Άτρακτος ελικοπτέρου από ανθρακονήματα – Κατασκευή

  Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[Markhelis]

Οπότε όλα καλά και προχωράμε ακάθεκτοι....  

Κάθε εμπόδιο για καλό φίλε μου και όπως σωστά λες "προχωράμε ακάθεκτοι" με όπλο την μεγαλύτερη εμπειρία
που απόκτησες από αυτό το στραβοπάτημα!!!

[Δημήτρης Άρτα]

Διονύση για την κατασκευή σου δε θα πώ τίποτα!!Τα είπαν οι προηγούμενοι!!!
ΑΦΩΝΟΣ λοιπόν!!
Αλλά για τον γραπτό σου λόγο ρε φίλε  είσαι ....απόλαυση!!!
Χαίρομαι  να διαβάζω την περιγραφη της κατασκευής του body!!!
Μπράβο βρε Διονύση!

[Γκούσκος Διονύσιος]

Οπότε όλα καλά και προχωράμε ακάθεκτοι....  

Κάθε εμπόδιο για καλό φίλε μου και όπως σωστά λες "προχωράμε ακάθεκτοι" με όπλο την μεγαλύτερη εμπειρία
που απόκτησες από αυτό το στραβοπάτημα!!!

Μάρκο, όπως είπες και εσύ, από τα ισχυρότερα όπλα η εμπειρία..

Μετά από τη ‘φάπα’ να προχωράς με ψυχραιμία και επιμονή..

Απο την πιο μικρή ατυχία έως την απόλυτη καταστροφή.. Ο πιο σίγουρος δρόμος προς την επιτυχία είναι η αποτυχία!

Διονύση για την κατασκευή σου δε θα πώ τίποτα!!Τα είπαν οι προηγούμενοι!!!
ΑΦΩΝΟΣ λοιπόν!!
Αλλά για τον γραπτό σου λόγο ρε φίλε  είσαι ....απόλαυση!!!
Χαίρομαι  να διαβάζω την περιγραφη της κατασκευής του body!!!
Μπράβο βρε Διονύση!

Δημήτρη, αυτό! είναι κομπλιμέντο!  
Σε ευχαριστώ πολύ φίλε!

[Γκούσκος Διονύσιος]

Με το πρώτο μας προς θυσία body λοιπόν ξεκινάμε τις μετρήσεις επάνω στο ελικόπτερο..



Για αρχή θα πρέπει να γίνουν μερικές τομές στο body έτσι ώστε να μπορεί να φορεθεί στο ελικόπτερο περνώντας το από το πίσω μέρος του, την μπούμα..







Στη συνέχεια με ένα μαρκαδόρο πρόχειρα σημαδεύουμε τις επιπλέων τρύπες που πρέπει να γίνουν για να αρχίσει να παίρνει το κατάλληλο σχήμα το body..



Αφού γίνουν οι τρύπες με ένα exacto, με χαρτοταινία φτιάχνουμε το περίγραμμα της τουρμπίνας και των εξατμίσεων προσπαθώντας να έρθουμε όσο πιο κοντά γίνεται και με ακρίβεια στα άκρα τους..







Σειρά έχουν οι τρύπες που θα περάσουν τα στροφεία..









Και τέλος το μοντέλο θα δείχνει κάπως έτσι..





Η ακρίβεια των οπών και των τομών σαφώς δεν μπορεί να είναι μεγάλη σε αυτό το στάδιο..

Σκοπός ήταν να περάσουμε αυτό το body–πατρόν στο τελικό body για να είναι όμορφο και ωραίο αλλά τελικά η μία μόνο στρώση υαλούφασμα έκανε το body πολύ εύκαμπτο με αποτέλεσμα να μην είμαι σίγουρος για τις μετρήσεις μου..

Οπότε θα υπάρξει ένα ενδιάμεσο στάδιο που φτιαχτεί άλλο ένα body από 3 στρώσεις υαλούφασμα αυτή τη φορά για να έχει μεγαλύτερη ακαμψία και να μπορώ να κάνω το δεύτερο πατρόν με μεγαλύτερη ακρίβεια..

