DS composites ULTIMA2

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[Stratigio]

Στις 7.5dm², το elevator κατασκευασμένο και αυτό από πυρήνα Rohacell και ελαφρύτερο Carboline είναι απλό στο σχεδιασμό και τοποθετείται ταχύτατα.





Τα horns είναι ήδη περασμένα, στενεύοντας τα περιθώρια για τυχόν λάθη.

[Stratigio]

Το rudder δεν διαφέρει ποιοτικά από το elevator. Εμπεριέχει όμως το γραφικό που ζήτησα από το Denis. Η φωτογραφίες αδικούν το χρώμα, που είναι η γνωστή στους ανεμοπτεράδες απόχρωση RAL2004.




Με απλό τρόπο κι εδώ, η τοποθέτηση γίνεται "αυτόματα".



 

[Stratigio]

 Δείγμα της μοντελιστικής "αρρώστιας" που πάσχουν οι κατασκευαστές ήταν το παρακάτω.



Αυτή η ανεπαίσθητη παραμόρφωση που προφανώς βγήκε στο πρώτο, οδήγησε στην απόρριψή του και την κατασκευή ενός νέου. Θεώρησαν σωστό να μου στείλουν και το δεύτερο (ως ανταλλακτικό), πρακτική που έχω διαβάσει πως έχει επαναληφθεί.




Έτσι ο ποπόφαρδος απέκτησα κάβα ένα, μιάς και συνηθίζω να τους αφήνω τα σημάδια μου από την "καλοδιαχείριση"...



 

[Stratigio]

   Το φτερό του είναι και αυτό πολύ προσεγμένο. Πρώτα μου έκανε εντύπωση η πολύ στενή του χορδή (ή αλλιώς μεγάλο διάταμα), αλλά και η στιβαρότητα συγκριτικά με το ανύπαρκτο κι εδώ βάρος. Επίσης αρκετή ώρα χάζευα το λεπτό πάχος της αεροτομής σε όλο το μήκος του φτερού, μα ιδιαίτερα στα άκρα.

   Τα servo των πηδαλίων έχουν έρθει όσο κοντύτερα στην άτρακτο γινόταν, για λόγους αδράνειας. Στο κεντρικό πάνελ υπάρχει ήδη περασμένη η (ultralight) καλωδίωση των servo (στα ακροπτερύγια οι τσέπες είναι τόσο κοντά που φτάνει το ίδιο καλώδιο του aileron servo) και όλες οι τσέπες είναι καθαρισμένες να υποδεχθούν τα προεπιλεγμένα servo με τις βάσεις τους. Επίσης το καναλάκι μεταξύ τσέπης-horn είναι καθαρισμένο και ανοιγμένο στο κατάλληλο μήκος, στην εξωτερική πλευρά του.


\



 

[Stratigio]

Servo πάχους έως 10mm μπορούν να τοποθετηθούν σε όλα τα πηδάλια και να χρησιμοποιηθούν επίπεδα καπάκια.




Ενδεικτική εικόνα του πάχους αεροτομής. Carbon οδηγοί ευθυγράμμισης και στρογγυλό άνοιγμα για την καλωδίωση που υποδέχεται 3D εκτυπωμένο κούμπωμα για τα κοινά φισάκια των servo (αρχεία διαθέσιμα για όποιον τα χρειάζεται), ώστε να μην χρειάζεται να μπαίνει "χέρι" κατά το φιξάρισμα του ακροπτερύγιου στο κεντρικό πάνελ.




 

[Stratigio]

 

[Stratigio]

 

[Stratigio]

 

[Stratigio]

... και ακολούθησε η "στεγνή" δοκιμή, για να πάρω μάτι...




  

[Stratigio]

 Στη ζυγαριά...







 

[Stratigio]

 

[Stratigio]

  Η συμμετοχή μου στους πρόσφατους πανελλήνιους και ενώ δεν υπήρχε δεύτερο ανεμόπτερο να καλύψω της ανάγκες μου για τον αγώνα, με έκανε να επιταχύνω ραγδαία το στήσιμο του ώστε να πάρω και Ultima μαζί μου. Μετάνιωσα που δεν είχα κάνει αυτή την κίνηση νωρίτερα, γιατί αποδείχθηκε πως οι καιρικές συνθήκες αποδείχθηκαν ιδανικές για τέτοιου τύπου μοντέλα παρά το κοντύτερο και πιο ευέλικτο Skiff που πετούσα την πρώτη μέρα. Ενώ η άφιξή μας από την Παρασκευή έδινε ένα παράθυρο δοκιμών, ο αέρας που επικρατούσε και ο περιορισμένος χρόνος μου έφεραν δισταγμό ως προς το αν θα έπρεπε να γίνει τότε και η παρθενική του πτήση.

