρο γκρί), το οποίο ήρθε σε ισχύ από το Νοέμβριο του 1941 και μετά με διάταξη του Υπουργείου Αεροπορίας. Αυτό ίσχυε για όλες τις επιφάνειες που ήταν εμφανείς εντός της καλύπτρας ("visible through glazing").

Δυσκολευτήκαμε να βρούμε RLM66 στο εμπόριο - είναι όμως κοντά στο RAL7043. Μετά από μερικές δοκιμές, μας φάνηκε πολύ σκούρο για την κλίμακα και αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε το κατά-τί ανοικτότερο Dark Sea Grey της Molak (BS381/C - 638).

Ξεκίνημα με τις εμφανείς περιοχές του cockpit στην άτρακτο, αφού αυτή περάστηκε με 2 χέρια αραιωμένη Atlacoll στη θέση sealer για τα κόντρα πλακέ..

Στη συνέχεια, και πρίν τα βαψίματα του πατώματος, πλαινών panels, πινάκων, καθίσματος, backrest armor και rear deck της καλύπτρας, χρειάστηκε να γίνει προεργασία υποδομής για τη μελλοντική τοποθέτηση λεπτομερειών...

Αποφασίσαμε τι εξτρά θα βάλουμε - κυρίως στα πλαϊνά- και κολλήσαμε πίσω από τα ABS κομμάτια balsa για στήριξη. Για παράδειγμα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη μανέτα ισχύος για το αριστερό panel, οπότε έπρεπε να κοπεί ένα slot στο πλαϊνό panel και να κολληθεί ένα κομμάτι balsa από κάτω για να στηριχθεί ο μοχλός στο βάθος.

Επίσης, αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη χαρακτηριστική μανιβέλα του canopy στο δεξί Panel. Μετά από ψάξιμο για κατάλληλο servo horm (αυτά τα στρογγυλά που ποτέ δε χρησιμοποιούμε!) αποτύχαμε στο μέγεθος και αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα εκ του μηδενός από αλουμίνιο.. Το χερούλι βρέθηκε υπό τη μορφή ενός ball link της Tamiya (από τα αγωνιστικά μας buggy) το οποίο και ταίριαξε πολύ καλά στην κλίμακα! Επειδή το vacu-formed πλαϊνό είχε ήδη τη λεπτομέρεια αυτή αποτυπωμένη ανάγλυφα (αλλά... χάλια!) έπρεπε να κοπεί τελείως το σχήμα και να αντικατασταθεί με flat πλαστικό, πάνω στο οποίο και θα βιδώνονταν η αλουμινένια μανιβέλα.

Μια αρχή βάσει της οποίας κατασκευάζουμε είναι ότι όλες αυτές οι λεπτομέρειες θα πρέπει να αντέχουν τους κραδασμούς της πτήσεις και να μην.. πέφτουν όπως τα διακοσμητικά των Fiat του '70  :laugh:!

Για να γίνει αυτό έπρεπε να αφήσουμε ένα χειλάκι στο ABS ώστε να ενθυλακώσει το νέο πλαστικό καλά και να υπάρχει ένα minimum επιφάνειας για κόλληση.

Μετά από όλες τις παραπάνω πατέντες, βγήκε ο αερογράφος για το base color.

Τα panels και το πάτωμα μετά το βάψιμο, detailing και ελαφρό στεγνό στα πριτσίνια με ασημένιο.

Συνέχεια με τον πίνακα οργάνων...

Super!!! :thumbs up:

Πολύ ωραίες οι λεπτομέρειες!

Το RLM 66 φαίνεται πολύ ανοικτό, αλλά μην ανησυχείς. Με μερικές λαδιές, μουτζούρες, φθορές, γδαρσίματα, ξυσίματα, σκόνες και δακτυλιές θα είναι τέλειο  :laugh: 8)smiley

(http://www.hyperscale.com/images/fw190d932ds_4.jpg)

Νίκο ευχαριστούμε. Εννοείς ότι το Dark Sea Grey που έβαλα φαίνεται πολύ ανοικτό;; Ναί, ήταν κατ'επιλογήν διότι το RAL7043 μας φάνηκε πολύ dark μέσα στο cockpit όταν το έβαλα... Δεν είμαι ακόμα καθαρόαιμος scale-άς μου φαίνεται...!  :police: Πάω με το TLAR principle (That Looks About Right).

Η πλάκα είναι ότι εάν κάνει κανείς Google Image το "FW190 Cockpit" δεν υπάρχουν 2 ίδια...! Οπότε οι λεπτομέρειες είναι ένα συνονθύλευμα από ότι βρήκαμε... Ναί, είναι όλα διαφορετικά marks και μάλιστα restorations - οπότε..

Χρειαζόμαστε μικρό tutorial για τις "λαδιές, μουτζούρες, φθορές, γδαρσίματα, ξυσίματα, σκόνες και δακτυλιές" (το ακούω στο μυαλό μου όπως να το λέει ο...  Παλιατζής :laugh:).

Τί μπογιές χρησιμοποιούνται και πώς;;

Ήδη τα παραπάνω highlights στα πριτσίνια τα έκανα με στεγνό "Metal" αλλά η σύσταση του χρώματος είναι τέτοια που δεν έχει opacity - είναι σα λάδι με μεταλλική σκόνη μέσα...
Τα έντονα ασημένια είναι με μαρκαδόρο (Sharpie - φανταστικός!)

Περί του λόγου της πολυτυπίας των υπαρχόντων...

Και άλλα...

Και... το δικό μας - σε καινουργή κατάσταση (βλ. "restorations" στο προηγούμενο post).

Δοκιμαστική τοποθέτηση πατώματος και πλαϊνών (χωρίς κόλλημα) και πινάκων (αυτοί μπαινοβγαίνουν με βιδάκια όποτε θέλουμε).
Λείπουν ακόμα μερικά διακοπτάκια και φωτάκια, το trim handle κοντά στο αριστερό πόδι του πιλότου καθώς και η ανάλογη παλαίωση (αναμένω συμβουλές! Παναγιώτη? Νικό?).

Εϊναι το πρώτο μας cockpit με τέτοια λεπτομέρεια - το είδαμε συναρμολογημένο και δεν το πιστεύαμε  :o (ζητώ συγγνώμη στο thread για την περιαυτολόγηση, αλλά βασικά το μπράβο είναι για την Aerocockpit...)

Ευθύς αμέσως ο Erich κάθισε στο νέο του γραφείο να κόψει κίνηση... Μάλλον ήταν ευχαριστημένος.

Και με canopy on να δούμε τί φαινεται και τί όχι. Μάλλον φαίνονται τα περισσότερα.

Πάει το ανοιγόμενο (φιού!  8)) - θα βιδωθεί.

Έκτορα πολύ καλή δουλειά μέχρι τώρα!! Πραγματικά το κοκπιτ είναι υπέροχο και ζωντανεύει απίστευτα ένα ARF μοντέλο. Η μόνη ένστασή μου είναι για το χρώμα...Θα πήγαινα στο RLM66 και αφού έτσι κι αλλιώς θα εκανες weathering τότε θα τονιζόταν περισσότερο με τις φθορές. Στη δική μου περίπτωση πάντως με βοήθησαν απίστευτα τα παστέλ και έτσι απέφυγα το washing. Υπάρχει στο πλαίσιο μία σειρά από ξηρά παστέλ (ΟΧΙ λαδιού) τα οποία είναι καμιά 12αρια χρώματα και φυσικά θα έχεις ότι χρειαστείς!!

Παναγιώτη, ευχαριστώ - αν και ξέρω ότι δε θα φτάσει το επίπεδο αληθοφάνειας του δικού σου cockpit.
Παρακάτω, οι διαφορές των 2 χρωμάτων (Dark sea grey Vs RLM66). Το RLM66 είναι το πιο σκούρο. Το Dark Sea Grey είναι πιο... TLAR!
Ευχαριστώ για το tip με τα pastel - θα το κοιτάξω.

Έκτωρα ψάξε στο YouTube "Oil Wash" και θα βρεις άφθονο υλικό

Νομίζω το φαινόμενο TLAR σε σχέση με τις φωτό των restored cockpits οφείλεται στο flash της κάμερας !

GEEK ALERT  :D ;D

Είδες;; Άρα χωρίς φλας θα φαίνεται... σωστότερο!
Όυτως η άλλως το coaming θα βαφεί μαύρο που είναι καταφανώς λάθος.
Βάλε και τον Hartmann, και βλέπω άρνηση admission στα μοντελοδρόμια  :o.

Μπράβο Έκτορα πολύ ωραίο το cockpit! :)
όσο αφορά το χρώμα σίγουρα και το RLM 66 είναι scale αλλά και το χρώμα που έχεις βάλει το έχω δεί επίσης σε πολλά cockpit από fw-190, οπότε πιστεύω οτι είσαι εντάξει  :thumbs up:

Ευχαριστώ Δημήτρη για το ευγενικό support - θα κάνω color calibration στο μάτι μου για το επόμενο!
Αν και όπως επίσης για τους τροχούς, υπάρχει πληθώρα χρωματικών επιλογών, οπότε κανείς μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι "ακριβής".

Θα μελετήσω τα περί παλαίωσης όπως συμβούλευσαν οι φίλοι επάνω και θα δούμε τί θα βγεί...

Αφού βγήκε προς το παρόν το "στατικό" άχτι (cockpit, βαψίματα) πάμε για ένα ακόμα κατασκευαστικό dash...

Με τις περισσότερες βαριές εργασίες στα φτερά τελειωμένες, αυτά έχουν μπεί στην άκρη για τα "τελειώματα" όπως ενισχύσεις των βάσεων των σκελών, τοποθέτηση πνευματικών, ντιζοδουλειά για τα servo,  και τέλος η κόλληση των ημι-πτερύγων (την οποία αναβάλλουμε όσο γίνεται γιατί μετά δεν είναι εύκολη η μεταχείριση της πτέρυγας των 2.2m μέσα στο εργαστήριο!).

Όμως, με τα κυρίως σκέλη των φτερών τοποθετημένα, θέλουμε να δούμε επιτέλους το αεροπλάνο "στημένο στα πόδια του" να τσεκάρουμε γωνίες/στάση. Αυτό σημαίνει τοποθέτηση του ανασυρόμενου σκέλους της ουράς - από τα πιο απαιτητικά mods του συγκεκριμένου μοντέλου...

Η γεωμετρία στη "φωλιά" της ουράς είναι τελείως λάθος για το Sierra (δεν υπάρχουν οι σωστές στηρίξεις) και το όλο μέρος είναι αρκετά στριμωγμένο.

Ξεκινάμε με μετρήσεις...

Πρέπει ο ουραίος να είναι στη σωστή θέση προέκτασης και ανάσυρσης σε σχέση με το πραγματικό. Άρα το μπρός-πίσω και πάνω/κάτω πρέπει να τσεκαριστούν με φωτογραφίες. Η δυσκολία εδώ είναι ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο πάνω στο μοντέλο, αλλά με στηρίγματα που... δεν υπάρχουν.
Με τα πολλά κάναμε ένα guesstimate των θέσεων και προχωρήσαμε στο σχεδιασμό ενός εξτρά former.

Αυτός κόπηκε από αεροπορικό κόντρα-πλακέ 5mm και σφηνώθηκε δοκιμαστικά για να δούμε τα throws.
Η πρώτη προσπάθεια "δεν"... (ο ουραίος τροχός έρχονταν πολύ πίσω κατά την ανάσυρση).

Ξανακόψαμε δεύτερο και ήταν καλύτερο..

Μπήκαν blind nuts 4mm για το Sierra και βρέθηκαν βίδες αλουμινίου (οι χρυσές στη φωτό - spare από τα... ακροβατικά μας!) για να γλυτώσουμε όσο βάρος γίνεται πίσω.

Το εξτρά former ξυρίστηκε και ανάλογα για να επιτρέψει να μπει επάνω το GRP καπάκι χωρίς interference (βασικά κάναμε λίγο trial-and-error lofting). τέλος, ξετρυπήθηκε για μείωση βάρους αλλά και για το πέρασμα των συρματοσχοίνων ελέγχου του ουραίου, τα οποία αναλόγως με τη θέση (πάνω/κάτω) παίρνουν "τρελές" γωνίες. Ελπίζουμε ότι θα τα φτιάξουμε να παίζουν σωστά...

Τοποθέτηση συστήματος (μόνο με την κάτω στήριξη προς το παρόν), και μετά του GRP καπακιού για να δούμε τις τελικές θέσεις..

Αυτά ήταν τα... εύκολα. Το δύσκολο είναι η επάνω στήριξη του πνευματικού κυλίνδρου, ο οποίος όντας αρκετά μακρύς φτάνει βαθιά μέσα στο.. fin!
Μετά από μια μεγάλη ανάσα, ξεκίνησε η εγχείρηση - άνοιγμα στο πλαϊνό του fin για να μας δώσει χέρι να μετρήσουμε και να τοποθετήσουμε άλλη μια βάση από αεροπορικό 5mm.

Μετά από αυτό, συνειδητοποιήσαμε ότι και το ύψος και η γωνία του κυλίνδρου ήταν καθοριστικά για τη σωστή εμφάνιση και λειτουργία του σκέλος. Οπότε πρώτα έπρεπε να μπεί στην τελική του θέση το καπάκι της φωλιάς για να έχουμε πιο σωστή οπτική..

Μαρκάρισμα, μέτρημα και τοποθέτηση με micro βιδάκια.

Σήκωμα της ατράκτου σε γωνία πτήσης και κλείδωμα του ουραίου για μαρκάρισμα της γωνίας του κυλίνδρου στο πάνω στήριγμα...
Κοιτάμε το οβάλ αλουμίνιο ("βάση") στο ουραίο να είναι οριζόντιο, να εξέχει όσο πρέπει και να μη χτυπά το GRP κάλυμμα.
Επίσης τσέκαρουμε ότι fully retracted δε χτυπάει κάπου μέσα αλλά και ότι κατά την πνευματική κίνηση δεν υπάρχουν εγκάρσιες κινήσεις/δυνάμεις/τζόγοι στο πιστόνι (θα χάνει αέρα)..

Κολλάμε με epoxy, κλείνουμε την πληγή και στοκάρουμε.

Έκτορα χαρά στο κουράγιο σου!!! Θαυμάζω την υπομονή σου αλλά και την προσοχή στη λεπτομέρεια! Είναι πραγματικά πολύ απαιτητικό το σημείο αυτό και δυστυχώς μία προσθήκη στο αεροπλάνο ( πολύ όμορφη και πολύ scale, άσχετα αν εγώ δεν την έκανα ) η οποία προσθέτει βάρος σε άσχημο σημείο και θέλει προσοχή γι' αυτό.

Παναγιώτη ευχαριστώ - είναι όντως εξάσκηση υπομονής (αλλά όχι και κάτι extreme σε σχέση με άλλες κατασκευές εδω μέσα).

Πράγματι, το σημείο είναι άσχημο, ειδικά στο Anton που είναι κοντομούρικο σε σχέση με τις Dora. Για το λόγο αυτό προσέχουμε πάντα να αφαιρούμε βάρος από όπου είναι δυνατόν - έστω και γραμμάρια (ξετρύπημα των ply formers, αλουμινένια βιδάκια, τροχός foamένιος - αυτός των φωτό είναι προσωρινός). Βάσει του μοχλοβραχίωνα, ένα γραμμάριο πίσω από το κέντρο βάρους = 10 γραμμάρια μπροστά. Μαζεύονται γρήγορα...  :police:

Πάντως δεν ανησυχώ ιδιαίτερα διότι το αεροπλάνο βγαίνει ελαφρύ (10-12kg).
Ούτως ή άλλως, θα μπεί βαριά μηχανή μπροστά (θα πάμε προς τα 12kg ) να το "φέρει"...   8)smiley

Δίνουμε βάση εδώ γιατί έχει μεγάλη σημασία η στάση στο έδαφος να είναι κοντά στο scale (δηλ. η ουρά ψηλά!), γιατί έτσι θα έχει το αεροπλάνο καλύτερο tracking και συμπεριφορά γενικά - σημαντικό για αποφυγή στραβώματων στις τροχοδρομήσεις.

Μράβο Έκτορα για την υπομονή και το κουράγιο σου! Έχεις δίκιο οτι το σημείο αυτό προσδίδει πολύ στο scale χαρακτήρα του fw 190. Πάντως μην σε ανησυχεί το γεγονός να κάνεις απο-προσγειώσεις με το ροδάκι μαζεμένο , το έχω κάνει άπειρες φορές στο δικό μου χωρίς να αντιμετωπίσω το παραμικρό πρόβλημα όσο αφορά την κατευθυντικότητα του μοντέλου. 

Καλημέρα Δημήτρη - ευχαριστούμε.

Το θέμα της στάσης/τροχοδρόμησης το έχουμε ξαναθίξει, μαζί και με τον panioul.

Σίγουρα το αεροπλάνο δε μεταμορφώνεται σε... "τέρας" με την ουρά χαμηλά, αλλά μην ξεχνάτε ότι έχετε και οι 2 Dora που είναι μακρύτερο μοντέλο.
Το Anton είναι κοντύτερο - άρα θα κάθεται σε μεγαλύτερη γωνία... (Το TF έχει 1.86 μήκος και 32cm κύρια σκέλη. Τα ESM??)

Ελπίζουμε σε καλύτερη τύχη με τον Sierra (βλ. πρωτύτερο σχόλιό σου  :'( ), είμαστε περίεργοι να βάλουμε πίεση να δούμε τί γίνεται...
Θα έχετε ενημέρωση - φυσικά!

Σωστός!!! Θα το μετρήσω σήμερα το απόγευμα και θα σου πω... Πάντως η συμπεριφορά στην τροχοδρόμιση είναι κάτι που με απασχολεί και σκεφτόμουν μέχρι και το γυροσκόπιο...

Το πιθανό πρόβλημα με χαμηλή ουρά/μεγάλη γωνία στάσης, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, βασίζεται:
- Στο αεροδυναμικό blanketing της ουράς λόγω τυρβώδους κατωρεύματος της πτέρυγας η οποία βρίσκεται σε μεγάλη γωνία προσβολής.
- Στο γυροσκοπικό effect από το rotation του δίσκου της προπέλας προς/από το οριζόντιο - όσο πιο πολύ, τόσο πιο μεγάλο.

Άρα, αναλύοντας τις διάφορες φάσεις της πτήσης:

- Στην τροχοδρόμιση ουδέν πρόβλημα: η ταχύτητα είναι μικρή ενώ πατάνε όλες οι ρόδες. Δεν υπάρχει ούτε αεροδυναμικό ούτε γυροσκοπικό effect.

- Στη απογείωση, μικρό πρόβλημα: εκεί έχουμε ανοικτά γκάζια και άρα αρκετό ελικόρευμα για να ακούει το rudder (ΟΚ, το πάνω σημείο του μόνον αρχικά) και να βοηθήσει στο να σηκωθεί η ουρά γρήγορα να βγεί από το blanketing. Εδώ το μόνο θέμα είναι το γυροσκοπικό, κατά το σήκωμα της ουράς: (όσο μεγαλύτερο το rotation, τόσο το χειρότερο). Εκεί μπορεί να τραβήξει αριστερά, αλλά όχι κάτι που μια "scale" απογείωση (λίγο γκάζι πρώτα να πάρει ταχύτητα για να ακούει πίσω) δε θα φτιάξει! Άρα δεν ανησυχούμε εδώ - δε χρειάζεται γυροσκόπιο, απλά να αποφεύγονται "μπαστουνιές" στο γκάζι.

- Στην προσγείωση, το κυρίως πρόβλημα: ερχόμαστε με μικρή ταχύτητα και κομμένα γκάζια. Πατάμε κανονικά στα κυρίως σκέλη με την ουρά ψηλά - μέχρι εκεί καλά (δεν υπάρχει αεροδυναμικό η γυροσκοπικό). Το πρόβλημα ενσκήπτει κατά τη δεύτερη φάση της επιβράδυνσης όπου η ουρά αρχίζει να πέφτει για να πατήσει ο ουραίος.

Εκεί, αρχίζει το αεροδυναμικό effect (αύξηση γωνίας προσβολής αλλά όχι ελικόρευμα λόγω idle) και το γυροσκοπικό (ουρά πέφτει πολύ). Το γυροσκοπικό θα τραβήξει το αεροπλάνο προς τα αριστερά (;) και τί κάνουμε φυσικά;  Πάμε να διορθώσουμε με "rudderιά", η οποία είναι αυξημένη διότι βλέπουμε ότι το rudder δεν ακούει και πολύ (αεροδυναμικό blanketing). Μόλις λοιπόν ακουμπήσει ο στριμμένος ουραίος, δαγκώνει το αεροπλάνο και αρχίζει ο χορός: καταπονούνται πλευρικά τα σκέλη, ξύνουμε ακροπτερύγια, ξηλώνουμε βάσεις (ή, με πολλά χλμ, παίζει.. τούμπα!).

Προτεινόμενες λύσεις:
- Η στάση της ουράς να είναι όσο ψηλότερα γίνεται για να μικραίνει το αεροδυναμικό και το γυροσκοπικό effect (ψηλός ουραίος).
- Ελατήρια στα συρματόσχοινα του ουραίου για να δίνει μηχανικό expo όταν πατάει
- 3-pointer landing για αποφυγή τελείως των γυροσκοπικών.
- Καραφλά λάστιχα να γλυστράνε λίγο να μη δαγκώνει στις rudderιές.

Τα κυνηγάμε όλα - θα δούμε εάν στην πράξη η θεωρία επαληθεύεται..  ::)

Πέτα κανενα Me-109 και μετά να τα ξαναπούμε για το 190  ^-^

Παιδιά "ΧΑΛΑΡΑ" !!!!! ..........το fw 190 είναι απο τα πιο ευθύβολα αεροπλάνα που υπάρχουν! Το ίδιο ισχύει και για το Α8 που έχω πετάξει πολλές φορές (ESM FW 190 A8) όσο και για το fw 190 d9. O Νίκος έχει δίκιο....το fw-190 (είτε Α8 είτε D9)  είναι παιχνιδάκι στο χειρισμό του κατά την προσγείωση - απογείωση σε σχέση με το me-109 το οποίο υπερστρέφει για πλάκα όπως μια "πισωκούνα" BMW 600 hp που μπαίνει με τα χίλια στην στροφή! :D....όσο για 3pointer προσγείωση δεν νομίζω οτι του ταιριάζει.....     

Εντάξει λοιπόν!!! Με πείσατε!! Θα έρθω με χίλια στην προσγείωση και τελευταία στιγμή θα τραβήξω χειρόφρενο και θα παρκάρω!!  :idiot2: :idiot2: :idiot2: :idiot2: :idiot2:
Κυριακή πάμε για τροχοδρόμηση, ρυθμίσεις και κάψιμο 2 ντεπόζιτα στο έδαφος και μετά βουρ στο εργαστήριο για έλεγχο!! (Συγγνώμη Έκτορα για το σπαμ!!)

Αγαπητοί, μή βαράτε! Εμείς δεν πετάμε warbirds, έχουμε και ανησυχίες...

Ίσως φταίνε και να χέρια των αμερικάνων που μας επηρεάζουν..

https://www.youtube.com/watch?v=8y9W9Z36nik
https://www.youtube.com/watch?v=p2r8gSSyAC8
https://www.youtube.com/watch?v=UITthTFjbtI

Όσο για το Bf109.. Πραγματικά δε βλέπω το λόγο να πετάει κανείς κάτι τέτοιο από τη στιγμή που υπάρχει το 190...  :P

στους χιλιάδες των αερομοντελιστών που ζουν στην Αμερική και πετάνε FW-190, θα βρείς και κάποιους που δεν "βρέθηκαν στη μέρα τους".
Εξ'άλλου γιατί θα πρέπει να παίρνουμε σαν σημείο αναφοράς τους Αμερικάνους......; :o Όσο σχετικά με το γιατί πετάμε ME-109 έχεις δίκιο αλλά είναι τόσο όμορφο στον αέρα που του συγχωρούμε τις "παραξενιές" του στο έδαφος!

Δημήτρη, έχεις τα δίκια σου εδώ που τα λέμε... :thumbs up:
Και εγώ νομίζω πως air-to-air το Bf109 είναι πιο "μπανικο"... Οι γωνίες των σκελών είναι όμως λίγο... "αχώνευτες" στο έδαφος.

Πέρα από την πλάκα και γω δεν πετάω warbird (πέρα από ένα 60άρι mustang) γι' αυτό και το φοβάμαι πολύ!!! Θεωρώ πάντως πως είστε πολύ τυχεροί που υπάρχει το ελληνικό για τις πρώτες δοκιμές μέχρι να του πάρεις τον αέρα και να δεις το "χώρο" που θέλει για την από-προσγείωση!

Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται  8)

Γκουχ, γκουχ !  :-*

(https://farm7.staticflickr.com/6143/6004451115_284aca3ebf_b.jpg)

Είπαμε, το 190Α είναι πιο... porky!

<3<3<3

Νίκο.... αυτό λέγεται highjack!  8) Θα προκαλέσεις εμφύλιο μεταξύ "Γερμαναράδων";;

Φίλε,
μή μας παρεξηγείς! όπως ξέρεις όσοι ασχολούνται με το scale τους έχει λασκάρει κάποια βίδα ...

Η δικιά μου είναι η βίδα no. 109  :laugh: ;D


Να και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια για το 109 Emil που δεν την γνωρίζουν πολλοί:

Τότε, αθωώνεσαι λόγο.... τρέλας !  :D

Μιάς και πέταξες αυτή τη "σκεηλιά" (νέα λέξη), να στο χαλάσω: Σκέφτομαι να κάνω το ανάποδο στο FW190 για μείωση τροχοδρόμησης: μόλις πατήσει, μπαίνει flight condition με τα flaps 90 μοίρες κάτω και elevator και ailerons max up (μίξη με master το elevator stick). Κάτι σαν crow δηλαδή. Το έχω ήδη κάνει σε ακροβατικά (elevator και ailerons max up με 3D rates) και φρενάρουν μέσα σε 5m...

Τρώγονται λίγο τα πλαστικά hubs από τα ροδάκια με το ζόρι της τριβής, αλλά ποιος ακροβατικός νοιάζεται για τα ροδάκια του;;

Κάφρος;;  :laugh:

Έκτωρα εγώ δεν έχω θέμα με τετοιες πατέντες, σε Scale αγώνα θα φάς μείωση όμως !

Τα split flaps έχουν max lift στις 80 μοίρες, πιο πολύ δεν χρειάζεται

Επίσης στην προσέγγιση όταν κατεβάσεις flaps μπορείς να βάλεις μίξη με aileron crow (both up) 2-3 μοίρες σαν τεχνητό wash out

όσο περισσότερα ηλεκτρονικά "μπιχλιμπίδια" βάζεις τόσο το χειρότερο, αυτά τα μοντέλα έχουν επαρκές wash-out και δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο απο full flaps, λίγο trim up στο elevator και λίγο γκαζάκι για να έρθεις σαν κότα στην προσγείωση........θύμισε μου να σου δείξω πως γίνεται όταν ξανακατέβουμε στο Ελληνικό.... 8)smiley  

To crow το συστήνο και έγω!είναι πολύ σωτήριο σε τετοια αερπλάνα που δαγκώνουν! ;DΤο έχω βάλει στο F-80  και είδα διαφορά!!

Τα flaps στις 90° ειναι για braking...

Καλή η ιδεα  για ail-up. Θα μετρήσω το washout και θα σας πω.

Αχ ναι βρε φίλε Μήτσο, μάθε μου πως γίνεται αυτή η εντυπωσιακή προσγείωση "του τσολιά" που στραβώνει τα σκέλη και ραγίζει το Epoxol αλλά το μοντέλο σώζεται :devil:

https://www.flickr.com/photos/109944463@N07/sets/72157641167913193/ (https://www.flickr.com/photos/109944463@N07/sets/72157641167913193/)

(Σκύβω μη με πάρει κάνα X-Acto που πετάει..!)  :)

Λίγη μόνο δουλειά καταφέραμε να κάνουμε την τελευταία εβδομάδα...

Προκειμένου να τεστάρουμε τη λειτουργία του ουραίου με αέρα και να στηθεί το αεροπλάνο στα πόδια του με πίεση, πρέπει να εγκαταστήσουμε όλο το σύστημα στην άτρακτο και στα κύρια σκέλη.

Προχωρήσαμε λοιπόν σε προετοιμασίες των κυρίων σκελών - πέρασμα σωληνάκια και μετά τελική τοποθέτηση (και κόλλημα του φτερού, επιτέλους!).
Εδώ, ο εχθρός μας είναι οι απώλειες αέρα στο σύστημα. Πάμε λοιπόν να προσέξουμε τις λεπτομέρειες και εδώ προκειμένου να μην πονοκεφαλιάζουμε μετά.  :angel:

Πρώτη κίνηση είναι η λίπανση του συστήματος. Μικρή σύριγγα από φαρμακείο, μετατροπή στο στόμιο για να περνάνε τα σωληνάκια της robart και "βρέξιμο" των κυλίνδρων με λάδι. Προσοχή, όχι οποιοδήποτε λάδι - αλλά σιλικόνης και μόνο. Οτιδήποτε άλλο θα μαλακώσει τα o-rings των πιστονιών στα κυλινδράκια με τα γνωστά επακόλουθα... Χρησιμοποιήσαμε λάδι μεσαίου ιξώδους από αμορτισέρ αγωνιστικών buggy.

Καλύτερο θα ήταν ένα 15άρι, αλλά -ως τεμπέληδες- αυτό είχαμε, αυτό βάλαμε!  8)

Επόμενο βήμα το πέρασμα των σωλήνων στα κυλινδράκια. Για να είμαστε σίγουροι ότι δε θα χάσουμε αέρα - τουλάχιστον από εκεί- συρματασφαλίσαμε.

Λεπτό σύρμα ανοξείδωτο από οποιοδήποτε χρωματοπωλείο (έχει και το Leroy Merlin) και μετά εξάσκηση του καρπού...! Μου λείπουν εκείνες οι πένσες συρματασφάλισης που είχαμε στην ΠΑ...

Η λεπτομέρεια εδώ είναι η άκρη του loop να μην έρθει ποτέ σε επαφή με κάποιο σωληνάκι και το "φάει"/τρυπίσει - άρα προσέχουμε το μήκος και την όδευση. Για να γίνει σωστά η δουλειά, αφαιρέθηκε ο κύλινδρος.

Ένα άλλο μικρό θέμα ήταν η όδευση της γραμμής ανάσυρσης (μώβ), η οποία πρέπει να κάνει ένα Loop μέσα στη βάση του σκέλους. Εάν αφεθεί έτσι ελέυθερο, μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να μπλοκάρει την κίνηση. Για να αποφύγουμε αυτό, φτιάξαμε έναν αποστάτη από balsa με φλάτζα από λεπτό κόντρα πλακέ 1mm για να κρατάει το loop του σωλήνα μακριά από κινούμενα μέρη. Αυτός κολλήθηκε με CA ανάμεσα από τα "νεύρα" της φωλιάς.

..άραγε απο τις άπειρες προσγειώσεις που έχεις δει να γίνονται στο Ελληνικό με αυτό το κατα κοινή ομολογία δύσκολο μοντέλο, πώς και "έτυχε" να τραβήξεις σε βίντεο μόνο αυτή την φορά όπου όπως σου είχα πει απο λάθος μου είχα ζυγίσει το μοντέλο πολύ μπροστόβαρο; ...δεν σε είδα ποτέ να βάλεις βίντεο ή φωτογραφίες κάποιες απο αυτές που αναδεικνύουν τα μοντέλα μου;

Αν και νεότερος μου έχεις κακή μνήμη (ή μήπως επιλεκτική;)
Ποιός πόσταρε την παρθενική του καλύτερου μοντέλου σου βρε χαμένε;  8)smiley

CARF P-51 maiden flight https://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?topic=266.msg244799#msg244799 (https://www.aeromodelling.gr/ForumS/index.php?topic=266.msg244799#msg244799)

Αγαπητοί, ανάμεσα στους "τσακωμούς" σας ( :police:) και τα καλλιτεχνήματα του panioul ( :-X), νομίζω ότι το παρόν thread κρατά το ενδημικό ενδιαφέρον χαμηλά....

Επιφυλάσσομαι να το ανεβάσω οσονούπω..!   ::)

Κάντo γρήγορα και δυνατά γιατί μόλις τελειώστε με τα 190 μαζεύω υλικό για νέα κατασκευαστικά thread

Ορίστε και teasers:

(https://farm8.staticflickr.com/7490/15790132931_7f7a4ff05d_b.jpg)

Και:

(https://farm8.staticflickr.com/7501/15607209068_33cf7b1b6d_b.jpg)

Μυρίζομαι Spit. Σου αρέσουν οι... μικρολέκανες στραβοκάνες ε;;  :D

Καλό !   ;D :laugh:


(http://static.rcgroups.net/forums/attachments/3/8/4/3/a240883-45-Spitfire%20Landing%20gear.jpg)

Sexy muthaf....

5άρι?? (Mark V). To 9άρι δεν είχε cannon...

Νίκο βλέπω πάλι ετοιμάζεσαι να μας τρελάνεις!!! Άντε Έκτορα προχώρα γιατί με αυτές τις μεσοβδομαδιάτικες διακοπές της κατασκευής σου, σου χαλάμε το thread!!

Ζητώ συγγνώμη για τα διαλείμματα.. Πέσανε πολλά ταξίδια εξωτερικό με τη δουλειά δυστυχώς (τώρα γράφω από τη... μέση της Ρωσίας!).
Βέβαια, έχει και κάποια καλά. Ποτέ δεν ξέρεις, π.χ., τί θα βρείς στην κοντινή παιδικά χαρά (χωρίς πλάκα)...  ::)

Είναι ωραία να παίζεις στις κοντινές παιδικές χαρές!!!  :D :D :D :D

Ή στις πλατείες...