Μετά από αυτό θα έχω ακριβώς τα σημάδια που θα γίνουν όλα τα ανοίγματα που χρειάζονται και θα τα μεταφέρω απευθείας στο τελικό carbon body..

Στη συνέχεια, και μόλις παραλάβω σακούλες κενού, θα γίνει το vacuum bagging για να φτιάξουμε το δεύτερο θύμα της ιστορίας..

 

[Γκούσκος Διονύσιος]

Ξεκινώντας την κατασκευή του δεύτερου body-θύματος  της υπόθεσης, ρίχνουμε τα υαλονήματα, θερμαίνουμε αυτή τη φορά την ρητίνη στους 20 βαθμούς για να μην έχουμε πάλι τα ίδια.. και επειδή αυτή τη φορά θα το κάνουμε με vacuum bagging και όχι με vacuum infusion, βρέχουμε τα υφάσματα με πινέλο μέσα στο καλούπι..







Κενό.. εδώ βλέπουμε και την περισσευούμενη ρητίνη που τράβηξε το ύφασμα αναπνοής.. χρειάστηκαν μόνο 125 γραμμάρια ρητίνης για κάθε μισό!





Στο δεύτερο μισό είχαμε τρύπια σακούλα..  

Όσο και να προσπαθήσαμε να βρούμε τη διαρροή, με τίποτα δεν τα καταφέρναμε.. Οπότε και το Ελληνικό δαιμόνιο βρήκε άλλη λύση για να κρατήσουμε μια κάποια πίεση στα υφάσματα.. Δοκιμαστικό είναι και αυτό.. δεν βαριέσαι!!  





Μόλις φυτρώσει η πατάτα ξεκαλουπώνουμε..

 

Στο τέλος θα κάνω τα καλούπια ζαρντινιέρες για το μπαλκόνι και θα φυτέψω μολόχες!

[snoopy]

        

[ArgyrisGiannetakis]

Φιλε Διονύση ...απλά καταπληκτικός!!!εχουμε λιώσει....Τρελή ιδέα και ακαριαία τα αντανακλαστικά !
Πιστέυω τωρα οτι σιγουρα θα ειναι καλύτερο το αποτελεσμα.Στο τελικό κομμάτι θα σου προτεινα να βαλεις πριν το χοντρό υφασμα και ενα ψιλό για να μην σου εμφανιζεται η πλέξη του υφασματος  στην υφή.Συνέχισε την τελεια παρουσίαση !!

[ergastirio]

Ξεκινώντας την κατασκευή του δεύτερου body-θύματος  της υπόθεσης, ρίχνουμε τα υαλονήματα, θερμαίνουμε αυτή τη φορά την ρητίνη στους 20 βαθμούς για να μην έχουμε πάλι τα ίδια.. και επειδή αυτή τη φορά θα το κάνουμε με vacuum bagging και όχι με vacuum infusion, βρέχουμε τα υφάσματα με πινέλο μέσα στο καλούπι..







Κενό.. εδώ βλέπουμε και την περισσευούμενη ρητίνη που τράβηξε το ύφασμα αναπνοής.. χρειάστηκαν μόνο 125 γραμμάρια ρητίνης για κάθε μισό!
Μπραβο και απο εμενα Διονυση σε παρακολουθω με μεγαλο ενδιαφεερων και να ξερεις οτι ο ελληνας παντα ηταν προτοπορος στης πατεντες γαυτο δεν μας αφηνουν να κανουμε τιποτα αξιολογο σε αυτην την χωρα .





Στο δεύτερο μισό είχαμε τρύπια σακούλα..  

Όσο και να προσπαθήσαμε να βρούμε τη διαρροή, με τίποτα δεν τα καταφέρναμε.. Οπότε και το Ελληνικό δαιμόνιο βρήκε άλλη λύση για να κρατήσουμε μια κάποια πίεση στα υφάσματα.. Δοκιμαστικό είναι και αυτό.. δεν βαριέσαι!!  





