Gee Bee Senior Sportster Model Y 27%

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[psioutis]

Πω πω πανέμορφο, μπράβο!!!

[hpergm]

Καλημερίζουμε μέσα από τις διακοπές των Χριστουγέννων, όπου έχουμε επιτέλους λίγο χρόνο (και όρεξη) να ενημερώσουμε το thread. Χρωστάμε τις περιγραφές για τις περεταίρω επεμβάσεις στο αεροπλάνο και τις διάφορες ιστορίες κατά τη διάρκεια του scale στην Καρδίτσα.

Πρίν όμως πάμε εκεί, ξεχάσαμε να αναφέρουμε κάτι που πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό για πολλούς φίλους με ομοιότυπες κατασκευές. Κατά τη διάρκεια των πρώτων πτήσεων παρατηρήσαμε και κάτι άλλο. Ενώ ο κινητήρας έπαιζε καλά στο έδαφος και κατά την απογείωση και τις πρώτες βόλτες, άρχιζε να χάνει κάπως ισχύ (ή να "ακούγεται" λίγο πιο μπουκωμένος/βραχνός) μετά τα πρώτα 3-4 λεπτά πτήσης από τη μέση του γκαζιού και πάνω. Αυτό ακούγεται κιόλας στα go-around του παραπάνω βίντεο της προσγείωσης ("κόμπιασμα" στη γκαζιά του abort).

Έχοντας αντιμετωπίσει στο παρελθόν παρόμοιες συμπεριφορές (π.χ. Focke Wulf με τον FG-60), αποφασίσαμε σχετικά γρήγορα ότι δεν επρόκειτο για κακή ρύθμιση του καρμπυρατέρ (αυτό φαίνεται αμέσως είτε στο έδαφος είτε στην απογείωση), ούτε υπερθέρμανση (τσεκάραμε τις τηλεμετρίες με τις θερμοκρασίες κυλίνδρων), ούτε υπο-πιέσεις στο cowl (και αυτό φαίνεται από την αρχή της πτήσης) ούτε και εγκατάσταση ντεπόζιτου (όταν είναι λάθος το ύψος ή το μήκος των σωλήνων, συνήθως φτωχαίνει το μείγμα στην πτήση οδηγώντας σε υπερθέρμανση ή κράτηση).

 Άρα - τί να είναι; (οέεεό...;  

Οι FG-90R3 έχουν τα καρμπυρατέρ πίσω από το mounting plate. Έτσι, λοιπόν, όταν βιδώνουμε τον κινητήρα στο firewall (έχοντας ανοίξει τρύπα να περάσει το καρμπυρατέρ μέσα), η γεωμετρία αυτή απομονώνει στην ουσία το διαμέρισμα του κινητήρα από την άτρακτο όπου και πλεόν βρίσκεται το καρμπυρατέρ. Ο κινητήρας δηλαδή "ανασαίνει" τον αέρα του μέσα από την άτρακτο, με την πυκνότητα του αέρα στο εσωτερικό της ατράκτου να έχει άμεσο αντίκτυπο στη ρύθμιση/λειτουργία του κινητήρα. Υπάρχουν 2 μεταβλητές που μπορούν να μεταβάλλουν την πυκνότητα του αέρα αρκετά για να επηρεάσουν τη ρύθμιση (εδώ: μείωση πυκνότητας = πλούσιο μείγμα): η πίεση μέσα στην άτρακτο και η θερμοκρασία.

Για να είμαστε λοιπόν σίγουροι ότι και οι 2 παραμένουν αμετάβλητες κατά τη διάρκεια της πτήσης, όχι μόνον ανοίξαμε θυρίδες αερισμού της ατράκτου (μία στο άδειο κόκπιτ και μία στην κοιλιά) για να έχει πάντα ατμοσφαιρική πίεση (βλ. αποφυγή εσωτερικής υποπίεσης λόγω ταχύτητας του σκάφους) αλλά προσθέσαμε και αγωγό τύπου ram-air για συνεχή τροφοδοσία με φρέσκο κρύο αέρα. Οι φωτό εξηγούν. Ο αγωγός είναι απο εξάρτημα ("γωνιά") 90 μοιρών σωλήνων αποχέτευσης πολυπροπυλενίου, βαμμένος στο χρώμα του αεροπλάνου...

