Που είναι καλύτερα να γίνονται οι αγώνες. Κοντά σε μεγάλα κέντρα, μακριά τους, ή και στα δύο

  Καταστήματα
  Κεντρική σελίδα
  Αρθρα
  Links
  Σύλλογοι
  Γιατί αυτή η σελίδα;

WWW Aeromodelling GR

Aeromodelling GR - IBabylon ThemeClassic YaBB SE ThemDelta TPNetBiz TPOmega TPSMF Default Theme

[Uncle's Dad]

-

[Κώστας Κωστόπουλος]

Διαχώρισα το μήνυμα του Ευάγγελου, βάζοντας και σαν τίτλο το ερώτημα. Δεν μπορούσε να συνεχίσει η συζήτηση στο θέμα της Αερολέσχης Κομοτηνής.

Η συζήτηση αυτή ξεκίνησε από το Απ: Αερολέσχη Κομοτηνής.

[George Tokalatsidis]

Εγώ πιστεύω παντού μπορούν να γίνουν οι αγώνες σε όλη την Ελλάδα με προυποθέσεις. Και στο Κέντρο και στην Επαρχία.
Το σημαντικότερο θέμα είναι η κάλυψη των εξόδων αθλητών, κριτών, συμμετεχόντων γενικά, για να μεταβούν στην Περιφέρεια, η σύτιση τους, η διαμονή τους και η εξυπηρέτηση τους σε κάθε τι.
Τα έξοδα αθλητών, κριτών, ανθρώπων της Ομοσπονδίας πρέπει να καλύπτονται είτε από την Ομοσπονδία, είτε από άλλους φορείς τοπικούς (ΟΤΑ) ή και χορηγούς Ιδιώτες του χώρου ή έξω από τον χώρο. Εφόσον η Ομοσπονδία έχει πρόβλημα και δεν λαμβάνει τα χρήματα που πρέπει από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια , το βάρος πέφτει πλεον στημ Πρωτοβουλία των διοργανωτών του κάθε αγώνα. Στην εύρεση κατάλληλων χορηγών και συμφωνιών. Θέλει όμως πολύ δουλειά και τρέξιμο από τους διοργανωτές για να κλείσουν τις συμφωνίες με χορηγούς  πολλούς μήνες πριν.
Είναι θέμα γνωριμιών και δημοσίων σχέσεων καθάρα. Αν τώρα υπάρχει μία Αερολέσχη που συνεισφέρει και στον κοινωνικό τομέα στην περιοχή της, πχ Πυρανίχνευση το καλοκαίρι,  (ενταξη στην Πολιτική Προστασία και στο Μητρώο των Εθελοντικών Οργανώσεων της Χώρας) με Αεροσκάφη (Γενικής Αεροπορίας, Υπερελαφρά) οπωσδήποτε βοηθά το να λάβει ευκολότερα αυτά τα κονδύλια γιατί πλέον οι αρχές αισθάνονται υποχρεωμένες να το κάνουν.  Ενα άλλο που βοηθά είναι ο αριθμός των μελών του Σωματείου γιατί κακά τα ψέματα οι πολιτικοί θέλουν ψήφους. Αυτα τα δύο σε συνδυασμό με καλές δημόσιες σχέσεις νομίζω είναι το ρεζουμέ της επιτυχίας. Μην ξεχνάμε την βοήθεια που πρέπει να προσφέρει η ΕΛ.ΑΟ σε θέματα διοργάνωσης στο σωματείο της περιφέρειας που δεν έχει την ανάλογη εμπειρία.

Να πω όμως και το εξής. Αυτή η αναζήτηση χορηγών για τα έξοδα των συμμετεχόντων πρέπει να γίνεται και από τα Σωματεία της Περιφέρειας αλλά και από τα Σωματεία του Κέντρου που διοργανώνουν αγώνες. Οχι μόνο να απαιτούμε να καλύπτονται οι ανάγκες όταν ξενιτέυονται οι αθλητές από το Κέντρο προς την Περιφέρεια αλλά και το ανάποδο. Και μπορώ να πω ότι τα σωματεία που είναι στο κέντρο έχουν ευκολότερο ίσως έργο αφού οι αθλητές προς κάλυψη είναι λιγότεροι. Αυτό ως επισήμανση γιατί ίσως κάποιοι αθλητές του κέντρου κατηγορούν την Ομοσπονδία όταν αναθέτει αγώνες στην Περιφέρεια και δεν είναι σωστό. Πρέπει να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλα τα σωματεία σε όλη την Χώρα να διοργανώσουν αγώνες.