Μόλις φυτρώσει η πατάτα ξεκαλουπώνουμε..

 

Στο τέλος θα κάνω τα καλούπια ζαρντινιέρες για το μπαλκόνι και θα φυτέψω μολόχες!

[alex.cularis]

δυσκολη η δουλεια με τα  καλούπια
αν κατάλαβα καλα θελεις να φτιαξεις μια ατρακτο σαν του takumi 700cf
με ενα300 γιαλι δυσκολα πετυχαίνεις ακαμψια θελει τουλάχιστον 2 από την δικη μου εμπειρια σε ατράκτους σε ανεμόπτερα επισης τα υφασματα αντικρυστα τα νερα τους σε 45μοιρες δινουν την μεγιστη ακαμψια
παντως με δυο κομματια  η ατρακτος ισως χρειαστει καποιο  χειλος για να μπαινει το ένα στο άλλο εμπρος στο πισω να μπαινει κουμποτο
με μπαλονι παντως που εχω δει απο εμπειροτερους πετυχαινεται η καλυτερη ακαμψια - δυναμη καθως και σε βαρος
εχοντας μαθητευσει στο εργαστηρι του σοφου εμαθα καποια πραγματα αλλα αυτές οι δουλειες πρεπει να γινονται καλοκαιρι με ανοιχτα παραθυρα γιατι κινδυνεύεις από τις αναθυμιάσεις των εποξικων καθως πολυμεριζωνται και γρηγοροτερα
καλη συνεχεια

[Γκούσκος Διονύσιος]

Καλησπέρα Αλέξη..

Ναι κάπως έτσι είναι τα πράγματα.. Αλλά πριν φτάσουμε στο τελικό κομμάτι που θα είναι από ανθρακονήματα θα πρέπει να γίνουν δοκιμές με πιο οικονομικά υφάσματα όπως αυτά του γιαλιού.

Όντως όπως αποδείχθηκε, μια μόνο στρώση δεν αρκεί για να μπορεί να έχει έστω μια στοιχειώδη ακαμψία, για αυτό τον λόγο και στη δεύτερη δοκιμή έβαλα τρείς στρώσεις.

Η τεχνική με το μπαλόνι δεν έχει απορριφθεί αλλά για την ώρα έχω να κάνω άλλες εκπαιδευτικές δοκιμές..

Το καλοκαίρι είναι ότι καλύτερο για κατασκευές λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών αλλά και απαγορευτικό λόγω έλειψης διαθέσιμου χρόνου..

Μια καλή λύση, για κατασκευές με σύνθετα υλικά τον χειμώνα, είναι η δημιουργία ενός χώρου με ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.. Αλλά στην πραγματικότητα πόσες φορές θα χρειαστεί.....? hobby κάνουμε..

Δεν έχω καταλήξει ακόμη με πόσες στρώσεις ανθρακο-ύφασμα θα κάνω το τελικό body.. ίσως δύο ίσως και τρείς.. θα δούμε..

Αυτό που θέλω να κάνω είναι να είναι μεν άκαμπτο αλλά όχι σε επίπεδο carbon panel.. είναι καλύπτρα.. δεν στηρίζει κάτι.. πρέπει να έχει και μια ελαστικότητα για να μη υπάρξουν ρωγμές..

Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να γίνει πολύ στιβαρό με 1.5ΜΜ ολικό πάχος (δηλαδή 3-4 στρώσεις carbon 300 γραμμαρίων..) που αυτό θα το κάνει βαρύτερο..

Αν στην τελευταία λύση το όλο body δεν ξεπερνά τα 350 γραμμάρια ίσως να είναι καλύτερα και να γίνει έτσι..