Μερικές τελευταίες αφίξεις...
Μάλλον θα φάω το καπέλο μου μετά από αυτά που είπα σε προηγούμενο post περί fixed καλύπτρας. Είστε καταστροφή εδωμέσα!  :P

Για να κουλάρουμε και να το ξανασκεφτούμε (και καλά!) πάμε να τελειώνουμε το φτερό.

Πρώτα απ'όλα, κόψιμο τα γυρίσματα του Monokote στα Root Ribs να  έχουμε καλή κόλληση έως την ακμή των rib (αλλιώς είναι σα να αφήνουμε την αρχή ενός crack...)

Έκτορα εγώ στα έλεγα.... Να τους προσέχεις αυτούς εδω μέσα... Δε μου λές που βρήκες τα προφίλ αυτά που θα χρησιμοποιήσεις σαν οδηγούς;;;

Mick Reeves. Και τα βιδάκια - Type F (για το αλεξινέμιο).
Σκέφτομαι να βάλω 2 κοντές ράγες στα πλαινά και μία μακρύτερη κεντρική στο πίσω μέρος.
Χειροκίνητη λειτουργία για μικρότερο βάρος.

Πολύ καλή κατασκευή  :thumbs up:

scale και βάρος δυστυχώς πάνε χέρι χέρι.. αλλά το αποτέλεσμα ευτυχώς σε αποζημιώνει

Έκτορα ο μηχανισμός πάντως ανοίγματος της καλύπτρας που έχουμε συζητήσει νομίζω πως είναι μικρός σε σχέση με το γενικότερο βάρος του μοντέλου και θα το κάνει πιο εντυπωσιακό...

Παναγιώτη, μας σπρώχνεις στο γκρεμό...!

Εεεεεε..... εγώ φταίω;;;; Αφού πήρες ήδη τις γλύστρες!!

Αγαπητέ - τη ζημιά μας την είχες κάνει ήδη πρίν ξεκινήσουμε το αεροπλάνο... Μην ανάβεις  :devil: - κομπλιμέντο είναι!   ;)

Προσπαθούμε ακόμα να αντισταθούμε στις γλύστρες, κυρίως γιατί δε θέλουμε να ανοίξουμε σκαψίματα στις πλευρές του κόκπιτ (βλ. τεμπελιά  :P) - μετά, θα θέλουν μετατροπές τα πλαϊνά ABS, κλπ. Αλλά, τουλάχιστον διαμορφώνουμε μια ενδιαφέρουσα ιδέα για την κεντρική πίσω γλύστρα που δε θα χρειαστεί σκαψίματα στην πίσω άτρακτο: φαίνεται πιο εύκολο να την κολλήσουμε (κάπως...;!;) πάνω στη μετακινούμενη καλύπτρα και στην άτρακτο να βάλουμε απλά 2 σταθερά βιδάκια να θυλακώνουν τα κεφάλια τους μέσα στη γλύστρα.

Άσε που όπου είναι έρχεται και ο Αη-Βασίλης με διάφορα (ενδιαφέροντα) παρελκόμενα και δε θα έχουμε μυαλό για τέτοιες κοσμητικές λεπτομέρειες.

Μέχρι στιγμής μπορούμε να αποκαλύψουμε ότι ψάχνουμε πατέντα για να μπεί.. fan μπροστά στο spinner. Η TF δίνει ένα στατικό/ψεύτικο για κόλληση στο χείλος του cowl. Μετά από αρκετό ψάξιμο στη Σπύρου Πάτση (και λίγη τύχη) έχουμε καταλήξει σε μια αρκετά υποσχόμενη, ελαφριά και φθηνή ιδέα: μερικός καννιβαλισμός ενός Spal VA22-AP11. Όποιος περίεργος googlάρει θα καταλάβει αμέσως. Προσφέρει κανείς τόρνο για τριμμάρισμα και ξετρύπημα;;

 :devil: :devil: :devil: :devil: Εγώ λέω να χρησιμοποιήσεις όλες τις γλύστρες.... :devil: :devil: :devil: :devil: :devil:

Λοιπόν, το φτερό είναι τελειωμένο από μηχανολογικής άποψης.
Μπήκαν τα σκέλη, οι σωληνώσεις αέρα, κατασκευάστηκαν οι ντίζες και έγινε η κόλληση των 2 μισών.

Το φτερό κολλήθηκε με epoxy 2 ωρών και στήθηκε στο ένα ακροπτερύγιο με χαρτοταινίες. Χοντρά λαστιχάκια χρησιμοποιήθηκαν για να βαστάνε την κόλληση υπό πίεση για να ποτίσει καλά η epoxy στα ply root ribs.

Η κόλληση μεταξύ των 2 root ribs περάστηκε με μικρή πλάνη και μετά γυαλοχαρτάρισμα για να γίνει τελείως smooth. Όπου είδαμε μικρά κενά ή σκαλοπατάκια (της τάξης του 0.5mm) ακολουθήσαμε την αγαπημένη μας τεχνική η οποία κάνει την ένωση οπτικά τέλεια και ταυτόχρονα την ενισχύει και μηχανικά.
- Περνάμε με μικρή πλάνη να φύγουν τα όποια σκαλοπατάκια.
- Γυαλοχαρτάρουμε με 600'αρι το οποίο είναι τοποθετημένο με συρραπτικό σε μικρό μπλόκ τριψίματος (από φελλό, 1 ευρώ στα χρωματοπωλεία).
- Αμέσως μετά σκουπίζουμε τη σκόνη της balsa και του ply μαλακά και επιφανειακά, προσέχοντας να μην την αφαιρέσουμε από τα διάκενα τα οποία έχει στο μεταξύ γεμίσει.
- Περνάμε τα διάκενα με λεπτόρρευστη CA. Αυτή διαπερνά την ξυλόσκονη και δημιουργεί μια πολύ σκληρή κρούστα η οποία και γεμίζει την ένωση, και την ενισχύει φοβερά!
- Η ξυλόσκονη θα αυξηθεί σε όγκο λόγω των ατμών της CA και θα αρχίσει να εξέχει της ένωσης. Εάν πάμε μετά να τη γυαλοχαρτάρουμε για να το ξαναφέρουμε, δε θα κάνουμε τίποτα γιατί αυτή γίνεται πολύ σκληρή (θα φάμε το τριγύρω μαλακότερο ξύλο).
- Για να αποφύγουμε αυτό το side-effect, βάζουμε λίγο παραπάνω λεπτόρρευστη για να μην προλάβει να την "πιεί" όλη η ξυλόσκονη και μετά  περνάμε γρήγορα με ένα χαρτί κουζίνας από πάνω. Δημιουργείται μια "κρούστα" που έχει τέλειο οπτικό αποτέλεσμα ενώ έχουμε εισπράξει το 99% της μηχανικής βελτίωσης.

Βέβαια, για να γίνουν αυτά πρέπει να βγεί μια λωρίδα Monokote.
Πάντα με την αγορά ενός ARF παίρνουμε και εξτρά υλικό επικάλυψης για τέτοιου είδους "επισκευές" κατά τη συναρμολόγηση...

Ξαναπέρασμα με Monokote και voila.

Η επάνω πλευρά έτυχε ίδιας μεταχείρισης... Εδώ το Monokote ήταν λαδί, και το κόψαμε λίγο τυχαία να μοιάζει με τελείωμα καμουφλάζ γιατί το straight cut της μαμάς έδειχνε λίγο "παιχνιδάδικο".. Όχι κα ιδιαίτερης σημασίας, το σημείο αυτό δε φαίνεται στο δεμένο μοντέλο...

Συνδέθηκαν και τα 2 μισά των σωληνώσεων αέρα (βάλαμε μπρούτζινα "Τ") καθώς και τα flap servos με ένα Heavy Duty Y.

Οι σωληνώσεις του αέρα έχουνε αφεθεί επίτηδες αρκετά μακρύτερες για να επιτρέπουν την εξαγωγή των σκελών από το φτερό για service χωρίς αυτές να  προϋποθέτουν ολοκληρωτικό τράβηγμα μέσα από το φτερό.  Για να μην κοπανάνε κατά την πτήση, σταθεροποιήσαμε τις πλεξούδες με Velcro straps, τα οποία έχουν ανάλογο χρώμα με τα loops (κόκκινο = Up, μπλέ = Down).  Τέλος, δόθηκε προσοχή να βάλουμε τα κομπλεράκια στο Up και το Down των rectracts με αντίθετο τρόπο (θηλυκό για το ένα - αρσενικό για το άλλο) για να μην έχουμε μπλεξίματα και βάλε-βγάλε στο μοντελοδρόμιο.

Στα καλώδια θα μπουν ταμπελάκια με το νούμερο του καναλιού του δέκτη (πάγια τακτική μας) για να μη μας κάτσει κάνα aileron reversal (και... splat  :'()

Ετοιμάστηκαν και οι ντίζες 4-40 με τα υλικά της TF (δηλ.. Great planes, σε ίντσες), που καλούν τον κατασκευαστή να συγκολλήσει με καλάι το σταθερό ακρόντιζο.

Προσωπικά, εμάς δε μας αρέσει αυτό γιατί ο έλεγχος του αεροπλάνου "κρέμεται" από μια τέτοια κόλληση που μπορεί να μας... αφήσει στα ξαφνικά.
Για τώρα τις βάλαμε πάνω, αλλά θα τις αλλάξουμε με ντίζα M3 και 2 βιδωτά ακρόντιζα με κόντρα παξιμάδια.

Δοκιμή... crow!

Συνέχεια της δουλειάς για τον ουραίο - να σταθούμε στα πόδια μας...
Πέρασμα συρματόσχοινα για τον έλεγχο του στριψίματος και δοκιμή γεωμετρίας. Looking good.
Λεπτομέρεια: ανοίξαμε λίγο τις τρύπες του tiller arm με ένα κωνικό σβουράκι για να μην κοπούν τα συρματόσχοινα από την αιχμηρή ακμή και την τάση.

Μετά, μασκάραμε το μηχανισμό για να βάψουμε με γκρίζο, όπως είναι και τα κύρια σκέλη. Για να γίνει αυτό λύσαμε το μηχανισμό.
Ανακαλύψαμε ότι το αξονάκι στριψίματος δεν έχει "flats" για τις σκουλικόβιδες, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να παίζει να χαθεί η κατευθυντικότητα το αεροπλάνου.... Βγήκε το Dremel.

(dgiatr, ακούς;; Βγάλε τον Sierra και φτιάχτον..)

Βαμμένος και τοποθετημένος...

Μπράβο Έκτορα!! Πολύ όμορφες δουλειές και προσεγμένες!!

".....χου χου χου....  ΟΚ Έκτορα ελήφθη over...... χου χου " :thumbs up:

Υποσχεθήκαμε να ανεβάσουμε το ενδιαφέρον του thread...

Σήμερα ήρθε ο Άι Βασίλης φέρνοντας κάτι που ονειρευόμαστε από καιρό (χρόνια) - you only live once. :D

Όλα σε κράτει για το απαραίτητο χαλβάδιασμα, συνοδευόμενο πάντα από τους ανάλογους ήχους.

Υ.Γ. Ελπίζω να μη με κάνουν ban από το forum λόγω δημοσίευσης εικόνων... σεξουαλικού περιεχομένου!

Και saito και βενζηνα και radial......μας πεθανες τορα    :o  :o  :o

ΟΟΟΟΟ!!!!Καλορίζικο!!Λειτουργία HONDA!!GOLDWING!!Αριστούργημα! :thumbs up:
τσοκόντα καράτε!! :thumbs up: ;D

Εκπληκτική!!!!!! Μπράβο Έκτορα!!! Σοφή επιλογή!! Τις ευχές μου να είναι καλοδούλευτη (που σίγουρα θα είναι) και καλοπέταχτη!!

Εκτωρα δυστυχως εκανες μια κακη επιλογη κινητηρα. Ο συγκεκριμμενος κινητηρας εχει βγει ελλατωματικος με πολυ συχνο προβλημα να ''κολαει'' ακομα και στο στρωσιμο. Δυστυχως συναδελφος που επελεξε το ιδιο μοτερ για το δικο του φοκε βουλφ, χρειαστηκε να τον στειλει Αμερικη σε οικο βελτιωσης μετα απο κολλημα ενω ο κινητηρας βρισκοταν στο στρωσιμο. Το ελλατωμα τους βρισκεται σε κακής ποιότητας ρουλεμαν και στην ελλειψη κουζινετου μεταξυ μπιελας και κομβιου στροφαλου.........
Ελπιζω τα γεγονοτα να με βγαλουν ψευτη και εσυ να χαρεις τον κινητηρα σου.....Σε αμερικανικο σαιτ ηδη βρισκονται στην ιδια θεση δεκαδες χρηστες της ιδιας φιρμας με το ιδιο προβλημα σε σημειο να τεινει να παρει επιδημικες διαστασεις.... του φιλου μου η επιλογη του αυτη μαζι με την επιδιορθωση- βελτιωση σε αμερικανικο οικο βελτιωσης του κοστισε 1 μηνα, και 500 δολλαρια παρα πανω.......
Καλές πτησεις
Τρυφωνας

Σαν τις όμορφες γυναίκες οι Saito βενζίνες έχουν τα χούγια τους και τα κουσούρια τους ...

... αλλά υπάρχουν για να δίνουν στην ζωή μας νόημα!  :thumbs up:


Όταν θα στρώνεις προσφέρομαι εθελοντής να γεμίζω το τανκ, νά μετράω στροφές και θερμοκρασία  :)


(http://static.rcgroups.net/forums/attachments/5/7/1/5/0/a5994614-249-Model-Jak_Girl_yakamandastanding128010%5B1%5D.jpg?d=1375479143)

Και εγώ προσφέρομαι να ηχογραφώ τον ήχο σε Wav 24bit
 :D  :thumbs up:

Ενα πολυ σχολαστηκο διαβασμα στο μανουαλ γιατη αυτες οι μηχανες εχουν τα δικα τους κολπα, πολυ καλο λαδι και δεν πηστεβω να υπαρχη προβλημα κανενα. Για τους απιστους Υπαρχη και η εναλακτικη λυση να την δουλεψεις με νιτρο που σηγουρα δεν εχει κανενα προβλημα αξιοπηστιας. Ναι!! το νιτρο εχει τελεια λιτουργεια με την ηλεκτρονικη και κραταει και τον ξερω ηχο της βενζηνας οπος και τελειο ρελαντη.  :thumbs up:  :thumbs up:  :thumbs up:

Αγαπητέ Τρύφωνα, ευχαριστούμε για το heads-up. Όμως, δεν πήγαμε αδιάβαστοι να δώσουμε το μηνιάτικο..

Εξηγούμαι:
- Τα παραπάνω που λές ισχύουν για τους FG33-R3 (κολλήματα) και FG84-R3 (έλλειψη κουζινέτου master conrod και κακός σχεδιασμός του intake που δίνει διαφορετικές θερμοκρασίες στους κυλίνδρους και κολλάει ο ένας).
- O Ray English (guru μηχανών) ανακάλυψε το πρόβλημα και το έλυσε "μαγικά" ξανασχεδιάζοντας το intake plenum. Μόλις το έκανε, η μηχανή πήρε 1HP παραπάνω (+20%!), και οι θερμοκρασίες πέσανε και ομογενοποιήθηκαν. Έβαλε και κουζινέτο, με αποτέλεσμα να πέσουν οι ανάγκες λίπανσης (το manual έλεγε ... 20% γιατί δεν είχαν βάλεi στο master conrod!). Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι - εκτός από τα $500 εξτρά που έπρεπε να δώσουν για μια κατά-τα-άλλα καινούργια μηχανή (+30%).
- Η Saito το πήρε πρέφα και χρησιμοποίησε τις φωτογραφίες και το βίντεο που ανάρτησε ο English για να ξανασχεδιάσει μέρη της μηχανής. Όμως δεν της δούλευε το ίδιο, οπότε και αναγκάστηκε να έρθει σε συνεννόηση μαζί του τελικά για να πάρει αδειοδότηση για το σχεδιασμό του intake βάσει των mods του στις ΕΠΟΜΕΝΕΣ μηχανές της.
- Η FG60 έχει πλέον το νέο σχεδιασμό και το bronze bush από τη μάνα της. Το επιβεβαιώνει και ο Hοrizon και ο English ο ίδιος (βλ. και φωτό παρακάτω).

Οπότε δεν ανησυχούμε, ξέρουμε τί πήραμε  ;)

Μιας και ξεκινήσαμε την κουβέντα, να αναφέρω μερικά από τα κριτήρια της επιλογής:
- Οι περισσότεροι βάζουν την FG84 στο 190 της TF αλλά και στο Corsair της Η9. Βασικά, είναι ίσως τα μόνα μοντέλα στην 1/4.5 - 50cc (80+ ίντσες) που τη χωράνε στο cowl χωρίς κοψίματα.
- Άρα είναι σχετικά άχρηστη για οτιδήποτε άλλο (P47, La7 κλπ) στα 50cc. Όπως είπαμε στην αρχή του thread, η αγάπη μας είναι το Zero (που θα είναι το επόμενο), το οποίο όμως δεν τη χωράει.
- Δεδομένου λοιπόν ότι έχει αυτά τα προβλήματα που προείπες και ότι δε χωράει στο Zero, η αγορά της αποκλείστηκε σε προτίμηση της FG60 που χωράει στο cowl οτιδήποτε 2-μετρου.

Μερικά νούμερα:
- Η FG84 έχει διάμετρο 250mm και χρησιμοποιεί κυλίνδρους 1.80, με λόγο ισχύως/βάρους 5.7HP/3.057kg = 1.86HP/kg. Γυρνάει 24χ10 στις μέσες/χαμηλές 6,000 με στατική ώση γύρω στα 14kg.
- Η FG60 έχει διάμετρο 220mm και χρησιμοποιεί κυλίνδρους 1.20, με λόγο ισχύως/βάρους 4.7HP/2.090kg = 2.19HP/kg. Γυρνάει 22χ10 στις μέσες 6,000 με στατική ώση γύρω στα 11kg.

Δεδομένου ότι τα περισσότερα πολεμόπουλα (και ιδίως τα ARF που πολλά βγαίνουν και ελαφριά) έχουν βάρη μεταξύ 10 και 12kg, τότε μιλάμε για ώση/βάρος 1-1 με την 60άρα σε ένα ελαφρύ μοντέλο. Υπέρ αρκετό για scale πτήση.

Εάν θές την άποψή μας, η Saito αποκλείεται να παραδεχτεί το λάθος της με την FG84, γιατί θα έπρεπε να φτιάξει πίσω αρκετές μηχανές που έχει ήδη πουλήσει...

Κατά την πάγια Γιαπωνέζικη τακτική, μάλλον θα βγάλει μια "νέα" FG75 R3 χρησιμοποιώντας κυλίνδρους τώρα 1.50 (να είναι διαφορετική από την 84), τη νέα γεωμετρία, ίδια διάμετρο και ίδιο λόγο ισχύος/βάρους με τη FG60 (να χωράει παντού) και να  μπορεί να γυρνάει 23x10 στις μέσες 6,000 με στατική ώση 12.5kg. Αυτή θα είναι και η definitive μηχανή για warbird 50cc.

Επειδή όμως η ζωή είναι μικρή, εμείς δεν περιμέναμε άλλο.

Θα ενημερώσουμε το thread για την εξέλιξη του στρωσίματος. Μαζεύουμε υλικά για test stand.

Και κατι που αφορα ολους τους ραντιαλ κινητηρες. Αυτοι οι κινητηρες παντα εχουν κιληνδρους που κειτανε κατο και κιληνδρους που κειτανε πανω. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα λογο βαριτητας οι κατο κιληνδροι να δουλεβουν πιο πλουσιοι απ τους πανο. Αυτο ομος ησχει οταν ο κινητηρας ειναι πανο σε σταθερει βαση, οταν το μοντελο πεταει το καφσημο μιραζεται κανονικα το ιδιο σε ολλους τους κιληνδρους, ο λογος ειναι γιατη οταν το μοντελο πεταει το καφσημο παει προς τα πισο και οχι προς τα κατο, με αποτελεσμα να πιγενει το ιδιο σε ολλους τους κιληνδρους. Γιαυτο οσοι βγαλαν προβλημα το βγαλαν στο στροσημο.

Εκτός και εάν το σύστημα εισαγωγής είναι σωστά σχεδιασμένο να εξαεριώνει το μίγμα καλά (οπότε η βαρύτητα παύει πλέον να παίζει ρόλο)...

Γμτ..! Βγάλε κάποιος τη γκόμενα από τη μέση, θέλω να δώ set-up μέσα στο canopy..!!! :idiot2:

Φοτογραφια! Κοκομπλοκο! Την βλεπεις και δεν ξερεις τι απ τα δυο να 
Χαζεψεις  :D  Το μοντελο η το μοντελο  :buck2:  Πως να πετανε αραγε και τα δυο  :laugh:
 :P  :P  :P

Απο κορμί αεροπλανάρα!! ;D ;D

Να και ένα ωραίο βιντεάκι!!

qrP-4pRB6Iw

Τhanks Αργύρη. Είδαμε ότι η μηχανή χωράει από αυτό το video (thanks to 3DJunk - of all people!)...
Μετά - τί FW190 και καλά ... Διαλέξαμε μηχανή γι'αυτό!  :D
BYUk21LOTtc

Πάντως για να ακούγεται όπως πρέπει θέλει "εξατμισόνι". Λίγη Υπομονή, και αυτό έρχεται οσονούπω.

Τότε.... ακούγεται έτσι:
rQM9-SGxXNQ

Συγγνώμη - πάω να κατουρηθώ!   :)

Πάντως, μέχρι να ακούσουμε τη μελωδία της ευτυχίας θέλει δουλειά πολλή..

Πάμε για κατασκευή test stand.

Μετά από 12€ και 1 ώρα δουλειάς.. έτοιμο.

Μηχανή επάνω και κοπή spinner για την APC 22x10.

Άντε γειά !!

Το μόνο που με χαλάει στο βίντεο είναι το πλάνο που δείχνει ότι είναι μοντέλο, αν είχε βάλει την κάμερα μέσα στο cockpit θα πίστευες ότι βλέπεις και ακούς το full scale

Πρίν την εκκίνηση στο test stand, έλεγχος βαλβίδων και λίπανση κοκκορακίων και valve stems.

Βρήκαμε τα έδρανα των κοκκορακίων σε 2 κυλίνδρους... στεγνά και 3 βαλβίδες εκτός ορίων (gap>0.10mm)...  ???
Αυτές ξανα-ρυθμίστηκαν με τα εργαλειάκια της μηχανής, ενώ έγινε λίπανση με λάδι μηχανής.
Επίσης βάλαμε αρκετή ποσότητα λαδιού από το breather του κάρτερ να είμαστε σίγουροι ότι οι μπιέλες έχουν λιπανθεί καλά πρίν το πρώτο ξεκίνημα, ενώ γυρίσαμε την προπέλα αρκετές φορές μην τυχόν δημιουργήσαμε κανένα hydraulic lock (και μετά  :'().

Μέχρι να έρθει και η "αγωνιστική" εξάτμιση, βάλαμε τα μαμίσια σπιράλ για να έχουμε και baseline της διαφοράς στον ήχο.
Πρώτα, λίγη προσοχή στους αγκώνες της εξάτμισης να μη γεμίσουμε λάδια/καπνιές την καινούργια μας μηχανή...

Η τεχνική είναι η εξής:
- Καθαρίζουμε καλά όλες τις επιφάνειες (σπειρώματα, παξιμάδια, port κυλίνδρου) με οργανικό διαλύτη (π.χ. aseton).
- Με ένα σπίρτο ή ένα μικρό αλλενάκι, παίρνουμε μία σταλιά φλατζόκολλα υψηλής θερμοκρασίας και την περνάμε στα κόντρα-παξιμάδια - ένα ψιλό "κορδονάκι" στο κέντρο.
- Βιδώνουμε το κόντρα παξιμάδι μέχρι πάνω στο αγκώνα και μετά τον αγκώνα όσο πάει μέσα στο port του κυλίνδρου. Τέλος, ξεβιδώνουμε έως το orientation που θέλουμε να έχουμε. Το κόντρα παξιμάδι είναι ακόμα ψηλά και δεν ακουμπά στη φλάτζα του κυλίνδρου (σημαντικό)
- Βιδώνουμε το κόντρα παξιμάδι προς τον κύλινδρο πολύ αργά για να απλώσει η φλατζόκολλα και να κάνει squeeze-out. Εάν έχουμε βάλει τη σωστή (λίγη) ποσότητα, τότε δε θα ξεβγάλει πολύ στο σφίξιμο.
- Εάν ξεβγάλει περισσότερη, παίρνουμε λίγο οργανικό διαλύτη (ασετόν, βενζίνη, οινόπνευμα) και περνάμε γύρω-γύρω με χαρτί κουζίνας - μια φορά είναι αρκετή να το μαζέψει. Δε χρησιμοποιούμε ποτέ το ίδιο χαρτί 2 φορές γιατί ξεβγάζει "κοκκινίλες" παντού (και στα χέρια μας).
- Σφίγγουμε με το γαλλικό αφού κάνουμε τα παραπάνω γιατί βγαίνουν κοκκινίλες πάνω στο εργαλείο και μετά ξαναγεμίζει το σύμπαν..
- Αφήνουμε να δέσει για μισή μέρα.

Δε θα βγάλει ποτέ λάδι ή καυσαέριο - εγγυημένα.

Έκτορα  :thumbs up: Depot RC το μαγαζί είναι αλλού...super το μοτερ καλοπαίταχτο.

Λοιπόν επειδή κατά βάθος είσαι ακροβάτης και όχι scale-ας, δες το παρακάτω video του Ali...που φέρνει και τους δύο κόσμους κοντά...μάλλον εκεί θα καταλήξεις.

ENBH2AViOSY

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Καλά ρε μπαγάσα - πού το βρήκες;;; χαχαχαχαχααα!!! ΑΥΤΟ είναι '190!

Λοιπόν, πάμε πίσω σε scale mode.
Υποσχεθήκαμε φωτό στημένο στα πόδια του. Στήθηκε προσωρινά (η ουρά είναι ακόλλητη ακόμα).
Μπήκαν πάνω τα πνευματικά (επίσης προσωρινό install) και δώσαμε πίεση ~100psi.
Η στάση της ουράς είναι αρκετά κοντά στο scale.
Ο ουραίος ανεβοκατεβαίνει χωρίς πρόβλημα ή κολλήματα - είμαστε ευχαριστημένοι.
Οι κυρίως ταλαιπωρούνται λίγο στο μάζεμα λόγω μεγάλου βραχίωνα, αλλά το όλο πράγμα είναι ακόμα αρρύθμιστο.

Και βεβαίως - η μηχανή έτοιμη στο test stand..

Φυσικά και δεν περιμέναμε πολύ για να τη βάλουμε μπρός. Μείγμα 15:1 με Klotz Regular Techniplate για τα πρώτα runs - όπως ακριβώς προτείνουν οι οδηγίες.
Ένα ενδιαφέρον σημείο της FG60 είναι το καρμπυρατέρ. Ενώ της '84 είναι walbro buttefly, η '60 έχει Saito ειδικό για βενζίνη, βαρελάτο με διαφραγματική αντλία, χωρίς τσόκ.

Η έλλειψη του τσόκ σε συνδυασμό με τις οδηγίες που προτείνουν 10δλ. γύρισμα με τη μίζα πριν την εκκίνηση μας έκαναν να περιμένουμε... γολγοθά..!
Καμία σχέση - με κλειστό το βαρελάκι τελείως, το καρμπυρατέρ σφραγίζει τελείως και τραβάει καύσιμο με 6-7 γυρίσματα.

Η πρώτη εκκίνηση ήταν... απούσα. Δεν έσκαγε με τίποτα. Από τη στιγμή που είχε τραβήξει καύσιμο θεωρήσαμε καλό να ελέγξουμε ανάφλεξη. Έξω όλα τα μπουζάκια και γύρισμα χωρίς συμπίεση - σπινθηρισμοί μηδέν! >:( Αμάν, λέμε, μας έκατσε ελαττωματική ανάφλεξη...

Μετά από πιο ενδελεχή έλεγχο με το πολύμετρο, βρήκαμε ότι είχαμε βάλει το διακόπτη λάθος (??!), καθότι αρχάριοι στο μοντελισμό..  :-[
Αποκατάσταση του λάθους, και πήραμε δυνατούς σπινθήρες. Μπουζάκια επάνω και βροοούμμμ με το δεύτερο γύρισμα!

Μικρό (αλλά αναμενόμενο, για multicylinder Saito) πρόβλημα είναι ότι αρνείται μέχρι στιγμής να πάρει ο Νο.3.
Θα ελέγξουμε τα διάκενα των βαλβίδων ξανά μήπως χάνει συμπίεση ή/και τον σβήνει εύκολα το blow-by του No.2...

Βίντεο όταν προλάβουμε.

...

Beginner's luck!  :o

ΜπράβοΈκτωρα, η θερμοκρασία του thread ανέβηκε κάθετα,
βάλε και βίντεο να γίνει χειμωνιάτικα καύσωνας!  :thumbs up:

Νίκο
Πες του Ali ότι με αυτό το μοντέλο μπορεί να κερδίσει 1η θέση

στην EUROVISION !  ;D :laugh:


(http://cdn.salzburg.com/nachrichten/uploads/pics/2014-04/orginal/eurovision-song-contest-conchita-wurst-als-bondgirl-41-51776739.jpg)

Νίκο, βγάλε την Conchita από το thread μου!!  :police:

Ο Νίκος κάνει humour, το ίδιο κι εγώ ομως...σε αυτό το thread δεν ταιριάζει η Conchita...μουσικά και αερομοντελιστικά τουλάχιστον.

Αλλά κάτι τέτοιο...το νέο LP των AC/DC έρχεται  02/12...ταιριάζει με το μεταλλικό ήχο της Saito αν δεν κάνω λάθος. :thumbs up:

_NdHySPJr8I

Μιας και το Heavy Metal όντως ταιριάζει σε Warbird thread, και ένα video με λίγη ακόμα "metal" μουσική.
(Sorry για το format, είναι τραβηγμένο με το κινητό..)

qzhi_NGeQwE

Bump-up... (Έγινε update του video του στρωσίματος.)

Και λέω - πού'ναι η Keleo; Οέο;

Απάντηση: εδώ!

Τοποθετήθηκε ευθύς αμέσως, πάλι με ιδιαίτερη προσοχή στη λίπανση των σπειρωμάτων και μικροποσότητες φλατζόκολλας για αποφυγή αντιαισθητικών διαρροών.

Καιλέω και εγώ music by KELEO!!Και κλαίω και εγώ και όλοι μας οταν θα τον ακούμε να δουλέυει!Καλός τα δέχτηκες! :thumbs up:

Καλό ρίζικη!

Έχουμε συνδέσει τα καλά ηχεία, βάλαμε το volume στο 10 και περιμένουμε να ανεβάσεις το βίντεο!

(http://www.funiacs.com/poze/mare/curiose321_1217277428.jpg)

OK, here you go..!

Zd1HBeBMQQI

Η μελωδία της ευτυχίας.... :thumbs up:

Λοιπόν, έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία ενημέρωση του thread.
Το σκάφος είναι "παρατημένο" λόγω στρωσίματος του κινητήρα.

Έχουμε κάψει περίπου 3 λίτρα προσπαθώντας να στρώσουμε "μαλακά" και με πολλή προσοχή. Μερικά από τα τεπόζιτα έγιναν στο Ελληνικό με τη συμπαράσταση του αγαπητού φίλου Νίκου (W1ndsurfer) - ο οποίος και μυήθηκε στα "μυστικά" του στρωσίματος ενός multi-cylinder (θέλει λίγη... φιλοσοφία!).  :angel:

Του ευχόμαστε και στα... δικά του (για 1/4 Emil ή Spit):

4Yby4KTRZng

Επιστρέφοντας στον radial: η συμπίεση έχει αρχίσει να ανεβαίνει (αργά όμως - χρησιμοποιούμε συνθετικό Klotz.. πολλή μαυρίλα!) και ο κινητήρας έχει πάει μέχρι τις 5,400 (ακόμα πολύ πλούσιος) αλλά ανεβάζει ακόμα θερμοκρασίες ανομοιόμορφα και φοβόμαστε να φτωχύνουμε/πιέσουμε παραπέρα χωρίς ικανότητα ξεχωριστών μετρήσεων θερμοκρασίας στις κυλινδροκεφαλές.

Για να διασφαλίσουμε την επένδυση, βρήκαμε ειδικό βιομηχανικό καταγραφικό εξοπλισμό για να παρακολουθήσουμε ξεχωριστά θερμοκρασίες των 3 κυλίνδρων online έως το τελικό "τσίτωμα". Επειδή τα θερμόμετρα υπερύθρων είναι τελείως αναξιόπιστα, θα πάμε για επαφής (Κ-type thermocouple). Θα ακολουθήσει ενημέρωση.

Μέχρι να έρθει τα καταγραφικό (1-2 εβδομάδες), θα μπεί προσωρινά η μηχανή πάνω στην άτρακτο για να προχωρήσουμε λίγο τη δουλειά και να δούμε πώς ζυγίζει το όλο αεροπλάνο- έτσι ώστε να σχεδιάσουμε ανάλογα και την τοποθέτηση των ηλεκτρονικών μέσα.

(http://media-cache-ec0.pinimg.com/736x/ed/59/c3/ed59c35cb492d38ecbfdb121793243eb.jpg)

Όντως ο ήχος της είναι μουσική  :thumbs up: :)

Αυτοί οι απίθανοι κινητήρες δίνουν μια νέα διάσταση στον scale μοντελισμό

Όπως είπαμε και παραπάνω, η μηχανή βγήκε από το stand για να μπει δοκιμαστικά στην άτρακτο με νέα μακρύτερα (και πιο "μπάνικα"  :P) stand-offs.