Ενα τελευταίο ίσως που πρέπει να αποφεύγεται κατά την γνώμη μου.
Η διάσπαση των σωματείων σε άλλα μικρότερα που ασχολούνται με συγκεκριμένα αεραθλήματα. πχ Από μία Αερολέσχη να προκύψει μετά την φυγή ορισμένων μελών ένας ομιλος αερομοντελιστών ή Παραπέντε, έχει σαν αποτέλεσμα να βγαίνουν χαμένοι όλοι από την διάσπαση αυτή. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Μία Αερολέσχη καλιεργεί 3 Αεραθλήματα και για κάποιον λόγω διασπάτε το κομάτι του Αερομοντελισμού με την δημιουργία νέου συλλόγου (πχ Ομιλος Αερομοντελιστών). Διασπάτε και το κομμάτι του Παραπέντε με το ίδιο τρόπο. Μένει πλέον μόνο το κομμάτι των Υπερελαφρών στην αρχική Αερολέσχη. Χαμένοι είναι και οι τρείς καθώς η Αερολέσχη χάνει μεγάλο μέρος των μελών της και πλέον μένουν ελάχιστοι που ασχολούνται με τα Υπερελαφρά. (δεν τους ακούει κανείς πολιτικός πλέον με τόσα λίγα μέλη). Οι δε δεύτερος και τρίτος σύλλογος μένουν και αυτοί λιγότεροι αλλά χάνουν και  το image των Υπερελαφρών και κατεπέκταση τα οφέλη από μία πιθανή ίσως  ένταξης του αρχικού σωματείου στην Πολιτική προστασία για την προσφορά του σωματείου προς το κοινωνικό σύνολο. Φυσικά οι εκδηλώσεις μοιράζονται ,αφού το κάθε σωματείο κάνει τις δικές του,  και πορεύονται δύσκολα στο κομάτι των δημοσίων σχέσεων ειδικά με τους τοπικούς παράγοντες αλλά και άλλους υποψήφιους χορηγούς. Πρέπει κατά την γνώμη μου να μένουν ενωμένοι κάτω από την στέγη ενός σωματείου όλα τα Αεραθλήματα πάση θυσία. Ειδικά αυτά της περιφέρειας.

Μπορώ να πω ότι μετά τον αγώνα τον Οκτώβρη βγήκαν νέα παιδιά στα ελικόπτερα εξού και η ανάγκη της διοργάνωσης ενός τεχνικού κυρίως σεμιναρίου.

Αυτή είναι η γνώμη μου και ίσως είναι λάθος.  Είναι το απόσταγμα απο την εμπειρία μου εως τώρα με την ενασχόληση μου με τα διοικητικά του σωματείου μας, και δεν αντιπροσωπεύω όλα τα μέλη της Αερολέσχης Κομοτηνής.

Σας ευχαριστώ και καλές πτήσεις.

[ΚΥΡΝΙΚ]

Οχι μόνο να απαιτούμε να καλύπτονται οι ανάγκες όταν ξενιτέυονται οι αθλητές από το Κέντρο προς την Περιφέρεια αλλά και το ανάποδο.

Είμαι 100% σίγουρος ό,τι θα καλυφθούν μέρος των εξόδων (βλέπε Βόλος/Κομοτηνή) στην περίπτωση που λάβει χώρα το κριτιρίο Ε.Ο. F3C στην Αθήνα.

[N/JOI]