Εδώ ίσως μπορεί να μας βοηθήσει ο Δημήτρης (James Magos), με δεδομένο ότι το πρώτο δοκιμαστικό body με μία στρώση  υαλο-ύφασμα 280 γραμμαρίων βγήκε στα 285 γραμμάρια βάρος όλο το body έτοιμο με κολλημένα και τα δύο μισά..

[Γκούσκος Διονύσιος]

Το δεύτερο body – θύμα είναι έτοιμο.. το αποτέλεσμα – οπτικά – ακόμη δεν είναι αυτό που θέλω.. αλλά αυτή τη φορά είμαι σίγουρος ότι το πρόβλημα είναι η θερμοκρασία περιβάλλοντος και αυτό διορθώνεται εύκολα..
 
Μετά από ένα καλό τριμάρισμα στα δύο μισά και μια πρόχειρη ένωσή τους, έχουμε τα δύο θύματα δίπλα δίπλα..  











Σφάζουμε το πρώτο body, με τις πολύ πρόχειρες μετρήσεις, και το βάζουμε επάνω στο δεύτερο με προσοχή να κάτσει σωστά.. Με χαρτοταινία κολλάμε τα δύο μισά ξανά και έχουμε το ένα μέσα στο άλλο!











Με ένα μαρκαδόρο πάτησα τις άκρες στις τρύπες που είχα φτιάξει στο πρώτο body για να τις σχεδιάσω στο δεύτερο με σκοπό να τις κόψω με το dremel.. Πλέων το πρώτο body μας είναι άχρηστο.. Αιωνία του η μνήμη..











Στο δεύτερο body  τώρα πρέπει να γίνει η τομή που θα χωρίζει το μπροστά μέρος από το πίσω. Αυτή η τομή θέλει λίγο προσοχή διότι θα είναι η τελική τομή που θα γίνει και στο carbon body για να βγαίνει το canopy από το ελικόπτερο!





Στη συνέχεια, η τρύπα στο κάτω μέρος του body.. Εδώ θα του δώσω πολύ χώρο για να ψήχεται καλύτερα η τουρμπίνα..









Τώρα μπορούμε να χωρίσουμε το μπροστά από το πίσω..



Μια πρώτη δοκιμή στο ελικόπτερο και στη συνέχεια αρκετές ακόμη μέχρι να γίνουν μερικές ακόμη διορθώσεις με χαρτοταινίες..







Εδώ φαίνεται και το σχήμα της οπής που περνά μέσα από αυτή η τουρμπίνα.. Ένα ωραιότατο αυγό!  







Αυτά για σήμερα..

Έχει πολύ και κουραστική δουλειά ακόμη…

 

[Γκούσκος Διονύσιος]

Καλησπέρα σε όλους.

Μέχρι να ολοκληρωθούν όλες οι μετρήσεις και οι λεπτομέρειες στο δεύτερο body και για να μη χάνουμε χρόνο είπα να ρίξουμε στα καλούπια λίγο ανθρακόνημα..

Τελικά αποφάσισα να μη το κάνω carbon σε όλο το μήκος του body.. Στο μπροστά μέρος θα γίνει fiberglass για λόγους ασφαλείας.. 

Ο δέκτης, συνεπώς και οι κεραίες, καλύπτονται από το αποσπώμενο τμήμα του body ( το canopy..) αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω τρύπες για να βγάλω τις κεραίες έξω από το body..

Οπότε αφού θα μείνουν μέσα και λόγω του ότι το carbon μπορεί, υπό συνθήκες, να παρεμβάλει το σήμα της τηλεκατεύθυνσης, όλο το μπροστά μέρος που θα καλύπτει τις κεραίες και θα μπαινοβγαίνει, καλύτερα να είναι από φιλικό (ως προς τον ηλεκτρομαγνητισμό) υλικό.. Υαλονήματα.

Έτσι και αλλιώς όλο το body θα βαφτεί, και τα σημεία που θα είναι εμφανές το carbon για αισθητικούς λόγους, θα είναι από τη μέση και πίσω..