Η επόμενη δοκιμή απέδειξε ότι το πρόβλημα λύθηκε και δεν είχαμε βραχνιάσματα από τα μέσα γκάζια και πάνω.

Μάθημα: όταν εγκαθιστούμε gas κινητήρες φροντίζουμε να έχουμε πάντα εισρόφηση αέρα από ένα μεγάλο plenum (π.χ. άτρακτο) σε ατμοσφαίρική πίεση και με καλή κυκλοφορία φρέσκου αέρα ώστε αυτός να μη ζεσταίνεται.

[hpergm]

Με πολλές ευχές στα μέλη του Forum για τη νέα Χρονιά, συνεχίζουμε να συμπληρώσουμε το thread λίγο πριν τελειώσει η άδεια και γυρίσουμε στη δουλειά.

Με το πρόβλημα των βραχνιασμάτων λυμένο και την πτητική συμπεριφορά διορθωμένη μετά τη μετακίνηση του CG, φτάνουμε στην Καρδίτσα για συμμετοχή στους Πανελλήνιους F4C (Scale) - Κατηγορία ARF.

Αφού στήσαμε το αεροπλάνο, ξεκινήσαμε να κάνουμε μία πτήση εξοικείωσης του χώρου. Όλα πήγαν καλά, σχεδόν θυμόμασταν τις μανούβρες και τους κανόνες, ενώ η πολύτιμη βοήθεια του Παντελή σαν Caller έκανε την όλη διαδικασία πολύ πιο ευχάριστη (βλ. δε γίναμε τελείως ρεζίλι). Το αεροπλάνο συμπεριφέρθηκε πολύ καλά και μας αντάμειψε με ωραίες διελεύσεις πάνω από τον απέραντο διάδρομο της Καρδίτσας με απόλυτη νηνεμία να επικρατεί νωρίς το πρωί πριν την εκκίνηση των γύρων.

Όπως γράψαμε και παραπάνω, μόνο ερωτηματικό αποτέλεσε η τάση να γέρνει λίγο μπροστά στα touch and go και στις προσεγγίσεις, αγγίζοντας απειροελάχιστα την προπέλλα στο διάδρομο (κάτι σα "χαιδευτά" prop strike τα οποία δεν άφηναν καν σημάδι στην καρμπονένια προπέλα). Στη φάση αυτή, απλά θεωρήσαμε ότι επειδή το αεροπλάνο έρχονταν λίγο πιο γρήγορα (λόγω της νηνεμίας), μάλλον η αδράνεια των μεγάλων τροχών στην εκκίνηση της περιστροφής τους κατά την επαφή με την άσφαλτο - και σε συνδυασμό με το αρκετό downthrust (το οποίο αποδείχθηκε ακριβώς αυτό πoυ πρέπει στον αέρα, με μηδέν balloning στα γκάζια), τράβαγαν στιγμιαία τη μούρη λίγο κάτω. Κάτι είμασταν σίγουροι ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε στις επόμενες πτήσεις με 3-point flare (τουλάχιστον για την τελική προσγείωση). Δε θέλαμε να πειράξουμε άλλο τις ρυθμίσεις μας (π.χ. το CG ακόμα πιο πίσω), διότι πτητικά ήμασταν αρκετά ευχαριστημένοι (εξαίρεση το torque roll, αλλά στο F4C πετάμε με αρκετά σταθερό γκάζι και μπορέσαμε να το τριμμάρουμε καλά).

Ξεκινάμε λοιπόν με αυτοπεποίθηση τον 1ο γύρο. Όλες οι μανούβρες να βγαίνουν τέλεια, τον Caller/Παντελή να μας λέει μπράβο που δε φανήκαμε τελείως απροπόνητοι, ειδικά μετά το "γλυφτό" touch and go στο οποίο δώσαμε και λίγο up τη στιγμή της επαφής και μπορέσαμε αποφύγαμε το "χαιδευτό" prop strike (βασικά, τυχεροί σταθήκαμε...  ).

