Τιμή στην μνήμη του φίλου Μάνου Κερπινή

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[lillylarisa]

  ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ. . .

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ "ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ". . .ΤΟΤΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΤΙ ΑΔΙΚΩΣ  ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΟΣΑ ΜΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΨΑΞΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. . .
ΤΟΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΟΣΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ,ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ,ΑΠΟΨΕΙΣ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ,ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. . .ΤΑ ΕΣΩΨΥΧΑ ΜΑΣ. . . ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ!
ΑΚΟΥΓΕΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΧΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ. . ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΣ. . .ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΓΕΛΑΩ. . .ΝΑ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ (ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ  ). . .ΝΑ ΦΩΝΑΖΩ ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑ ΜΑ ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΦΟΒΙΖΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΟΥ. . .
ΜΕ ΦΟΒΙΖΑΝ. . .ΚΑΙ ΕΛΕΓΕΣ:

"ΔΕΝ ΠΑΘΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ. . .ΑΝΤΕΧΩ!
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ. . ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕΕΕΕ!"

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ,ΕΛΕΓΕΣ:

"ΘΑ ΣΤΙΣ ΒΡΕΞΩ ΡΕ,ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙ. . .ΕΓΩ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΤΩΡΑ  "
.  .  .  .  .  .  .
.  .  .  .  .  .  .

ΗΘΕΛΕΣ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΟΥ. . .ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ -ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕΣ-. . .ΗΘΕΛΕΣ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ. . . . .
ΗΘΕΛΕΣ ΤΟΣΑ ΜΑ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΠΛΑ,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ. . .

ΜΑΝΟ Μ'ΑΚΟΥΣ;;
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΑ. . .ΠΟΥ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΟΥΣΑ. . .ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΕΔΙΝΕΣ ΕΣΥ. .
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ-ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ!
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ,ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΩ. . .ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥΣ!!
ΜΑΝΟ Μ'ΑΚΟΥΣ;;

ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ. . .ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ!
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΟΜΩΣ,ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. .ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΔΩ ΜΙΑ "ΓΡΟΘΙΑ". . .Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ!
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ. . . . ΚΑΙ ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ (ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΡΕ ΜΑΝΟ. . .)!

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ (ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΟΥ. . .ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ,ΘΥΜΑΣΑΙ?? )
http://www.youtube.com/watch?v=7RkWs6P2IwE
ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ. . .
ΛΙΛΗ

[karnaby69]

Κατάθεση προσωπικών αναμνήσεων ως ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του Νίκου και του Μάνου:

Από τα 12 μου (1981) θυμάμαι τον εαυτό μου να θέλει να ασχοληθεί με τον αερομοντελισμό πράγμα πολύ δύσκολο στην πόλη του Βόλου εκείνη την εποχή. Μετά από 6 χρόνια (1987), βρέθηκε στον δρόμο μου ένας καταπληκτικός άνθρωπος που ονομαζόταν Νίκος Κερπινής. Ήταν 34 και ήμουν 18. Ο Νίκος και η οικογένειά του εκείνη την περίοδο ζούσαν στην πόλη του Βόλου και είχε ανοίξει ένα μικρό αλλά ζεστό ημιυπόγειο μαγαζί, πέντε τετράγωνα από το σπίτι μου. Ο άνθρωπος εκείνος,  στην κυριολεξία "με πήρε από το χέρι" και άρχισε να μου μαθαίνει τις αρχές της αεροδυναμικής. Θυμάμαι ότι εμένα και κάποια άλλα παιδιά μας είχε προτρέψει να γραφτούμε στην αερολέσχη Βόλου και συναντιόμασταν σε ένα διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας, για να κάνουμε μαθήματα θεωρίας στον (πρωτοποριακό για τότε) άσπρο γυαλιστερό πίνακα μαρκαδόρου.. Δεν μπορώ να ξεχάσω το πόσο εύκολα έκανε να φαίνονται τα δύσκολα, δεν μπορώ να ξεχάσω την αγάπη και το πάθος που είχε για τα αεροπλάνα, δεν μπορώ να ξεχάσω το πόσο καλά με έκανε να αισθάνομαι και τη θετική αύρα που εξέπεμπε.. Θυμάμαι ότι ενθουσιαζόμουν τόσο πολύ που τον ρωτούσα συχνά-πυκνά "Νίκο, πότε θα πετάξουμε μοντέλο?" και απαντούσε χαμογελαστά "Θα γίνει κι αυτό σύντομα, πρέπει να δούμε πρώτα την θεωρία..". Κάπου κάπου, εκεί στα μαθήματα, τριγύριζε και ο μικρός του γιος, ο 11χρονος Μανωλάκης με ένα αστραφτερό και σπιρτόζικο βλέμμα σαν την φωτιά..
Πέρασα στο Πολυτεχνείο και κάποια μέρα, μετά από μερικούς μήνες, που επέστρεψα στο Βόλο, πέρασα από το μαγαζί.. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μορφή της κυρίας Χρυσούλας όταν στην ερώτησή μου "Είναι ο Νίκος εδώ?" μου είπε: "Αχ, αγόρι μου, πάει ο Νίκος.. Έτσι κι έτσι έγινε..". Βούρκωσα, κατέβασα το κεφάλι συγκλονισμένος, γύρισα, ανέβηκα τα 4 σκαλοπάτια και έφυγα με απίστευτα συναισθήματα στεναχώριας, λύπης και πικρίας.. Είχα χάσει έναν φανταστικό άνθρωπο και φίλο.. Είχε φύγει νωρίς, πολύ νωρίς, στα 34..

