ESM P-40 50CC SCALE DETAILS

Φίλε Βαλάντη και Δημήτρη σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!

Δημήτρη δεν νομίζω οτι χρειάζεται κάποιο ιδιαίτερο thread σχετικά με το βάψιμο και το weathering των warbirds.
Τα πράγματα είναι σχετικά απλά, εγω θα σου πω μερικές βασικές αρχές που εφαρμόζω σε αυτή την περίπτωση :

1. ΥΠΟΜΟΝΗ - ΥΠΟΜΟΝΗ - ΥΠΟΜΟΝΗ - ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!!!!Όποιος βιάζεται καλύτερα να μην το ξεκινήσει καν!
2. Δεν υπάρχει καλύτερο περιβάλλον για αυτές τις δουλειές απο το ΦΥΣΙΚΟ ΦΩΣ , δηλαδή τα βαψίματα και weathering να γίνονται σε φυσικό φώς! Σαφώς και δεν είναι πάντα εφικτό αλλά είναι πολύ σημαντικό!!Εαν αυτό δεν γίνεται τότε προτιμάμε έναν προβολέα με λάμπα φυσικού φωτός ( όμως σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά το φυσικό φώς...)
3. Καλή μελέτη και έρευνα απο το internet σχετικά με φωτογραφίες απο το πραγματικό αεροπλάνο σε διάφορες φάσεις, στον αέρα, στο έδαφος, καθαρό , βρώμικο, κ.τ.λ. .Επίσης πολύ σημαντική βοήθεια είναι οι δουλειές αυτών που φτιάχνουν στατικά μοντέλα (μερικά είναι απίστευτα ρεαλιστικά!!!)
4. Αντιγράφουμε τις τεχνικές βαψίματος και weathering αυτών που ασχολούνται με στατικά μοντέλα. Οι κύριες τεχνικές που χρησιμοποιούν είναι :

   A. Fading - highlighting , δηλαδή μετά το πέρασμα με το βασικό χρώμα, ξαναπερνάμε πάλι σποραδικά στο μοντέλο (κυρίως σε
   καμπύλες - χείλη προσβολής , πάνω μέρος της ατράκτου και του cowl , πάνω στο φτερό, κ.α. ) αραιωμένο και "σπασμένο" το
   βασικό χρώμα με αερογράφο. Δηλαδή ρίχνουμε μερικές σταγόνες απο π.χ. λευκό ή κίτρινο (ανάλογα το βασικό χρώμα ) μέσα σε
   αυτό ώστε να "ξανοίξει" ελαφρώς. Αυτή η τεχνική δίνει την αίσθηση του ξεβάματος-φθοράς, σπάει τη μονοτονία του βασικού
   χρώματος και επιπλέον τονίζει τα καμπυλόγραμμα σημεία του μοντέλου δίνοντας περισσότερο τρισδιάσταση υπόσταση

   Β. Τρίβουμε με 1000άρι ντουκόχαρτο νερού και πολύ απαλά και βαθμιαία επιλεγμένα σημεία του μοντέλου που έχουμε διαπιστώσει
   απο τις φωτογραφίες οτι παρουσίαζαν φθορές ή βάζουμε και τη φαντασία να δουλέψει. Εδώ θέλει πολύ προσοχή να μην το
   παρακάνουμε!!!Μια γενική αρχή είναι οτι προτιμάμε το λίγο-διακριτικό weathering παρά το παραπάνω γιατί αυτό μπορεί να
   χτυπήσει άσχημα στο μάτι. Πολύ καλό αποτέλεσμα έχει αυτή η τεχνική όταν πιο πριν έχουμε περάσει απο κάτω ένα άλλο
   πέραν του βασικού χρώματος (π.χ. αλουμίνιο χρώμα ) για να φαίνεται σαν φθορές π.χ. στη σέλα του φτερού. ΤΟ ΤΡΙΨΙΜΟ
   ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΛΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΤΟΝΟ.
   S.O.S.!!!!!Γενικά πρέπει να γνωρίζουμε (και αυτό ισχύει για όλες τις τεχνικές weathering )
   οτι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να ομαδοποιεί εικόνες, δηλαδή το μάτι μπορεί εύκολα να διακρίνει και να
   αναγνωρίσει επαναλαμβανόμενες τεχνικές σε κοντινά μέρη του μοντέλου με αποτέλεσμα να φαίνεται οτι έχει επέμβει
   ανθρώπινο χέρι για να τις κάνει!!!!και για αυτό το λόγο εφαρμόζουμε διάφορες τεχνικές και όχι συνέχεια την ίδια και σε
   διαφορετικά μέρη του μοντέλου , ώστε να μπερδεύεται το μάτι και να μην μπορεί να ομαδοποιήσει εικόνες...δηλαδή θα ΠΡΕΠΕΙ
   ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑ ΟΛΑ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΥΧΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΠΕΜΒΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΕΡΙ (για αυτό το λόγο
   χρειάζεται υπομονή και να γνωρίζουμε οτι το αποτέλεσμα θα έρθει εφαρμόζοντας το σύνολο των τεχνικών και οχι απο την
   αρχή με την πρώτη τεχνική).