Κύριε Τοκαλατσιδι σωστά τα λέτε για το θέμα της κάλυψης κάποιων εξόδων των αθλητών. Παράδειγμα πόσο εύκολο είναι για εσάς να διασχήσετε την Ελλάδα όλη για να πάρετε μέρος στους αγώνες scale στην Καλαμάτα εάν πρέπει να πληρωσετε για καύσημα διαμονή και σύτιση (και να μην ξεχνάμαι και τα διόδια που τα πειραν ιδιότες και σε λίγο η πληρωμή θα γίνεται αμφίπλευρα.......2+2+2++++++++2  )
Τωρα για το διαχωρισμό μιάς αερολέσχης στα κομμάτια της όντος δεν είναι καλό
ΟΜΩΣ τι γίναιται όταν η γενική αεροπορία γίνεται βάρος και εξαρτάται από τους άλους ή και το ανάποδο για να επίβιώσει;
Οταν (στην Ελλάδα ζουμε) ο συλλογος αποφασίζει μόνο προς όφελος του ενός ή του άλλου "κομματιου" της ;
Σωστά λες ότι η τοπική κοινωνία θέλει πίεση, προς υποστήρηξη της κάθε μορφής αθλητισμού.
Μιλώ μόνο για την επαρχία και μέρος αυτής γιατι σε πολά μερη και πόλεις ανθρωποι που αγαπούν το χώρο με πολλές προσπάθιες που απαιτουν χρόνο που τις περισώτερες φορές τον αφαιρούν από την οικογένεια τους έχουν κάνει τεράστια άλματα και διμιουργούν έναν δρόμο που καλό είναι αν μη τη άλλο οι λοιποί να ακολουθήσουμαι και αξιοποιήσουμαι (σ.σ. Βόλος/Κομοτηνή/και άλοι)

[DeltaMan]

   ...  Καί στα Δύο ... 

[Κώστας Κωστόπουλος]

1-5 Μαΐου 1996 στο Αγρίνιο είχαν γίνει όλες οι κατηγορίες Πανελληνίων αγώνων αερομοντελισμού εκτός από scale και η συνάντηση συλλόγων με δραστηριότητα αερομοντελισμού του έτους.

Στην συνάντηση αυτή είχε διατυπωθεί και η πρόταση της διεξαγωγής των Πανελληνίων σε ένα τόπο σταθερά. Αν και το Αγρίνιο πληρούσε τις προϋποθέσεις για υποψηφιότητα δεν πήρα θέση υπέρ γιατί
- Οι αγώνες και η εκδηλώσεις συντελούν στην ανάπτυξη του αερομοντελισμού στον τόπο όπου γίνονται.
- Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν τα απαραίτητα άτομα γιαι 5 ημέρες συνολικά και ειδικά για τιςι καθημερινές, όπου οι περισσότεροι δουλεύουν.

Για να γίνουν αγώνες θα πρέπει
- Να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για τον τύπο του αγώνα
- Ο σύλλογος να έχει αρκετά άτομα με εμπειρία για να στηρίξει την διεξαγωγή. Ευτυχώς πάντα όλοι βάζουν ένα χεράκι 

Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής παλιά τα έβαζαν οι ίδιοι οι αθλητές, σήμερα κάτι γίνεται. Η εξεύρεση χορηγών γίνεται πιο δύσκολη αν έχουμε συχνές εκδηλώσεις, η εναλλαγή λοιπόν θα βοηθήσει.

Ο Γιώργος Τοκαλατσίδης έθιξε επίσης το εξής

Πρέπει κατά την γνώμη μου να μένουν ενωμένοι κάτω από την στέγη ενός σωματείου όλα τα Αεραθλήματα πάση θυσία. Ειδικά αυτά της περιφέρειας.

Η Αερολέσχη Κομοτηνής ακολουθεί την πορεία της Αερολέσχης Αγρινίου που, από αρχές του '90 έχει δραστηριότητα σε 3 τομείς (παρ' ολίγο 4, το ανεμόπτερο δεν περπάτησε όπως περιμέναμε). Ενας από τους κύριους λόγους που παραμένω στην διοίκηση είναι η διατήρηση αυτής της ενότητας. Πιστεύω οτι όλοι θα ωφεληθούν. η προσέγγιση μου στον αερομοντελισμό είναι αεροπορική και όχι μοντελιστική. Πρέπει να ξανακερδίσουμε τα παιδιά και τους νέους, ο αερομοντελισμός πάντα ήταν η εισαγωγική αεροπορική παιδεία.

Εύχομαι και στην Αερολέσχη Αγρινίου και στην Αερολέσχη Κομοτηνής, να μεγαλώσουν και να προοδεύσουν τόσο ώστε να προκύψει ένας φυσικός διαχωρισμός, λόγω μεγάλης ανάπτυξης. Δυστυχώς η εμπειρία μου έχει δείξει οτι τις περισσότερες φορές ο λόγος δεν είναι αυτός αλλά η αδυναμία προσέγγισης ή η υπέρμετρη φιλοδοξία διοικούντων, που δεν μπορούν να θέσουν το συμφέρον του συλλόγου πάνω από τις δικές τους βλέψεις.