Ετοιμάζουμε τα υφάσματα και τα αναλώσιμα λοιπόν για vacuum infusion δίνοντας βάση στην θερμοκρασία περιβάλλοντος και της ρητίνης φυσικά, έτσι ώστε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα..

Με θερμοκρασία περιβάλλοντος στους 22 με 24 βαθμούς και τη ρητίνη στους 25 βαθμούς κάνουμε Vacuum infusion και μετά από 24 ώρες έχουμε το πρώτο μισό κομμάτι έτοιμο και σχεδόν τέλειο.. 



















Μπορώ να πω ότι άν και δεν είναι τέλειο το αποτέλεσμα και θα χρειαστεί λίγο περιποίηση πρίν το βάψιμο, για πρώτη απόπειρα με καλούπι και carbon είμαι ικανοποιημένος.

Στη συνέχεια θα βγει και το δεύτερο και θα πρέπει να ραφτούν μεταξύ τους..

 

[jamesmagos]

Ποπό!!!  Λίγες μέρες απουσίας και εδώ έχει γίνει σοδομα!!    Γλάστρες, καλούπια πατέντες χαμός!!

Ωραια δουλειά Διονύση μου αρέσει πολύ η προσέγγιση και η μέθοδος σου για τα ανοίγματα/κοπές.  Στα υπόλοιπα, έχεις κάποιες ανησυχίες που σου κάνουν τη ζωή δύσκολη και πρέπει να τις λύσουμε (Αν και είναι φανταστικό να μένει στο φορουμ αυτο το learning curve):


A. infusion vs Vacuum vs layup.
Δυο και Μονο δύο λόγοι υπάρχουν για να κάνεις infusion       A. Το Laminate αποτελείτε απο 2+ στρώσεις υφασμάτων και πριν μπει ρητίνη έχεις αφαιρέσει ΟΛΟ τον αέρα άρα εχεις καλύτερη συνοχή μεταξύ τους και λιγότερο αέρα ανάμεσα  Β. Είναι ο μόνος τρόπος να φυλακίσεις παραπάνω ρητίνη από το ονομαστικό 1/1 σε βάρος (πέρίπου 1.12/1) ώστε αν έχεις ένα laminate, να δημιουργήσεις 2 φιλμ από ρητίνη που του δίδουν ομορφιά και δύναμη. Μη ξεχνάμε ότι στα σύνθετα η ρητίνη είναι το μπετό και το ύφασμα τα σίδερα ενός κτιρίου. 

Στις δικές μας κατασκευές πρέπει ΟΛΑ να είναι προυπολογισμένα....  Το επιθυμητό προστατευτικό φιλμ μπορεί να είναι μια στρώση Gelcoat ή βαφή ΜΕΣΑ στο καλούπι και όχι μετα κλπ κλπ. Ενώ στο ύφασμα βάζουμε το απαραίτητο consumption σε ρητίνη για να φτάσουμε τις θεωρητικές μέγιστες τιμές του πανιού με την ελάχιστη δυνατή ρητίνη για να έχουμε το ελάχιστο συνολικό βάρος.  Εν ολίγης..  Εφτιαξες ενα κουβαδακι ρητίνης Χ και απλά το άφησες να τραβήξει όσο θέλει και έλπιζες ότι ενω δεν εβαλες breather αλλά σκέτη ζελατίνη, η υποπίεση θα πήγαινε την ρητίνη παντού.. αρκετοί παράγοντες τύχης για να καταγράψεις και να κάνεις καλύτερο αποτέλεσμα την επόμενη φορά.

Layup μπαλόνια κτλ κτλ.. δεν τα συζητάω κάν, αν έχει κάποιος δοκιμάσει έστω και μια φορά τις παραπάνω μεθόδους..