Με την ευκαιρία, πλύθηκε και ανοίχτηκε για ρύθμιση βαλβίδων: όλα τα καπάκια βγήκαν να ελέγξουμε λίπανση και φθορές  :worry:.

Επίσης, καιρός για... διάβασμα (των μπουζί). Για reference, να πούμε ότι η μηχανή φοράει μπουζί μινιατούρες με σπείρωμα 1/4-32 (ίδιο με τα glow) και όχι CM6 όπως οι δίχρονες.

Έχουμε και λέμε:
- Λόγω ενός μικρο-ατυχήματος, σπάσαμε τη μόνωση του μπουζί του Νο.3 κυλίνδρου (ο... κρύος!) κατά την αρχική τοποθέτηση της μηχανής στο stand (πριν εβδομάδες). Για να μη μείνουμε με τη χαρά στο χέρι (:-*) πρίν την πρώτη εκκίνηση, πήγαμε αμέσως να προμηθευτούμε νέο μπουζί. Και πήραμε ένα Saito SP-2 (  :-\ ouch - αλλά όποιος θέλει μεταξωτά...).
- Γυρνώντας στη μηχανή είδαμε ότι αυτό ήταν τελείως διαφορετικό από τα "μαμίσια" που ήρθαν από το εργοστάσιο, τα οποία και ήταν κινεζιές RC Exl (όπως και η τριπλή ανάφλεξη..). To gap ήταν τελείως διαφορετικό, όπως και το γενικό σχήμα. Είναι το δεξί στην 3η φωτό.
- Τελοσπάντων, το βάλαμε επάνω και πάμε για στρώσιμο. Κλασσικά, ο Νο.3 σχετικά πιο κρύος - τα έχουμε πει παραπάνω. Επίσης λάδια που πετάγονται από κάποιο αδιευκρίνιστο σημείο, δίνοντας μικρά μαύρα στίγματα καμμένου λαδιού στην καινούργια μηχανή   >:(, κοντά στον Νο.3. Βλέπουμε μια μικρή διαρροή στο παξιμάδι ασφάλισης του Keleo και λέμε ΟΚ, θα το σφίξουμε (αμ δε!)
- Φτάνουμε στο σήμερα και τραβάμε τα μπουζί έξω να διαβάσουμε καύση και τί βλέπουμε; Μαυρίλες μεταξύ της μόνωσης και του παξιμαδιού του μπουζί της Saito (όχι στα RC Exl). Για να βρίσκονται λάδια εκεί που καλύπτεται τελείως από τη μπουζόπιπα, μία εξήγηση υπάρχει: το μπουζί δε.. σφράγιζε!
- Οπότε έτσι εξηγείται η διαφορετική λειτουργία του Νο.3 λόγω χαμηλότερης συμπίεσης (διαρροές) και μικρότερου gap (μπούκωνε το ηλεκτρόδιο από το πλούσιο μείγμα). Επίσης η πηγή για τα... μαύρα πιτσιλίσματα γύρω στον Νο.3
- Πίσω για διάβασμα στα fora και πράγματι όλοι λένε ότι τα Saito SP-2 καλό είναι να αποφεύγονται διότι όταν σηκώσουν θερμοκρασία χάνουν αέρια και στη θέση τους να χρησιμοποιούνται τα RC EXl 1/4-32 μπουζάκια, τα οποία είναι 100% καλύτερα και 60%... φθηνότερα! Επίσης, κάτι θα ξέρει η Saito που τους δίνει μεγάλο gap από τη μάνα τους - μάλλον για να μη μπουκώνουν το σπινθήρα εύκολα οι κάτω κύλινδροι που μαζεύουν λάδια. Η τελευταία φωτό δείχνει τη διαφορά μεταξύ του Νο.1 κυλίνδρου (πάνω) μπουζί και του Νο.2 κυλίνδρου (κάτω δεξιά) - το Νο.2 (δεξιά στη φωτό) είναι.. μεσ' την τηγανίλα  :laugh:.

Για την ώρα έχει παραγγελθεί νέα τριπλέτα από κινέζικα μπουζί, ενώ το Saito θα μπεί στον No.1 για να δούμε εάν υπάρχει διαφορά (που θα επιβεβαιώσει τις παραπάνω θεωρητικές σαχλαμάρες).

4 τρύπες αργότερα... μπήκε πάνω και έπεσε ακριβώς.
Ούτε κοψίματα ούτε μαχαιρώματα όπως με την FG-84.
Επίσης, η άτρακτος φαίνεται να "ζυγίζει" άνετα, αλλά θα δείξει με το φτερό επάνω (αύριο).

Αρχίζουμε ήδη να σκεφτόμαστε το baffling και το cowl mount... Που θα βρώ Hysol 9462;; Οεο;

Γεια σου Έκτορα , θα ήθελα να ρωτήσω ,υπάρχει λόγος που ψάχνεις τόσο hi-tech κόλλα? Την έχεις χρησιμοποιήσει στο παρελθόν? Ρωτάω από καθαρή περιέργεια γιατί αυτή η hysol είναι κόλλα ειδικών εφαρμογών , και δεν την έχει αναφέρει ξανά κάποιος
σε μοντελιστική κατασκευή...

η hysol χρησιμοποιειτε σχεδον παντα στα jet μοντελα και όχι μονο.
το κακο ειναι πως ο εδω αντιπροσοπος δεν την εχει διαθεσιμη.

Όπως λέει και ο φίλος flaperon παραπάνω, η Hysol χρησιμοποιείται κατά κόρον στα εποξικά μοντέλα για ένωση ξύλινων formers στην άτρακτο και βάσεων στα φτερά, κλπ.
Δηλ. όπου χρειάζεται μεγάλη δύναμη αλλά και ένας βαθμός ελαστικότητας.

Στο FW190 χρειάζεται μόνον για την κόλληση του plywood cowl ring στο cowl. Εκεί έχουμε μεγάλο βραχίωνα (μακρύ cowl) και προβλήματα κραδασμών.
Έχουν παρατηρηθεί αστοχίες από άλλους στην κόλληση αυτή όταν χρησιμοποιείται κλασσική εποξική - μάλλον λόγω ακαμψίας της κόλλησης.

Επειδή σκεφτόμαστε να βάλουμε φάνα μπροστά (όπως και το full scale), καταλαβαίνεις ότι εάν ξεπιάσει το cowl από το ring και κάτσει πάνω στη φάνα στις 6,000, θα τα μασήσει όλα - γης-μαδιάμ!

Εάν έχει κάποιος εναλλακτικό υλικό κόλλησης με παρόμοια χαρακτηριστικά, ας μας συμβουλεύσει...

Έκτορα EPOXOL από NEOTEX εξίσου καλή και φθηνότερη

Αν θα βάλετε το μοτέρ της φωτογραφίας δεν θα πιάσει καλά η Epoxol..... :buck2: ::)

Δημήτρη thanks. Ποιο grade;; (έχει πολλά!) Και πώς το βρίσκω;

Chris...  :D : Ίσα-ίσα - όσο πιο πολλοί κύλινδροι τόσο λιγότεροι κραδασμοί!  ;D

Παραταύτα, λέμε τουλάχιστον να προσεγγίσουμε το fan της φωτογραφίας.

Ιδού το εύρημα - όπως προείπαμε κατά τας γραφάς (κάτι σελίδες πρίν). Σήμερα πήγαμε να το δούμε in the flesh για να μετρήσουμε. Και:
- Ο αφαλός πέφτει ακριβώς στο spinner backplate της TF - το οποίο είναι 4" ή 102mm σε διάμετρο (... Αργύρη) !!!  :D

- Η εξωτερική διάμετρος της φάνας είναι spot-on: η φάνα είναι 167mm ενώ το χείλος προσβολής του cowl έρχεται στα ~158mm. Όμως, το fan θα μπεί μέσα από το χείλος του cowl, προεκτεινόμενο 36mm πίσω από το spinner, οπότε no problem!   :thumbs up:

- Το πάχος του δίσκου επιτρέπει να πιαστεί στο πίσω μέρος του spinner backplate χωρίς να "ξυρίσει" μηχανή (ωστήρια κλπ)!  :devil:

- Το σχήμα των πτερυγίων προσεγγίζει το scale (δεν είναι swept-back όπως άλλες φάνες του εμπορίου)..  ::)

- Μόνον η φορά του συγκεκριμένου μοντέλου ήταν τελικά λάθος - πάμε αύριο να δούμε τον αναρροφητικό τύπο (Α-50) αντί τον φυσητικό (C-50).

Μιλάμε για lotto. Χρειαζόμαστε μόνον αρκετή (ακόμα) τύχη και ένα καλό μηχανουργό με τόρνο και διαιρέτη. Παντελήηη.....! Έρχομαι!

A - και να αντέχει 6,500 στροφές...

Έκτορα ανυπομονώ να τη δω μονταρισμένη πάνω στον κινητήρα!!

Φίλε Εκτορα σούπερ!Για πές μας τι βάρος έχει μόνο το φαν?Για να υπολογίσω ξανα το ευαισθητο CG μου  ;DΕίναι αρκετά φλάτ το σημείο που θα πατήσει το back plate του σπινερ?
Οσο αναφορά απο κόλα για μένα μετα απο πολλά τρελά τεστ κατέληξα μακράν --ριτηνη και cotton flocks( κομματάκια βαμβακι) τα βρίσκεις νεοτεξ!Ουτε με σκαρπέλο δεν ξεκολάει !Και ελαφρύ!Το εποξόλ είναι πολύ βαρύ υλικό γιατί είναι στόκος! :buck2:
Βεβαια τρήψιμο με γιαλοχαρτο πριν καθάρισμα με ασετόν μετά και κόλημα.Επίσης περνάς και πανάκια κομματάκια μετά με ριτήνη! :thumbs up:

Eκτορα δεν θα σου κόψει ισχύ αυτή η φάνα;
επειδή είσαι ήδη 60 άρης radial 4χρονος , φοβάμαι μήπως στο τέλος αναγκαστείς να καταλήξεις σε σχετικά μικρή έλικα...ενώ το cowl του Α8 είναι αρκετά μεγάλο,
εκτός και εαν το πετάς με δίφτερη οπότε δε θα έχεις θέμα.

Όσο για την epoxol εάν πρόκειται να τη χρησιμοποιήσεις μπροστά στο cowl , το επιπλέον πρόσθετο βάρος (μην φανταστείς οτι θα είναι πολύ μεγαλύτερο απο τις άλλες κόλες μιλάμε για γραμμάρια η διαφορά ) θα σε βοηθήσει στο ζύγισμα (ενώ μάλλον θα χρειαστείς αρκετά γραμμάρια μπροστά επιπλέον βάρος).
Ο φίλος Αλέξης με το ίδιο μοντέλο και με τον 84άρι radial saito και keleo , ζύγισε ακριβώς (χωρις βέβαια τη φάνα μπροστά) και χωρίς επιπλέον βάρος.     

Αργύρη, δεν ξέρω βάρος. Θα πρέπει να αγοράσω το βεντιλατέρ (ελπίζω αύριο) και να αφαιρέσω τη φάνα. Το σημείο στο οποίο θα πατήσει στο spinner θα πρέπει να είναι περιφερειακά αρκετά μακριά από το κέντρο, διότι κοντά το πλαστικό δεν είναι και τόσο flat (βλ φωτό). Επίσης, πρέπει να κάνει clear το drive flange της μηχανής, ακριβώς επειδή βιδώνεται από πίσω από το spinner και δε θέλουμε παρεμβάλλεται μεταξύ του spinner και του drive, καθώς και το sensor της ανάφλεξης. Οπότε μιλάμε για μεγάλη τρύπα (~70-80mm) στον αφαλό της φάνας. Γι'αυτό το λόγο πρέπει να ξετρυπηθεί σε τόρνο και αυτό να γίνει μόνον αφού έχει ευθυγραμμιστεί με το backpate του spinner και έχουν ανοιχθεί τρύπες περιφερειακές βιδώματος για να ασφαλιστεί αυτό επάνω.

Όσο για τα cotton flocks, έχουμε πάρει για το σκοπό αυτό. Απλά έχουμε κλασσικές εποξικές (π.χ. bison) οι οποίες δεν έχουν ελαστικότητα και τις φοβόμαστε...


Δημήτρη έχεις δίκιο για την απορρόφηση ισχύος - αλλά μπορούμε εύκολα να την υπολογίσουμε, διότι η Spal δίνει 6A κατανάλωση στα 12V = 60W = 0.08HP ή 1.7% ή περίπου 100rpm στις 6,400. Η έλικα θα είναι 22x10 δίφτερη - τρίφτερη μόνον με την 84.. Κάτσε όμως πρώτα να μπεί πάνω και να γυρίσει χωρίς να διαλύσει.... Το μεγάλο ερωτηματικό μας είναι εάν θα δημιουργήσει υπερπίεση μέσα στο cowl και έχουμε προβλήματα με τη ρύθμιση του καρμπυρατέρ...

Η FG-84 είναι περίπου 3kg σε βάρος ενώ η FG-60 1.8kg. Γι' αυτό και έχουμε κρατήσει τα μαμίσια βάρη στο firebox και επίσης χρησιμοποιούμε APC προπέλα που είναι βαρύτερη μιας ξύλινης.. Τέλος ή φάνα θα βοηθήσει και αυτή στον τομέα ζύγιση (ΕΑΝ μπεί)..
Τί tailwheel έχει ο Αλέξης;

Και ένα ανέκδοτο: πηγαίνοντας στο μαγαζί να δούμε το βεντιλατέρ από κοντά, μας ρώταγαν γιατί το μετράμε έτσι λεπτομερώς, τί είναι ο μεταλλικός δίσκος και που θα το βάλουμε για να μας βοηθήσουν. Είπαμε αρχικά ότι ΔΕΝ είναι για μηχανάκι ή αυτοκίνητο αλλά για κάποια ειδική κατασκευή - αλλά ξέρουμε τί ψάχνουμε οπότε είμαστε ΟΚ, ευχαριστούμε.

Αλλά επέμεναν να μάθουν, ειδικά όταν τους είπαμε ότι τελικά δε μας κάνει ο φυσητικός και θέλουμε αναρροφητικό (η πλάτη του πρώτου θα έμπαινε ανάποδα στο spinner λόγω της δομικής γεωμετρίας του αφαλού...) και να μας φέρουν άλλον αύριο.. Αρνηθήκαμε πάλι ευγενικά λέγοντας ότι, ΟΚ, τώρα που το είδαμε και το μετρήσαμε ξέρουμε τι θέλουμε.

Βέβαια, την ίδια στιγμή φανταζόμασταν να ενδώσουμε σε κάποια γρήγορη απάντηση του στύλ: "είναι για cooling fan σε Focke Wulf 190A στην 1/5 και το φυσητικό δε μπαίνει σωστά στο αριστερόστροφο spinner" ::)

Η φάτσα του μάστορα θα ήταν όλα τα λεφτά! :laugh:

Έκτορα, σωστά εντόπισες αυτόν τον κίνδυνο, πρόσεξέ το πολύ.

Το χειρότερο είναι ότι η όποια υπερ-πίεση μεταβάλλεται όταν το α/π πετάει σε σύγκριση με τις ρυθμίσεις στο έδαφος, και δυστυχώς αν υπάρξει πρόβλημα το πιθανότερο έιναι να κάνει την εμφάνισή του την χειρότερη δυνατή στιγμή κατά την άνοδο μετά την απογείωση.

Είμαι παθών του συγκεκριμένου φαινομένου και έχω μάθει να το προσέχω  :(

Τσέκαρε και μία τέτοια λύση.
Αν ταιριάζει σε διαστάσεις έχεις το καλό τής απόλυτης αξιοπιστίας
Με σχετικά χαμηλό κόστος για το είδος του ανταλλακτικό.
 
http://www.sportsturbine.com/acatalog/Product-No.--3008-Turbine-wheel----balanced-----161.html

.... Έκτορα πρόσεξε τι θα απαντήσεις γιατί απο αυτό θα εξαρτηθεί πόσο θα σε χρεώσει..... ;D
Όσο για το talwheel δεν ξέρω θα πρέπει να τον ρωτήσω...ανέμενε πληροφόριση...

για τις πόσες στροφές έχουν υπολογίσει αυτή την κατανάλωση των 60W , είναι οι ίδιες με αυτές που θα γυρνάει η μηχανή σου;
 γιατί μόνο τότε έχει νόημα αυτή η σύγκριση. Πάντως ο sist στο δικό του Α8 είχε τυποποιήσει κάτι αντίστοιχο σε φάνα για τον zenoah 62cc, το έχεις ψάξει στο ίντερνετ;
 
εάν βάλεις ένα velocity stuck στο καρπυρατέρ έτσι ώστε να "βλέπει" μέσα στην άτρακτο που έχει σταθερή πίεση μήπως έτσι λυθεί το θέμα. απ'οτι θυμάμαι στο άλλο fw 190 A8 το καρπυρατέρ με velocity stuck "έβλεπε" μέσα στην άτρακτο.

Έτσι είναι. Αυτή τη στιγμή φιλοσοφούμε το airflow μέσα στο cowl. Θα μπούνε γρίλλιες στο κάτω μέρος, θα ανοιχτούνε οι fake εξατμίσεις και οι γρίλλιες ("gills") πίσω από τις fake εξατμίσεις και θα σχεδιαστεί baffling που θα αγκαλιάζει από κοντά τους κυλίνδρους. Έτσι πιστεύουμε ότι η πίεση πίσω από τη μηχανή θα είναι ομοιόμορφη και κοντά στην ατμοσφαιρική.

Δημήτρη - ακριβώς: τα νούμερα που έδωσα είναι προσεγγίσεις, καλά το εντόπισες (ωραίος)!
Προφανώς ο υπολογισμός δεν είναι ακριβής - δεν ξέρει ο αντιπρόσωπος σε τί στροφές γυρνάει το βεντιλατέρ (όταν ρωτήσαμε για ακριβώς αυτόν το λόγο), ούτε λέει ο κατάλογος, θα πρέπει να το πάρω και να το μετρήσω πριν επανυπολογίσω.

Ξέρω για το Sist, αλλά είναι δύσκολο να το βρείς και πανάκριβο. Επίσης, δεν έχει την... ομορφιά της "Ελληνικής πατέντας"!!  ;) Παραείναι "Γερμανικά τέλειο"..

Τέλος, έχεις επίσης δίκιο για το stack. Εδώ έχουμε μερικά στοιχεία που αξίζουν προσοχής:
1. Τα stand offs που δίνει η Saito είναι 40mm μακρυά, πράγμα που κάνει το stack της μηχανής να προεξέχει παραπίσω (είναι μακρύτερο). Αυτό νομίζω ότι το έκαναν για να μπαίνει το stack μέσα στο firebox ακριβώς για το λόγο που προαναφέρεις. (βλ. φωτό του test stand σελίδας 16)
2. Εμείς, ως "πιο έξυπνοι" υπολογίσαμε stand-offs 50mm (τα κόκκινα) για να πέσει η μηχανή στη σωστή απόσταση από το firewall για το συγκεκριμένο αεροπλάνο + 2 μόνον ply αποστάτες. Αυτό σημαίνει ότι το stack θα είναι έξω από το firebox. (βλ. φωτό προηγ. σελίδας)
3. Η TopFlite δε δίνει τρύπα για το τεπόζιτο στο firebox και ούτε άλλα ανοίγματα - πράγμα που βρήκαμε πολύ περίεργο. Σα να θέλουν η άτρακτος να είναι απομονωμένη από το διαμέρισμα του κινητήρα..
4. Δίνει όμως πολλούς (10) ξύλινους αποστάτες με τη μορφή ply δακτυλιδιών τα οποία εάν μπούν σε συνδιασμό με κοντά stand-offs μηχανής δημιουργούν ένα Plenum για το stack. Έχουμε λοιπόν και την εναλλακτική αυτή εάν δούμε ότι οι πιέσεις στο cowl είναι "αλλοπρόσαλλες". Ή να φτιάξουμε ένα shroud γύρω από το stack που θα το οδηγεί να παίρνει αέρα μέσα από την άτρακτο.
5. Τέλος, μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνον το stack της εισαγωγής, αλλά και η πλαϊνή τρύπα του διαφράγματος που διαβάζει ατμοσφαιρική. Αυτή;;

Συμφωνώ απόλυτα με τον Αργύρη. Ρητίνη με cotton flock (τριμμα μπαμπακιού που την "οπλίζει") και colloidal silica, για να γίνει παχύρρευστη. Μιλάμε να γίνει το ιξώδες της σαν αυτό του γράσσου. Να την πιάνεις με σπάτουλα και να μην τρέχει καθόλου. Γυαλοχάρτισμα λοιπον στά σημεία κόλλησης, καθάρισμα καλό με ασετόν, τοποθέτηση του νομέα στη θέση του με την πάστα που φτιάξαμε και κατόπιν, με ενα εργαλειάκι φτιαγμένο απο κόντρα πλακε, δημιουργία "φιλέτων" από την πάστα που φτιάξαμε και απο τις δυο πλευρές του νομέα, αν αυτό ειναι εφικτό. Μόλις το υλικό γινει tack free, δηλαδή να ακουμπάμε το δαχτυλό μας, να το "αρπάζει" αλλά να μην αφήνει υπολείμματα πάνω του, εφαρμογή υφασμάτων που θα δεσουν ακόμη περισσότερο την κόλληση. Αν δεν μπορούμε να περιμένουμε να γίνει tack free, την επόμενη μέρα ελαφρύ πάλι γυαλοχάρτισμα στα φιλέτα για να φύγει το amine blush, υποπροϊόν του πολυμερισμού. Η φωτο παρακάτω δείχνει τέτοια φιλέτα epoxy στη σέσουλα της πρύμης ενος σκάφους.

κ
Καλημερα.
Για τη συγκεκριμενη τρυπα κολλας niple πανω στο μεταλλικο καπακι και στη συνεχεια με σωληνα καυσιμου το βγαζεις μεσα στην ατρακτο, υπαρχουν φωτο και βιντεο γι' αυτο απλως τωρα δεν τα εχω προχειρα...

Ευχαριστούμε για τις συμβουλές κύριοι!!

Στην δική μου περίπτωση αυτή η λύση με το σωληνάκι δεν είχε δουλέψει ικανοποιητικά, ενδεχομένως να υπήρχαν διαφορές πίεσης και εντός της ατράκτου?

Η λύση που έχει δουλέψει είναι πολύ πιο απλή: ένα μεταλλικό χιτώνιο 0,5 χιλ (π.χ. από κουτάκι αναψυκτικού) ώστε τα αερορεύματα εντός του cowl να μην επηρρεάζουν το μίγμα

(https://farm3.staticflickr.com/2906/14090685021_a06fb82323_b.jpg)

(https://farm6.staticflickr.com/5032/14094347584_528f935484_b.jpg)

Τελικά προμηθευτήκαμε το βεντιλατέρ και μετά από 2 λεπτά είχε βγεί η φτερωτή από πάνω και περάστηκε προσωρινά πάνω στη μηχανή. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι για την αριστερόστροφη μηχανή σπρώχνει τον αέρα πίσω (ΟΚ) αλλά τελικά οι αεροτομές των πτερυγίων θα πρέπει να ταξιδεύουν ... αντίθετα (trailing edge first). Αυτό σημαίνει ότι χάνεται η απόδοση αλλά... δε μας πειράζει - ας φυσάει κάτι τις λιγότερο.

Μετρώντας τις στροφές του μοτέρ του βεντιλατέρ, βρήκαμε ότι το μοτέρ γυρίζει στις 1,600 περίπου. Άρα, τα 60W παίζουν λίγο πιο πάνω από το ρελαντί. Πιο ψηλά - είδομεν! Οι αντίστροφες αεροτομές θα δώσουν πιο πολύ drag, αλλά από την άλλη δε θα "παίζει" όλο το μήκος των πτερυγίων - μόνον το 75% (25% καλύπτεται από το χείλος προσβολής του cowl... Ίσως αυτό και να εξισορροπήσει την απορρόφηση ιπποδύναμης...

Από εδώ και κάτω, θέλει τόρνο.

Άψογο!!Δείχνει τέλειο μέσα στο cowl! και το καλό είναι πως μου κάνει και μένα γιατί το μοτερ μου είναι δεξιόστροφο!Απο βάρος τι παίζει?DUCTED FAN το κάναμε! :thumbs up:

χΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑ Ducted Fan το κάναμε :-)

Πολύ ωραία δουλειά μπράβο !

Thanks Αργύρη, αλλά δυστυχώς η φωτογραφία είναι "κλεμμένη"  ???. Το fan τελικά δε μπαίνει αρκετά μέσα ώστε τα tips να αποφύγουν το χείλος του cowl (βλ. άκρη αριστερά, το cowl δεν είναι περασμένο αρκετά στην άτρακτο - θέλει 2-3cm ακόμα.

Οπότε γι'αυτό λέμε ότι θέλει τόρνο - πρέπει να "κατέβουν" τα πτερύγια περίπου 6-8mm..  :-[


Ευχαριστούμε Χάρη! Κάτσε βέβαια να δουλέψει...

Μέχρι να έρθει ο μετρητικός εξοπλισμός για να συνεχίσουμε το στρώσιμο/γνωριμία με τον radial, είπαμε να προχωρήσουμε μερικές δουλίτσες στο σκαρί...
Κυρίως, να τελειώνουμε την ουρά για να κάνουμε ζύγισμα με τη μηχανή επάνω, και κάποιες κοσμητικές λεπτομέρειες.

Πρώτον, σύνδεση συστήματος κατευθυντικότητας του ουραίου. Εδώ, αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε ξεχωριστό servo διότι η κίνηση του rudder δίδεται με "μονόριχτη" μακριά μεταλλική ντίζα - πράγμα που σημαίνει ότι η σωστή γεωμετρία κινήσεων προϋποθέτει το rudder servo να είναι offset προς τη μία πλευρά της ατράκτου. Οπότε, δε γίνονταν να κλέψουμε κίνηση κατευθείαν από αυτό με τα συρματόσχοινα.

Χρησιμοποιήθηκαν ελατήρια για να παίρνουν τα μπόσικα όταν ο ουραίος σηκώνεται. Σε flight mode προσγείωσης, το servo στριψίματος θα είναι slave στο rudder. Κατά την πτήση, θα το απενεργοποιούμε.

Κολλήθηκαν οι ντίζες για την ουρά από τη μεριά της ατράκτου, και βάφτηκαν τα horn και οι ντίζες από τη μεριά της ουράς για να "κρύβονται" όσο γίνεται.

Όλα τα βιδάκια που φαίνονται στα φτερά βάφτηκαν και αυτά, όπως επίσης και οι ντίζες των ailerons και flaps - οι οποίες σημειωτέον αλλάχθηκαν από κολλητές 4-40 που δίνει η Top Flite σε βιδωτές Μ3 για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο (δυστυχώς δε γλυτώσαμε τις κολλητές για τις επιφάνειες τις ουράς..)

Τέλος, σκεφτόμαστε πολύ το cooling του κινητήρα..

Ανακαλύψαμε ένα εξαιρετικό αερομοντελιστικό εύρημα στο Leroy Merlin (1 Ευρώ?) - αλουμινένια gills! Ότι πρέπει για cheater holes στο κάτω μέρος του cowl.

Ένα πράγμα που μας απασχολούσε από την αρχή (και ξεχάσαμε παραπάνω να αναφέρουμε) είναι ότι η Top Flite δίνει το stab κολλητό, παρ΄όλο που αυτό είναι διαιρούμενο και χρησιμοποιεί 2 αλουμινένια tubes για στήριξη. Πιστεύουμε ότι το κάνανε είτε για να μη φαίνονται βίδες στο root rib (όπως στα ακροβατικά) είτε για εξοικονόμηση βάρους (να γλυτώσει υποδομή/ενισχύσεις/βίδες).

Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη ουρά (υπάρχουν ανταλλακτικά) χωρίς να "σφάξουμε" την άτρακτο σε περίπτωση σπασίματος (μεταφοράς/προσγείωσης/βλακείας), διαλύοντας κολλήσεις με epoxy. Αποφασίσαμε να μην κολλήσουμε τίποτα και να κάνουμε μια ακόμα πατέντα για removable stab.

Απλά τρυπήσαμε το stab στο μπροστινό tube (το πίσω φέρει και τα περισσότερα φορτία, δε θέλαμε να το αποδυναμώσουμε), βάλαμε εσωτερικά ενίσχυση από ply 0.5mm για να μη "μασάει" η βίδα μεταξύ  του skin και του εποξικού tube και τρυπήσαμε τα tubes για ξυλόβιδες. Δείχνει να αντέχει, δεν αφήνει διάκενα και δεν έχει τζόγους. Για αντοχή σε βάθος χρόνου, θα ενισχύσουμε τις τρύπες της ατράκτου (εκεί που περνάνε τα tubes, δεν έχει εποξικό σωλήνα..) με λεπτή CA να γίνουν "πέτρα" και να μην ανοίξουν με τους κραδασμούς.

Έφτασε και ο μετρητικός εξοπλισμός και ξαναστήσαμε το test stand με φούλ δυνατότητα Live μετρήσεων και logging (rpm και ξεχωριστά cylinder temps).

Τα μετρητικά είναι τώρα βιδωμένα πάνω στο stand ώστε να μπορούμε να του δίνουμε κλίσεις και να βλέπουμε αλλαγές στη συμπεριφορά της μηχανής.

Απλά, τώρα βρήκε να χιονίσει;;;;!~?  >:(

Ευτυχώς ο καιρός βελτιώθηκε πρόσκαιρα εχθές και δοκιμάστηκε η μηχανή με το θερμογραφικό εξοπλισμό και διάφορες άλλες τροποποιήσεις στη ρύθμιση.

Κατ'αρχάς μπήκε το μπουζάκι της Saito με το μικρό διάκενο στον πάνω κύλινδρο, ενώ τα 2 Rcexl με τα μεγάλα διάκενα μπήκαν στους 2 κάτω.

Σημ. Μετά από ενδελεχή έλεγχο του SP-2 μάλλον καταλήξαμε ότι αυτό δεν έχανε από το σώμα - όπως γράψαμε 2 σελίδες πρίν- αλλά από ανεπαρκές σφίξιμο.

Αυτό για να αποφεύγονται τα λαδώματα στα μπουζί των τελευταίων τα οποία και δημιουργούν misfires (τυχαίος καταπνιγμός σπινθηρισμών = χαμηλότερες θερμοκρασίες και ισχύς) τα οποία και είδαμε στα αρχικά runs.

Επίσης, μειώσαμε την αναλογία λαδιού και χρησιμοποιήσαμε Castrol Power 1 Racing (το πρώην... TTS) και για να μειώσουμε τη "λαδίλα" που βγάζει το Klotz (παραείναι καλό λάδι!!) και τη συνολική ποσότητα λαδιού για να βελτιώσουμε την καύση και να μειώσουμε τις πιθανότητες μπουκώματος των μπουζί..

Η συμπεριφορά βελτιώθηκε δραματικά, ιδίως όταν το καρμπυρατέρ ρυθμίστηκε... με τις θερμοκρασίες (και όχι με το αυτί ή τις στροφές). Εδώ, η χρήση του 3πλού θερμόμετρου επαφής είναι καθοριστική! Λίγο προς το πλούσιο, η μηχανή δε συνεργάζεται.. Βγάζει συνεχώς αμφίρροπα misfires. Το κόλπο είναι να ρυθμίσει κανείς τη μικρή βελόνα (η μεγάλη ακούει μόνον στο top 5% της καμπύλης...) γύρω στο 50-75% του γκαζιού κοιτώντας θερμοκρασίες και όχι στροφές: στην τέλεια ρύθμιση, όλες οι θερμοκρασίες έρχονται πολύ κοντά η μία στην άλλη. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα και max στροφές, διότι εδώ πάμε να ομογενοποιήσουμε συμπεριφορά κυλίνδρων (δηλ. τα όποια misfires) και όχι απόδοση. Δηλαδή όλοι οι κύλινδροι να έχουν τα ίδια misfires και όχι ο ένας λιγότερα με τον άλλο περισσότερα (όμως, και στις 2 περιπτώσεις οι στροφές είναι ίδιες! - τελείως άλλη αντιμετώπιση από μονοκύλινδρο..)  :o. Είναι... η φιλοσόφιση που λέγαμε με το φίλο W1ndsurfer...  :angel:

Επίσης, επειδή το καύσιμο έχει αρκετά μακρύτερη διαδρομή από ότι ένας μονοκύλινδρος, πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με τις ρυθμίσεις - αλλαγές στις βελόνες ή περιστροφή της μηχανής χρειάζονται αρκετά δευτερόλεπτα να "φανούν" (βλ. βίντεο).

Στο τέλος όμως, καταφέραμε τη μηχανή να εξισορροπήσει θερμοκρασίες κυλίνδρων και ανέβασε 6,700 με την 22x10. Μέχρι όμως να φτάσουμε εκεί, ταλαιπωρηθήκαμε να καταλάβουμε πως διαβάζεται η R3.. Βασική προϋπόθεση, πέραν της παραπάνω ειδικής ρύθμισης, είναι η καλή προθέρμανση (μιλάμε για μερικά λεπτά φούλ γκάζι στο έδαφος) να ζεστάνει κάσα και έτσι να εξαερώνει το μείγμα καλά στον προθάλαμο εισαγωγής όταν αυτό "χτυπά" στα τοιχώματα μέσα.

Βίντεο (sorry για την ποιότητα, ξέμεινε η βιντεοκάμερα από μπαταρία λόγω κρύου βοριά στο Ελληνικό και χρησιμοποιήσαμε κινητό όπου μπορούσαμε, με το 1 χέρι να βαστάει throttle και το άλλο να κρατάει το stand...):

ljXoNQvOFvA

Μόλις ξαναφτιάξει ο καιρός θα ακολουθήσει κανονικό βίντεο.