   Γ. Λάδια!!!(artists oil ) με διαλύτη white spirit π.χ. απο Πλάισιο. Με λευκό ή μαύρο (κυρίως ) αλλά και burnt sienna αναλογα το
   σημείο (π.χ. πριτσίνια, panel lines, περιοχές του φτερού ή της ατράκτου) και το βασικό χρώμα ώστε να κάνει αντίθεση,
   βάζουμε λάδια ώστε να αυξηθεί με αυτό το τρόπο η εναλλαγή χρωμάτων και αποχρώσεων όπως σε ένα
   παλαιομένο πραγματικό αεροπλάνο αλλά και να τονιστούν οι ανάγλυφες επιφάνειες (π.χ. μαύρο χρώμα στην περιοχή του cowl
   απο τα λάδια του κινητήρα, ή λευκό μέσα στα πριτσίνια για να τονιστούν, κ.α. )

   Δ. Στεγνό πινέλο! Κυρίως με αλουμίνιο και κυρίως σε περιοχές που έχουν ακμές και παρουσίαζαν φθορές (π.χ. το πλαίσιο του
   canopy, τα άκρα των θυρών επισκέψεως...) ΚΑΙ ΟΧΙ σε επιφάνειες γιατί δεν αποδίδεται με αληθοφάνεια το εφέ (φαίνεται οτι
   έχει περάσει ανθρώπινο χέρι).

   Ε. Για να αναδειχθούν οι φθορές με αλουμίνιο σε επιφάνειες , πέρα απο το γυαλοχαρτάρισμα που ανέφερα παραπάνω,
   εφαρμόζω τη τεχνική με το αλάτι διότι αυτό προσφέρει μια "μάσκα τυχαιότητας" και αποδίδεται με αληθοφάνεια το εφέ της
   φθοράς. Μετά το βασικό χρώμα δηλαδή, ψεκάζω την επιφάνεια που θέλω να εφαρμόσω το εφέ με στάλες απο νερό , εν
   συνεχεία ρίχνω πάνω αλάτι ΜΕ ΑΚΑΝΟΝΙΣΤΟ ΤΡΟΠΟ, Π.Χ. ΑΛΛΟΥ ΠΥΚΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΑΡΑΙΟ, ξαναψεκάζω και εν συνεχεία
   ζεσταίνω το σημείο με μπιστολάκι μαλλιών για να στεγνώσει γρήγορα και μετά ψεκάζω πάνω στο αλάτι με αερογράφο
   αρκετά αραιομένο
   χρώμα αλουμινίου, με αποτέλεσμα το χρώμα κάπου να διαπερνα το αλάτι και κάπου οχι. Εν συνεχεία απομακρύνω το αλάτι
   με ένα πανί. Κανονικά η τεχνική γίνεται πριν περαστεί το βασικό χρώμα, όμως εμένα με ικανοποιεί και όταν γίνεται με τον
   τρόπο που αναφέρω.

Γενικά και επειδή κάποιες φωτογραφίες των πραγματικών αεροπλάνων μπορεί να μην αποδίδουν σωστά και με ακρίβεια το scale βασικό χρώμα λόγω π.χ. φωτισμού ή παλαιότητας, προτιμούμε συγκεκριμένους κωδικούς χρωμάτων απο γνωστές εταιρίες που χρησιμοπούνται στο στατικό μοντελισμό (gunze, habrol, wem, κ.α. ) , όσο και να φαίνεται υπερβολικό είναι δύσκολο να εντοπίσεις το σωστο χρώμα με το μάτι και με ακρίβεια μόνο απο τις φωτογραφίες των πραγματικών. Ο εγκέφαλος έχοντας αποτυπώσει υποσυνείδητα χιλιάδες φωτογραφίες απο π.χ. ταινίες, ντοκυμαντέρ, περιοδικά, κ.α. θα εντοπίσει τη διαφορά όταν το χρώμα δεν είναι το σωστό.... Thumbs up