Β. Ακαμψία βάρος αντοχή.
Το μόνο που θα σε απασχολεί με τα σύνθετα και ειδικά το carbon ή sandwich κάθε μορφής είναι το βάρος!   Αν τα σίδερα έχουν τη σωστή ποσότητα μπετού και το ανάποδο τα άλλα δύο είναι δεδομένα!
Το ανθρακόνημα δεν το θέλουμε μόνο γιατί είναι πανάλαφρο και όμορφο. το εξωπραγματικό του πλεονέκτημα στα specs είναι το tenstile strength. Καθε νήμα είναι τόσο ανελαστικό σε εφελκυσμό που μπορεί να μεταφέρει το παραμικρό μέχρι το τελευταίο χιλιοστό στην άλλη πλευρά του canopy.. αρα ΝΑΙ ελικόπτερο, αεροπλάνο, κανοπι ξεκάνοπι το θες τούμπανο! και οι ιδιότητες του πανιού θα σε δικαιώσουν. (αλλιώς βάλε διολεν με την ιδια πλέξη και το 1/10 των χρημάτων και παρόμοιο βάρος).
Σε ξαναπριζώνω για σαντουτσάκι να τρίβουν τα μάτια τους τα τακούμια!!

Γ.Ραφή
Ράβεις ακόμα με την κλασική/απλή μέθοδο με το φλοκ.. Άρα αναγκαστικά ένα τμήμα πάει στην φλάντζα και η επιφάνεια συνοχής είναι λιγότερη απο 0.17mm για τα υφάσματα που έχεις βάλει εως τώρα!!  Ακόμη σιγά σιγά θα παρατηρήσεις ότι το συνεχές ξύρισμα της φλάντζας από τις περίσσιες ρητίνες με φλοκ θα αρχίσουν να φθείρουν το καλούπι σου.. επίσης θα αρχίσει να σχηματίζεται gap ανάμεσα στα δύο μισά.
Δοκίμασε το κολπάκι που σου έγραψα...  1. Όλη η ρητίνη θα πάει εκεί που πρέπει 2.το μοντέλο θα βγαίνει έτοιμο χωρίς τριψίματα κουρέματα κλπ 3. θα μπει ένα πανάκι για έξτρα πρόσφυση 4. μπορείς να βάζεις και λίγο pigment μαυρο αν σου εχει μείνει απο το καλούπι ώστε με το καρμπον να βγαίνει αόρατη η ραφή..

Δ. Βαψε μέσα!!
Αν δεν το κάνεις δεν θα πειστείς... καμμια σχέση σε αποτέλεσμα
-βάφεις περιμένεις
-Ασταρώνεις περιμένεις  (χρησιμοποίησε αρκετή αραίωση και πολλές περασιές σε άχνα)

- αφήνεις τουλάχιστον 2-3 μέρες και άνω

-Μετα συνεχίζεις κλασικά.
Τα οφέλη:
Το χρώμα θα γίνει σώμα με την ρητίνη, τέρμα οι στόκοι, απίστευτη γυαλάδα γιατί γλιτώνεις το φλοιό πορτοκαλιού του πιστολιού, πιο καθαρή δουλειά, κρύβονται κενάκια/pinholes  ρητίνης που αλλιώς θα έκαναν μπαμ, η αποκόλληση γίνεται παιχνιδάκι σε σχέση με την αποκόλληση της ρητίνης, οι αερογραφίες απλά τα σπάνε!


Καλή Επιτυχία!!!

Υ.Γ. Με εσένα πρέπει να μπαίνουμε κάθε δυο ώρες στο φόρουμ...  γιατί σε δυο μέρες με τη φόρα που έχεις πάρει μπορεί να έχεις στείλει κανένα κοπτερο στον Άρη!!!

[Γκούσκος Διονύσιος]

 

Όντως οι ρυθμοί έχουν ανεβεί λιγάκι, μήπως προλάβω να το έχω έτοιμο για το Μάρτη στη Κέρκυρα!!  

Κάτι απο παλαιότερο post μιας και το είδα και το θυμίθηκα..