Sorry about the Engl. but can't apply the convercion.
I assume your temp. readings are in Fahrenheit,and you are readings are taken  from the muffler pipes, (EGT)= Exhaust Gas Temperature ,and not from the Heads (CHT)=Cylinder Head Temp.
On Aluminum Engines CHT above 500 F* or ECT above 1300 F* is Border Line. When you start  passing those limits, the troubles are inevitable...Aluminum pistons melt  aprox. at temp. 1500 F*>
Happy New Year .   Jim

Δημήτρη,
αν βάλεις το βιντεο σε full screen θα δεις ότι το όργανο δίνει 1 δεκαδικό ψηφίο, άρα οι θερμοκρασίες είναι μέχρι 120* Κελσίου = απολύτως φυσιολογικές για φουλ γκάζι

Έκτορα,
από ότι φαίνεται το δάμασες το θηρίο!
Τώρα χρειάζεσαι και ένα όργανο να μετράει το manifold pressure της εισαγωγής!

Happy New Year Jim.

The temp. readings are in Centigrade (last digit is a decimal) and taken directly on the cylinder top between the fins, right next to the plug (i.e. CHT). That is basically the easiest place to fix the probe.

I have contemplated placing the temperature gauge on the exhaust nut of each cylinder for an EGT reading, but still thinking how to fasten it..

Lastly, I never let the temps to go above 390F or ~200C. When such instances did uccur (I was just getting to know how to tune the carb), I immediatelly throttled down to readjust the settings. That's why the multiple temp reading is indispensible with an R3...

Hector.

Όχι, τώρα στήνω μέτρηση οξυγόνου στην εξάτμιση και ένα micro servo στη βελόνα έτσι ώστε να αυτορρυθμίζεται στον αέρα...  :laugh:

Σημ. Στο full γκάζι οι θερμοκρασίες ήταν μεταξύ 170 και 185C. Και αυτό σε μία μέρα όπου φύσαγε με 7C (ψόφος στο Ελληνικό, μας πέσανε οι μύτες). Άρα σε μια ανοιξιάτικη μέρα των 25C, περιμένω να ανέβουν πάνω από 200C. Το καλό είναι ότι οι θερμοκρασίες παίρνουν αρκετά δευτερόλεπτα στο WOT να ανέβουν από 120 σε 180 (μιλάμε για πάνω από 20"), πράγμα το οποίο δεν είναι αναμενόμενο σε μια scale πτήση όπου η μηχανή δεν είναι οριακή για το airframe.

Talk about "flying the engine"... ακριβώς όπως και στα full scale! (Τα Α3/Α4 έπασχαν από cooling  ::) )

You'r on the right track then.
I will  also remind you that EGT reading is going to show you  instantly  that there is some kind of problem,when CHT i'll take a few more minutes for the reading to rise,and perhaps by that time it is too late.  Good Flights !!!!

Διάβασμα των μπουζί μετά τη ρύθμιση...
Ημέρα με τη νύχτα! Μπουζί ξηρά (όχι τηγανισμένα), ακροδέκτες ανοικτό καφέ , μηδέν deposits.

Φίλε Έκτορα σουπερ!Οι διαφορες που βλεπεις στις θερμοκρασίες ειναι και απο την διαδικασια του στρωσίματος .Αλλες ανοχές ο κάθε κύλινδρος!!Οι saito και ειδικα βενζινα θέλουν τεραστια υπομονή σε στρώσιμο!ΤΕΡΑΣΤΙΑ!Τα μέταλα τους ειναι κορυφαία και θελουν διπλάσιο χρονο στρωσίματος απο οποιδήποτε άλλου κατασκευαστή!Μοτερ θα δεις μετα τις 20 ωρες λειτουργείας.Διπλασίασε κατα την γνώμη μου παντα τον χρόνο στρωσίματος κάτω, 10 λιτρα +, και μετα στον αερα σε πτηση με τα φορτία, επίσης πολύ υπομονή με αρκετες πτησεις 20+χαλαρα και με καλές συνθήκες ( χειμωνα )και υπολόγισε τις πρωτες και χωρίς cowl.Υπομονή Χ 2 Χ 3!
Απο προπέλα είσαι σούπερ 22χ10!Μακρια απο βαριά νουμερα και τρίφυλλες.θανατος! :thumbs up:

Αργύρη, η μηχανή έχει ήδη τρέξει 8 λίτρα και θα τρέξει άλλα 2-4 στο stand να είμαστε σίγουροι ότι θα έχει στρώσει και ότι έχουμε πετύχει καλή ρύθμιση,

Έχεις δίκιο για την υπομονή: και τη δικύλινδρη του Piper ακόμα "άστρωτη" τη θεωρώ (που το φέρνω στα scale του Ακραιφνίου από... το 2010!)

(Μάλλον δε βάζω ώρες όπως παλιά...  :P)

Για να καταλάβω 170-185 βαθμοί κελσίου ειναι Οκ για ένα μοτερ?

Mog, για 4-χρονη βενζίνη "converted" από glow (δηλ. με μικρές ψύκτρες); Νομίζουμε (read: ελπίζουμε   ::)) πως ναί.

Μην ξεχνάμε ότι η 4-χρονη gas δουλεύει σε μεγαλύτερες συμπιέσεις από ότι η δίχρονες gas, ενώ η βενζίνη έχει μεγαλύτερη θερμοκρασία καύσης από το glow.

Οπότε, η θερμοκρασία μιας τέτοιας μηχανής θα είναι λογικά αρκετά πιο ανεβασμένη από είτε 2-χρονη gas (χαμηλότερη συμπίεση + μεγαλύτερα fins) είτε από 2-χρονη/4-χρονη glow (χαμηλότερη θερμοκρασία καύσης + απορρόφηση θερμοκρασίας από την αιθανόλη).

Παραθέτω και ένα test μονοκύλινδρης gas Saito - οι θερμοκρασίες CHT είναι αρκετά πιο ανεβασμένες από οποιαδήποτε glow ή 2-χρονη gas....

http://www.flyrc.com/saito-fg-36-engine/ (http://www.flyrc.com/saito-fg-36-engine/)

(Και για να το πούμε πιο μπακαλίστικα: αφού δεν την πήραμε στο χέρι μέχρι στιγμής...  ::) )

Επίσης, χθές δοκιμάσαμε να μετρήσουμε θερμοκρασίες EGT (όχι ακριβώς ιδανικά, αλλά όπως μπορούσαμε  :worry:). Δεν είδαμε μεγάλες διαφορές με τις CHT, εκτός του ότι μπορέσαμε και συρματασφαλίσαμε τα θερμοστοιχεία σφικτά και αυτά αφ'ενός δεν έφευγαν, αφ'εταίρου δεν είχαμε αμφιβολίες για την ακρίβεια των μετρήσεων λόγω "κακής" επαφής.

Βίντεο:

9XVHvinfnog

Ο 84 έγραψε 90 στο έδαφος και 65 σον αέρα
Έχω την εντύπωση ότι το μοτέρ παει να γίνει μελιτζάνα
Εύχομαι να κάνω λάθος

Συμφωνώ με τον Γιαννη οτι είναι πολύ 170-185  CHT αλλά είναι  τερμα γκάζι και μετα απο 20 δευτερόλεπτα.Παλι βέβαια είναι αρκετά!Ειδικά με τοσο κρύο καιρό!Τα λογικά νουμερα είναι βαριά μεχρι 140!Απο 85 εως 140.
Πιστέυω οπως είπα και παραπάνω λόγω αστρωσίας ακόμα και για πολύ πολύ ακόμα, τα νούμερα αυτά θα υπάρχουν στο τερμα γκάζι.Καλό είναι κατα την γνώμη μου πάντα να αποφέυγεις τα πολλά σταθερά γκάζια ψηλά,αρκετά μπουκωμένο τα κλασικά δηλαδή.Και μια δοκιμή εαν θές χωρίς την KELEO πάνω να δείς τις διαφορές με και χωρίς!Ανέκαθεν με τις εξατμήσεις έχω αμφιβολίες αρκετές και ας είναι επώνημες.Οχι οτι έχει θέμα αλλά ισως μετά οταν στρώσει αρκετά ,εαν δεις διαφορές!

Ευχαριστώ για το feedback Γιάννη και Αργύρη.

Μπορεί να είναι ακόμα άστρωτη, όπως λές Αργύρη. Και έχεις δίκιο για την εξάτμιση, το σκέφτηκα και εγώ μήπως να πάω στις μαμίσιες για να δώ διαφορά. Αλλά... δέ μου πάει. Χάνεται ο σεξουαλικός ήχος..  ;)

Σήμερα την τρέξαμε και στον Ερμή. Δεν πήγε άσχημα - μόνο κάτι "κοψίματα" έκανε στα παρατεταμένα ψηλά - μπορεί από ανάφλεξη, μπορεί από ρύθμιση,  μπορεί από  αστρωσιά. Είδομεν. Θα πρέπει να δούμε τη μηχανή στον αέρα τελικά Mog. Δυστυχώς δεν ήρθε το άλλο FW190 με την FG-84 να το χαζέψουμε - την άλλη φορά ίσως..  :-\

Ευχαριστούμε την παρέα του Ερμή για τη φιλοξενία, βοήθεια για τη ρύθμιση και την ωραία κουβέντα!  :thumbs up: Υποσχόμαστε επιστροφή με αεροπλάνο την επόμενη φορά (να δοκιμάσουμε και το διάδρομο).

Hi again. Your temp. readings are within the envelope.
The EGT readings can only be taken from the exhaust gas (aprox.2-4cm from the exhaust port,where ever possible)  THROUHTH the exhaust pipe.
Anotherwords,must drill a small holle on the pipe,insert the temp.prob , and connect to your temp. meter , but all this work  is not necessary.
It is only a model airplane, and you'r not in it.(It is only money)
The system you have installed , is ok to take readings and notice the rapid temp. change from idle to full throtle.
If you notice a very quik and large difference then throtle back, and go rich on the carb. Play back and forth till you get it right.
When you install on plane, it is important to remember  "cooling valume" (amount of air moving through the engine fins) and not weather temperature.
Go to Rotax engines- operators manual- par.10 operating parameters,and you can see the temp. relations on engines.
Not that all engines are the same ,but you'l get the idea.
Also know this: even a small dent,or imperfection, on the intake or exhaust stacks it will make a different on the engine's /cilinders performance.
Now as far as  running the engine on the ground part,i'll say after going through 2-3 tanks of gas(20 oz),and ajasting the engine,you wiil do a better job by just flying on  a fat setting and various throtle possitions in the air.(you don't brake in your car by running it outside on the parking lot)
 Have a good day and even better wondefull flights .  Jim

Hi Jim - thanks for all your comments!

You are right in every account:
- EGT must be in contact with the exhaust GAS and not a metal part of the exhaust manifold. This is why I say "sort of EGT". In reality, the readings are (slightly shifted) CHT..
- I have done exactly as you said: look at the temps and in case of large delta peaks, go to idle and re-adlust back to safety. That was the whole point of the thermocouple set-up in the first place (avoiding to inadvertedly "cook" one cylinder).
- Thanks for the Rotax resource - I will have a look. I have read a lot about Vedeneyev engines as well - as a primer to radials. Very useful.
- Right again for the ground testing. This is anyway coming to a close after about 10 tanks or 5lt. Only problem is I am afraid to commit a warbird as a test bed. A little hickup means a lot of re-work (e.g. torn-off retracts, etc). I may put the motor on my 50CC Yak first...

BR,
Hector.

Η μηχανή μπήκε ξανά επάνω για να πάρουμε μια ιδέα του κέντρου βάρους. Φαίνεται να ζυγίζει, αλλά βέβαια υπάρχει και το cockpit, η ανάφλεξη, μπαταρίες, κλπ...

(Βασικά για χαλβάδιασμα...  :) )

Σημασία τώρα στο cowl. Πρώτα απ'όλα planning για το baffling.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για αυτό το αεροπλάνο και τέτοιες μηχανές (βενζίνες) διότι σηκώνουν θερμοκρασίες ενώ δεν προσφέρονται και πολλές έξοδοι αέρα γύρω-γύρω για όλους τους κυλίνδρους...

Οπότε για να τηρήσει κανείς αναλογία 1:3 - 1:4 εισόδου-εξόδου, μπορεί μόνον να μικρύνει την είσοδο - έχοντας δεδομένες τις διατομές εξόδου (για να μη σφαχτεί το scale....  :-[)

Ξεκινάμε τυπώνοντας το σχέδιο της μηχανής από το φυλλάδιο οδηγιών, σε κλίμακα 1:1 και σχεδιάζουμε επάνω του τα ανοίγματα του baffle (π.χ. στο Word). Μετά κόβουμε στις γραμμές πάνω σε χοντρό χαρτόνι για τις πρώτες δοκιμές.

Μετά από μερικά κόψε-ράψε, το template μπήκε στο cowl ακριβώς..  :D

Θα κοπεί είτε από αλουμίνιο είτε από κόντρα πλακέ 2mm (το χρειαζόμαστε το βάρος εκεί μπροστά) και θα βαφτεί μαύρο. Για να μη δείχνει "άδειο" σκεφτόμαστε τώρα πώς θα "αντιγράψουμε" άλλους 6 μισούς κυλίνδρους Saito να κολλήσουμε ανάμεσα στους 3 πραγματικούς για να δείχνει πιο... γεμάτος radial! Τα ωστήρια θα τα αντιγράψουμε εύκολα από αλουμινένιο σωληνάκι.Τα fins είναι το δύσκολο.

Λύσεις:
1. Χτίσιμο από ξύλο (κάπως) - αλλά πολλή δουλειά για τεμπέλιδες σαν και εμάς  ???
2. Replica radial από την Top Flite ή άλλη εταιρία - που θα χρειαστεί "σφάξιμο" και με διαφορετικό σχήμα κυλίνδρων όμως... http://manuals.hobbico.com/top/topq7903-manual.pdf (http://manuals.hobbico.com/top/topq7903-manual.pdf)
3. Williams Brothers κύλινδροι: http://www.williamsbrothersmodelproducts.com/pw.jpg (http://www.williamsbrothersmodelproducts.com/pw.jpg), πάλι με διαφορετικό σχήμα κυλίνδρων
4. Ξεπατίκωμα των Saito με κάποιο mould και φτιάξιμο με resin. Αυτό θα ήταν και το καλύτερο... Δανείζει κανείς κύλινδρο από Saito 120??  :P

Είμαστε ανοικτοί σε άλλες ιδέες από τους resident scale masters!

Υ.Γ. Για τους... nerds (W1 - ακούς;;), ο πραγματικός BMW ήταν 14-κύλινδρος που σημαίνει 7 κυλίνδρους ανά σειρά. Παραπάνω αναφέρουμε 9 - και κάτι άλλο για να μας τη λένε...  :P

Σουπερ φίλε Εκτωρα!Τους κυλίνδρους μπορεις να τους καλουπώσεις σε λάστιχο και να χητέυσεις μονο το πολύ μπροστινό κομμάτι του κινητηρα με τις ψίκτρες και να τα κολήσεις στο ξύλο του baffle.Υπάρχει λαστιχο σαν πλαστελινη αποτελειτε απο δυο μερη υλικών και τα πλάθεις στο χερι σαν πλαστελίνη.Το πατας με το χερι και οταν στεγνωσει σε λιγα λεπτα το ξεκολάς και ριχνεις πολυουρεθανικη ριτηνη!Αμα θες εχω στο μαγαζι να σου δώσω.Εγω εαν το είχα θα το έκανα 6 κυλινδρο να φαίνεται και ας ηταν λαθος σε αριθμό.Θα ηταν συμετρικό όμως στο ματι!

Με την Φανα τι θα κάνεις χωράει?

YoNnNbzVFsE

ΑΙΣΧΟΣ Αργύρη, τι είναι αυτά που λες στον άνθρωπο !!

Ακους εκεί Fw-190 A2/3 με BMW 6-κύλινδρη  >:(

Έκτωρα σε προειδοποιώ αν κάνεις τέτοια ιεροσυλία θα ποστάρω κάθε μέρα την Conchita μέχρι να το διορθώσεις  ;D

 ;D ;D χαχαχα εχεις δίκιο αλλά η επόμενη επιλογή είναι αυτό! και οι τραπεζες δεν δινουν Μοντελοδάνεια πλέον.χαχαχα
Φοριέται και στον λαιμό σαν κόσμημα!

1rBwKOdBLdQ

Εχω μια απορία.... Για το αεροπλανάκι μου κανει;;;; ;D ;D ;D :)2funny :)2funny :)2funny

 :thumbs up:Θα πρέπει να πάς τις μπαταρίες πίσω, κατα τα άλλα  όταν θα ερχεται προς τα εσένα θα πρεπει να το συνηθήσεις λιγο γιατί δεν θα βλέπεις το μοντέλο καθόλου!χαχαχα ;D ;D :thumbs up: :thumbs up:Επίσης λιγο EXPO στο γκάζι για την ροπή!

Θεός!!!! Respect!!!

Όσο οι αγαπητοί συμφορουμίτες σκέφτονται μοντελοδάνεια και βαζελίνη (λόγω διαφοράς... μεγεθών  :devil:) προχωρήσαμε στην πρώτη κόλληση του cowl στο στεφάνι στήριξής του.

Αφού λοιπόν ευθυγραμμήσαμε, γυαλοχαρτάραμε το GFRP εκεί που θα πατήσει το ply ring και καθαρίσαμε με ασετόν, βάλαμε (τελικά) "οικιακή" epoxy 2 ωρών με microfibers. Αυτό για το πρώτο tack, να κάτσει ευθυγραμμισμένο. Βάλαμε και λάστιχα για περισσότερη πίεση.

Οι οδηγίες μας καθοδηγούν έξυπνα να "φορέσουμε προφυλακτικό" στην άτρακτο (τη σακκούλα του cowl) για να μην κολλήσουν εκεί εποξικές που έχουν περισσέψει. Μας θύμισε αυτό το βίντεο... Αμερικάνικης πρακτικότητας:

V2D3k0sJ8HM

Μετά, θα φτιάξουμε fillet γύρω-γύρω (δεν εφάπτεται καλά το ring σε όλη την περιφέρεια του cowl....  :( ), πάλι με ενίσχυση microfibers - και όποιος αντέξει...
(βλ. τη "Hysol του φτωχού").

Όσο περιμένουμε την epoxy να δέσει - και μη μπορώντας να πειράξουμε το αεροπλάνο, επιδοθήκαμε σε... δοκιμές φινιρίσματος (καθότι αρχάριοι scale-άδες).

Πήραμε κομμάτια Balsa 4mm και φτιάξαμε ένα board το οποίο και ντύσαμε με spare monokote σαν και αυτό του αεροπλάνου - με την ιδέα να δοκιμάσουμε τεχνικές panelling και πριτσινιών να δούμε τί μπορεί να παίξει αληθοφανώς...

Ξεκινήσαμε σε ψιλό συρματάκι κουζίνας, με το οποίο και περάσαμε όλο το panel να αγριέψει λίγο το monokote. Μετά, χρησιμοποιήσαμε χάρακα και το warbird template της TopFlite να τραβήξουμε γραμμές και πριτσίνια πάνω στη μαλακή Balsa. Αρχικά χρησιμοποιήσαμε μαρκαδόρους, όμως αυτοί μας έδωσαν.. πολύ contrast και χαμηλή αληθοφάνεια.

Το καλύτερο αποτέλεσμα το πήραμε χρησιμοποιώντας μηχανικό μολύβι το οποίο "χαράσει" λίγο τη balsa και αφήνει αληθοφανέστατη σκίαση στο panel line πάνω στο ανοικτόχρωμο monokote. Μετά, λίγο ξυσμένο pastel  - όπως μας συμβούλεψαν οι dgiatr και panioul- και πέρασμα με το δάκτυλο (ή με λίγο νερό ή με οινόπνευμα) και τέλος σκούπισμα με χαρτί κουζίνας- και οι γραμμές και τα πριτσίνια "πετάγονται" στη ζωή.

Τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα στο σκουρόχρωμο Monokote διότι εκεί το μολύβι δε δίνει contrast. Εκεί χρησιμοποιήσαμε ασημένιο μαρκαδοράκι με λεπτή μύτη, το οποίο και σκουπίσαμε επισταμένως αμέσως μετά το πέρασμα - αφήνοντας έτσι μια πολύ λεπτή γραμμή εντός της "χαρακιάς" - η οποία και έχει τυχαία σβησίματα.. Μείναμε ικανοποιημένοι. Μένει όμως να δούμε πώς αυτή η τεχνική θα περάσει πάνω στο 3-διάστατο αεροπλάνο, με τις λεπτότερες balsa, κλπ, κλπ..

Μία πρώτη προσπάθεια στο ακροπτερύγιο (sorry για τον κακό φωτισμό..).

Το καλό με την τεχνική αυτή είναι ότι ένα πέρασμα με ασετόν και μετά σιδέρωμα - το όποιο λάθος διορθώνεται..
Για τελικό αποτέλεσμα, θα πέσει βερνίκι matt να τα κάνει seal.

Αυτό το ΣΚ, μια στάση για "νοικοκύρεμα": Επειδή θα πρέπει να κάνουμε πολλή δουλειά στην άτρακτο από εδώ και εμπρός - χωρίς να έχουμε φτερά με retracts επάνω λόγω χώρου- έπρεπε να φτιάξουμε μια βάση. Η βάση θα χρησιμεύει και ως βάση μεταφοράς μέσα στο αυτοκίνητο και στησίματος στο μοντελοδρόμιο για να βάζουμε φτερό, συνδέουμε καλώδια και πνευματικά χωρίς τραυματισμούς του αεροπλάνου.

Πήραμε μπλέ φύλλο EPS, μετρήσαμε, κόψαμε και κολλήσαμε τα κομμάτια με κρυσταλλιζέ Ατλακόλ (δηλ... Canopy glue) και τη βοήθεια οδοντογλυφίδων. Μόλις στεγνώσει η κόλλα δε θα φαίνεται. Κόστος ~9€.

Υπολειπόμενα προβλήματα:
1. Η βάση είναι ελαφριά - οπότε με αέρα θα την ψάχνουμε στο μοντελοδρόμιο..  ???
2. Θα πρέπει κάπως να μπορούμε να μεταφέρουμε το μοντέλο μέ αυτήν. Χρειάζονται δηλ. κάποια Velcro bands και κάποια μακρυά υφασμάτινα(?) "χερούλια". Τα ψάχνουμε...
3. Σε οποιαδήποτε επιφάνεια εκτός τσιμέντου (βλ. χώμα με πέτρες) θα διαλύεται... Θέλει κάτι από κάτω ίσως..
4. Όταν ετοιμάζουμε το μοντέλο, θα πρέπει να βάλουμε πρώτα το φτερό επάνω και μετά να συνδέσουμε ηλεκτρονικά και αέρα. Για να κάτσει όμως το μοντέλο στα "πόδια" του όταν το βγάλουμε από πάνω και το γυρίσουμε, θα πρέπει να υπάρχει αέρας στο σύστημα για να προεκταθούν τα σκέλη. Το πρόβλημα είναι ότι η βαλβίδα πλήρωσης είναι από πάνω, στο gun hood - πάνω στο οποίο στηρίζεται το αεροπλάνο ανάποδα στη βάση..  :-\

Μετά από μερική σκέψη, αποφασίσαμε να λύσουμε τα παραπάνω προβλήματα (βάρος, στιβαρότητα, αντοχή) μέσω ενίσχυσης των ακμών της κάτω πλάκας της βάσης με αλουμινένιο ή ξύλινο προφίλ γωνιάς (δηλ. να κάνουμε ένα "τελάρο") για να" δέσει" λίγο παραπάνω, να δώσει λίγο βάρος και να επιτρέψει τοποθέτηση ποδαρικών και χερουλιών. Το λειτουργικό πρόβλημα μάλλον θα το αντιμετωπίσουμε βάζοντας μία δεύτερη βαλβίδα πλήρωσης μέσα στην άτρακτο, η οποία θα κοιτάει προς το φτερό (δηλ. "πάνω" όταν η άτρακτος είναι ανάποδα) προκειμένου να βάζουμε αέρα πρίν το φτερό κάτσει στη σέλλα τελείως, αλλά αφού έχουμε συνδέσει σωληνάκια. Αποτελείωμα αφού βρούμε καιρό να ψωνίσουμε τα εξτρά υλικά..

Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκε το χαρτονένιο πάτρον του baffling για να κοπεί από κόντρα πλακέ 2mm. Trial fit και όλα βαίνουν καλώς.
Έχουμε ήδη παραγγείλει fake radial από την TopFlite για να "γεμίσει" μπροστά και θα γίνει η κόλληση στο cowl αφότου αυτό έρθει. Επίσης έχουμε προμηθευτεί ελαστική μαστίχη/κόλλα για να το τοποθετήσουμε (από δομικά υλικά) - είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας με αυτό αντί της epoxy. Εάν πετύχει, θα έχουμε ένα καλό και φθηνό εναλλακτικό υλικό για τέτοιες δουλειές! Τέλος, θα φτιαχτούν και θα κολληθούν πίσω από τo baffle οδηγοί που θα "αγκαλιάζουν" το ήμισυ των κυλίνδρων για ακόμα καλύτερη ψύξη.

Το μόνο θέμα είναι ότι με το baffle δεν.. βγαίνει το cowl διότι οι κρυφές βίδες χρειάζονται πρόσβαση από μπροστά  >:(
Είμαστε ήδη στο 50% μιας λύσης.

Άν βάλεις τις βίδες ανάποδα και μπαίνεις από τη σέλα του φτερού με μακρύ κατσαβίδι?!
Άν φυσικά σου δίνει ''χέρι''.....!

Κάπως έτσι θα γίνει Δημήτρη.

Οι πάνω βίδες θα πρόσβαση από το gun hood (το οποίο βγαίνει έξυπνα και εύκολα με μαγνητάκια). Θα μπεί αλουμινένια γωνιά και θα το βιδώνουμε ανάποδα (από πίσω, με blind nuts πάνω στο cowl ring αντί για το firewall τώρα). Το έχουν κάνει έτσι αρκετοί στα ξένα forums.

Για τις κάτω όπου είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα, σκεφτόμαστε το εξής: να τοποθετήσουμε μόνιμα στον εμπρόσθιο μπουλμέ της σέλας 2 βίδες που θα προεκτείνονται προς το cowl, και θα μπαίνουν μέσα σε μπλόκια ξύλινα (με μεταλλικό σωλήνα ως insert) κολλημένα πάνω στο cowl ring. Το όλο σύστημα θα ασφαλίζει με σκουλικόβιδες (σπείρωμα πάνω στα μπλόκια, πάτημα πάνω στις προεκτεινόμενες βίδες) μέσω 2 μικρών τρυπών στο cowl για να μπαίνει αλλενόκλειδο. Λέμε τώρα..  :smiley6600:

Έκτωρα
Φτιάξε μια σωλήνα με διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από την κεφαλή της βίδας, να φτάνει μέχρι το baffle. Για να μην φαίνεται η τρύπα στο baffle βάζεις μετά μια τάπα.
Ο σωλήνας μπορεί να είναι από τυλιγμένο χαρτί ενισχυμένο με κυάνο ή epoxy.

Με την σωλήνα σαν οδηγό, με ένα μακρύ κατσαβίδι βιδώνεις-ξεβιδώνεις χωρίς να χρειάζεται να βλέπεις την κεφαλή της βίδας.

Σωστό και αυτό Νίκο!
Thanks, θα το κοιτάξουμε να δούμε πως μπορεί να δουλέψει - αλλά νομίζουμε ότι θα χρειαστεί να είναι υπό γωνία... (οι κύλινδροι είναι μέσ'τη μέση..)

Μια μικρή δοκιμή της αρχικής  ιδέας μας. Μάλλον δείχνει ΟΚ.

Πήραμε ξύλινο πηχάκι 10x10mm, ξετρυπήσαμε 6mm και κολλήσαμε μέσα αλουμινένιο σωλήνα (από Leroy Merlin). Μετά ανοίξαμε σπείρωμα 3mm για τη βίδα ασφάλισης. Η μεγάλη βίδα είναι 4mm και θα περαστεί στο μπροστινό μπουλμέ της σέλλας.

Τα ξύλινα μπλόκ θα κολληθούν μετά κατευθείαν στο cowl και το cowl ring.

.............πάλι καλά που είναι και αυτά τα warbirds και παίρνουμε λίγο μάτι για να ευφραινόμαστε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε....
Μπράβο  Έκτορα η ομάδα "σκοτώνει"!  :thumbs up:

Ναι... φάρμακο. Τουλάχιστον αυτά δε.... φορολογούνται σαν είδη πολυτελείας (κάποτε, το '80;;)!

Πάμε παρακάτω. Τοποθετήθηκαν τα custom κάτω μπλόκ του cowl αφότου ευθυγραμμίστηκαν με τις τρύπες που είχαμε ήδη ανοίξει στο cowl ring και το πίσω former. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στον καθαρισμό της γύρω επιφάνειας με γυαλόχαρτο και ασετόν, καθώς και "τρυπο...καρύδωμα" με pin στις επιφάνειες των ξύλων για να ποτίσει καλά η κόλλα.

Μετά δέθηκε η όλη κατασκευή με προσωρινές βίδες και παξιμάδια για να στεγνώσει η epoxy 2 ωρών. Οι τελικές βίδες θα είναι κοντύτερες και θα κολληθούν με τη σειρά τους στο μπροστινό former της σέλλας. Για να μή γίνει κανένα... ατύχημα, φροντίσαμε να επαλείψουμε τα σπειρώματα και το εσωτερικό των μεταλλικών σωλήνων με βαζελίνη διότι η κόλλα μπορεί να πιεστεί μέσα στα διάκενα.

Και ναί, τα μπλόκ είναι κολλημένα λίγο στραβά, διότι απουσία κολωνοδράπανου, οι τρύπες για τα σωληνάκια δε μας βγήκαν ίσιες  :-[.
Αλλά σημαντικό είναι τα σωληνάκια (και όχι τα πηχάκια) να είναι παράλληλα για να βγαίνει εύκολα - οπότε και φαίνεται η στραβωμάρα.
(Δε γουστά - αλλά τι να κά;)

η τεχνη του χειροποίητου  :thumbs up:

Τελειώσαμε και το "τελάρωμα" της βάσης (επιτέλους..). Χρησιμοποιήσαμε αλουμινένια γωνία/προφίλ από το Leroy Merlin. Λίγο ακριβό στα €12 το κομμάτι, αλλά τουλάχιστον βρήκαμε κομμάτια >1.5μ για να κάνουμε τη δουλειά.

Το αποτέλεσμα είναι άκαμπτο και ελαφρύ. Χρησιμοποιήθηκε ατλακόλ κρυσταλλική, αφότου αγριεύτηκαν οι επιφάνειες των αλουμινίων (ανοδίωση) για να πιάσει καλά η κόλλα.

Προχωράμε με τα τελειώματα των βάσεων του cowl. Φτιάξαμε νέες βάσεις για τις επάνω στηρίξεις κόβοντας από τα περισσεύματα του προφίλ γωνιάς αλουμινίου.
Αυτά μετά τροχίστηκαν στο προφίλ του cowl και βιδώθηκαν στην άτρακτο, κάτω από το εύκολα αφαιρούμενο gun hood, με τη βοήθεια blind nuts των 3mm. Για να"δαγκώσουν" αυτά καλά και σε ικανό πάχος, τοποθετήθηκαν ενισχύσεις από ply 3mm εντός της ατράκτου.

Και από κάτω/μέσα...
Μέρος του cowl ring στα πλάγια κόπηκε για να ανοιχθούν αεραγωγοί (προσεχώς).

Άνοιγμα πλαϊνών αεραγωγών.

- Πρώτα ένα rough cut με dremel και "άγριο" σβουράκι για σκάλισμα μετάλλου.
- Μετά, καθάρισμα με μεγάλο και μικρό σβουράκι γυαλόχαρτου.
- Άνοιγμα κλειστών διακοσμητικών εξατμίσεων και των "gills" εξαερισμού με σβουράκι χαρακτικής (πολύ μυτερό και λεπτό). Μετά καθάρισμα με σβουράκι σκαλίσματος μετάλλου (λιγότερο άγριο για να μην "πηδάει").
- Τέλος, αποκατάσταση "σπασιμάτων" του gelcoat/paint-chipping και χέρι πέρασμα με αερογράφο (matt black) για να ξαναδείξει ομοιογενές.

Στα τελειώματα θα περαστούν οι εξατμίσεις με την ανάλογη φθορά/καπνιά/παλαίωση - άν και καλύπτονται από το cowl. Σκεφτόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τα ξηρά παστέλ και μαλακό πινέλο. (Ανοιχτοί, βέβαια, σε προτάσεις και από τους πιό έμπειρους...  :angel:)

Τα εργαλεία περί ων ο λόγος..

Cowl-on..

(Η αναγκαιότητα κοπής του cowl ring είναι τώρα προφανής..)

Η επιφάνεια εξόδου τώρα υπολογίζεται σε 2,320mm² (και οι δυο πλευρές).
Η επιφάνεια εισόδου με το baffle υπολογίζεται σε 3,548mm² (περίγραμμα baffle x ~4mm διάκενο μεταξύ μηχανής και baffle γύρω-γύρω).

Για να πετύχουμε αναλογία >1:1 (τουλάχιστον...), πρέπει να βρούμε άλλα 3,548 - 2,320 = 1,228mm².

Θα πρέπει δηλ. να τοποθετηθούν και γρίλλιες στο cowl. Η επιφάνεια εξόδου αυτών υπολογίζεται σε 1,280 ανά γρίλια.
Άρα, με 2 τεμάχια εκατέρωθεν της εξάτμισης θα πάρουμε μια αναλογία ~1: 1.4. Όχι ιδιαίτερα ενθουσιώδη...  :'(
(Γι'αυτό και προσπαθήσαμε πολύ να φτιάξουμε πολύ "αγκαλιαστό" baffle...)