Έρχεται η ώρα της προσγείωσης. Λέμε: "θα το φέρουμε 3-point μην μπρουμουτίσει". Τί ήταν να το σκεφτούμε; Σηκώνει μια ριπή κατά τη διάρκεια της τελικής, το φουσκώνει, δίνουμε down και το σκάμε λίγο πιο δυνατά (αλλά ρολλαριστό) με τα 2 κυρίως σκέλη κάτω. Αποτέλεσμα; Ακαριαίο μπρουμούτισμα, σπάσιμο προπέλλας, σπάσιμο wheel pants, σύρσιμο καμιά 10ριά μέτρα και άγριο φάγωμα του cowl. Μιλάμε για τέλεια πτήση, κατεστραμμένη στο τελευταίο κλάσμα του δευτερολέπτου από κάτι τελείως αναπάντεχο (το μπρουμούτισμα, όχι τη ριπή). Μέχρι και στους κριτές ξέφυγε ακούσιο σχόλιο για το κρίμα...

Μαζέψαμε τον πληγωμένο εγωισμό μας, τα κομμάτια και το αεροπλάνο και πήγαμε στον πάγκο να δούμε τί ακριβώς θα μπορούσαμε να επισκευάσουμε για να μη χάσουμε τους Αγώνες...

Τα παράσημα από κάτω:

[hpergm]

Μια πιο λεπτομερής εξέταση μας έδειξε τελικά τί ήταν αυτό που μας συνέβαινε στις προσγειώσεις και εμείς δε δείξαμε σημασία.

Κατά τη διάρκεια του flare και στο πρώτο πάτημα, οι φουσκωτές ρόδες ναι μεν έκαναν απόσβεση του κραδασμού - όπως ακριβώς και είχαμε σχεδιάσει- αλλά αυτό που δεν υπολογίσαμε ήταν το ταυτόχρονο φούσκωμά τους από την πάνω πλευρά. Το "καρούμπαλο" που δημιουργούνταν λοιπόν τις έκανε να ακουμπάνε το σύρμα των σκελών και έτσι να φρενάρουν στιγμιαία. Η φαγωμένη μπογιά στην πάνω πλευρά των σκελών φαίνεται (αμυδρά) στις παρακάτω φωτογραφίες... Ευτυχώς που είχαμε βάψει τα σκέλη και έτσι αυτό μας έδειξε τον ένοχο!

[AthDardaganis]

Καλησπέρα, Καλή Χρονιά, καλές προσγειώσεις (εδώ η παραδοσιακή αεροπορική ευχή έχει ιδιαίτερο νόημα !!!)
Πολλή ωραία η "κινηματογραφική" παρουσίαση του αγώνα - το πιστοποιώ ως αυτόπτης μάρτυρας ...

[hpergm]

Με την πίεση του χρόνου και το 2ο γύρο να έρχεται σε λίγο, έπρεπε να αποφασίσουμε τί θα κάνουμε.

Η αφαίρεση των "παπουτσιών" ήταν επιβεβλημένη διότι αυτά είχαν καταστραφεί (έστω και εάν δε φαίνεται στις παραπάνω φωτό, ήταν σα θρυμματισμένα πασχαλιάτικα αυγά.. Πάει ένα από τα κυρίως scale χαρακτηριστικά του αεροπλάνου )

Με τα παπουτσάκια εκτός, είδαμε ότι θα μπορούσαμε να μετακινήσουμε τις ρόδες πιο έξω στους άξονές τους, προκειμένου να αυξήσουμε την απόσταση του ελαστικού από το κεκλιμένο κομμάτι των σκελών και έτσι να μειώσουμε τις πιθανότητες φρεναρίσματος από καρούμπαλα. Κάτι τέτοιο δε θα ήταν δυνατό ούτως ή άλλως με τα παπουτσάκια φορεμένα διότι έτσι θα είχαμε τριβές του ελαστικού με το άνοιγμά τους από κάτω (ήταν οριακά) καθώς και θα φαίνονταν ακεντράριστοι από μπροστά (OK, μικρότερο πρόβλημα).

Με τις επισκευές τελειωμένες λίγα λεπτά πριν το 2ο γύρο και το αεροπλάνο να μοιάζει σαν κάτι.... bodybuilders με φουσκωμένο το πάνω μέρος και κάτι ποδαράκια σπουργιτιού από κάτω...  

Βάλαμε και την εφεδρική προπέλα μιάς και η κυρίως είχε σπάσει.
Δυστυχώς, δεν είχαμε απολύτως ίδια - βάλαμε μια 24x10 (αντί 12 βήμα που είχαμε). Τουλάχιστον, ήταν βαμμένη άσπρη-κόκκινη - οπότε οπτικά... του πήγαινε καλύτερα

[hpergm]

Έρχεται λοιπόν η ώρα της 2ης πτήσης.