Δημήτρη θα ήθελα τη γνώμη σου για την εφαρμογή της συνταγής σου σε επίπεδο panel για χρήση σε πλαίσιο ελικοπτέρων..

Λόγω του βάρους και της ακαμψίας που προσφέρει νομίζω ότι θα μεταμόρφωνε ένα ελικόπτερο αφαιρώντας του στο σύνολο πάνω από 200 γραμμάρια βάρος..

Το πρόβλημα με τις κατασκευές Sandwich είναι στις βίδες και το σφίξιμο.. Αλλά φαντάζομαι ένα ισχυρό sandwich carbon με honeycomp στα 4 ~ 5 χιλιοστά πάχος, με τρύπες που να μπαίνουν οι βίδες μέσα στο πάνελ και να βιδώνουν τη μία πλευρά τους και τα κεφάλια να είναι πρόσωπο με την έξω πλευρά ( για Μ3 βίδα στη μία πλευρά τρύπα 3ΜΜ και στην άλλη 5ΜΜ) και κάτι παθαίνω!!!  Με πιάνεις?  

Και συνεχίζουμε..

Αφού ξεκαλουπώσαμε τα δύο μισά με τρομερή ευκολία, (δεν φανταζόμουν πόσο μεγάλη διαφορά κάνει η θερμοκρασία τελικά..) τώρα θα πρέπει να αφαιρεθούν τα αναλώσιμα από τα δύο μισά..

Ασφάλεια πάνω απ’ όλα!! ( δεν συνηθίζω να βγάζω φωτογραφίες την αφεντομουτσουνάρα μου αλλά αυτή η πόζα αξίζει την εξαίρεση!!



Η σκόνη από τα ανθρακονήματα είναι εξαιρετικά επιβλαβής για τον οργανισμό μας. Προσοχή!

Στη συνέχεια ξανά μέσα στα καλούπια για να τριμαριστούν και να κοπούν τελείως τα περισσέματα.. Δύο στρώσεις carbon με κοπίδι απλά δεν κόβονται με τίποτα σωστά. Οπότε και σκέφτηκα μια ωραία πατέντα για να μπορέσω να τα τριμάρω όμορφα, χωρίς κόπο και χωρίς λάθη!

Με ένα τάκο και σχετικά χοντρό υαλόχαρτο ( 160 ~ 270 ) έτριψα τις γωνίες από μέσα λίγο.. τόσο ώστε να αδυνατίσω το carbon αλλά να μη το κόψω με το τρίψιμο και βρω καλούπι!!

Στη συνέχεια με τη λεπίδα τα πράματα ήταν πολύ εύκολα..







Κάπου εδώ αγνόησα τηλεφώνημα από τη γυναίκα.. (νομίζω πως το άξιζε..)  



Τελικά, μετά από τόσες συμβουλές και γνώμες σχετικά με την τεχνική του ραψίματος, επέλεξα τον τρόπο του Αργύρη.

Αυτός ο τρόπος μου φάνηκε πιο κοντά σε μένα.. ένιωσα πιο σίγουρος στο να κάνω μια προσπάθεια με αυτόν για αυτή τη φορά.. Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος ή όχι αλλά είναι μια αξιοπρεπής λύση που θα δώσει μια καλή ένωση στα δύο μισά..

Έτσι λοιπόν με ένα πινελάκι βρέξαμε το εσωτερικό του body (και των δύο μισών) και την αφήσαμε να gel-άρει.. Στη συνέχεια κόψαμε λωρίδες πλάτους 3 εκατοστών από υαλούφασμα 100 γραμμαρίων ανα τετραγωνικό και τις τοποθετήσαμε περιμετρικά στο body.. Βρέξαμε με ρητίνη τη μισή λωρίδα μόνο από μέσα.. και αυτή που περισσεύει την αφήσαμε στεγνή..



Μέχρι να gel-άρει και αυτή η ρητίνη πέρασα 2 χεράκια αποκολλητικό κερί τις γωνίες του καλουπιού και τις φλάντζες έτσι για ασφάλεια..  