 Την επομένη και μετά από μια μικροζημιά στο spinner του Skiff που κρατούσε την προπέλα μου ανοιχτή, ο κύβος ερρίφθη και στο μισάωρο διάλειμμα που είχαμε έκανα τη μόνη δοκιμαστική που μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να συνεχίσω τον υπόλοιπο αγώνα με το Ultima2.

 Αναφορικά με τις επιδόσεις του θα γράψω αργότερα, αφού κλείσω πρώτα την παρουσίαση του στησίματος του.




 

[Stratigio]

 

Έκοψα πρώτα ένα firewall από G10 2mm που με ένα σκαλοπάτι 0.5mm όπου ενώ κολλιέται όπως πρέπει στα τοιχώματα της ατράκτου, συγχρόνως σταματάει και στο εμπρός χείλος κάνοντάς το πιο ανθεκτικό στα δυνατά κοπανήματα της προσγείωσης. Από το ίδιο υλικό έκοψα και μια βάση για το σύστημα ερματισμού που χρησιμοποίησα.




 Από αεροπορικό κ/π έκοψα και τη βάση των servo της ατράκτου σε δυο εκδόσεις. Μια που καταλάμβανε όλο το αντίστοιχο μήκος και μια στενότερη που (κατέληξα να χρησιμοποιήσω) μου έδινε λίγα ακόμα χιλιοστά κίνησης στο μπρατσάκι του elevator που ερχόταν επικίνδυνα κοντά στο προδιαμορφωμένο τοίχωμα.




 Ο φίλος και συναθλητής Θέμις Δέλτας είχε την καλοσύνη να μου τυπώσει επίσης και ένα προστατευτικό για το πολύ ευαίσθητο τελείωμα της ατράκτου και ένα ζευγάρι κουμπώματα για τα servo των ακροπτερύγιων που έχουν σχεδιαστεί αποκλειστικά για το Ultima2 και τις αντίστοιχες υποδοχές του.

 Τα αρχεία για το εξωτερικό πατρόν της βάσης, που χρησιμοποίησα να σχεδιάσω τη δική μου αλλά και τα υπόλοιπα τρισδιάστατα μοντέλα είναι διαθέσιμα εδώ.



 

[Stratigio]

 

Ο διαμορφωμένος χώρος στο κάτω μέρος της ατράκτου που υποδέχεται το ραφάκι των servo, είναι σχεδιασμένος για διαφορετικούς τύπους από αυτά που κατέληξα να τοποθετήσω. Αρχικό πλάνο ήταν να μπουν DS09 της Hyperion σε όλο το ανεμόπτερο, μα τα δυο παραπάνω χιλιοστά μάκρους από τα DS11 με ανάγκασαν να χρησιμοποιήσω τα δεύτερα. Τα πράγματα είναι πολύ στενά εκεί κάτω και δεν ήθελα να επέμβω καθόλου στην άτρακτο με ανοίγματα ή "διευκολύνσεις".




 Οι ντίζες από συμπαγές κάρμπον με PTFE περίβλημα που είναι κολλημένο σε όλο το μήκος της μπούμας, ήθελαν ελάχιστο τριμάρισμα για άνετο "παίξιμο". Ιδιαίτερα στου elevator αφαίρεσα λίγο παραπάνω μήκος από το περίβλημα μιας και το servo του είναι αρκετά κοντά στην άκρη.




Πολλές δοκιμές πριν καταλήξω στη στενότερη βάση (που προαναφέρω) και τριμάροντας επίσης λίγο τα πλαστικά συγκράτησης που προορίζονται για τα μικρότερα DS09, τα σφήνωσα στα αφτάκια των 11αριών. Έτσι κατάφερα να τα στριμώξω έχοντας το μέγιστο εύρος κίνησης ανεμπόδιστα.



 

[Stratigio]

 Λίγο τριψιματάκι για τα πιάσει καλά το εποξικό πασάλειμμα και άνοιξα επίσης μια μικρή τρύπα να περάσουν τα καλώδια των servo προς την εσωτερική πλευρά.




Ακολούθησαν και άλλες δοκιμές πριν δέσει η εποξική, ελέγχοντας κυρίως το κεντράρισμα του συνόλου.