Η επαγγελματική μου πορεία με έφερε από το 2004 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το περασμένο καλοκαίρι, μαζί με την αρραβωνιαστικιά μου, ήμουν περαστικός από τα Χανιά. Επειδή επισκεύαζα ένα παλιό μοντέλο, χρειαζόμουν έναν κρύσταλλο και σκέφτηκα να ρωτήσω κάποιους περαστικούς για καταστήματα μοντελισμού. Όταν έφτασα έξω από το μαγαζί του Μάνου (δεν γνώριζα την ύπαρξή του μέχρι τότε ούτε και την εξέλιξη του ίδιου) σοκαρίστηκα όταν είδα στην επιγραφή το επίθετο "Κερπινής".."Έχει γούστο..", σκέφτηκα μέσα μου και το μυαλό μου επανέφερε αστραπιαία μπροστά μου αναμνήσεις 23 ετών παλιές.. Ανέβηκα διστακτικά τα σκαλοπάτια και είδα μια χαμογελαστή, ευγενική και ήρεμη κυρία που κάπου σαν να την ήξερα.. Όταν της είπα τι ήθελα, μου είπε να ανέβω επάνω για να με εξυπηρετήσει ο Μάνος. Άφησα την αρραβωνιαστικά μου να μιλάει με την ευγενική κυρία και ανέβηκα. Τότε, ήταν που έχασα κυριολεκτικά τη μιλιά μου.. Είδα, στα 41 μου χρόνια, ολοζώντανο μπροστά μου το Νίκο.. Ακριβώς έτσι όπως τον άφησα 23 χρόνια πριν.. Το ίδιο ύψος, το ίδιο βλέμμα το ίδιο χαμόγελο, τα ίδια μαλλιά, τον ίδιο σωματότυπο.. Μόνο που τον έλεγαν Μάνο.. Του είπα ψελλίζοντας ότι θέλω έναν κρύσταλλο FM στο κανάλι 70.. "Κρυσταλλάκιας ε?" με ρώτησε με χαμόγελο.. "Αν και όλοι τώρα πάνε στα 2.4 κι εμένα μ' αρέσουν τα παλιά..", συνέχισε.. "Μμμ, για να σκεφτώ κάπου έχω ένα κουτί με τέτοιους, αν και 70άρη δύσκολο..".. Δεν έλεγα κουβέντα, ενώ ο ίδιος, χωρίς να με έχει ουσιαστικά ξαναδεί (που να με θυμόταν από τότε στο Βόλο) συνέχισε να μου μιλάει, ευχάριστα, έξυπνα και με χιούμορ.. Κάποια στιγμή, δεν άντεξα και τον ρώτησα.. Και τότε, αφού άκουσε την ιστορία μου με τον πατέρα του, άρχισαμε να μιλάμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.. Αυτός ήταν ο Μάνος.. Ο δικός σου άνθρωπος.. Που άνοιγε την καρδιά του και το είναι του με μεγάλη απλότητα και ευχαρίστηση.. Στη συνέχεια, κατεβήκαμε κάτω, και "γνωριστήκαμε" ξανά με τη μητέρα του. Μου είπε για τη δουλειά του, για τα μη επανδρωμένα, για τις πτήσεις στο Μάλεμε.. Μας είπε για την Ολυμπία και τις αδελφές της.. Μας άνοιξε την αγκαλιά του στην οικογένειά του.. Και δώσαμε ραντεβού στο Ηράκλειο. Έφυγα με ιδιαίτερα συναισθήματα χαράς από τα Χανιά εκείνη την ημέρα..

Την ημέρα που έφυγε ο Μάνος είχα πάει για τις εκλογές στο Βόλο, διαφορετικά ίσως να συναντιόμασταν στο Ηράκλειο.
Δεν έγινε όμως.. κι ούτε θα γίνει.. Γιατί κι ο Μάνος έφυγε νωρίς.. πολύ νωρίς.. Κι αυτός στα 34..