Dear friend,i see that you have been spending a grate deal of time and thinking on this model (beside money).
Without getting too technical i would like to point out a few thinks that will help you with the engine cooling  of your project,
   The sq.cm relation, of inlet-outlet 1 : 3 e.t.c. on scale models, you will find that it is very hard to meet.
This is one of the reasons that we add or remove  parts,like engine buffles, at the static display of a scale model,and remove them before flight.
 There is a litlle Diavolos called[ Raynold's Number] that is messing-up all those calculations,and on top of that[Heat Drag] , and Turbulence,inside the cowling,that we have to deal with.
VALUME of MOVING AIR (Exchanged air through the cowling) rather,is what  we are looking for.
In order to achive that,beside the size of the opennings, think like .....smooth transition of air mass ,from one area to the next, minimize the obstacls(structural members),turns,choks,e.t.c.
HEAT VENTS work great as long they are constructed properly (NO ruff edges, Bernoullis Law and"VENTURI " system) when you make an air intake or outlet(use some putty or caulking materials and a litlle imagination ,(epoxy mixed with microballons or Baking Soda for weight reduction works good here).
And last but not least ,we don't have the sufficient equipment to take measurements, no wind tunnels available,in our neiborhood.
Personally i have been using Stage smoker (old Rock'n Roller) with exellent resaults.A smokey fire and a shop vacuum,if available,works great.(suck and blow).
Happy flying. Jim

Dear Dim,

Thanks for taking the time to give detailed feedback. Yes, I have also been expecting a tough inlet/outlet ratio on a scale warbird - thus the effort for a close-fitting baffle. With a 3-cylinder 4-stroke gasser, the heat accumulation in the cowl will be more than aything I have experienced and I am also a bit worried about it (read: extended head-scratching).

After fitting the outlet vents/gills on the bottom of the cowl, that will be it as far as "mild" surgical options are concerned. I may also think about passaging the flow inside; in fact I will add guides to "hug" the cylinders on the backside of the baffle (will be presented shortly).

If heat still proves a problem, I will have to think something more radical. The cooling fan option still exists, but requires a lot of machine work which I am not ready to commit to yet, in case the simple "vaccum" set-up works OK. And it has worked OK for other people who even use a larger engine (FG-84) but still do not baffle it..!

What I will do is to install telemetry for temperatures and rpm, so I will be able to check engine condition in-flight and possibly avoid a nasty surprise (i.e. some feedback to allow me to "fly the engine"). And even then, I may use the telemetry data to... actively control engine cooling! (How? Stay tuned to this thread...)

Προσεκτικό μαρκάρισμα του cowl, ευθυγράμμιση με το πατρόν που φτιάξαμε και κόψιμο των ανοιγμάτων με ψαλιδάκι νυχιών (αφού κάναμε μια τρύπα εκκίνησης της κοπής με το Dremel). Τελείωμα των ακμών με Dremel και σβουράκι με γυαλόχαρτο - το οποίο δίνει και "τέλειες" γωνίες στο άνοιγμα. Το φινίρισμα στις ευθείες γίνεται με γυαλόχαρτο τοποθετημένο σε τάκο φελλού και μονή φορά κατεργασίας (από το gelcoat προς τα μέσα) για να μη "σηκώσει".

Για τα σχαράκια: αφού στραβώθηκαν για να ακολουθήσουν τις καμπύλες του cowl, αγριεύτηκε η ανοδιωμένη επιφάνεια του αλουμινίου γύρω-γύρω με το ίδιο σβουράκι γυαλόχαρτου για να πιάσει η καλά κόλλα. Τα στραβώματα έγιναν κυρίως με το χέρι, μετά από ζέσταμα του αλουμινίου με MAPGAS και κρύωμα. Η γωνίες στις γρίλιες στραβώθηκαν με πενσάκι, το οποίο όμως προσέδωσε μια ανομοιογένεια - την οποία βαφτίζουμε "scale" (βλ. ταλαιπωρία στο μέτωπο) και τελειώνουμε  ::). Οι τεμπέληδες  :devil: .

Για την κόλλα: είπαμε να δοκιμάσουμε ισχυρό υλικό το οποίο είναι για δομικά, αλλά το οποίο βαστά ένα μικρό βαθμό ελαστικότητας όταν στεγνώσει. Περίπου 15€ η φιάλη από το Praktiker. Είδομεν  ??? (Με αυτήν θα κολλήσουμε και το baffle).

Μόλις κολληθούν τα σχαράκια, θα πέσει χρώμα ίδιο με το κίτρινο του cowl (φυσικά  :angel:) και δε θα φαίνεται τίποτα στον αέρα (ελπίζουμε).

Η δίοδος του αέρα μέσα από τα συγκεκριμένα ανοίγματα θα λύσει το πρόβλημα ψύξης τουλάχιστον των 2 κάτω κυλίνδρων. Για τον πάνω ακόμα το σκεφτόμαστε (και ελπίζουνε να παίξει έτσι όπως είναι). Θα δούμε θερμοκρασίες πάνω στο αεροπλάνο με τις δοκιμές εδάφους.

...

Μόλις έδεσε αρκετά η κόλληση, μασκάραμε το cowl και αναμείξαμε λίγο Yellow με 1-2 σταγόνες Red για να ταιριάξει όσο το δυνατόν πιο καλά το χρώμα με αυτό του cowl. 4-5 χέρια μετά (με αερογράφο), είχαμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα..  8)

Να κάνουμε και μια διόρθωση στο παραπάνω, τώρα που είχαμε τη δυνατότητα να το ξανασκεφτούμε.... Οι τρύπες που ανοίξαμε για να μπούν οι γρίλιες ήταν 78mm x 83mm = 6,474mm² η μία. Στραβώνοντας τις γρίλιες σε μεγαλύτερη γωνία (για να βοηθήσουμε να "πάρουν"και τις καμπύλες του cowl) στην ουσία ανοίξαμε αρκετά την επιφάνεια αναπνοής. Εάν υποθέσουμε πολύ συντηρητικά ότι οι ακμές τους κοστίζουν ~10% της επιφάνειας της τρύπας τοποθέτησης, τότε μιλάμε για 6,474 x2 - 10% = 11,563mm². Σύν τις ανοιγμένες εξατμίσεις/πλάγιες γρίλιες (2,320mm²)= 15,883mm².

Δηλαδή αναλογία εισόδου-εξόδου 1:4.5.  :) Μάλλον καλό.

Καλό μου φαίνεται κι εμένα

Το πολύ σημαντικό είναι το baffle ώστε ότι αέρας περνάει στο cowl να περνάει από τις ψύκτρες των κεφαλών και να απάγει θερμότητα

Και εγώ τώρα φτιάχνω baffles και γρίλλιες για το 109 Emil (έχω υλικό για να ανοίξω thread κάποια στιγμή ...)

(https://farm8.staticflickr.com/7434/16338910690_78b1e48bf8_b.jpg)

(https://farm8.staticflickr.com/7425/16524670681_d35f34ffb2_b.jpg)

Νίκο, μας φαίνεται πως εσύ έχεις το ακριβώς αντίστροφο πρόβλημα από το δικό μας: οι κεφαλή σου είναι έξω και έχει μεγάλες ψήκτρες - το καζανάκι σου όμως πρέπει να "ανάβει" διότι δεν έχει πουθενά να απάγει. Συν ότι μπλοκάρει τον αέρα από το να "τρέξει" πίσω από την κεφαλή (είναι σαν τοίχος)...

Εάν βάλεις γρίλιες, ίσως πίσω από το καζανάκι στη flat περιοχή, να δημιουργεί υποπίεση και έτσι να τραβάει πίσω και από τα δύο (κεφαλή ΚΑΙ καζανάκι);;  ???

Πάντως υπάρχει πραγματικά πρόβλημα υπερθέρμανσης στην εγκατάστασή σου με την κεφαλή έτσι έξω; Δεν φαίνεται από τις "δύσκολες"...

Καλημέρα Έκτωρα και πάλι συγχαρητήρια για την υπέροχη παρουσίαση της δουλειάς σου!

Συνεχίζοντας την παραπάνω παρένθεση, στο 109 όλα γίνονται "βάσει σχεδίου".
Όταν λέω "σχέδιο" κυριολεκτώ, χρησιμοποιώντας προφιλογράφο έχω περάσει σε CAD όλη την γεωμετρία του cowl, firewall, κινητήρα, pitts muffler και δουλεύω με ανοχές 1-2 mm.

Φτιάχνω 2 baffles: οριζόντια θα σφραγιστεί το κατω μέρος του cowl ώστε ο εξαερισμός να ψύχει μόνο το πάνω μισό του κινητήρα, και κάθετα ώστε ο αέρας να αναγκάζεται να περνάει από τις ψύκτρες και πέριξ του muffler.

Η "πατέντα" όμως σε αυτό το μοντέλο είναι η εκμετάλλευση της θέσης των εξατμίσεων (θυμίζω ότι το 109 είχε inverted V), έχω φροντίσει τα οριζόντια baffles να ευθυγραμμίσουν με τις εξατμίσεις ώστε να χρησιμοποιηθούν για απαγωγή.

Φυσικά θα γίνουν 2 γρίλλιες στο κάτω μέρος (εκεί ήταν το ψυγείο λαδιού του 109 και είχε γρίλλια) άρα δεν χάνουμε scale πόντους  :)

(https://farm8.staticflickr.com/7393/16537040411_bc41a52b7c_b.jpg)

Οριζόντια baffles:

(https://farm8.staticflickr.com/7391/16512729646_c5ca876100_b.jpg)

(https://farm9.staticflickr.com/8584/16538760085_b91be2bde7_b.jpg)

Σ'ωραίος!!  :thumbs up:

Λίγα λόγια για τα επόμενα βήματα (μιάς και λείπουμε...):

- Για να τελειώσει το χοντρό μαστόρεμα του cowl (βάσεις ΟΚ, εξαερισμός ΟΚ) μένει η τοποθέτηση του baffle. Αυτό, ενώ είναι έτοιμο σαν κομμάτι, δεν μπορούμε να το βάλουμε διότι περιμένουμε ακόμα τον fake radial της Top Flite στην 1/5 να έρθει. Χωρίς την προετοιμασία και κόλληση αυτού επάνω στο ply, δε μπορούμε να προχωρήσουμε διότι η διάμετρος του χείλους προσβολής του cowl είναι αρκετά μικρότερη από το baffle αυτό καθ'αυτό - οπότε και το fake radial δε μπορεί να περαστεί τελευταίο, πρέπει να είναι ήδη κολλημένο έτοιμο στο ply πριν την τελική τοποθέτηση...  :-\

- Άπαξ και τελειώσει το cowl μετά τα παραπάνω βήματα, σειρά έχουν τα τελειώματα του διαμερίσματος κινητήρα (δηλ. τελική εγκατάσταση): γκάζι και ανάφλεξη, καθώς και τα τρυπήματα για την εξάτμιση και τα διάφορα σωληνάκια. Έχουμε επίσης να σκεφτούμε και την προστασία/απομόνωση της χωάνης του καρμπυρατέρ από τύρβες/υποπιέσεις....

- Τελοσπάντων - η μεν συνδεσμολογία του γκαζιού της μηχανής (ντίζα, τοποθέτηση servo, κλπ) δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάζεται κανείς, διότι η γραμμή κίνησης τυχαίνει να πέφτει επάνω στη "φάτσα" του τεπόζιτου μέσα στην άτρακτο (στενό καρμπυρατέρ με φαρδύ τεπόζιτο από πίσω). Οπότε, η ντίζα θα πρέπει να μπεί υπό γωνία.  ???

- Και μιάς μιλάμε για ηλεκτρονικά, έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε την όλη εσωτερική εγκατάσταση. ΟΚ, τα servo των επιφανειών είναι βαλμένα έτοιμα, αλλά μένουν ακόμα το servo γκαζιού (βλ. παραπάνω), το servo της βαλβίδας των retracts, 2 μπαταρίες δέκτη, regulator, o δέκτης, μπαταρία ανάφλεξης, optical cut-off για τη μηχανή και συνάμα όλο το routing των σωληνακίων αέρα. Και κάτι άλλα καλούδια που αφορούν τηλεμετρίες.

- Εδώ έχουμε 2 αντιπαρερχόμενες παραμέτρους: το δύσκολο ζύγισμα του κοντομούρικου μοντέλου (όλα μπροστά!) εν αντιθέσει με τη minimum απόσταση ασφαλείας των ηλεκτρονικών από την 3πλή ανάφλεξη (6 inches ή 15cm, καλύτερα το... διπλάσιο - όλα πίσω!). Και όταν λέμε ηλεκτρονικά δεν εννοούμε μόνον το δέκτη, αλλά οτιδήποτε συνδέεται με αυτόν και δεν είναι γαλβανικά απομονωμένο. Δύσκολο εγχείρημα, διότι π.χ. θα έχουμε θερμοστοιχεία να πηγαίνουν στους κυλίνδρους με το ηλεκτρονικό τους να καταλήγει πίσω στο δέκτη. Μας βλέπω να βάζουμε... φερρίτες για να ζυγίσει!

Μερικές φωτό από την εσωτερική διαρρύθμιση.

Τα μαύρα πιαστράκια που δένουν την όδευση των καλωδίων των servo (βλ. κάτω από τα servo) είναι φοαμένια και τα βρήκαμε στο spares box μας.

Τα άλλα μαύρα πιαστράκια που κλειδώνουν την όδευση των πνευματικών είναι από HobbyKing και είναι συμπαγή, αλλά δυστυχώς τα σωληνάκια της Robart είναι λίγο ... φυρά μέσα σε αυτά. Για να κλικάρουν καλά -χωρίς να "πλέουν"- τα περάσαμε με μερικούς γύρους sellotape και όλα καλά (εκτός του κοσμητικού).

Τις μονές ζεύξεις τις συρματασφαλίσαμε (π.χ. το τάνκ, τη βαλβίδα πλήρωσης και το πιεσόμετρο). Τα ταυάκια του πνευματικού κίτ τα αλλάξαμε όλα με μπρούτζινα του Robart και χρησιμοποιήσαμε τα ειδικά παξιμαδάκια για να ασφαλίσουμε τα σωληνάκια.

Ήρθε και η fake radial.. Μας κάνει!

Πρίν όμως ξαναρχίσουμε με τα κοσμητικά, να τελειώνουμε τα πρακτικά. Σήμερα είχαμε ελεύθερη όλη τη μέρα και κάναμε αρκετά.

Ξεκινάμε με τις πλατφόρμες των μπαταριών. Θα χρησιμοποιήσουμε 3 Lipo, 2 για το δέκτη/sevo και 1 για την ανάφλεξη.
Το kit έδινε μόνον μία πλατφόρμα για μπαταρία - αυτή κολλιέται μεταξύ 2 formers στη μία πλευρά της ατράκτου και έχει εγκοπές για τη χρήση velcro straps.

Ξεπατικώσαμε λοιπόν μία ακόμα από Ply 2.5mm για να μπορέσουμε να βάλουμε συμμετρικά/εκατέροθεν τις μπαταρίες μας.

Ώρα να τελειώνουμε και με τη ντίζα του γκαζιού. Εδώ, χρησιμοποιήσαμε "snake" αφ'ενός για να καταφέρουμε τη λοξή όδευση (αποφυγή τεποζίτου) και αφ'εταίρου να αποφύγουμε μεταλλικές ντίζες οι οποίες φέρνουν μέσα ηλεκτρονικό "θόρυβο" από τη μηχανή/ανάφλεξη. Εδώ, η εναλλαγή μεταξύ πλαστικού και μετάλλου είναι απαραίτητη.

Στη μεριά του καρμπιρατέρ βάλαμε ball link της DuBro 2/56, το οποίο και είναι απαραίτητο πάλι λόγω της λοξής κίνησης της ντίζας. Πάντα βάζουμε ροδέλα στην εξωτερική πλευρά σε περίπτωση που πάει να ξεκουμπώσει - τουλάχιστον να μη χάσουμε τελείως τον έλεγχο του γκαζιού. Locktite στο παξιμαδάκι είναι εκ των ουκ άνευ.

Από την πλευρά του servo, κλασσικό ακρόντιζο sullivan με "αυτάκι" ασφαλείας. Χρησιμοποιήσαμε και μια έτοιμη τρύπα στην πλατφόρμα των servo (ΟΚ, την ανοίξαμε ελαφρά) για να τοποθετήσουμε ένα mini με μεταλλικά γρανάζια (πάντα!) σώζοντας έτσι χώρο και χρόνο.

Μικρό στράβωμα των μεταλλικών ντιζών για να μην υπάρχουν ζόρια, τεστάρισμα ότι το βαρελάκι του καρμπιρατέρ φτάνει στα μηχανικά του άκρα, τσίμπημα της εξωτερικής ντίζας με λεπτή CA στα σημεία που περνά από formers και τέλος.

Μια μικρή παρένθεση εδώ, που ξεχάσαμε να αναφέρουμε. Αποφασίζοντας να χρησιμοποιήσουμε πνευματικό ουραίο - έναντι του.... μηχανικά(!) ανασυρόμενου που προτείνει η Top Flite, απελευθερώσαμε 2 σωλήνες από τους πολλούς που έχει προβλέψει και προ-εγκαταστήσει η εταιρία για την καθοδήγηση των ντιζών στο πίσω μέρος της ατράκτου. Έτσι καταφέραμε να περάσουμε τα σωληνάκια του αέρα ανάσυρσης μέσα από αυτούς, γλυτώνοντας έτσι μια "χύμα" εγκατάσταση πίσω (με σωληνάκια να κοπανάνε γύρω-γύρω, κλπ - δε δίνει "χέρι").

Αφότου έχουμε τοποθετήσει όλα τα servo μέσα (για το retract η εταιρία έδινε έτοιμη ωραία βάση, απλά τη βάλαμε πάνω), και πρίν προχωρήσουμε στην εγκατάσταση ηλεκτρονικών ισχύως και ελέγχου, δώσαμε λύση στο θέμα/περίπτωση αναρρόφησης υποπιέσεων ή τυρβών από το καρμπιρατέρ.

Να θυμίσουμε εδώ ότι τα stand offs της Saito είναι 40mm, τα οποία αφήνουν ακριβώς το μήκος της χοάνης του καρμπιρατέρ να εξέχει αρκετά πίσω ώστε ο χρήστης να αναγκαστεί να ανοίξει τρύπα στο firewall. Αυτό δεν είναι τυχαίο βεβαίως, διότι μιλάμε για 60cc μηχανή που χρησιμοποιεί σχετικά μικρό καρμπιρατέρ (το ίδιο φοράνε, π.χ., και οι FG20, FG17, κλπ) και άρα υπάρχει ευαισθησία στην ποιότητα του αέρα που αυτό θα αναπνέει.

Εμείς λοιπόν πήγαμε και βάλαμε πιο μακριά stand-offs προκειμένου να πετύχουμε τη σωστή απόσταση μηχανής/firewall, με αποτέλεσμα η χοάνη του καρμπιρατέρ να είναι σχεδόν φάτσα με το κλειστό firewall - οπότε, και να μην αναπνέει "καθαρό" αέρα. Να σημειώσουμε εδώ ότι "καθαρός" αέρας σημαίνει κατ'αρχήν στρωτές ροές αναρρόφησης. Και στρωτές ροές αναρρόφησης επιτυγχάνονται μόνον όταν έχουμε απουσία τυρβών κα/άρα σταθερή πίεση. Αυτά επιτυγχάνονται όταν η χοάνη είναι τοποθετημένη σε χώρο διαστάσεων αρκετές φορές μεγαλύτερο της διαμέτρου της (δηλ. ρουφώντας από μεγάλο χώρο/plenum).

Για ένα πιο χειροπιαστό παράδειγμα, ας σκεφτούμε τη ροή που παίρνουμε αναποδογυρίζοντας ένα μπιτόνι βενζίνη σε σχέση με τη ροή του νερού αδειάζοντας μια γεμάτη μπανιέρα. Το αναποδογυρισμένο μπιτόνι έχει στενό στόμιο, μικρό χώρο πάνω από το υγρό σε σχέση με τη διάμετρο του στομίου και μικρής διαμέτρου "αναπνοή" μέσω του στομίου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία τυρβώδους (μεγάλα Reynolds λόγω μεγάλων ταχυτήτων = τύρβες) και παλμικής ροής (υποπιέσεις). H μπανιέρα έχει μεγάλο στόμιο (μικρότερες ταχύτητες) αλλά και διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από το στόμιό της: η ροή έχει αρκετό "χώρο" να δημιουργηθεί στρωτά. Επίσης, βρίσκεται σε μεγάλο χώρο, ο οποίος και αναπνέει εύκολα, δηλ. ποτέ δε δημιουργούμε υποπίεση όταν αδειάζουμε τη μπανιέρα μας (εκτός και εάν το μπάνιο είναι ερμητικά σφραγισμένο!).


Σκεπτόμενοι λοιπόν τη λύση του προβλήματος αποφασίσαμε να ανοίξουμε το μέχρι πρότινος τελειώς τυφλό firewall έτσι ώστε να επικοινωνεί κατευθείαν ο χώρος πλησίον του καρμπιρατέρ με την υπόλοιπη άτρακτο.

Με τον τρόπο αυτό μεγαλώνουμε τις διαστάσεις plenum αναπνοής. Για να προστατεύσουμε περαιτέρω τη ροή αναρρόφησης από τύρβες και διαφορικά πίεσης λόγω μεταβολών ταχύτητας αεροπλάνου (δημιουργούμενες από τις μικρά διάκενα του baffle και τις ανοιχτές γρίλλιες στο κάτω μέρος του cowl) έπρεπε να βρούμε έναν και τρόπο να φέρουμε πιο κοντά τη χοάνη στο χώρο της ατράκτου. Επειδή ο Μοάμεθ δεν πάει στο βουνό, αυτό έπρεπε να γίνει προεκτείνοντας με κάποιο τρόπο το firewall προς το καρμπιρατέρ μέσω κάποιου κυλινδρικού sleeve...

Εδώ, επιστρατεύσαμε το Μαγκαιβερισμό, και με γνώμονα τη διάμετρο του set των ποτηροτρύπανων που θα χρησιμοποιούσαμε (Φ28 ή 32 ή 38) κάναμε μια επιδρομή στο σπίτι να δούμε ποιο κυλινδρικό αντικείμενο θα βρίσκαμε να χρησιμοποιήσουμε σα sleeve. Μετά από αρκετή ώρα να μας βλέπουν να μετράμε καπάκια από μπουκάλια καλλυντικών στο μπάνιο με το παχύμετρο ( :idiot2:), βρήκαμε ένα δοσομετρικό ποτηράκι από συσκευασία... αντιβίωσης των παιδιών με διάμετρο Φ38 και ιδανικό μήκος. Το αποτέλεσμα στις φωτό..!

Κολλήθηκε με epoxy 5min. Έχει αφεθεί επίτηδες διάκενο μεταξύ χοάνης και sleeve για να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ χώρων σε περίπτωση μεγάλων διαφορικών πίεσης. Τέλος, ανοίχθηκε και μια μικρή τρύπα στο sleeve στην κάτω πλευρά για να απάγει χυμένο καύσιμο εκτός ατράκτου στις περιπτώσεις flooding του καρμπιρατέρ (π.χ. όταν ξεκινάμε με "τσόκ", το βαρελάκι πλημμυρίζει).

Τέλος, θα πρέπει να σκεφτούμε λίγο τις μεταβολές της πίεσης εντός της ατράκτου τώρα και να προσπαθήσουμε να τις εκμηδενίσουμε. Π.χ. όταν τραβάμε πολλά g, η υποπίεση της άνω επιφάνειας του φτερού μπορεί να είναι αρκετή ώστε να κάνει "bleeding" διά της σέλλας εντός της ατράκτου. Από την άλλη, το άνοιγμα του ουραίου βοηθά στην εξομοίωση πιέσεων μέσα και έξω. Τέλος, νομίζουμε ότι θα πρέπει να εγκιβωτίσουμε εκ των έσω τις πλαινές γρίλλιες για να διακόψουμε τη δημιουργία υποπίεσης εντός της ατράκτου από αυτές τις πλευρές...

Τελειώματα της εγκατάστασης κινητήρα.
Πρώτα η τοποθέτηση της ανάφλεξης: armaflex και στερέωση με λαστιχάκια που δίνει η Top Flite.

Εδώ, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος ήταν η όδευση και στερεοποίηση των καλωδίων ανάφλεξης προκειμένου αυτά να μην ακουμπάνε το Keleo ring (αλλά και να φτάνουν σε μήκος, να μην ακουμπάνε στη ντίζα του γκαζιού, να μην εξέχουν προς τις μεριές που εφάπτεται το cowl ring, να μην εξέχουν προς το cowl και τρίβονται, ...., ...., ... :buck2:)

Απλό στο stand αλλά όχι στον περιορισμένο χώρο του cowl ενός αεροπλάνου - χρησιμοποιήσαμε μόνον... 13 δεματικά και πιαστράκια καλωδίων (τα λευκά με το καρφάκι, τροποποιημένα  να παίρνουν ξυλόβιδα).

απλά πράματα... :angel:

απλά πράγματα... ! :smiley6600:

Επόμενο βήμα το baffle και οι τηλεμετρίες του κινητήρα.

Δίπλα από την βάση του μοτέρ υπάρχουν δύο τρύπες που επικοινωνούν με το εσωτερικό του σκάφους. Κλέιστες και αυτές, και ανοιξε τις πλαϊνές γρίλιες εαν δεν το εχεις κανει ακόμα

Mog, thanks - έχεις δίκιο. Έτσι έχει (και θα) γίνει.


Σε κάποια από τις προηγούμενες σελίδες (σελ. 22 και 2 Post επάνω) έχουμε ήδη αναφέρει ότι τα πλαινά ανοίγματα έγιναν για να δημιουργηθούν οι απαγωγές, αλλά αυτά επικοινωνούν και με το εσωτερικό της ατράκτου. Οπότε σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε όδευση/αεραγωγούς οι οποίοι θα απομονώνουν αυτούς τους χώρους υποπίεσης (ακριβώς μέσα από τις πλαϊνές γρίλιες) από το εσωτερικό της ατράκτου. Αυτό είναι εύκολο, χρειάζονται μόνον μερικά κομμάτια balsa για εσωτερικό εγκιβωτισμό).

Συνέχεια με το baffle και τη faux Radial.. Κόπηκε και κολλήθηκε  με κρυσταλλική Atlacoll η δεύτερη πάνω στο πρώτο.
Trial fit και φαίνεται ΟΚ.

Πάμε για βάψιμο - αν και με το spinner επάνω δε φαίνονται και πολλά.

Τα ωστήρια που έδινε η Top Flite μέσα στον Radial τα αλλάξαμε με αλουμινένια σωληνάκια των 5mm - τα οποία και είναι ίδιας διαμέτρου με τα πραγματικά καλλύματα των ωστηρίων της Saito. Μπάς και φαίνονται πιο ομοιόμορφοι οι ψεύτικοι κύλινδροι με τους πραγματικούς... Τουλάχιστον ο ήχος δε θα είναι ψεύτικος...  :devil:

Μετά από τα βαψίματα, μια δοκιμαστική συναρμολόγηση πρίν την τελική κόλληση στο cowl...

Τα μαύρα τελειώματα των καλλυμάτων των ωστηρίων δημιουργήθηκαν από θερμοσυστελλόμενο.

Οι ψεύτικοι κύλινδροι βάφτηκαν όλοι με ασημένιο ώστε να μοιάζουν στο φινίρισμα της Saito και όχι ως πιστό αντίγραφο του BMW801 - ο οποίος, π.χ., έχει μαύρα σώματα κυλίνδρων με ασημένιες κυλινδροκεφαλές. Όταν τελειώσει, θα μπούν και "μπουζοκαλώδια" για να μοιάζει πιο.. busy η αναπαράσταση που - ξαναλέμε- δεν προορίζεται για scale πιστότητα αλλά για.. μόστρα  ::).

Παρα πολύ ωραίο Φίλε Εκτωρα!!Πολύ ρεαλιστικό!! :thumbs up:

Μπράβο Έκτορα!! Πολύ μου άρεσαν οι κύλινδροι!!

Πολύ ωραίο!

Χρειάζεται λίγες μουτζούρες και λαδιές για να γίνει πιο αληθινή  :thumbs up:

http://bestpilots.typepad.com/my_weblog/scale-painting-tips-insignia.html (http://bestpilots.typepad.com/my_weblog/scale-painting-tips-insignia.html)

(http://bestpilots.typepad.com/.a/6a00e553cb00e488340120a5f3a33b970b-500wi)

Ευχαριστώ αγαπητοί - ίσως την περάσω με ένα wash...

Συνεχίζοντας, περάσαμε με ένα wash από Sea Grey τους κυλίνδρους να έρθουν λίγο πιο κοντά στην απόχρωση της Saito - αλλά τίποτα συνταρακτικό. Αποδεχόμενοι την αδυναμία μας στο painting και την παλαίωση, προχωρήσαμε να ντύσουμε λίγο παραπάνω τη μηχανή μπάς και ξεγελάσουμε το μάτι με τίποτε άλλο  :P..

Λεπτό σύρμα βαμμένο κόκκινο για μπουζοκαλώδια. Εκτός scale, αλλά εκεί θα κολλήσουμε;;  ;)
Από μακρυά μοιάζει... ζουμερή λεπτομέρεια, προσδίδοντας 3D στην ψευδαίσθηση.
Χρησιμοποιήθηκε CA για την κόλληση - ελπίζουμε να αντέξει.

Προχωρήσαμε ευθύς αμέσως μετά με την τοποθέτηση και κόλληση του baffle στο cowl. Οι φωτό τα λένε όλα. Χρησιμοποιήθηκε η μαστίχα δομικών που είχαμε παρουσιάσει προηγουμένως...

Καλό φαίνεται... Σταματάμε εδώ.

Μερικά μικρο τριμμαρίσματα στα ανοίγματα για να μην ακουμπάει το baffle και τέλος.

Προχωράμε να τελειώσουμε τις καλωδιώσεις στο διαμέρισμα του κινητήρα. Πρώτα πέρασμα με "λαρύγγι" σε ότι καλώδιο υπάρχει - αρχίσαμε με τα της ανάφλεξης (pick up sensor κλπ). Χρησιμοποιήσαμε βιομηχανικές αυτοκόλλητες βάσεις με δεματικά για τη στήριξη.

Κάτι που μας απασχόλησε ήταν και το kill switch. Δεν πετάμε ποτέ χωρίς αυτό gas αεροπλάνο. Η διαφορά του με κάποιο μηχανικό διακόπτη/servo/τσόκ που χρησιμοποιούν αρκετοί φίλοι είναι ότι εάν χαθεί το σήμα του δέκτη τότε η ανάφλεξη ανακόπτεται αυτόματα και δεν πάει το αεροπλάνο 40χλμ μακρυά (30min τεπόζιτα είναι συνηθισμένα στα gas). Οπότε το servo δε βοηθά σε περίπτωση απώλειας σήματος, αλλά μόνον απασφάλισης, π.χ., ντίζας. Θέμα ασφαλείας #1.  :police:

Προμηθευτήκαμε το RCExl V2 το οποίο και είναι opto-coupled (πάντα!) - δηλ. γαλβανικά απομονωμένο- και αλλάξαμε το βύσμα εισόδου ισχύος σε Deans για να ταιριάζει με τις μπαταρίες μας.

Το μεγαλύτερο θέμα εδώ ήταν το LED ένδειξης επαφής. Στα ακροβατικά μας το βάζουμε σε περίοπτη θέση για να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή (στο έδαφος, με μηχανή σταματημένη - εννοείται) εάν η ανάφλεξη είναι ON. Θέμα ασφαλείας #2. :police:

Για το συγκεκριμένο scale αεροπλάνο έπρεπε κάπου να το κρύψουμε αφ' ενός αλλά αφ' ετέρου να μπορούμε να το βλέπουμε τουλάχιστον στο έδαφος. Μας προβλημάτισε πολύ αυτό διότι η λύση π.χ. να τα τραβήξουμε πίσω μέχρι το cockpit θέτει θέματα μεταφοράς παρεμβολών από την ανάφλεξη μπροστά κοντά στο δέκτη πίσω...  :worry:

Εδώ θα πούμε ότι σχεδιάζουμε την εγκατάσταση να κρατά απόσταση 20cm μετσξύ οποιουδήποτε ηλεκτρονικού έχει σχέση με τη μηχανή και του δέκτη.

Τελικά μας φώτισε και αποφασίσαμε να βάλουμε το LED εντός των ανοιγμένων εξατμίσεων - όπου είναι ορατό εάν κοιτάξει κανείς καλά, αλλά όχι στον αέρα!  :thumbs up:

Προχωρώντας με τα ηλεκτρονικά του κινητήρα, σειρά έχουν οι τηλεμετρίες. Θα "κατεβάσουμε" στροφές και θερμοκρασίες κυλίνδρων (x3). Χρησιμοποιύμε sensors της Jeti.

Τις στροφές αποφασίσαμε να τις τραβήξουμε από το out pin της ανάφλεξης. Έτσι αποφεύγουμε τον οπτικό αισθητήρα που είναι δύσκολος να στηριχθεί σωστά μπροστά - ειδικά τώρα με το "scale" radial.

Έκτορα μου άρεσε πολύ η θέση του LED της ανάφλεξης!! Καλά κρυμμένο αλλά και εμφανές στο έδαφος!! Μία ερώτηση έχω....γιατί λάστιχα στην ηλεκτρονική και όχι tire up;;; Είναι προσωρινό ή θα τα αφήσεις έτσι;; Επίσης αν η Jeti παίρνει μετρήσεις από το out της ηλεκτρονικής τότε είσαι πολύ τυχερός... Στη Futaba δεν συνεργάζεται με τίποτα και θέλει δικό της στροφόμετρο. Πραγματικά κρίμα γιατί οι περισσότερες πλέον ηλεκτρονικές έχουν έξοδο για στροφόμετρο και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί απευθείας... Ελπίζω η Futaba να το προσέξει αυτό...