Μόλις gel-άρισε η ρητίνη βρέξαμε και το υπόλοιπο υαλούφασμα που εξέχει και το πατήσαμε με πινέλο στη φλάντζα ώστε να σχηματίσει γωνία 90 μοιρών..







Τέλος, ενώνουμε τα δύο μισά και σφίγγουμε όλες τις βίδες να πατήσουν όσο πιο δυνατά γίνεται μεταξύ τους. Έτσι οι πατούρες μας θα έρθουν σε επαφή σφραγίζοντας με ρητίνη και ύφασμα περιμετρικά όλο το body! Το πάχος των δύο λωρίδων υαλουφάσματος είναι 0.18 του χιλιοστού.. οπότε είναι σαν να μην υπάρχει!



Μετά θα ξεκαλουπώσουμε για τελευταία (?) φορά και θα τριμάρουμε τα περισσέματα.. θα κόψουμε, θα τρυπίσουμε, θα τρίψουμε, θα βάψουμε, θα βερνικώσουμε, θα τοποθετήσουμε και.. Θα πετάξουμε!

 

[Γκούσκος Διονύσιος]

Όσο οι jet-άδες καίγανε το Μεσολόγγι σήμερα.. Εγώ κλεισμένος στη τρύπα μου.. έτριβα..  

Ένα ακόμη ξεκαλούπωμα θα μας δώσει το τελικό body με τα δύο μισά να έχουν γίνει ένα σώμα μια ψυχή..

Η αποκόλληση, και αυτή τη φορά, ήταν παιχνιδάκι και τώρα θα πρέπει να προχωρήσουμε με προσοχή γιατί από εδώ και πέρα τα λάθη δε συγχωρούνται!

Η ραφή δεν μπορώ να πω ότι είναι τέλεια.. αλλα οκ πάλι καλά που θα βαφτεί..  

Κάποιος φίλος μου είπε σήμερα.. " Έχω βαρεθεί να σε ακούω να λές ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερο.. Το πρώτο είναι! Ρίξε μια ματιά στις πρώτες φωτογραφίες να δείς από που ξεκηνίσαμε.. και σκασε!"  

Οπότε όλα οκ και συνεχίζουμε..  





Πρώτη δουλειά μας να καθαρίσουμε την περίμετρο με μια λεπίδα. Το κόψιμο των δύο στρώσεων υαλουφάσματος 100 γραμμαρίων είναι πολύ εύκολη υπόθεση αλλά θέλει πολύ προσοχή με την ταχύτητα για να μη τραυματιστεί το body..

Μετά σειρά έχουν τα υαλόχαρτα.. Με υπομονή τρίψαμε όλη τη ραφή μέχρι να έρθει πρόσωπο με το body..



Μετά περάσαμε όλο το body με υαλόχαρτο νερού για να σπάσει η γυαλάδα και να αφαιρεθούν τα υπολείμματα από τα αποκολλητικά κεριά που είχε το καλούπι.

Το κερί αποκόλλησης μεταφέρεται από το καλούπι στην κατασκευή και αν πρόκειται αυτή (η κατασκευή) να βαφτεί, αποκλείεται να κολλήσει χρώμα επάνω!!

Οπότε ένα καλό καθάρισμα είναι ότι πρέπει και με αυτό τον τρόπο σπάνε και οι όποιες ατέλειες έχουν αποτυπωθεί από το καλούπι στο body..

Μετά το πρώτο πέρασμα με 1000άρι νερού.. είναι ακόμη υγρό το body..







Και τέλος το τελικό ματάρισμα με στεγνό υαλόχαρτο 1200 για να είναι έτοιμο για βαφή..



Πριν πάει για βάψιμο θα πρέπει να κοπεί και να τρυπηθεί στα κατάλληλα σημεία.. οπότε έχει ακόμη λίγη δουλίτσα να γίνει πριν το πιάσει ο καλλιτέχνης με τον αερογράφο του..