Στάθηκα άτυχος στη ζωή μου που έχασα αυτούς τους δύο σημαντικούς ανθρώπους..
Στάθηκα όμως ιδιαίτερα τυχερός που τους γνώρισα και αισθάνομαι ότι τους χρωστώ πολλά..
Κουράγιο στην οικογένειά του.. Κουράγιο και δύναμη. Εύχομαι από καρδιάς, το παιδί του Μάνου να πάρει τις αρετές του πατέρα του και του παππού του. Θα γίνει τότε, ένας φανταστικός άνθρωπος που θα προσφέρει πολλά, μα πάρα πολλά, στους συνανθρώπους του.

[KOSTAS 3D]

Το 40ημερο μνημόσυνο του Μάνου Κερπινή θα τελεσθεί  την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Κατσιφάριανων
Μετά το πέρας του μνημόσυνου θα προσφερθεί καφές στον εκεί χώρο του ναού .
Θερμή παράκληση από την οικογένεια  όση προσέλθουν να  περάσουν μετά και από το σπίτι της μητέρας του


Εάν θέλετε βοήθεια
 όσοι είστε εκτός Κρήτης μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου

[_ΤΑΣΟΣ_]

Φίλε Μάνο σε παίρνω τηλέφωνο αλλα δεν απαντάς !!!

... πέρασαν ήδη 40 μέρες ....

Ο χρόνος περνά γρήγορα ... οι θύμισες πολύ δυσκολότερα !

Μας λείπεις φίλε !

[a_madoles]

το πρωϊ σε θυμηθήκαμε πάλι με τον τρελό τον κουμπάρο σου τον Μήτσο. Λέγαμε, λέγαμε, πέρασαν τόσες στιγμές από το μυαλό μας, Μάνο δεν έφυγες ποτέ...

[ΠΟΛΥΣ]

ακομα δεν μπορω να το καταλαβω οτι εχεις φυγει και εχω το τηλ του κινητου σου στο κινητο μου και θελω να σε παρω τηλ αλλα ξερω οτι δεν θα το σηκωσεις.τι να πω δεν μπορω να το χωνεψω δεν μπορω.

[Pollux]

Αιωνία του η μνήμη.

[tsiou]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΧΑΡΑΣ.

ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΩΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΙΣ 13,00 μ.μ. ΗΛΘΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΚΕΡΠΙΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΜΙΑ ΧΑΡΑ...

ΑΣΤΟΥΣ ΑΓΓΑΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ.

[kostas72]

σιγουρα ειναι το πιο ευχαριστο που εχουμε ακουσει τον τελευταιο καιρο και ελπιζω καθε μερα να ειναι ημερα χαρας και ευτηχιας για αυτο το παιδακι.

[alleo]

Επιτέλους  και μία  ευχάριστη νότα για την οικογένεια του Μάνου.
Να σας ζήσει ο μικρός και νάναι καλότυχος.
Να τον καμαρώσετε με την τηλεκατεύθυνση στο χέρι, και νάχει δάσκαλο τον Πάνο.
Σούλα και Ολυμπία να τον μεγαλώσετε με όλη σας την αγάπη, και να τον καμαρώσετε όπως τον θέλετε.

[sfyris]

Να σας ζήσει και καλή ανατροφή.

[a_madoles]

Να ζήσει ο μικρούλης και να είναι καλοτύχερος     

[DeltaMan]

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ. Ευχαριστούμε βρέ Χρήστο... 

Να σας Ζήσει. Ά ρε Μάνο γμτο...

[PaNt]

Να σας ζήσει...!!! Παντα με υγεία..!

[lillylarisa]

Σαν σήμερα ο γλυκός μας φίλος είχε τα γενέθλιά του. .
Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να τον αγκαλιάσουμε δίνοντάς του εγκάρδιες ευχές. . .
Η απουσία του θα αποτελεί πάντα ένα τεράστιο κενό στην καθημερινότητά μας και ένα αναπάντητο "γιατί" θα μας βασανίζει μέχρι να τον ξανασυναντήσουμε. .
Σίγουρα είναι πολλά μα πάρα πολλά αυτά που θα'θελε να πει κάποιος από εμάς που έστω για μια στιγμή περάσε από αυτή τη σελίδα,είτε γνωστός είτε φίλος για έναν άνθρωπο σαν τον Μάνο μα στη σκέψη και μόνο του θλιβερού γεγονότος,η σιωπή περιγράφει τα πάντα!
Είναι μάταιο. . . . .ποτέ μα ποτέ δεν περίμενα πως αντί για χαρούμενα γενέθλια θα έκανα "μνημόσυνο" σ'αυτό το παιδί. . .
Τα λόγια είναι περιττά τελικά,φτωχά και πολλές φορές ακούγονται ανόητα.
Ας τον θυμόμαστε όλοι μας με αγάπη γιατί μόνο αγάπη του αξίζει!
Σούλα-Ολυμπία-μπεμπούλη να είσαστε καλά!