Παναγιώτη..! Η απουσία σου έγινε αισθητή στο thread - welcome back!  8)

Τα λάστιχα δένουν την ανάφλεξη μια χαρά και σφικτά ενώ αφήνουν και αρκετό τζόγο για τους κραδασμούς - η Top Flite κάτι ξέρει. Τα tie wraps θα έσφιγγαν πιο πολύ...

Όσο για το στροφόμετρο: η Jeti βγάζει 2 μοντέλα αισθητήρων - το οπτικό και ένα για ηλεκτρικά μοτέρ που παρεμβάλλεται μεταξύ των φάσεων ισχύως από το controller στο μοτέρ και μετρά στροφές και Watt. Διαβάσαμε από τα fora στο εξωτερικό παραδείγματα χρήσης του δεύτερου για pick up σημάτων από την έξοδο RCEXl αναφλέξεων με επιτυχία - είπαμε να το δοκιμάσουμε και εμείς! Θα δούμε. Πάντως με out pin από DA Ignition δε δουλεύει...

Τα πιο δύσκολα πάντως ήταν οι θερμοκρασίες.. Δυστυχώς η Jeti δίνει αισθητήρες με θερμοστοιχεία που είναι σε θηλιά για να περαστεί ανάμεσα σε ψύκτρες και να σφίξει. Το οποίο είναι ΟΚ για δίχρονους, αλλά για 4χρονους, με τα ωστήρια μπροστά ή/και το σωληνάκι εισαγωγής πίσω δεν αφήνει τη θηλιά να σφίξει γύρω από τον κύλινδρο κανονικά..  :-\ Και οι αισθητήρες έρχονται με τα θερμοστοιχεία κατευθείαν κολλημένα πάνω στην πλακέτα...!  >:(

Χρειάστηκε εγχείρηση (κόψιμο περιτυλίγματος, ξεκόλλημα καλωδίων, πέρασμα γύρω από κυλίνδρους, επανακόλληση).

Μετά ο πονοκέφαλος ήταν στην τοποθέτηση και την όδευση: το ενεργό στοιχείο μέτρησης τοποθετήθηκε όσο το δυνατόν κοντύτερα στις εξαγωγές για άμεση απόκριση αλλά πάντα από την πίσω πλευρά για να μην επηρεάζεται από το cooling flow. Επίσης προσπαθήσαμε να περάσουμε τα καλώδια όσο το δυνατόν μακρύτερα γύρω από την ανάφλεξη. Χρησιμοποιήσαμε και πάλι αυτοκόλλητες βάσεις δεματικών. Οι πλακέτες των αισθητήρων μπήκαν σε armaflex για μόνωση από θερμοκρασίες και κραδασμούς και τοποθετήθηκαν όσο το δυνατόν μακρύτερα από την ανάφλεξη (δηλ. στο κάτω μέρος engine box).

Σημ. Στις φωτό το αεροπλάνο είναι τοποθετημένο ανάποδα στη βάση εργασίας του

"Houston we have good telemetry"  8)smiley

Χρησιμοποιήσαμε 2 διπλούς αισθητήρες (γι'αυτό και στη φωτό υπάρχουν 4 ενδείξεις) για να καλύψουμε τους 3 κυλίνδρους ξεχωριστά:  2/Α = Νο. 1 Κύλινδρος (top), 3/Α & Β = Νοs. 2 & 3.

Περισσεύει ένα spare θερμοστοιχείο (2/Β), το οποίο διαβάζει θερμοκρασία περιβάλλοντος εντός του cowl δίπλα στις πλακέτες των αισθητήρων μέσα στο Armaflex τους - οι οποίες έχουν όριο λειτουργίας τους 85C, οπότε και θα μπορούμε να ελέγχουμε την κατάσταση εκεί μέσα, δίπλα στην εξάτμιση.

Τα δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν για να στέλνουν Alarms κάτω σε περίπτωση υπερθέρμανσης - ανά κύλινδρο. Θα ξέρουμε έτσι πάντα πότε κινδυνεύουμε από flame out και από ποιόν κύλινδρο, αυξάνοντας την ασφάλεια του (όχι και τόσο φθηνού) μοντέλου κάνοντας τις ανάλογες μανούβρες για να επαναφέρουμε θερμοκρασίες.

Σε περίπτωση που δούμε ότι τα alarms έρχονται κατά συρροή σε νορμάλ συνθήκες πτήσης (δηλ. όχι σε κάνα prop-hang  :devil:) τότε θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα σήματα για ενεργοποίηση active μέτρων όπως εξτρά cooling (π.χ. εγκατάσταση εξτρά περσίδων στο πάνω μέρος του cowl που θα ανοίγουν π.χ. με ένα micro servo). Ακόμα πιο advanced θα ήταν ένα servo ρύθμισης... της βελόνας. :idiot2:

Για να είμαστε ειλικρινείς όλως, καλά είναι όλα αυτά και πλέον εφικτά/οικονομικά λόγω προόδου της τεχνολογίας. Επειδή όμως είμαστε κατά βάθος υπέρμαχοι του KISS, θεωρούμε ότι η απλότητα μιας καλής βασικής λύσης (baffling και επαρκής/φιλοσοφημένος εξαερισμός) είναι 1000% προτιμότερη από πλειάδα σύνθετων λύσεων που απλά διαχειρίζονται  τις παρενέργειες ενός άλυτου προβλήματος...  :angel:

Σας παρακολουθώ Έκτορα και ας μην γράφω!! Μου αρέσει πάρα πολύ η μεθοδική σου δουλειά που είναι πάντα συνδεδεμένη με θεωρία!!  :thumbs up: :thumbs up:
Η ένστασή μου για τα λαστιχάκια είναι μόνο και μόνο γιατί θα πρέπει να έχεις ένα πράγμα ακόμα στη λίστα σου το οποίο θα πρέπει να ελέγχεις και να αλλάζεις πολύ τακτικά...Είμαι πολύ περίεργος να δούμε τις θερμοκρασίες στον αέρα και να τις συγκρίνουμε με τις τιμές από την μονοκύλινδρη που θα έχω και εγώ.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά η θεωρία θα ...δείξει στην πράξη  ::). Όσο για τις θερμοκρασίες - εγώ να δείς περιέργεια...! Θα τα ανεβάσω βέβαια..

Προχωράμε με μικροδουλειές τελειωμάτων εδώ και εκεί.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε, αλλά με μεγάλο αντίκτυπο στην αξιοπιστία της κατασκευής και στη φιλικότητα χρήσης.

Κατ'αρχάς η τοποθέτηση των υπολοίπων ηλεκτρονικών. Χρησιμοποιούμε 14-κάναλο δέκτη Jeti καθώς και ένα διπλό regulator Max BEC2. Το καλό με το δέκτη αυτό είναι ότι έχει βύσμα Multiplex για την τροφοδοσία του, οπότε μπορεί να σηκώσει πολλά Amperes. Το regulator πάει μέχρι.... 20! Όχι ότι θα τα χρειαστούμε σε ένα scale σκάφος, αλλά εάν μας ξαναπιάσει το acro, θα έχουμε set-up που θα αντέχει..

Ο δέκτης τοποθετήθηκε στην πλατφόμα που δίνει η Topflite και πιάστηκε με λωρίδες Αrmaflex και Velcro tie wraps. Το regulator μπήκε πάνω σε ποδαράκια hardwood και βιδώθηκε σταθερά. Τα LEDάκια του φαίνονται από πάνω όταν το gun hood είναι εκτός. Η τροφοδοσία γίνεται από 2 1500άρες δίσελλες Lipo μέσω Deans. Θα πιαστούν και αυτές στις πλατφόρμες τους με Velcro straps. Ο διακόπτης του Regulator είναι τύπου Normal OFF (βασικά ένα jumper), που σημαίνει ότι εάν σπάσουν τα καλώδια ή γίνει κάτι άλλο, ο δέκτης δεν ξεμένει.

Σημαντικό θέμα είναι και η τοποθέτηση των κεραιών. Αυτές πρέπει να είναι στις 90 μοίρες και μακρυά από μεταλλικά στοιχεία και βεβαίως την ανάφλεξη. Για να στηρίξουμε τα στοιχεία,.... δανειστήκαμε ένα "σπαστό" καλαμάκι, το οποίο και στηρίχθηκε στο πίσω former του cokpit. Μπορέσαμε έτσι να οδηγήσουμε το ένα στοιχείο της κεραίας 90 μοίρες κατακόρυφα χωρίς πρόβλημα. Το άλλο στοιχείο της κεραίας τοποθετήθηκε στο πάτωμα της ατράκτου και στερεώθηκε με στήριγμα για σωληνάκι αέρα (έτυχε να ταιριάζει).

Στο κατακόρυφο επίπεδο, τα στοιχεία είναι στις 90 μοίρες, ενώ σε σχέση με τον άξονα του αεροπλάνο είναι στις 45 μοίρες για να μην έχουμε πολλά "τυφλά" όταν μας έρχεται.

Τα καλώδια των κεραιών (ανενεργά σε θέματα σήματος) στηρίχθηκαν προσεκτικά σε φοαμένια στηρίγματα σερβοκαλωδίων για να μην κοπανάνε δεξιά-αριστερά ή πιαστούνε και τραβηχτούν από κανένα servo horn....

Κλείσαμε και τα πλαινά planeum από τις γρίλλιες εξαερισμού με λεπτή balsa...

(Θυμίζουμε: για να μην επικοινωνούν οι υποπιέσεις με το εσωτερικό της ατράκτου από όπου το καρμπιρατέρ ρουφάει αέρα).

Και τώρα κάτι πιο "ζόρικο"... Ρυθμίσεις κινητήρα με το cowl επάνω.

Κατασκευή "οδηγών" για μακρυά κατσαβιδάκια, τα οποία ρυθμίζουν τη μικρή και τη μεγάλη βελόνα.

Εδώ να πούμε ότι τα extensions στις μεγάλες βελόνες είναι ελαφρώς ανθυγειηνά, ιδιαιτέρως αυτά που έχουν μεγάλο μήκος (εδώ το cowl έχει διάμετρο... 25 πόντους) διότι "χαρχαλεύουν" τις βόλτες και τα λαστιχάκια σιγά-σιγά και μετά άντε να κρατήσει ρύθμιση η μηχανή...  :'(

Έτσι, βάλαμε ένα βιδάκι Allen M2 μέσα στην υποδοχή της μεγάλης βελόνας, και αφού το ασφαλίσαμε με σκουλικόβιδα, πήραμε το Dremel και κόψαμε μία εγκοπή για να δέχεται ίσιο κατσαβίδι (αυτά είχαμε ώς μακριά εργαλεία...)

Μετά, ξανα.....δανειστήκαμε 2 καλαμάκια από την κουζίνα και κόψαμε 2 βάσεις από κόντρα πλακέ (δεξιά μεγάλη, αριστερά μικρή βελόνα) - οι οποίες βιδώθηκαν πάνω στο firewall.

Μετά, η κλασσική τεχνική σημαδέματος για τις τρύπες του cowl με χαρτόνια.
Αποτέλεσμα σχεδόν "άφαντο" :D, αφού οι τρύπες είναι μικρές και πέφτουν πάνω σε μαύρο φόντο.

Τα κατσαβίδια πέφτουν "καρφί" στις βελόνες.  :angel:

Με αυτά βασικά κλείνουμε και το διαμέρισμα του κινητήρα - δε μένει κάτι άλλο, εκτός από πρόσθεση βάρους για να ζυγίσει (εάν χρειαστεί) και ίσως πλαινά τοιχώματα στα ανοίγματα του Baffle εάν δούμε υψηλές θερμοκρασίες στις δοκιμές (που δέ νομίζουμε λόγω καλού εξαερισμού πλέον...).

Σειρά έχει η τοποθέτηση του tank, τελειώματα στηρίξεων της μπαταρίας ανάφλεξης και του kill switch και τα ηλεκτρολογικά της ατράκτου τελειώνουν.  :)

Έχουμε όμως μερικά κατασκευαστικά ακόμα: τη στήριξη του canopy και τα τελειώματα του cockpit.

Με το καλό να τελειώσουν και αυτά και μετά καλές πτήσεις να έχεις με πάντα καλές προσγειώσεις!!  :thumbs up:

Η παρουσίασή σου είναι φοβερή!!  :thumbs up:

Hi,and happy Easter.It all looks good so far.Hopfully there will not be any overheating issues,and everything will turn-out OK.
Your scrwedriver fits ok now,but with the engine running youwill have a hard time to keep the s.driver steady.
You take a piece of silicone fuell toubing and insert it over the needle extending 2-4 cm (closer to the cowling).Now when you insert the s.driver to ajust the needle the s.driver is 100% steady on your needle with the engine running at any setting. Keep up the good work  Jim.

Χαίρομαι που παρακολουθούν το thread και οι ελικοπτεράκιδες! Ευχαριστώ Mark.

Dim, thanks for your feedback and the silicone idea - I also have tried this in the past and it works very well. I also think (read: hope  :angel:) that cooling will not be a big issue.
My biggest worry right now is the ignition interference via the telemetry sensors. If that proves no problem, then its only dumb thumbs or lack of preventive maintenance that will kill the bird. Anyhow, I foresee run-up in the next 2 weeks and maybe a maiden by Easter.

BR,
Hector.

Mπράβο Έκτορα φοβερή όντως η παρουσίαση!
...αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια!

Μπράβο και απο εμένα!

Ως συμπάσχων λέω άλλη μια φορά το αυτονόητο:
είναι προφανές ότι απολαμβάνεις όλες τις προκλήσεις, μικρές και μεγάλες, που παρουσιάζονται στην πορεία σύνθεσης ενός τέτοιου πολύπλοκου project και εξασκούν την δημιουργικότητα, μαστοριά και σημασία στην λεπτομέρεια που πρέπει να δείχνει ο πραγματικός μοντελιστής

Είναι μεγάλη χαρά να διαβάζουμε τα post σου, και άλλη μια φορά σε ευχαριστούμε για την υπέροχη παρουσίαση  :)

Αγαπητοί, χαιρόμαστε που δε σας κουράζει το thread.

Πραγματικά απολαμβάνουμε να ποστάρουμε την εξέλιξη της κατασκευής και των εργασιών/ιδεών μας (ακόμα και εάν δεν είναι και τόσο πρωτότυπες ή  "μαστόρικες") διότι απουσία χρόνου (συνεχή ταξίδια με τη δουλειά, παιδιά, κλπ) το forum έχει ουσιαστικά αντικαταστήσει την ενεργή "πτητική" ενασχόληση...

Η έκθεση επίσης στα δημιουργικά σχόλια εμπειρότερων (και μή!) συμμοντελιστών είναι άλλη μια επικοινωνιακή ευκαιρία.

Συνεχίζουμε...

Φίλε Έκτωρα,
πρέπει που και που να εφαρμόζεις το ρητό που έχεις στην υπογραφή σου  :)

"Θα προτιμούσα να πετάω αντί να γράφω"

   :)   Τουλάχιστον είμαστε ειλικρινείς στο τί κάνουμε και στο τί θα θέλαμε να κάνουμε... :-\

Προχωράμε με τα τελειώματα του cockpit και το κλείσιμο του canopy. Έχουμε ήδη αποφασίσει να μην το κάνουμε ανοιγόμενο, διότι και βάρος θα προσθέσουμε, και θα έχουμε άγχος μη μας φύγει στην πτήση, και θα κάνουμε άλλους 6 μήνες να τελειώσουμε το αεροπλάνο.  ::). Βέβαια η λεπτομέρεια μέσα μπορεί να μη φαίνεται 100% - αλλά για να είμαστε ειλικρινής, τη βάλαμε εκεί για τον εαυτό μας παρά για "μόστρα". Όποιος θέλει, μπορεί να ακολουθήσει το thread εδώ με τις αναλυτικές φωτογραφίες.

Πάμε λοιπόν να βάλουμε το deck του cockpit πίσω να κλείσουμε την τρύπα. Η Top Flite δίνει deck φορμαρισμένο και εμείς, αφότου το βάψαμε με dark sea grey να ταιριάζει με το υπόλοιπο cockpit το τοποθετήσαμε με 32(!) μικροβιδάκια για να είναι αφαιρούμενο (μπορεί στο μέλλον να αποφασίσουμε ανοιγόμενη καλύπτρα  :police:). Τα βιδάκια βάφτηκαν και αυτά στο ίδιο χρώμα.

Από τη μπροστινή πλευρά τώρα, σκεφτήκαμε ότι το κάλυμμα των οργάνων θα μπορούσε να βελτιωθεί κάπως να μη μοιάζει πολύ σκέτο.

Βγήκε λοιπόν η αλουμινοταινία και κόπηκε σε λεπτές λωρίδες και ένα παραλληλόγραμμο κομμάτι.

Αφού στρώθηκαν οι λωρίδες, περάστηκαν με λεπτό ακονισμένο σωληνάκι αλουμινίου για "πριτσίνωμα".

Τέλος, (ξανά  :-\)-μασκαρίστηκε η περιοχή και έπεσε ένα χεράκι μαύρο mat. Εδώ να πούμε ότι το μαύρο είναι λάθος - το scale χρώμα θα έπρεπε να είναι ίδιο με αυτό του cockpit (RLM66). Αλλά... έτσι γουστάραμε..  :devil:

Ελπίζουμε να καταφέρουμε να παλαιώσουμε (ξυσίματα να φανεί το μέταλλο) με αληθοφάνεια..

Η συνέχεια στις φωτό...

Δοκιμαστική στήριξη καλύπτρας (θα ξαναβγεί για λίγο scale treatment)..

Πρώτα προσεκτικό μαρκάρισμα για τις τρύπες και άνοιγμα με τρυπανάκι 1mm. Φρεζάρισμα με καινούργιο τρυπάνι 6mm.

Τα μικρά ασημένια βιδάκια είναι Mick Reeves. Τα μαύρα Marklin.

Η παλαίωση είναι ευκολότερη όταν η μπογιά δεν έχει "δέσει" ακόμα πολύ πάνω στην αλουμινοταινία...

Συνεχίζουμε με το εξωτερικό της καλύπτρας. Αποφασίσαμε να αναπαραστήσουμε τον τρόπο στήριξης της θωράκισης του μετωπικού αλεξινεμίου, η οποία ήταν ένα αλεξίσφαιρο τζάμι μεγάλου πάχους το οποίο "καπάκωναν" στη θέση του 2 χοντρές λαμαρίνες βιδωμένες στο σκελετό της καλύπτρας.

Η πρώτη και ευκολότερη (τεμπέληδες!) λύση ήταν αυτή της χρήσης ζεστού σίδερου για να πατηθούν οι "εγκοπές" στις κολώνες του αλεξινεμίου. Αφού λοιπόν ζεστάναμε το σίδερο και μαρκάραμε την καλύπτρα, πήραμε μια μεγάλη ανάσα και κάναμε τα πρώτα πατήματα. Ενώ το υλικό της καλύπτρας μαλάκωσε με ελεγχόμενο τρόπο, το πάτημα τελικά δεν ήταν οπτικά πετυχημένο λόγω της τριγωνικής γεωμετρίας της μύτης του σίδερου...  :'(

(Βασικά... το σφάξαμε  :idiot2:)

Όμως δεν πήγαμε έτσι να ρισκάρουμε - είχαμε και Plan B: κόψαμε τις εγκοπές που είχαμε δημιουργήσει, κολλήσαμε πηχάκια balsa πίσω από τις κολώνες για να έχουμε βάθος σε καινούργιες εγκοπές και στοκάραμε το χάλι... Τα πηχάκια τα καλύψαμε με αλουμινοταινία για να βαφούν αργότερα στο χρώμα του cockpit. Απ'έξω θα φαίνονται ως το
"τελάρο" της θωρακίσης.

Πήραμε το Dremel και κοψαμε τις εγκοπές κανονικά, ενώ η σκαμμένη Balsa από πίσω έδωσε το "πάτωμα".

Επόμενο βήμα είναι πέρασμα με αλουμινοταινία, πρώτα στις εγκοπές και ύστερα στις κολώνες - λόγω των "σφαγών" αποφασίσαμε να ξαναβάψουμε την καλύπτρα εξωτερικά...

Και μιάς και θα ξαναβάφαμε προσθέσαμε μερικές ακόμα λεπτομέρειες για να μειωθεί η... αναληθοφάνεια του ARF: προστέθηκε αλουμινοταινία στο "χώρισμα" της καλύπτρας μεταξύ σταθερού και κινητού σημείου αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει ένα κενό ~0.5mm και έτσι να προσδίδει μια 3D ψευδαίσθηση ανοιγόμενης καλύπτρας. Με τη βοήθεια του Warbird Template της Top Flite (για ομοιογένεια και ισοκατανομή) και της μύτης ενός μηχανικού μολύβιού 0.5mm χαράξαμε και τα πριτσίνια του frame που βαστάνε το Plexiglass στη θέση του (στο πραγματικό).

Τέλος, με ένα κολλητήρι με μικρό σωληνάκι στην άκρη, "κάψαμε" τα πριτσίνια στην περίμετρο της καλύπτρας.

Τέλος - και αμέσως πρίν το μασκάρισμα, προσθέσαμε και το χαρακτηριστικό μεντεσέ στο άνω τμήμα της ανοιγόμενης καλύπτρας ο οποίος επέτρεπε στο plexiglass να "μαζεύει" όταν αυτή τραβιόταν πίσω, σε ανοιχτή θέση (οι ράγες στο 1:1 παρουσιάζουν σύγκληση, ακολουθώντας το contour της ατράκτου προς τα πίσω - "συμπιέζοντας" έτσι την καλύπτρα όταν αυτή ανοίγει).

Πολύ ωραία πάει Έκτορα!! Η αλουμινοταινία κάνει θαύματα!!

Ναι.. εάν ξέρεις τα μυστικά! Εμείς, τα μαθαίνουμε the hard way (δηλ. την έχουμε βάλει/βγάλει/ξανακόψει 30 φορές...  :-[).

Τέλος πάντων, έπεσε και ένα χεράκι μπογιά. Η πιο κοντινή απόχρωση ήταν του RLM74 της Humbrol, αλλά δεν ταιριάζει 100%. 2 επιλογές εδώ: ή βάφουμε όλο το αεροπλάνο να ταιριάξει είτε κάνουμε την πάπια.

(κουάκ  :P)

Προχωράμε και με προετοιμασίες εντός του cockpit για να κλείσει και αυτό. Μπήκε το πάτωμα και σκεφτόμαστε την πρόσδεση του Erich στο γραφείο του. Το ίδιο αναρωτιέται και εκείνος.... Θα χρειαστούν πατέντες.

Σε περιμένω στη γωνία.....!!!  :police:
Πού θα πάει...!Όλο και κάτι θα ξεχάσεις!!!! :devil:

Έκτωρα,
Αν μπορείς στείλε μου σκαναρισμένο το χρώμα του μονοκοτ που θέλεις να βάψεις για να το συγκρίνω με το χρωματολόγιο των μοντελιστικών χρωμάτων που έχω - κάποιο θα ταιριάξει καλύτερα από το Hubrol
Εναλλακτικά αν περνάς απο το Ελληνικό φέρε μου ένα κομμάτι

(Εναλλακτική 2: βάψε όλο το μοντέλο στα σωστά χρώματα  :police:)

Το πιο σημαντικό είναι ότι μέχρι να το τελειώσουμε θα έχουμε ξεχάσει.... να πετάμε!  :laugh:

βάλτου μια ξυλόβιδα στον πωπό  :D αφού την περάσεις κάτω από το κάθισμα, και καθάρισες ! :idiot2: (θα χάσει την παρθενιά του ο Erich αλλά θα αξίζει τον κόπο)

Νίκο, ευχαριστούμε - θα πάρουμε!

Η αλήθεια είναι ότι μετά από όλη τη μέχρι τώρα δουλειά είμαστε αρκετά διστακτικοί να αρχίσουμε χρωματισμούς/παλαιώσεις, κλπ, διότι μπορεί να το κάνουμε καρνάβαλο... Τί λες να σου φέρουμε... όλο το αεροπλάνο για τα βαψίματα;;!!  :devil: 'Αντε μπάς και μάθουμε και τίποτα (ούτε χρώματα δεν ξέρουμε πως να ταιριάξουμε - το μάθημα με το χρωματικό κύκλο το χάσαμε...)

Το σκεφτόμαστε εντόνως  :devil:. Και μετά, ο Erich θα παίζει στις 50 αποχρώσεις του RLM66 (grey?).  ;D

Προσπαθούμε να αποφύγουμε τη διακόρευση όμως, μετά και από φιλικές συμβουλές του Τρύφωνα περί συλλεκτικότητας της φιγούρας. Θα προσπαθήσουμε την ιδέα με τα συρματόσχοινα πρώτα (Τρύφωνα ευχαριστούμε).

Καλό !  ;D :thumbs up:

Στο χρωματολόγιο έχω μόνο 30 γκρίζα, έχω μείνει πίσω  :(

6x RLM 02 Grau (Aeromaster, Gunze, Italeri, Model Master, Tamiya, White Ensign)
3x RLM 66 Schwarzgrau (2 Gunze, 1 Tamiya)
3x RLM 74 Dunkelgrau (Gunze, Model Master, White Ensign)
4x RLM 75 GrauViolett (Gunze, Humbrol, Model Master, White Ensign)
2x Light Grey FS36495 (Gunze, humbrol)
2x BS 627 Light Aircraft Grey (Gunze, Humbrol)
2x BS 629 Ocean grey (Humbrol, White Ensign)
1x BS 634 Dark Slate Grey (Humbrol)
3x BS 637 Medium Sea Grey (Humbrol, Model Master, White Ensign)
1x ANA 621 Dark Gull Grey (Humbrol)
1x Военно-воздушные силы AE9 Grey (White Ensign)
2x Regia Aeronautica Grigio Azzurro Chiaro 1 (Gunze, Model Master)

Για να έρθει ο Erich στο σωστό ύψος με το Revi gunsight, χρειάστηκε να κάτσει πάνω στο αλεξίπτωτό του. Αυτό κατασκευάστηκε από τάκους Balsa και καλύφθηκε με πανί, το οποίο μετά βάψαμε με το σωστό scale χρώμα (δηλ. το βαζάκι που ήταν πιο κοντά εκείνη τη στιγμή  :devil:). Το αλεξίπτωτο βιδώθηκε από κάτω με το κάθισμα και ο Erich σταθεροποιήθηκε με τη χρήση συρματόσχοινου από pull-pull πάνω στο αλεξίπτωτο.

Jean παντελόνι φοράει;

Είχαν και στον πόλεμο casual Friday?  ;D

Βασικά είναι η εμφάνιση αεροπορικών επιδείξεων. Θα πετάει χωρίς σωσίβιο και με καπέλο 8-άρας στολής.  :D

Λεπτομέρεια από τις πλάκες θωράκισης. Αλλενοβιδάκια των 2mm κολλημένα με λεπτή CA - και όποιος αντέξει.

Τελική τοποθέτηση κόλληση του cockpit, βίδωμα του καθίσματος του πιλότου και πρόσδεση με τις ζώνες 4 σημείων.
Δείχνει να είναι αρκετά σταθερός ο Erich, και οι ζώνες βοηθούν. Αφότου τις σφίξαμε (είναι.. ρυθμιζόμενες!), περάσαμε λεπτές βελόνες από τις πόρπες για να μην ξεγλυστρήσουν με τους κραδασμούς. Βάλαμε και μικρά κομματάκια servo tape στου ώμους κάτω από τις ζώνες να μην ξεγλυστρήσουν και από εκεί λόγω σφιξίματος/κουνημάτων.

Διάφορες φθορές (πίσω deck, θωράκιση πλάτης) έγιναν με ασημένιο μαρκαδόρο.

Το control stick που δίνει η Top Flite είναι ένα απλό καλαμάκι - για γέλια δηλαδή  :laugh:. Φτιάξαμε νέα χειρολαβή από μαλακή balsa την οποία σκαλίσαμε. Το κόκκινο κουμπί είναι καρφίτσα με στρογγυλό κεφάλι.

Παρ'όλη τη διαφορά κλίμακας αεροπλάνου/Erich (1/4.8 με 1/6) τα χέρια πέφτουν τελείως.... HOTAS!  ::)

Δυο πανοραμικές....

Και Lights-off - τελειώσαμε με το cockpit/πιλότο/canopy. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με σωστά scale πιασίματα του προσκεφάλου θωράκισης (είναι hinged στο canopy!) και του υποστηρικτικού βραχίωνα που πάει πίσω στο deck. Αλλά έτσι δε θα τελειώσουμε ποτέ... Καλό είναι και εμάς μας κάνει!  :smiley6600:

Όταν ο Erich ξαναδεί το φώς της ημέρας, θα πρέπει να βάλει μπρός και να δικαιολογήσει το Σιδηρούν Σταυρό Ά Τάξης με Ξίφη και Διαμάντια...  :police:

Εδώ φαίνεται και η χρωματική διαφορά που προαναφέραμε.

Δε βγάζουμε τα μασκαρίσματα με την ελπίδα ότι ο W1ndsurfer θα ταιριάξει κάνα χρώμα να ρίξουμε ένα τελευταίο χέρι (Νικόοοοοο...;!;). Δεν αντισταθήκαμε όπως και ξύσαμε μερικά σημεία να δούμε πώς μοιάζει με φθορές. Εδώ, less is more.

Εδω είμαι, περιμένω να μου στείλεις το χρώμα του μονοκοτ σκαναρισμένο
Η φέρε ένα κομμάτι στο Ελληνικό

Έκτορα το θέμα των χεριών του πιλότου το είχα και γω. Γενικά η θέση του θέλει πολύ μελέτη γιατί εμένα τα χέρια του τουλάχιστον μου πέσανε πολύ κοντά!! Πιθανών να ήθελε πιο μπροστά αλλά με φαινόταν ήδη πολύ στριμωγμένος!!

Η ζώνη του δείχνει πολύ όμορφα και με βάζεις σε σκέψεις να την βάλω και γω. Την είχα αφήσει στην άκρη γιατί βαριόμουν την ταλαιπωρία να την στερεώσω και πάνω του και πάνω στο κόκπιτ....

Τη ζώνη την πιάσαμε στον πίσω μπουλμέ του cockpit με 4 σερβόβιδες - ήταν σχετικά εύκολο. Το ένα κόλπο ήταν να αποφασίσουμε να βγάλουμε το σωσίβιο για να πιάνει πάνω στο σώμα του πιλότου εύκολα χωρίς να γλυστράει... Το άλλο ήταν να βάλουμε τις ζώνες της μέσης χιαστί για να πιάνουν καλύτερα και να μην πέφτουν μακριές.

Εάν την έχεις, βάλτην.  :thumbs up:

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο/W1ndsurfer για τη σημερινή σημαντική βοήθεια ταιριάσματος του "περίεργου" πρασίνου του Monokote της Top Flite (Flat Olive Drab TOPZ0105)!  :thumbs up:

Χωρίς τα χρωματολόγιά του, θα κάναμε το αεροπλάνο καρνάβαλο... Μάθαμε και αρκετά πράγματα περί προετοιμασίας βαψίματος, συλλεκτικών/σπάνιων(!) χρωμάτων, αναμίξεων, καθαρισμού αερογράφων, κλπ, κλπ.

Τελοςπάντων, βρήκαμε ότι το Model Master Olive Drab 2050/ANA 613 ταιριάζει καλύτερα από τα 20+ (!) λαδιά που είχε στα χρωματολόγιά του.
Θα το προμηθευτούμε ASAP και θα περάσουμε την καλύπτρα ένα χεράκι να έρθει στα ίσια της.

 :)

Είναι χαρά μου να συνεισφέρω κι'εγώ ένα mottle (!) στο ωραίο project

Σου έστειλα και το link με τα walkaround PDF

Το... πολυπόθητο χρώμα! Και όμως, τελικά δεν ταίριαζε τελείως ούτε αυτό - ήταν πολύ "καφέ".

Κάναμε μια μίξη 50/50 με το RLM74 της Humbrol, μετά ένα 5% λευκό matt και καταφέραμε να έρθουμε όσο πιο κοντά είχαμε υπομονή...

Οπότε, ξαναβάψαμε το canopy και δοκιμάσαμε λίγο mottling.

Και ναί - είναι TLAR.  8)smiley

Για κάποιο άγνωστο λόγο (και καλά - μάλλον τα walkarounds του W1ndsurfer...! :devil:) μας δημιουργήθηκε η επιθυμία να ξανανοίξουμε το cockpit και να φτιάξουμε το υποστηρικτικό του προσκεφάλου... Από φύλλο αλουμινίου 0.4mm.

Και γω θέλω!!!  :devil: :devil: :devil:

Ωραίος ο Έκτορας!
FW 190 & BF 109 = LOVE  FOR EVER  :D

τελειο για FPV :D

Έκτωρα καλημέρα
Καλό μου δείχνει το χρώμα, υπάρχει και διαφορά στην υφή (finish) μεταξύ μονοκοτ και ψεκασμένου χρώματος οπότε και χρωματικά ταυτόσημα να ήταν πάλι το μάτι θα τα ξεχώριζε.

Εάν είσαι τελειομανής (που είσαι!) προτείνω να ψεκάσεις mottle και στην ράχη πάνω από το Olive Drab monokote ώστε το εφε της ψεκασμένης γραμμής πάνω από την ένωση να "σβήσει"

Καλύτερα τώρα;;

Ρίξαμε και λίγο RLM75 - έτσι για το καλό...

Θα κάνουμε μόνον τις κύριες panel lines... Με μηχανικό μολύβι και τα πριτσίνια με το template της Top Flite.