Με αλλαγές στο ζύγισμα και την αεροδυναμική (παπουτσάκια εκτός), καθώς και άλλα προπέλα θεωρήσαμε ότι θα έχουμε στα χέρια μας ένα άλλο αεροπλάνο - μόλις το είχαμε "στρώσει"...

Με βάρκα την Ελπίδα εκκινούμε για το 2ο γύρο να δούμε τί θα μας πεί στον αέρα. Ευθύς αμέσως ο κινητήρας μας βγάζει ψηλότερο ρελαντί (μικρότερη προπέλα), με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να μη μπορεί να σταματήσει στην τροχοδρόμηση (η απογείωση με μεγάλο συντελεστή βαθμολογίας πρέπει να ξεκινήσει από στάση). Να προσπαθούμε να ρυθμίσουμε το τρίμ (τίποτα), βελόνες (πιο πλούσια η μικρή - κάτι έγινε) με τους κριτές να μετράνε το χρόνο ανάποδα και τα όρια της υπομονής τους (δηλ. των κανονισμών) να βαίνουν προς εξάντληση. Τελοπάντων, βρίσκουμε μια ρύθμιση γρήγορα που μας επέτρεπε τη στάση και ξεκινάμε. Στην απογείωση, φάνηκε ότι το ζύγισμα δεν είχε επηρεαστεί, αλλά το δεξί trim του aileron ήταν τώρα πολύ - έπρεπε τώρα να το βγάλουμε. Πολύ γρήγορα σκεφτήκαμε ότι αυτό μάλλον ήταν κάτι αναπάντεχο αλλά ταυτόχρονα θετικό: φαίνεται ότι το μικρότερο βήμα της προπέλας μείωσε το torque roll (ή το σχήμα της αεροδίνης που χτύπαγε τις πτέρυγες/ουρά) ενώ οι ταχύτητα του αεροπλάνου δε φάνηκε να μειώνεται δραστικά. Μας πέρασε και κάτι άλλο από το μυαλό: λές τα παπουτσάκια να ήταν τοποθετημένα σε διαφορετικές γωνίες προσβολής και να έδιναν roll? Στα GeeBee είναι αρκετά μεγάλα να έχουν αρκετό lift για κάτι τέτοιο...

Για να μην τα πολυλογούμε, το αεροπλάνο αποδείχθηκε ακόμα πιο "καρφί" στο 2ο γύρο - η πτήση, το touch and go και η προσγείωση ήταν όλα όσο πιο καλά μπορούσαμε να τα βγάλουμε. Καμία αλλαγή trim στα γκάζια/προσεγγίσεις, κλπ. Κανένα μπρουμούτισμα στα flares. Το ίδιο και στον 3ο γύρο. Οι κριτές μας αντάμειψαν με πολύ καλά scores ενώ (το πιο σημαντικό) ευχαριστηθήκαμε και οι ίδιοι τις πτήσεις, την παρουσία και την ήχο του μοντέλου.

Έστω και κάπως... κωμικό, το αεροπλάνο αποδείχθηκε αντάξιο των αρχικών μας προσδοκιών όντας τελείως "dialed in".

[hpergm]

Γυρίζοντας στο εργαστήριο μετά από ένα (τελικά) απολαυστικό 2-ήμερο, στρωθήκαμε στη δουλειά για να αποκαταστήσουμε την εικόνα του αεροπλάνου (βλ. παπουτσάκια και βαφή cowl). Αυτή τη φορά όμως αποφασίσαμε να τα μετατρέψουμε έτσι ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν οι τροχοί με ευκολία όσο πιο έξω γίνονταν στους άξονές τους προκειμένου να διαφυλάξουμε την καλή συμπεριφορά της πρόχειρης επισκευής των αγώνων που είδαμε ότι δουλεύει καλά.