Λίγο αργά τώρα, αλλά τα mottles πρέπει να είναι πολύ αχνά, να μην φαίνονται τόσο έντονα στο ανοικτόχρωμο φόντο.
Π.χ. οι ακόλουθες φωτό είναι σωστές:

(https://farm8.staticflickr.com/7605/16776303249_1d0ffb32c2_b.jpg)

Δες αδώ το rudder πόσο απαλά είναι τα mottles>

(https://farm9.staticflickr.com/8686/16755121737_477e347855_b.jpg)

Το παρακάτω είναι restored και είναι λάθος (κατά την γνώμη μου)

(https://farm9.staticflickr.com/8750/16961180222_976bcb6260_b.jpg)

Για να πετύχουν τα mottles θέλει πολύ αραιωμένο χρώμα
π.χ. 70 διαλυτικό - 30 χρώμα

Να και μια φωτό που χρησιμοποιώ σαν reference όταν κάνω mottles:

(https://farm8.staticflickr.com/7557/16161214597_488e0168f2_b.jpg)

Σωστός μεν, αλλά το Yellow 4 δεν είχε τα συνηθισμένα mottles (σαν και αυτά στα οποία αναφέρεσαι), αλλά διαφορετικά, πιο κοντά σε defined splotches σαν και αυτά που έχουμε βάλει εμείς.

Μόνο που στο πραγματικό λείπουν οι κάτω σειρές. Εμάς μας φάνηκαν... λίγα και βάλαμε περισσότερα (και πιο σβηστά).

Είπαμε - TLAR...  :angel: Η "αρρώστια" του scale με μικρές δώσεις..

Ούτως ή άλλως, οι "ανακρίβειες" θα κρυφτούν αρκετά από τη σήμανση...

Και με τα πρώτα σήματα... Θυμίζει κάπως το 1:1..  :)

Μπήκαν και τα μεγάλα σήματα από την άλλη πλευρά, μαζί με όλα τα "μικρά". Το δύσκολο ήταν η εφαρμογή με ακριβώς συμμετρικό τρόπο. Εδώ, η επένδυση του χρόνου μετρήσεων και ευθυγράμμισης των panels έρχεται να βοηθήσει αρκετά, αφού η σήμανση μπορεί να εφαρμοστεί μετρώντας από αυτά αντί για κάποια άλλη καμπύλη/δύσκολη επιφάνεια. Μερικά από τα σήματα συντήρησης τα κάναμε με το χέρι.

Το γκρίζο μονοκότ του ουραίου οριζοντίου περάστηκε με RLM75 (γκρί-μώβ) όπως είναι και στην πραγματικότητα.

Στη συνέχεια κάναμε μια μικρής έκτασης παλαίωση χρησιμοποιώντας ασημένιο μαρκαδοράκι, ακρίβως μέσα και λίγο γύρω από τις γραμμές των panels και πάνω στα πριτσίνια τους.

Βεβαίως ούτε τέλειο είναι, ούτε φτάνει σε ακρίβεια και πιστότητα τις κατασκευές των W1ndsurfer, panioul και dgiatr.
Αλλά, από τα 2-3 μέτρα το σύνολο μας φαίνεται ΟΚ. Στα δε 160χλμ/ώρα δε θα φαίνεται καθόλου.  :devil:

Εργασίες που μένουν: βάψιμο εξατμίσεων (από μαύρες θα γίνουν στο κίτρινο/κόκκινο/καφέ/sand χρώμα της ανοικτής σκουριάς) και "λέρωμα" με καυσαέρια. Μπορεί να δοκιμάσουμε να σκιάσουμε και τα panels με πολύ αραιωμένο μαύρο, αλλά θα δούμε (μην το κάνουμε χειρότερο). Επίσης, επειδή τα σήματα είναι πολύ "καθαρά/καινούργια" μπορεί να τα περάσουμε με ένα αραιό "mist" να τα "σπάσουμε" λίγο να φαίνονται πιο λερωμένα.

Τέλος θα πέσει ένα βερνίκι για να αποφευχθεί η απόξεση των enamels. Μετά η άτρακτος θα είναι έτοιμη - μένει το φτερό..

Nicht schlecht!

Danke, Herr Maßstabmeister...

Και μερικές για χαλβάδιασμα...

Η διαφορά μεταξύ "παιχνιδιού" (ARF??  :police:) και "μοντέλου" κάνει μπάμ μεταξύ ατράκτου και φτερού..

Μας δίνει κουράγιο και υπομονή να "επιτεθούμε" και στο φτερό!

Σκιάσεις στο elevator για να δείχνει πιο "fabric" από μακριά και χρήση στεγνών παστέλ για να δώσουμε ένα κάποιο βάθος στο stab.

Βάψιμο εξατμίσεων με sand, light rown, πιτσιλιές κόκκινου και λίγο wash για να μοιάζουν σκουριασμένες...?  ???

Ίσως δε φαίνεται καλά εδώ λόγω ανάλυσης, αλλά περάστηκαν τα νούμερα και οι σταυροί με πολύ αραιωμένο μαύρο matt για να "σπάσει" το καινούργιο satin του βινυλίου. Επίσης έγινε πολύ ελαφρά σκίαση των panel lines.

Καπνιές εξατμίσεων. Συνήθως τόνοι μαύρου, καφέ και ανοιχτού γκρίζου για να αποδοθούν.

Οι ιστορικές φωτο δείχνουν ότι το RLM-22 Schwarz των σημάτων ήταν αρκετά γυαλιστερό (πιθανόν το προσωπικό εδάφους το γυάλιζε για να φαίνεται ωραία στις φωτό;)

(https://farm8.staticflickr.com/7594/16862608660_b500eb51fa_b.jpg)

(https://farm8.staticflickr.com/7557/16161214597_488e0168f2_b.jpg)

Οι φίλοι των γερμανικών αεροπλάνων, θα πρέπει να ξέρουν ότι είναι τα χειρώτερα θέματα για weathering. Ο λόγος είναι απλός. Οι γερμαναράδες τα είναν άψογα. Τα χρώματα τέλεια, ούτε γρατζουνίες ούτε σκουριές ούτε φθορές.

ps: Άντε ρε Έκτορα, να το δουμε στον αέρα  :thumbs up:

Yeah, right! (όπως λένε οι φίλοι των Αμερικάνικων α/π  :devil:)

(https://farm8.staticflickr.com/7575/16346968885_60b00e1254_b.jpg)

(https://farm8.staticflickr.com/7531/16321021326_6c52d71b67_b.jpg)

(https://farm8.staticflickr.com/7529/16159390188_f0f9770b95_o.jpg)

....Μογγόλε αυτά που ξέρεις να τα πουλήσεις αλλού...εδώ δε σε παίρνει.... 8)smiley

Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.
Φωτό 1η. Το αεροπλάνο ειναι στο συνεργείο. Προφανώς μετά από πτήση. Βρες την φωτό όταν βγήκε από εκεί.
Φωτό 2η. Το αεροπλάνο ειναι παροπλισμένο. Εκτώς εαν ανέβηκε το ανάχωμα για να πάρει φώρα στην απογείωση.
Φωτό 3η. Δεν είναι κάν σε γερμανικό αεροδρόμιο. Το P51 πίσω του φανερώνει ότι είναι πλέον αμερικάνικο.

νταξ?

Τώρα ενα καταφέρεις να κάνεις το αεροπλάνο σου να απογειώνεται γυαλιστερό και να προσγειώνεται με κάπνες, ματ, και τρύπες από σφαίρες, θα σου βγάλω το καπέλο
χαχαχαχαχαχα

Πέρα από την πλάκα, οι γερμαναράδες τα είχαν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τους συμάχους. Και λογικό μιας και οι πόροι δεν ήταν αρκετοί ώστε να πετάνε το παλιό και να πέρνουν καινούριο.

Φίλε Εκτορα καταπληκτικό το αποτέλεσμα!Το μεταμόρφωσες !Αντε καλές πτήσεις!!! :thumbs up:
Ειναι γεγονός πάντως οτι τα γερμανικά ειναι πολύ δυσκολα στο weathering αλλα και στο βαψιμο!!!Ειχαν τα καλύτερα καμουφλαζ βαψίματα !!Δεν παιζόντουσαν!!Τα περισσότερα FEDERAL STADARD FS , RAL, είναι δικό τους δημιούργημα!!Τα αεροπλάνα τους ηταν τα πιο ταλεπωρημένα εμφανισιακά ειδικά προς το τελος του πολέμου διότι έκαναν δεκαπλάσιες αποστολές απο τους συμάχους!!Ειδικά στο ρώσικο μέτωπο η κατάσταση ήταν τρελή!!!Ενα παράδειγμα ειναι ο Ασσος Erich Hartman ACE OF ACCES!!! με περισσότερες απο 1404 αποστολές στον ww2 και 352 καταρήψεις!!!Σε μια μερα έκανε 11 καταρήψεις σε 4 αποστολές!!Ειδικά προς το τέλος του πολέμου οι γερμανοί πάσχανε απο ελειψη και πιλότων αλλα και αεροσκαφών!Οπότε ο καθε πιλότος έκανε όλη μερα αποστολές και αμυνας αλλά και επιθετικές!Οπότε ήταν και τρελά ταλεπωρημένα!!!

Αγαπητοί, κατ' αρχάς σας ευχαριστούμε που παρακολoυθείτε το thread και που ασχολείστε να αφήσετε feedback. Πάνω στα γραφόμενά σας μπορεί να ανοίξει μεγάλη κουβέντα περί scale πιστότητας - οπότε εμείς θα καταγράψουμε τον τρόπο με τον οποίο το βλέπουμε προσωπικά - τουλάχιστον για το συγκεκριμένο θέμα/μοντέλο:

- Υπάρχει η επιλογή μεταξύ της προσπάθειας απόδοσης ενός συγκεκριμένου θέματος 100% και κάτι που να προσεγγίζει, αλλά να είναι "pleasing to the eye"... Εμείς πάμε για το δεύτερο...
- Για το λόγο αυτό, συμβουλευόμαστε τις φωτογραφίες, αλλά εάν προτιμάμε κάτι περισσότερο/λιγότερο στο μάτι από αυτό που βλέπουμε - το κάνουμε. Όπως πχ το περισσότερο mottling. Για να είμαστε ειλικρινείς, η φωτό του Yellow 4 του Schnell μοιάζει να είναι του αεροπλάνου μόλις αυτό έχει παραδοθεί. Ίσως για το λόγο αυτό δεν έχει περισσότερα mottles (τα υπόλοιπα των οποίων συνήθως έκαναν οι τεχνικοί εδάφους στη Μοίρα και -ίσως λόγω έλλειψης χρωμάτων- αυτά ήταν πολύ faded μάλιστα...  :angel: Περί ορέξεως...  :police:
- Επίσης τίθεται το θέμα επίδρασης του ανθρώπινου εγκεφάλου στο "μάτι". Εάν κάτι είναι πολύ λεπτομερές στο 0.5μ (η απόσταση που παίρνουμε τις φωτό μας), τότε ούτε θα φαίνεται από τα 2-3μ ούτε και προσθέτει κάτι στην πτητική συμπεριφορά του μοντέλου. Ό,τι φαίνεται από τα 0.5μ Και κάτω, τό έχουμε κάνει καθαρά απο μεράκι...
- Επίσης, οι χρωματικές διαφορές/τόνοι, τα highlights, οι παλαιώσεις, κλπ, μπορεί να φανούν τελείως λάθος για την κλίμακα σε κοντινή απόσταση κρίσεως π.χ. ενός στατικού μοντέλου - αλλά να "δένουν" στο μάτι (και στα expectations του εγκεφάλου, που συμπληρώνει αυτόματα την εικόνα) από απόσταση με πολύ πιο αληθοφανή τρόπο...
- Για το λόγο αυτό, έχουμε υπερτονίσει πράγματα που φαίνονται υπερβολικά από κοντά (π.χ. απόξεση χρώματος στην καλύπτρα) για να δίνουν τον τόνο που πρέπει/φαίνονται ΟΚ από μακριά... Ελπίζουμε ότι το illusion θα "δουλέψει".

Θα μας τα πείτε στο Scale 2015 (εάν δεν το σπάσουμε έως τότε..!)  :devil:

Προχωράμε με το φτερό...

Γραμμώσεις, με βάση σχεδιαγράμματα (πάλι ευχαριστούμε για τα walkarounds του W1indsurfer) και ελαφρύ πριτσίνωμα για ό,τι φαίνεται στην κλίμακα (δηλ. η θωράκιση των LE).

Κόλλημα και των καλλυμάτων των εσωτερικών cannons. Η όλη προσπάθεια ήταν να κοπεί και να βγεί το monokote χωρίς να πειράξουμε τη balsa από κάτω..
Ά, και να μπούν συμμετρικά.

Και τώρα για κάτι άλλο. Η TopFLite δίνει κυλινδράκια αλουμινένια για την αναπαράσταση των όπλων. Αυτά πρέπει να κολληθούν σε έτοιμε τρύπες στο LE.

Σκεπτόμενοι τις ζημιές λόγω μεταφοράς (τα κανονάκια εξέχουν αρκετά στο FW190), αποφασίσαμε να τα κάνουμε προσθαφαιρούμενα... Οπότε κράτει στα κοσμητικά του φτερού ( :'() να σκεφτούμε πατέντα...

Τελικά βρήκαμε σωληνάκι αλουμινίου με εσωτερική διάμετρο ίδια με την εξωτερική των κανονιών και κόψαμε κομματάκια για να κολλήσουμε μέσα στο φτερό - οπότε και θα μπορούμε να ασφαλίζουμε τα κανονάκια με κάποια σκουλικόβιδα (από κάτω να μη φαίνεται) μέσα στις φωλιές του για την πτήση, ενώ θα τα αφαιρούμε για τη μεταφορά..

(Σημ.: ήδη το φτερό έχει 1-2 ζημιές από τη μεταφορά του μέσα έξω στο εργαστήριο  :buck2: Πάμε για wing bag ούτως ή άλλως...)

Έκτορα,
καλημέρα εξαιρετική δουλειά.
Ελπίζω να τα καταφέρω και εγώ να φτάσω στο δικό σου επίπεδο κατασκευής για πρωτάρης, είναι και εμενα το πρώτο kit που θα φτιάξω.

ΥΓ. Μου αρέσει παρα πολύ η αφοπλιστική σου ειλικρίνεια,που διακρίνεται σε όλες σου τις απάντησης η αντιπαράθεσης στο forum.

Μιχάλη, σε ευχαριστούμε. Μην ψαρώνεις σε θέματα επιπέδου, το δικό μας είναι επίσης "αρχαρίου". Το ίδιο έλεγε για τον εαυτό του και ο Παναγιώτης (panioul) στο δικό του πολύ ωραίο thread για ένα ESM FW190 D9, αλλά έκανε... θαύματα! (respect).

Προχωράμε στα βαψίματα του φτερού. Πρώτα το RLM75 (μώβ) - το οποίο... μας τελείωσε μέσ'τη μέση της δουλειάς.  :'( Οι επιφάνειες είναι πολύ μεγάλες σε σχέση με τη δουλειά της ατράκτου και "τρώνε χρώμα" αβέρτα... Επίσης, εδώ δοκιμάσαμε να κάνουμε preshading με αραιωμένο μαύρο πάνω στα χαραγμένα/σχεδιασμένα panel lines...

Το πρόβλημα στο φτερό θα είναι και το RLM74 (πράσινο), το οποίο βασίζεται στο Model Master 2050 - και το οποίο (κλασσικά) είναι σε έλλειψη στην Ελλάδα... Αγοράσαμε από εξωτερικό μια 6άδα (!) και περιμένουμε. Κι' άλλο delay δυστυχώς... Μέχρι τότε, όμως, όλο και κάτι θα βρούμε να κάνουμε..

Αυτό το....σκέιλ 2015 πα, ντο εν;;;;; ;D ;D ;D
Χωρίς πλάκα πάντως και συγγνώμη Έκτορα για την "ρύπανση" του thread, πριν από περίπου ένα χρόνο δεν ήξερα καν τι είναι scale, πως να κάνω weathering, αερογράφους, χρώματα, κτλ... Πραγματικά τρώγοντας έρχεται η όρεξη και μάλιστα ήταν μεγάλη!!! Είναι πολύ όμορφο να βελτιώνεις ένα ARF μοντέλο και να τελικά να το βλέπεις στον αέρα. Όσο μπορεί ο καθένας και όσο πιο κοντά στο πραγματικό που ο ίδιος μπορεί, για τη δική μας ευχαρίστηση πρώτα από όλα!

Μου αρέσει πάρα πολύ η άτρακτος έτσι που δείχνει φίλε μου και περιμένω να δω και το φτερό! Πραγματικά όταν το τελειώσεις και βάλεις το φτερό στην άτρακτο θα εκπλαγείς! Επίσης συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για τα όπλα, και γω μόλις τα έκανα στον τόρνο και έγιναν επίσης αφαιρούμενα, ώστε να μην ξηλώσουμε κανένα φτερό κατά τη μεταφορά. Είναι άλλωστε κάτι που με συγκρατεί από το να κάνω και την κεραία από το rudder μέχρι το cockpit.

Παναγιώτη, καμία ρύπανση - ίσα ίσα...!  :thumbs up:

Το αεροπλάνο σου έχει υπάρξει έμπνευση για εμάς του τί μπορεί να κάνει ένας "απλός ακροβατικός" (όπως και εμείς) όταν το αποφασίσει..

Το πρόβλημα είναι ότι τώρα πρέπει να φτιάξουμε το φτερό "αντάξιο" της ατράκτου (τώρα, και των προσδοκιών του thread...  :(), αλλά όταν καλυτερεύει ο καιρός μας πιάνει η φαγούρα να τελειώνουμε και να το βάλουμε λίγο μπρός.... Πάντως τα σκέλη θα έχουν ωραία αυτοκόλλητα (όχι, δεν τα έχω ξεχάσει...!).

Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε τόρνο, αλλά άπαξ και ολοκληρώσουμε το project προβλέπουμε να επενδύουμε και εμείς σε σωστά εργαλεία πρίν το επόμενο μοντέλο - για να βγάλουμε το άχτι μας properly...

Όσο για την... κεραία: τα 190Α4 έχουν μια ιδιάζουσα απόληξη στην κορυφή του fin την οποία και σκεφτόμαστε να φτιάξουμε αφαιρούμενη. Μετά θα περάσουμε σίγουρα κάποιο λεπτό καλώδιο βαμμένο μαύρο που θα πηγαίνει μπροστά στην καλύπτρα - κάποιο strand από χαλκό, από πολύκλωνο καλώδιο... Η κεραία νομίζω ότι θα προsθέτει πολύ στην αληθοφάνεια (και στις ζημιές μεταφοράς, βεβαίως...).

Την πάτησα.....
Την σκέφτηκες και την κεραία....!

Δημήτρη, υποσχόμαστε να θυμηθούμε να... ξεχάσουμε κάτι ειδικά για σένα..!!  :D

Υ.Γ. Καιρό έχεις να ανανεώσεις το thread για το Stuka..

 :devil: :devil:

Καιρός γαρ....και οικονομικά!!

Περάσαμε και το φτερό μερικά χέρια και το βάλαμε επάνω να δούμε το "ταίριασμα".. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι με την ποιότητα της βαφής - μας βγήκε λίγο κοκκώδες το RLM75, μάλλον διότι πηγαίνοντας να καλύψουμε μεγάλες επιφάνειες ψεκάσαμε από μακρυά και στέγνωνε στον αέρα..

Μια μικρή έκπληξη που μας περίμενε είναι ότι το fit των dowels μπροστά στο φτερό με τις τρύπες στο νομέα/firewall είχε ένα μικρό τζόγο προς τη μεριά του εδάφους. Δηλ. το φτερό ήταν σφικτό όταν το αεροπλάνο πάταγε κάτω, αλλά inverted το φτερό θα άλλαζε γωνία κατά 0.5 μοίρες...

Για να πάρουμε τους τζόγους, γεμίσαμε μέρος των τρυπών με epoxy και microballons και τροχίσαμε με το dremel έως το fit έρθει σφικτά/ακριβώς.

Επειδή κάποιοι φίλοι μας κατηγόρησαν για "τελειομανία"...  :police:

Είπαμε και εμείς να γυαλοχαρτάρουμε το κοκκώδες χρώμα και να το ξαναπεράσουμε...  :buck2:

Βασικά, ήρθαν τα χρώματα που είχαμε παραγγείλει από το εξωτερικό (δηλ. τα Testors, μαζί με τα οποία μας έκοψε και παραγγείλαμε και το RLM75 της Humbrol που είχαμε αρχικά προμηθευτεί από Ελλάδα) - καμία σχέση στο ξαναπέρασμα.

Φαίνεται η ζωή των Humbrol στο ράφι παίζει ρόλο - τα φρέσκα ψεκάσανε πολύ καλύτερα, με λιγότερο κόκκο και καλύτερη επικαλυπτικότητα....  :worry: Αυτά... προς γνώσιν.

Το εντελώς ματ φινίρισμα δεν είναι scale, συνιστώ ένα χέρι βερνίκι σατινέ

(για να ταίσω την τελειομανία σας  ;))



(https://farm9.staticflickr.com/8686/16755121737_477e347855_b.jpg)

Αυτό που δείχνεις είναι πιο πολύ η στιλπνάδα του ψεκασμένου μετάλλου σε συνδυασμό με τον έντονο φωτισμό του ήλιου, παρά η γυαλάδα της μπογιάς.
Παρά ταύτα, έχουμε φροντίσει να ψεκάσουμε και εμείς ένα βερνίκι - μοιάζει;;  8)

Προχωρώντας παρακάτω με το φτερό, και αφού τελοσπάντων μείναμε ικανοποιημένοι με τα βαψίματα, πιάσαμε το ασημένιο μαρκαδοράκι (Edding 780, ψιλό paint marker) για να τονίσουμε τις φθορές των major panels και τα paint chips του leading edge. Ίσως να το... παρακάναμε λίγο, αλλά από μακριά "δένει" ΟΚ. Μετά περάστηκε σκίαση με αραιωμένο μαύρο των panel lines και των ailerons για να θυμίζουν υφασμάτινη επικάλυψη.

Εδώ να τονίσουμε ότι λόγω χώρου, έχουμε αναγκαστεί να βάψουμε/"παλαιώσουμε" την άτρακτο ξεχωριστά από το φτερό - πράγμα το οποίο ενέχει ρίσκο να μη δένουν μεταξύ τους τα επίπεδα παλαιώσεων/βρωμισμάτων..  :worry: Χώρια τις χρωματικές διαφορές (άλλα batch χρωμάτων). Καλό είναι λοιπόν να στήνεται όλο μαζί το αεροπλάνο γι αυτές τις δουλειές... από όποιον έχει χώρο!

Παράλληλα, προχωρήσαμε και κάποιες τελευταίες εργασίες εντός της ατράκτου, όπως τοποθέτηση της μπαταρίας ανάφλεξης, tank και διασωλήνωση, κλπ. Έτσι μπορέσαμε και βάλαμε το cowl πάνω, μαζί με προπέλλα και spinner για να δούμε πώς... ζυγίζει. Δέθηκε το αεροπλάνο με το φτερό και τα σκέλη μαζεμένα και ζυγίστηκε ενδεικτικά με τη μέθοδο των... 2 δακτύλων.

Οι οδηγίες λένε 139mm πίσω από το "σπάσιμο" του LE. Εμείς νομίζουμε ότι ζυγίζει στα 140mm που είναι αρκετά κοντά - αλλά χρειάζεται προσεκτικότερη μέτρηση... Not bad, δεδομένου ότι έχουμε βάλει και βαρύ πιλότο/full cockpit, κλπ, σε τέτοιο κοντομούρικο αεροπλάνο. Η προσοχή στο βάρος του tailwheel (βίδες αλουμινίου, κλπ) δείχνει να αποδίδει...

Κάναμε και μια γρήγορη μέτρηση βάρους: 11,950kg χωρίς μια lipo. Άρα ~12kg ή 26.4lbs δηλ. μιλάμε για 1:1 ώση..

Έκτορα συμφωνώ ότι το weathering στα φτερά κυρίως στην περιοχή κοντά στην άτρακτο πρέπει να γίνεται με το μοντέλο μονταρισμένο. Ιδίως εάν κάνεις κάπνες στα φτερά από τις εξατμίσεις οπότε και πρέπει να υπάρχει η ρόη των καυσαερίων που γλύφει πάνω στην άτρακτο και το φτερό...Ξέχασα να σου πω όσο έβαφες (αν και εύκολα μπορείς να το κάνεις και τώρα, αφού έχεις τα χρώματα) να κολλήσεις φύλλα αλουμινοταινίας κομμένα σε σχήματα των πάνελ ώστε να προσθέσεις και λίγο τρισδιάστο εφέ στα κατά τα άλλα πολύ μονότονα φτερά μας...Οπότε μετά τα βάφεις και ξεφτίζεις και το χρώμα πολύ πιο φυσικά στα σημεία που θες...

Κάπως έτσι δηλαδή...

Επίσης μου άρεσε πάρα πολύ το εφέ στα aileron. Μπορούμε να έχουμε ένα κοντινό σε παρακαλώ;;

Ήρθαν και τα bags..

Επιτέλους θα αποφύγουμε το hangar rush στο φτερό και την ουρά.. Κάπως ακριβά, αλλά το φτερό... ακριβότερο!

Έχουμε τελειώσει και την εσωτερική εγκατάσταση...

Λόγω του άγχους μας να επιβεβαιώσουμε ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ παλαίωσης ατράκτου και φτερού, το δέσαμε να το δούμε στο φυσικό φώς.

Το φτερό έχει περαστεί με 1 χέρι βερνίκι για να προστατεύσουμε τα enamels και το panelling. Δεν έχουν γίνει ακόμα φθορές χρωμάτων (streaking) και επίσης μένουν τα σήματα. Η κάτω επιφάνεια δεν έχει πειραχτεί καθόλου ακόμα, όπως και το hood και το cowl (ακόμα με το μαμίσιο φινίρισμα).

Μέχρι στιγμής, νομίζουμε ότι δεν έχουμε κάνει μεγάλη πατάτα - φαίνεται να δένει ΟΚ. Το chipping στα χείλη δείχνει υπερβολικό από κοντά, αλλά ΟΚ από απόσταση στατικής κρίσης (λέμε...  :buck2:)

Σημ. Δυστυχώς η ανάλυση των φωτό που επιτρέπει το forum είναι μικρή και έτσι δε φαίνονται μερικές λεπτομέρειες από λήψη >1m..

Χρωστάμε και μερικές κοντινές από το τελειωμένο cockpit...
Φαίνονται και οι "σκουριασμένες" εξατμίσεις - ελπίζουμε να πείθουν... :-\

Παναγιώτη, φυσικά και πήγαμε στο thread σου να ξαναθυμηθουμε τί έκανες στο φτερό και εσύ.. Έχοντας αναγκαστεί να ξαναπεράσουμε το φτερό 4 φορές με αρκετά διαλυμένο χρώμα μέχρι να γίνει ΟΚ, αποφασίσαμε να μην το ρισκάρουμε βαψίματα/τρεξίματα πάνω με αλουμινοταινίες και να κάνουμε τα φαγώματα με το μαρκαδοράκι - που βασικά φαίνεται να δουλεύει καλά..

Επισυνάπτουμε και το κοντινό που ζήτησες... Είναι τόσο εύκολο να γίνει και να "δείξει" που εκπλαγήκαμε..! Βέβαια, βοηθά και το γεγονός ότι τα ailerons είναι "χτιστά" με τα σωστά διάκενα. Βασικά, το κόλπο είναι να βάλεις πολύ λίγο/αραιωμένο χρώμα και να το σταματήσεις στο πρώτο πάσο - από μακριά το μάτι "συμπληρώνει" την ψευδαίσθηση με αληθοφάνεια.

Σημ. Στο πρώτο πάσο πάντα φαίνεται λίγο, αλλά το μάτι μας είναι συνηθισμένο στο flat φόντο και παίρνει ώρα να δώσει "σήμα" στον εγκέφαλο.. Εμείς την πατήσαμε από αυτό - μας φάνηκε "λίγο" στην αρχή και προχωρήσαμε να βάλουμε πάνω περισσότερο από ότι χρειάζονταν.. Μαθαίνουμε..  :angel:

Και μια φωτό ακόμα από τις εξατμίσεις - στην προηγούμενη είναι out of focus..

Αφότου παλαιώσαμε το φτερό, δέσαμε το αεροπλάνο για ένα run-up... Τελειώνουν οι δικαιολογίες σιγά-σιγά!

EKG_pJZCKF8

Απίστευτος ήχος!!!

Παναγιώτη, ευχαριστούμε - και ναί, πήγαμε για τον καλύτερο δυνατό ήχο (ήτανε καημός μας!)  ;)

Πρίν την παρθενική, μερικά λόγια για το ζύγισμα. Μας προβλημάτισε αρκετά διότι το αεροπλάνο είναι πολύ βαρύ για να μπει επάνω σε CG Machine, ενώ η κλασσική λύση με τα ακροδάκτυλα δε δίνει αρκετή ακρίβεια (το δοκιμάσαμε, ξαπλωμένοι στο πάτωμα - η πάνω επικάλυψη της balsa πήγε να μας μείνει στο χέρι).

Για την τελική λύση, χρωστάμε ένα ευχαριστώ λοιπόν στο φίλο Αργύρη ο οποίος μας περιέγραψε πως ζύγισε το Shinden του χρησιμοποιόντας λεπτή μεσινέζα περνώντας την από τη ρίζα/σέλλα. Μικρή τροποποίηση της ιδέας, από πλευράς μας: μαρκάραμε το CG που λέει το Manual πάνω στο φτερό, περάσαμε σύρμα για pull-pull μεταξύ σέλλας και φτερού, δέσαμε το αεροπλάνο και με τα σκέλη μαζεμένα (αυτό συνεισφέρει στη δυναμική μετακίνηση του κέντρου βάρους λίγο πίσω) απλά σηκώσαμε το όλο σύνολο από το συρματόσχοινο για μερικά εκατοστά παρακολουθώντας την κλήση της ατράκτου.

Το θετικό είναι ότι η ακρίβεια της μέτρησης είναι πολύ μεγάλη (όσο και το πάχος του συρματόσχοινου, δηλ. 0.3mm), αλλά "κόβει" τα χέρια (μπορεί και τη σέλλα, εάν αυτή δεν είναι ενισχυμένη)...

Τελοσπάντων, το manual έλεγε 139mm, εμείς ζυγίσαμε στα 137mm (δηλ. λίγο μπροστά) χωρίς καθόλου εξτρά βάρος  :D.

Καλή επιτυχία με την παρθενική σίγουρα θα είναι οπτικοακουστικό υπερθέαμα :thumbs up:

Έκτορα ακριβώς αυτός είναι ο τρόπος που είχα κάνει εγώ το αρχικό ζύγισμα. Με κλωστή (από κουβαρίστρα κεντήματος) περνώντας την ανάμεσα από τη σέλα και το φτερό. Στην περίπτωσή μου η άτρακτος είναι εποξική οπότε είχε αρκετή αντοχή. Βέβαια μετά συζητώντας το εδώ με τα υπόλοιπα παιδιά μου είπαν να το ζυγίσω ανάποδα οπότε στράφηκα στη λύση του δαχτύλου!! αλλά τελικά από ότι έδειξε δεν υπήρξε ιδιαίτερη διαφορά. Περιμένω στην επόμενη πτήση να κάνω και ένα "δυναμικό" ζύγισμα για να το επιβεβαιώσω.

Κυριάκο, αναμένουμε το ωραίο H1 και εμείς από την πλευρά μας. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο Kurt Tank εμπνεύστηκε από το H1 για να σχεδιάσει το FW190...

Λοιπόν, από την παρθενική σήμερα:
1. Δεν το πήραμε στο χέρι (ακόμα)  8)
2. Είναι λίγο πισώβαρο  :worry:
3. Δύσκολο στην τροχοδρόμηση λόγω ελατηρίων ουραίου  :(
4. Δείχνει αρκετά αληθοφανές στον αέρα  :)
5. Έρχεται σχετικά άνετα - χρειαζόμαστε λίγο ακόμα εμπειρία για να το φέρουμε ακόμα πιο αργά  :angel:
6. Η FG-60 δείχνει αρκετή, και ακούγεται τρέλλα...  :D
7. Έχουμε παράσημο (φυσικά) στο δεξί φτερό/κάτω μέρος - το πετάξαμε με πλάγιο...  :idiot2:
8. Πρέπει να τσεκάρουμε και το δεξί σκέλος για στραβώματα ή ραγίσματα..  :-\

Κατά τα άλλα... καλά!

Έκτορα αν και κανένας δεν το έχει παραδεχτεί επίσημα, το Η-1 ήταν βάση για πολλά αεροπλάνα με χαρακτηριστικό  παράδειγμα το zero.

Άρα πήγαν όλα καλά :thumbs up: όλα αυτά (2,3,5,7) είναι αστεία και διορθώνονται εύκολα  :)

Μπράβο Kurt ... συγνώμη, Έκτωρα!

Συνέντευξη με τον Erich να μας πει εντυπώσεις στον αέρα;

(http://www.boinaslava.net/manstein/ColourEnc-erich-hartmann.jpg)

Και το απαραίτητο video...

x_MYY0NlbQY

ΜΠΡΑΒΟ!!!!! ΕΚΤΟΡΑ  :thumbs up: :thumbs up: :thumbs up:
Συγχαρητήρια!Φοβερό!... σου εύχομαι να το χαρείς!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που μετά απο τόση δουλειά που του έκανες, δεν έκανες πίσω και το σήκωσες στον αέρα!
Τα νέα αυτά ( φωτογραφίες - βίντεο ) είναι ο,τι πρέπει για ένα δύσκολο Δευτεριάτικο πρωινό  :buck2:

Έκτορα άπαιχτος. :thumbs up:
Καλές πτήσεις να έχεις.
Όταν λες ότι είναι δύσκολο στην τροχοδρόμηση λόγο ελατηρίου τι εννοείς?

Μπράβο Έκτορα! Επιτέλους το πουλί πέταξε καταπληκτικά!!! Καλές πτήσεις στη συνέχεια! :)

Ευχαριστούμε Δημήτρη - πράγματι βοηθά να βγαίνει η Δευτέρα! Με βάση τη δική μας λογική, οτιδήποτε μπορεί να πετάει, ανήκει στον αέρα.
Εάν σπάσει έσπασε - c'est la vie!

Δημήτρη ευχαριστούμε! Είναι πολλά και διάφορα - συνδυασμός πραγμάτων. Όταν ο ουραίος πατά "ελαφριά", έχει τροχό μεγάλης πρόσφυσης και ελατήρια στα συρματόσχοινα, τότε είτε υπάρχει κάποιο lag μεταξύ της εντολής στριψίματος και της αντίδρασης του αεροπλάνου είτε "free-castoring" προερχόμενο από πλάγιες ριπές. Ειδικά κατά τις τελευταίες, το scale rudder (μικρής επιφάνειας και κίνησης - σε αντίθεση με κάποιο ακροβατικό σκάφος...) δε φτάνει να υποβοηθήσει ενεργά την κατευθυντικότητα. Τότε έχουμε πολύ zig-zag κατά την τροχοδρόμιση (δες το rudder στο video) ή/και στραβές απο-προσγειώσεις (βλ. πάλι το video). Έτσι αρχίζουμε προβληματάκια με τα σκέλη/ατυχήματα/ξυσίματα, κλπ - όπως αποδείξαμε και στους εαυτούς μας...

Και επειδή τα παράσημα δεν τα έπαιρνε μόνον ο Hartmann, έχουμε και λέμε (για τους.... γνώστες):
1. Ξυσμένο ακροπτερύγιο (=Σιδηρούν Σταυρός)
2. Ξεκολλημένη ράγα σκέλους (+ Διπλά Ξίφη)
3. Φαγωμένη θύρα σκέλους (+ Oak Leaves)
4. Φαγωμένη ζάντα (+ 2α Oak Leaves)
5. Σπασμένο gun cover, από βλακεία μεταφοράς του φτερού  (ΜΕΣΑ στη θήκη του, γ@μ* τα Revoc) (+ διαμάντια)

Απολογισμός: 2 πτήσεις - 2 ημέρες δουλειά.  >:(

Welcome to Warbirds. :P

Αφότου ευχαριστηθήκαμε τα "παράσημα"  :( δουλειά για επισκευή...

1. Καθάρισμα και στοκάρισμα ακροπτερυγίου. Σκεφτόμαστε να τοποθετήσουμε ένα τόξο/skid από στραβωμένη μεταλλική ντίζα για να μην έχουμε επαναλαμβανόμενες "εκπλήξεις" στον μέλλον... Ή φύλλο Litho που θα ξύνεται αυτό...

2. Κόλληση ράγας σκέλους και pinning με καρμπονάκι. Εδώ να πούμε πως είχαμε διαβάσει για την αδύναμη κόλληση των Κινέζων πρίν καν αρχίσουμε τη συναρμολόγηση του κίτ, αλλά αποφύγαμε να κάνουμε το pinning προτού ξεκολλήσει για πρώτη φορά η ράγα (όπως εδώ) καθότι θα έπρεπε να "βιάσουμε" την υπάρχουσα εργοστασιακή κόλληση - άνευ λόγου: ξέραμε ότι αργά η γρήγορα θα παραδώσει και περιμέναμε.... στωικά!

Μετά το ξεκόλλημα, μας έδωσε επιτέλους χέρι - βάλαμε ένα ίσιο κατσαβίδι για να ανοίξουμε το διάκενο και ρίξαμε μέσα αραιωμένη (με οινόπνευμα) epoxy των 2 ωρών για να τρέξει μέσα στη χαραμάδα. Πιάσιμο με πίεση (μανταλάκι) για να ποτίσει καλά το ξύλο τριχοειδώς. Τέλος,  τρύπημα και τοποθέτηση τα καρμπονάκια των 3mm.

Εδώ να πούμε ότι αφήνοντας αρκετά μακρύτερα σωληνάκια του πνευματικού σκέλους δε χρειάστηκε καθολική αφαίρεση ο μηχανισμός - αφήσαμε το κυλινδράκι μόνον, εάν και θα μπορούσαμε να αφήσουμε όλο το σκέλος..

Σημ. Ευχαριστούμε τον Π. Σοφό που μας έδωσε τη βέργα carbon μέσα στο ΣΚ και έτσι δε χάσαμε χρόνο ψάχνωντας στην αγορά..  :thumbs up:

3 & 4. Φαγωμένη θύρα - καθαρίστηκε, στοκαρίστηκε και ξαναβάφτηκε. Η ζάντα περάστηκε με πινελάκι να κρυφτεί το λευκό πλαστικό λόγω απόξεσης. Μήπως θα έπρεπε να κολλήσουμε και τα λάστιχα στη ζάντα..;

5. Επισκευή με λεπτόρρευστη CA και υαλόπανο των 25gr (πάλι ευχαριστούμε τον Π. Σοφό που μας χάρισε 1 κομμάτι να κάνουμε γρήγορα δουλειά). Για να γίνει αυτό, έπρεπε να ξεκολληθεί από το φτερό  >:(, Μετά, γυαλοχαρτάρισμα, στοκάρισμα, επανακόλληση και βάψιμο...

1. Για τα ακροπτερίγια μπορείς να βάλεις τα τριγωνικά horns που βάζεις και στα πιδάλια. Οταν φαγωθούν τα αντικαθηστάς.
2. Οι ενισχύσεις που κάνεις στις "φωλίες" σε μια ίδια προσγείωση δεν θα αντέξουν
 :thumbs up:

Γιάννη με πρόλαβες, έχω ακριβώς τα ίδια σχόλια

Το carbon έχει αντοχή στην έλξη και την σύνθλιψη (δηλαδή κατά μήκος), όχι στην κάμψη και την στρέψη

Προτείνω μεταλλική ντίζα αντί για carbon

Ευχαριστώ για τα σχόλια Mog:
1. Τα horns τα σκέφτηκα, αλλά αποφάσισα να φτιάξω κάτι που θα φαίνεται λίγοτερο (??) στον αέρα.
2. Στην ουσία δεν είναι ενίσχυση του ξύλου (ίσα-ίσα, θα το κάνει delaminate) αλλά της κακής κόλλησης... Θα δείξει - δεν το έχω ξανακάνει..  :-[

Νίκο έχεις δίκιο από μιας πλευράς. Αλλά εδώ η "ενίσχυση" δεν πάει να πάρει κάμψεις, αλλά να αντισταθεί σε διατμητικές δυνάμεις που πάνε να ξεκολλήσουν τις οριζόντιες βάσεις από τα ply ribs. Κάτι σαν οδοντογλυφίδες στο firewall.

Μεταξύ μας, περιμένουμε πολλές (και χειρότερες...) τέτοιες προσγειώσεις. Αλλά σκεφτήκαμε ότι καλύτερα να ξεκολλάνε τα rails παρά να βγούν τα ribs (ή να σπάσουν τα πλαστικά των Robart...). Θα έχουμε ευκαιρία να δοκιμάσουμε και.... άλλες λύσεις στο αριστερό σκέλος (δεν το πειράξαμε) - βάσει των συμβουλών σας.

Ευχαριστούμε και πάλι!  :thumbs up:

Εύχομαι να ΜΗΝ κάνεις πολλές και ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ προσγειώσεις, μιας και σε αεροπλάνα τόσων κιλών κάθε "βαριά" προσγείωση είναι και μία ζημιά. Μπορεί να υποχωρήσει η βάση αλλά παράλληλα θα έχεις και ζημιά στο φτερό. Συνεπώς άσε τα χαζά και ξέχνα τις βαριες. Το αεροπλάνο θα πρέπει να έρχεται βιλούδο  :thumbs up:

Kαλησπέρα Eκτορα, παρα πολύ ωραία δουλειά έχεις κάνει και πέταξε καταπληκτικά,  :D :thumbs up:
μακάρι να καταφέρω να έχω και εγώ το ίδιο αποτέλεσμα στο τέλος με το δικό μου !!!
Καλές πτήσεις στη συνέχεια!

Μιχάλη σε ευχαριστούμε - ελπίζουμε να αποτελεί παρακίνηση το παρόν thread/build για σένα - όπως για εμάς τα thread του panioul, του w1ndsurfer και του dgiatr.

Το δικό σου στην 1/4 θα είναι.... κότα μην ανησυχείς...!

Καλή συνέχεια στην κατασκευή.  :thumbs up:

Μετά από αρκετά μεγάλη απουσία στο thread, επιστρέφουμε με μερικά τελειώματα πριν το Scale Meeting '15...

Για να τελειώσουμε με τα ζυγίσματα (θυμίζουμε ότι πέταξε λίγο πισόβαρα και με αρκετό down trim), τοποθετήσαμε 200gr στο cowl - μετά και από παραίνεση των παρευρισκομένων (βλ. Θανάσης).

Η τοποθέτηση έγινε ως εξής:
- Μετά από επίσκεψη σε κυνηγετικό μαγαζί, πήραμε 2kg σκάγια 10-άρια (τα πιο μικρά).
- Χρησιμοποιήσαμε τη μαστίχα δομικών με την οποία κολλήσαμε και το baffle - και η οποία έχει κάποια ελαστικότητα και πέφτει εύκολα.
- Απλά ρίξαμε στο εσωτερικό του χείλους προσβολής τα σκάγια (προ-ζυγισμένα 200gr) και μετά βάλαμε αρκετή μαστίχα από πάνω, ανακατεύοντας με το δάκτυλο ώστε να γίνει ένα ομοιογενές "μωσαικό".

Η επιλογή να κολληθούν στο cowl - παρότι λάθος από θεωρητικής πλευράς - έγινε συνειδητά προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε το συνολικό πρόσθετο βάρος. Όμως, η προσεκτική προετοιμασία για την κόλληση του cowl ring (τρίψιμo GFR, καθάρισμα από κεριά με οινόπνευμα, τρύπημα ξύλου για να ποτίσειι καλά η κόλλα, micro-fibers στα φιλέτα) μας κάνουν να ελπίζουμε ότι δε θα "σπάσει" από τους κραδασμούς και τις αδράνειες.. Είδομεν...

Εκτορα καλή προσέγγιση, αν θέλεις ωστόσο να βγάλεις το βάρος κάποια στιγμή;

Ο λόγος που επιλέξαμε τη μαστίχα αντί για epoxy (σκάβεται και βγαίνει ευκολα!)...  :thumbs up:

Και μερικά κοσμητικά...

Το cowl και το hood είχαν μείνει με το μαμίσιο φινίρισμα (χρώμα), το οποίο δεν έκανε matching το βάψιμο το οποίο κάναμε..
Μασκάρισμα του αετού για πέρασμα με RLM74 και RLM75..

1-2 ωρίτσες μετά... χρώματα περασμένα, λίγο post shading με πολύ αραιωμένο μαύρο και φθορές με ασημένιο μαρκαδοράκι. Περιποιηθήκαμε και το gun hood αναλόγως για να ταιριάξει. Στο τέλος, έπεσαν και 2 χέρια ματ βερνίκι και...  voila.

Όσον αφορά τη διακόσμηση της ατράκτου, μένουν πλέον μόνον τα πολυβόλα (α, και η κεραία - αλλά αυτή θα την "ξεχάσουμε" για να έχει κάτι ο Δημήτρης από Άρτα να λέει  ;) ).

 :devil:

Τώρα μάλιστα,γίνεται όλο και πιο όμορφο. :thumbs up:

ωρε μάνα μου... :thumbs up:

Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια..!

Στην ουσία, εάν κάποιος ακόμα και άσχετος (π.χ. εμείς) έχει τα κατάλληλα εργαλεία (πχ. αερογράφο) και υλικά (χρώματα/βερνίκια) μπορεί να επιτύχει ίσως ένα αποτέλεσμα που φαίνεται δύσκολο, αλλά στην ουσία είναι εύκολο. Αυτό ευελπιστούμε ότι πρέπει να είναι ένα κεντρικό μήνυμα του thread..

Συνεχίζουμε.. Επειδή λόγω ελλείψεως χώρων παλαιώνουμε και βάφουμε το αεροπλάνο σε τμήματα, διακινδυνεύουμε πάντα να φτιάξουμε κάτι αταίριαστο όταν "δεθεί".. Μια γρήγορη συναρμολόγηση με το φτερό για να ελέγξουμε το αποτέλεσμα (και να διορθώσουμε όσο είναι καιρός)...

Γενικά μείναμε ευχαριστημένοι από τη γενική εικόνα - οι παλαιώσεις και φθορές νομίζουμε ότι ταιριάζουν αρμονικά μεταξύ ατράκτου και φτερού... Δε θα κάνουμε το αεροπλάνο περισσότερο distress - ήδη, δείχνει υπερβολικό από το 0.5m και "ενδιαφέρον" από τα 3-4m.  :angel: Και μια "μαυρίλα" από τα 50m.  :P

Η φωτό είναι τραβηγμένες από κινητό - συγγνώμη για την κακή απόδοση του φωτισμού...

Μερικές λεπτομέρειες για τα τελειώματα - όπως τα κανονάκια.

Αυτά δίνονται σε σκέτα μαύρα αλουμινένια σωληνάκια. Είπαμε να "ντύσουμε" λίγο τα MG131.
Για να δημιουργηθούν οι γεωμετρίες στις κάνες, χρειάστηκε να τα δουλέψουμε στον τόρνο.

Ευχαριστούμε τον κο. Παναγιώτη Σοφό που μας διέθεσε το μηχάνημά του για μερικές ώρες ώστε να δουλέψουμε.

Μετά, χρησιμοποιήσαμε αλουμινοταινία για να τυλίξουμε ένα μέρος της κάννης προκειμένου να πάρει μεγαλύτερο πάχος και μετά ξετρυπήσαμε με ακονισμένο μπρούτζινο σωληνάκι ώστε να δοθεί η ψευδαίσθηση του αερόψυκτου προφυλακτήρα..

Τα περάσαμε με Steel της Humbrol αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό... Θα ξαναδοκιμάσουμε με Metalliser, μετά από συμβουλή φίλων..

Έκτωρα,
Αδικείς τον εαυτό σου

Αυτό που χρειάζεται σε αυτό το χομπι είναι ατελείωτη όρεξη για διάβασμα και μάθηση, ταπεινότητα (γιατί όσα και να μάθεις πάντα υπάρχουν πολλά που δεν ξέρεις) και επιμονή (γιατί δεν θα σου πετύχουν όλα την πρώτη φορά)

Επειδή συνδυάζεις όλα τα παραπάνω δεν έχεις τίποτα να ζηλέψεις, απλά σκαρφαλώνεις τα Learning Curve όπως όλοι μας  :)

Για να διασκεδάσεις δες το πρώτο μοντέλο που έβαψα, με χρώματα για μοτοσυκλέτες House of Kolor, όπου έφτιαξα τις αποχρώσεις με μίξη των βασικών χρωμάτων μπλε ασπρο μαυρο

http://www.petame.gr/forumv/showthread.php?t=8905 (http://www.petame.gr/forumv/showthread.php?t=8905)

φίλε Έκτορα το weathering που έκανες στο μοντέλο σε αυτή τη φάση το έχει αναδείξει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Δεν έχει καμία σχέση με πρίν!
Βασικά αυτό που νομίζω οτι έχεις πετύχει πολύ καλά είναι το fading με σπασμένο-ανοιγμένο βασικό. Η διαφορά είναι εμφανής!
Το μοντέλο έχει αγριέψει! >:(
Επίσης βλέπω και αρχίζεις να τοποθετείς τα ξεβάματα με αλουμίνιο όσο πιο τυχαία γίνεται σε σημείο που το μάτι δυσκολεύεται να τα ομαδοποιήσει με αποτέλεσμα να μην φαίνεται οτι έχουν γίνει με ανθρώπινο μάτι!
Μια φιλική συμβουλή...βάλε και λάδια (άσπρο-μαύρο) και θα πάθεις πλάκα με το αποτέλεσμα!
ΜΠΡΑΒΟ αυτή τη φορά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά! :thumbs up:

Νίκο και Δημήτρη, ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια - δεδομένων των ικανοτήτων σας στο φινίρισμα, αυτά μετράνε διπλά!

Μερικά "μυστικά" που ανακαλύψαμε τυχαία...:
- Το fading του βασικού χρώματος δεν είναι φτιαγμένο με ανοιγμένο.. Ειδικά για το πιο RLM75, ανακαλύψαμε ότι εάν ψεκάσουμε από πιο μακρυά (οπότε δεν "έχτιζε" ιδιαίτερα), το opacity έσπαγε και "άνοιγε" το χρώμα από μόνο του. Αυτό που βλέπετε έχει γίνει με το ίδιο χρώμα στο μπουκαλάκι του αερογράφου. Είναι το ίδιο πρόβλημα που είχαμε και στο φτερό, όπου προσπαθούσαμε να πάρουμε ομοιογενή χρωματισμό στα μεγάλα patches αλλά δε μπορούσαμε διότι το εργαλείο (αερογράφος) ήταν μικρό για το μέγεθος της επιφάνειας που πηγαίναμε να καλύψουμε και μας έβγαζε streaking... (δηλ. "φέγγιζαν οι περασιές" - όπως ακριβώς το γκαζόν στα γήπεδα). Απλά στο cowl έτυχε η επιφάνεια να είναι τέτοιας κλίμακας μεγέθους σε σχέση με τη δέσμη του εργαλείου, όπου το streaking "ταίριαζε" με το οπτικό αποτέλεσμα που κυνηγούσαμε. Το μόνο κόλπο είναι οι περασιές να είναι και αυτές "τυχαίες". Άρα, από εδώ κρατάμε τη γνώση ότι το μέγεθος του ψεκαστικού εξοπλισμού χρειάζεται να είναι διαφορετικό για κάθε μεριά ενός giant αεροπλάνου.

- Όταν παίζουμε με την απόσταση ψεκασμού, τότε οι υφή της επιφάνειας παίζει και αυτή από "γυαλί" (όταν ψεκάζουμε κοντά και χτίζει) σε "γυαλόχαρτο" (όταν ψεκάζουμε μακρυά και στεγνώνει πρίν απλώσει). Η εναλλαγή της υφής δίνει και αυτή ρεαλιστικές εναλλαγές ανοίγματος του χρώματος. Στο τέλος, το βερνίκι που πέφτει από πάνω τις κάνει πιο απαλές και λείες, αλλά το οπτικό αποτέλεσμα παραμένει.

- Για το κλειστό χρώμα (RLM74 - πράσινο) η παραπάνω "τεχνική" (ασχετοσύνης) δε δουλεύει τόσο καλά - το χρώμα έχει καλή καλυπτικότητα και ψεκασιμότητα (Model Master γαρ...). Εδώ, για να κάνουμε εναλλαγές βάθους, απλά χρησιμοποιήσαμε το ίδιο αραιωμένο μαύρο ματ με το οποίο κάναμε το post-shading στα panel lines, για να βάζουμε τυχαία mottles γύρω γύρω. Δηλ. πάλι ή όλη δουλειά έγινε χωρίς αλλαγές χρωμάτων στον αερογράφο. Επίσης, "σπάμε" πάντα τα λευκά των αυτοκολλήτων/monokote για να δείχνουν ταλαιπωρημένα και όχι καινούργια/τέλεια. Συμπέρασμα: άχνο μαύρο κάνει τη διαφορά μεταξύ ARF και scale...

Δημήτρη, μπορείς να δώσεις λίγο πιο συγκεκριμένες οδηγίες για τα λάδια; Πού ακριβώς να τα βάλω; Τρεξίματα στα panel lines;

Συμφωνώ ότι τα λάδια είναι must

Πρόσεξε όμως τα εξής:
 - το χρώμα από κάτω να μην επηρρεαστεί, π.χ. εγώ με τα ακρυλικά δεν έχω θέμα γιατί το White Spirit δεν τα δυαλύει. Τα Model Master όμως ΣΙΓΟΥΡΑ τα σηκώνει το w.s. άρα θέλει ενδιάμεσα προστασία με βερνίκι

- Τα λάδια τονίζουν το ανάγλυφο, αν δεν υπάρχει ανάγλυφο κάνουν μια "μουτζούρα" ή στην καλύτερη σταξίματα. Κάνε πείραμα εκτός μοντέλου πριν.

Υπάρχουν πολλά βίντεο για Weathering Washes για στατικά μοντέλα, η τεχνική είναι ίδια

BwHP6Tj13DE

Jump to 02:30
qC2_0IUUom4 

Τελειώματα με τα κανονάκια...

Το metalliser έκανε εξαιρετική δουλειά (αν και δε φαίνεται στη φωτό χαμηλής ανάλυσης δυστυχώς). Της ατράκτου τα κολλήσαμε με epoxy στις έτοιμες υποδοχές του cowl - αφού πρώτα τα ευθυγραμμίσαμε σωστά για να μην αλληθωρίζουν (και να πετυχαίνουν τους Tommies εύκολα  :devil:).

Στο φτερό κάναμε μερικές προετοιμασίες για να μπούν οι σκουλικόβιδες στις φωλιές με το μεταλλικό δακτυλίδι που είχαμε προετοιμάσει μερικές σελίδες πίσω.. Μ3 στα εσωτερικά κανονάκια και Μ2 στα εξωτερικά (να φαίνονται λιγότερο). Εδώ μας έλειψε κολαούζο Μ2 (είχαμε Μ3) και σκουλικόβιδες Μ3 (είχαμε Μ2)...  :buck2:

Metalizer rulez  :thumbs up:

Αποτέλεσμα...

Μετά από λίγο "κάπνισμα" με τον αερογράφο (όπως και στην πάνω πλευρά) δε θα φαίνεται τίποτα.

Δουλειά δεν είχε ο Διάολος....

(Δημήτρη από Άρτα, πρέπει να βρείς κάτι άλλο που έχω ξεχάσει να μου υπενθυμίσεις - δυστυχώς!!)

Σκάλισμα θύλακα στη μαλακή balsa του fin, core της αντέννας από 2mm ply και μάγουλα/shaping από μαλακή balsa 3mm.
Αφήσαμε και μια γλώσσα για να βιδώνεται (είναι προσθαφαιρούμενη, για αποφυγή τραυματισμών κατά τη μεταφορά).

Εδώ να πούμε ότι η αντέννα στο fin είναι το κύριο χαρακτηριστικό εμφανισιακής διαφοροποίησης μεταξύ των FW190-A3 και -A4. Οπότε, επειδή ο Schnell του οποίου το αεροπλάνο αναπαριστάμε ήταν A4, δε μπορούσαμε να μην αφήσουμε αυτή τη λεπτομέρεια έτσι..

FW 190 Α3

(http://www.toredgarolsen.net/fockepic/Camo.jpg)

FW 190 A4

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/39/Fw_190_A4_Losigkeit_Wiki.jpg)

Για να βλέπω και το .....συρματόσχοινο-κεραία!!!! :devil:

Ακριβώς... Το δύσκολο εδώ είναι η.... τροχαλία πάνω στο canopy!  :police:

Υπάρχουν αυτά που είναι για κάρτες access έχουμε και στην δουλειά έχουν ελατήριο για επαναφορά, αν θέλεις να δω αν μπορώ να σου καμία.
Δεν ξέρω για το μέγεθος αν κάνει. Πόσο πρέπει να είναι περίπου?

Κυριάκο ευχαριστούμε για την ιδέα.

Βασικά, επειδή το canopy δεν είναι ανοιγόμενο, θα πάμε για στατική αναπαράσταση.

Θα φτιαχτεί το κομμάτι από Ply και με 2 βιδάκια θα πιάσει στο lexan. Μετά θα βάλουμε κάπως το συρματόσχοινο επάνω (λεπτή ατσαλοπετονιά ψαρέματος από pull-pull) και θα το κολλήσουμε μόνιμα. Το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πώς θα περάσουμε την κεράια εντός του cockpit (OK, εδώ τα θέλει ο κ***ς μας!).

Αφού περάσαμε το ξύλο ένα χέρι... βερνίκι μονής για sealing, 3 χέρια παχύ αστάρι 1Κ για να χτίσει πάνω από τα νερά της balsa (ότι είχε μείνει πάνω από το βερνίκι) και καλό wet & dry, περάσαμε ένα χρωματάκι το στύλο της αντέννας πάνω στο fin, "παίρνοντας μπάλα" και τα βιδάκια για να μην πολυφαίνονται..

Εδώ να πούμε ότι στο 1:1 η αντέννα δεν είναι ξεχωριστό κομμάτι, αλλά μονοκόμματο έλασμα με το fin cap. Οπότε "μπλεντάρει". Εδώ ανεχόμαστε το gap του προσθαφαιρούμενου... (Άλλο ένα scale point off...  :laugh:)

Η τροχαλία βάφτηκε με τον ίδιο τρόπο (βερνίκι, παχύ αστάρι, χρώμα).
Μπήκαν και μικροβιδάκια στις εσοχές για να κοροϊδεύουν το μάτι ότι υπάρχει άξονας περιστροφής..

Για να τερματίσει το συρματόσχοινο από τη μία πλευρά, ανοίξαμε μια διαμπερή τρύπα 1.5mm υπο γωνία (ώστε να διπλώνει επάνω το συρματόσχοινο εν έτει τροχαλίας) και στην κάτω πλευρά σκάψαμε μεγαλύτερη τρύπα με σβουράκι για να χωρέσει ο κόμπος..

Αντιγράψαμε και την ιδέα των Γερμανών να βάλουν ενισχυτικό plexiglass κάτω από την τροχαλία.  ::)

Το αποτέλεσμα αφιερωμένο στο Δημήτρη τον Αρτινό!

Το ελατήριο εκλάπη από ένα ball point στυλό.

 :D :D :D

Δεν έχω να πω κάτι..... 8)smiley
ΑΠΑΙΧΤΟΣ.

That's SCALE !  :thumbs up:

ΥΓ: να γιατί τα στυλό των scale-άδων ποτέ δεν δουλεύουν  ;D ;D

Επιστροφή από το Scale'15 στο HobbyBox - ευτυχώς με το αεροπλάνο σε ένα κομμάτι, αλλά με μόνον μια πτήση λόγω ιδιαίτερων καιρικών συνθηκών (ζέστη + υγρασία = το αισθανθήκαμε λίγο να "ασθμαίνει" στο χέρι, παρόλο που η μηχανή έδινε κανονικά τις στροφές της - μάλλον η APC με τη μικρή χορδή δεν τραβά καλά στον πιο αραιό αέρα. Θα δοκιμάσουμε Fiala).

Η προσγείωση ήταν αρκετά ίσια - δεν ξεμπαζώσαμε τίποτα, αλλά με το κατέβασμα της ουράς τράβηξε δεξιά και ούτε με full rudder έρχονταν: παρ ολίγο να καρφώσει στα μεταλλικά στηθαία και να το κλάψουμε.  :-[ Ο Θεός της ημέρας βοήθησε όμως.  :)

Ευχαριστούμε όλους τους διοργανωτές για τη φιλοξενία! Και του χρόνου.

Μπράβο Έκτωρα! Και για την κεραία και για την πτήση!! Πραγματικά μετά την παλαίωση φαίνεται πανέμορφο!!

Είναι όντως χορταστικό και επιβλητικό στον αέρα και στο έδαφος

Μπράβο Έκτωρα για την μεταμόρφωση!

Μπράβο Έκτορα οι "πληροφοριοδότες" μου , μου ανέφεραν οτι το αεροπλάνο σκίζει και απο κοντά που το είδανε.... :thumbs up:

Όντως, πάρα πολύ καλό  :thumbs up:

Πολύ κρίμα Παναγιώτη που δεν ήσουν εκεί - θα ήταν ωραία να γνωριζόμασταν από κοντά και να κάναν τα μοντέλα μας παρέα!  ;)

Νίκο ευχαριστούμε για τα καλά σχόλια - η μεταμόρφωση του Storch είναι και αυτή ιδιαίτερα όμορφη, μαστόρικη και πετυχημένη. Βέβαια, το πέταγμα του Bear είναι όλα τα λεφτά!  :thumbs up:

Δημήτρη, thanks - μπορεί να το φέρω Ελληνικό κάποια στιγμή, για υποδείξεις περαιτέρω βελτίωσης..  ::)

Ακόμα και μια πεταχτή ματιά από τον κο. Μαρκόπουλο είναι σίγουρα τιμή!  :angel: Ειδικά για ποταπά και χαμερπή ARFs...  :devil:

Σοβαρά τώρα, σας ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια. Μας βοηθάτε να θέλουμε να προχωρήσουμε παρακάτω...

Έκτορα κάθε άλλο παρά ποταπά είναι τα ARF, ειδικά όταν έχουν δεχθεί τόση δουλειά.

Έχουμε δει ARF να μεταμορφώνονται σε πανέμορφα μοντέλα στα χέρια ανθρώπων με μεράκι και όρεξη για δημιουργία. Και αυτό είναι πολύ καλό. :thumbs up:
Η διαφορά είναι -κατά την πτωχή μου άποψη - ότι όταν ξεκινάς με ένα δεμάτι φύλλα μπάλσας το συναίσθημα στο τέλος είναι απερίγραπτο, κάτι που εγώ το ένοιωσα πολύ πρόσφατα.
Ελπίζω λοιπόν να το τολμήσεις, γιατί σίγουρα το έχεις και στο τέλος να προσπαθήσεις να ψήσεις και εσύ τους υπόλοιπους.
Άντε να δω  ποιος θα το κάνει πρώτος 8)smiley 

Σωστός, Σωστότερος, Σωστότατος !!!!!!!!!!!!!!!!!! ... σε όλα

Παρατηρήσαμε ότι μια από τις φωτό του Scale'15 ήταν τραβηγμένη από σχεδόν "σωστή" γωνία (ίσως ενδόμυχα - σα deja vu).
Έτσι, δε μπορέσαμε να αντισταθούμε στο παρόν post...

Εντάξει, η άμεση σύγκριση αυτού του είδους κάνει wash-out τα λάθη/ανακρίβειες, αλλά περί ορέξεως...  :angel:

(βασικά το χορτάρι φταίει - είναι... out of scale!  :devil:)

Λίγο καλύτερα;  ;)

Thanks!! :thumbs up:

Wow!

Αν είχε μια στατική τρίφυλη θα ξεγελούσε και τον ίδιο τον Oblt. Schnell  :thumbs up:

Μικρή αναβίωση του thread, για μερικά τελειώματα, εν'όψη της νέας σεζόν του 2016..

Τοποθέτηση αισθητήρα στροφών κινητήρα.

Προσπαθήσαμε να πάρουμε παλμούς από την έξοδο του ingnition, αλλά το MRPM-AC της Jeti δε θέλησε να συνεργαστεί. Το συγκεκριμένο αισθητηράκι χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικά set-up για να μετρά στροφές και ενέργεια μετρώντας τη συχνότητα και το ρεύμα των 2 φάσεων ενός 3-φασικού μοτέρ, και διάφοροι στο εξωτερικό έχουν ρεπορτάρει επιτυχή συνεργασία με pulse output από αναφλέξεις RCEXcel σε μονοκύλινδρες DLE μηχανές.

Πάμε σε λύση Β' - το MRPM Opto της Jeti. Οπτικό αισθητηράκι το οποίο αποφεύγαμε γιατί δεν ξέραμε πού... να το στερεώσουμε ώστε να διαβάζει έλικα μπροστά χωρίς να πρέπει να ξεμοντάρουμε πλεξούδες από το cowl και να ξετρυπήσουμε το baffle/scale engine. Όμως, η ανάγκη κατεβάζει ιδέες. Ζήτω... τα κανονάκια και η διάμετρος του αισθητήρα που ταιριάζει σχεδόν με friction fit.

Έκτορα το δοκίμασες σε λειτουργία; Μήπως είναι μακρυά από την έλικα;;

Όχι σε πραγματικές συνθήκες. Στο εργαστήριο με το χέρι πάντως διαβάζει - σε κακές συνθήκες φωτισμού. Ελπίζω ότι έξω στο φώς της ημέρας θα είναι καλύτερα.  :smiley6600:

Wow!

Δυναμώστε τον ήχο !!

FqSHQz8crRc

 Τον δυναμώσαμε αλλα η μια μουσική κρύβει την άλλη... 

ρε δημητρη τι να ακουσεις εσυ και γω εδω μιλαμε ο νικολας ακουει πισω απο τη μουσικη .Νικολα που το βρηκες το μανιταρι ,για να ακουσεις το μοντελο πρεπει μαζι με το μανιταρι να εχεις πιει και το στρουμφ :D :D
(http://i1341.photobucket.com/albums/o748/casaidealeathens/manitari6_zpsr0ejv1uk.jpg)

Αναρωτιόμασταν εδώ και καιρό εάν θα εμφανιστεί το επίμαχο υλικό.... Το περιμέναμε κάνα χρόνο!  ???

Η δουλειά είναι καταπληκτική, όπως και οι και η λήψεις!
Ευχαριστούμε τον κο. Σπύρο που με τη δουλειά του και την αγάπη του ανέδειξε το μοντέλο έτσι ωραία.

Υ.Γ. Δε φταίει εκείνος που δεν υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πλάνα από την κυρίως πτήση - την συντομεύσαμε αρκετά διότι λόγω ζέστης το μοτέρ δεν τράβαγε και τα χρειαστήκαμε...  ::)

Καλησπέρα. το crow πως το σετάρουμε; Να υποθέσω οτι δεν έχουμε Υ σύνδεση τα ailerons;