Εδώ είναι λίγο δύσκολο να το περιγράψουμε, αλλά η εργοστασιακή μέθοδος τοποθέτησης των παπουτσιών και μετά των τροχών μέσα τους χρειάζονταν ταχυδακτυλουργικά, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να γίνει η παραπάνω απαραίτητη ευθυγράμμιση (δεν "έδινε χέρι" για πρόσβαση εργαλείων στα κολάρα των αξόνων). Για να ξεπεράσουμε το πρόβλημα, αποφασίσαμε να κόψουμε "καπάκια" στα πλαϊνά των παπουτσιών, ώστε να μπορούμε να τοποθετούμε τους τροχούς ελεύθερα. Επίσης, τροχίσαμε το άνοιγμα στο κάτω μέρος των παπουτσιών για να αποφύγουμε παρεμβολές με τους τροχούς σε περιπτώσεις παραμορφώσεων των τοιχωμάτων τους στο πλάι (π.χ. προσγειώσεις με πλαγιολίσθηση).

Χωρίς να περιγράψουμε πολλά, παραθέτουμε τις φωτό της μετατροπής.

[hpergm]

Με τη μετατροπή τελειωμένη, πάμε για το τελείωμα της επισκευής: ενίσχυση υαλονημάτων, στοκάρισμα με εποξικό στόκο αυτοκινήτων, τρίψιμο, μασκάρισμα και βάψιμο  (3 χρώματα) εκ νέου (δηλ. φαναρτζοδουλειά  )

[hpergm]

Done! Τα καπάκια είναι από την εσωτερική πλευρά των παπουτσιών, οπότε οι όποιες ατέλειες δε φαίνονται. 

[hpergm]

Καλησπέρα, Καλή Χρονιά, καλές προσγειώσεις (εδώ η παραδοσιακή αεροπορική ευχή έχει ιδιαίτερο νόημα !!!)
Πολλή ωραία η "κινηματογραφική" παρουσίαση του αγώνα - το πιστοποιώ ως αυτόπτης μάρτυρας ...

Ευχαριστούμε Θανάση. Καλές προσγειώσεις και υπό κλίμακα και σε 1:1!

[hpergm]

Πιθανώς μια τρίφυλλη προπέλα θα μειώσει την αλλαγή των τριμ ανάλογα με την ταχύτητα. Κάντε δοκιμή.

Επίσης δεν είμαι σίγουρος ότι η περιστροφή στις φουλ στροφές οφείλεται στην ροπή, ή στο ελικόρευμα που χτυπάει το κάθετο σταθερό υπό γωνία. Αν πρόκειται για την δεύτερη περίπτωση, διορθώνεται με right thrust.

Τελικά, και όπως περιγράψαμε παραπάνω, φάνηκε ότι το 12-άρι βήμα ήταν πολύ για τις ταχύτητες του μοντέλου σε συνδυασμό με το μήκος του και το εκπέτασμα (λίγο πολύ, ο συνδυασμός όλων όσων λέτε παραπάνω). Ευχαριστώ και τους 2 για τις προτάσεις/ιδέες.

Καλησπέρα! Για καλό και για κακό τσέκαρε το angle of incidence των πτερύγων για μικροδιαφορές μεταξύ τους. Έχω ένα παλιό ARF Mustang με 1,93m εκπέτασμα και 19χ12 προπέλα. Είναι ηλεκτρικό στα 2000 Watt. Έχει μονοκόμματη και ελαφρά στρεβλωμένη πτέρυγα και πετάει με αρκετό trim στα aileron αλλά δεν χρειάζεται ποτέ να το αλλάζω με ότι ταχύτητα η στροφές κι αν έχω στο μοτέρ...

Όταν τσεκάραμε στο σπίτι τις πτέρυγες, αυτές αποδείχθηκαν ΟΚ (0.5 μοίρες διαφορά στις μετρήσεις, εντός της ακρίβειας του Robart Incidence meter). Εκεί που μάλλον είχαμε διαφορά ήταν στις γωνίες των παπουτσιών - τις οποίες και διορθώσαμε!

[hpergm]

Αν μπει μια ελάχιστη μίξη μεταξύ γκαζιού και και Ailerons
Θα έχει νόημα? 

Από τα ακροβατικά μας χρόνια, έχουμε μάθει να αποφεύγουμε τις μίξεις (όλα "στο χέρι") διότι αυτές δε δουλεύουν το ίδιο σε όλες τις ταχύτητες. Οπότε φτιάχνοντας κάτι, μπορεί να κυνηγάμε μετά να το διορθώσουμε λίγο παρακάτω, κάτω από άλλες συνθήκες.

(Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πρόταση δε θα δούλευε.)